menu

Muziek / MusicMeter Live! / Gisteren ... gezien!

zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
18-9 Dice! 9 festival for New Pop Music, Pandora zaal / foyer, TivoliVredenburg Utrecht € 17 incl. 3,75*

Een soort Utrechtse tegenhanger van het Indiestad festival, Pop is hier wel ruim genomen want sommige acts zouden ook onder Alternatief of Indie geplaatst kunnen worden. Zes acts in circa 3 uur betekent gemiddeld een klein half uurtje voor elke act of wel 6-8 nummers per ronde. Is krap, maar ruim voldoende voor een act om een goede presentatie te doen van hun kunnen. Het begon met 5 minuten vertraging maar de rest van het schema is behoorlijk strak uitgevoerd met genoeg tijd om van zaal te wisselen. Het helpt ook dat de zalen op minder dan 1 minuut van elkaar liggen met een zeer ruime trap ertussen. Dat gaat beter dan in de Paradiso.

Foyer 19:45-20:10 Malena Zavala Ingetogen Argentijnse Indie Rock schurend tegen Droom Pop / Shoegaze. De kick-off act bracht in april een prima debuut uit. Live was het minder sfeervol en onwennig maar dat lag aan meerdere factoren zo vermoed ik. Haar zang was wat binnensmonds en ook de galm / volume en microfoontechniek was niet ideaal. Muzikaal verder prima maar de speakers / versterking in de foyer vond ik bij meerdere acts niet zo. Ik vermoed een soundcheck die beter kan of een mixer die beter zijn werk moet doen. Pas in de laatste langere nummers met meer ruimte voor gitaarspel komt Malena goed op dreef. Ik had op iets meer vuurwerk gehoopt maar als openingsact goed gekozen.

Pandora 20:15-20:40 Haerts uit de Verenigde Staten klonken op Spotify als levendige Pop Rock / Synthpop maar hier in de akoestische setting werd de zangeres slechts begeleid door een bassist en een gitarist / keyboardist die beiden achtergrondzang deden. Iets wat teleurstellend. Zonder de beats en bombast klinkt de zangeres met Nashville Country zangstem wat verdwaalt. Het is ook precies die wat nasale zangstem, die verdraaid veel op die van Stevie Nicks lijkt, die me vaak stoort bij Country. Wanneer ze hoger gaat met haar stem, tegen falsetto klinkt het mooier. Maar dat doet ze maar weinig. De versterking / het geluid is beter in de Pandora dan in de Foyer en wat ook helpt is dat zij een veel beter microfoontechniek heeft. De zangeres is wel gezellig interactie met het publiek.

Foyer 20:45-21:10 Half Waif is de iets wat mysterieuze Electronic Pop act die me naar dit festival lokte. Ze heeft haar microfoonstandaard en instrumenten wat sfeervol aangekleed met witte bloemen en kerstverlichting en een kaarslichtje, helpt om iets meer sfeer te maken in de wat zakelijke foyer. Een solo optreden op haar eerste solo-tour weet ze tussendoor te vertellen. Ik mis een paar favorieten van het nieuwe album in de set, misschien dat ze die speelt op Indiestad morgen in Amsterdam. Sommige nummers zijn licht dansbaar en zij (Nandi Rose Plunkett) probeert wat de dansen maar is lastig als enige muzikant achter de synths. De CD voor 10 euro meegepakt.

Pandora 21:15-21:40 Easy Life (UK) is een wat vreemde eend, hun muziek is een mix van Pop, Funk, Hip Hop. Aan zijn manier van zingen (en microfoontechniek) te zien heeft de zanger een duidelijke achtergrond als rapper. Maar zit ook achter een synth en speelt ook nog eens een riedel op de trompet (al dan niet gedempt) en er hangt ook af een toe een gitaar om zijn nek (elektrisch en akoestisch). Op de drummer na bespelen allen meerder instrumenten en achtergrondzang. De gitarist speelt ook eens bas. De keyboarder is ook percussionist en sopraansaxofonist. De bassist speelt ook saxofoon en soms wat percussie en een soort mini-synth met type Casio-geluid. Op papier een heel interessant gegeven maar in de zaal pakt het me niet zo, vooral door de zang. Muzikaal valt het ook wat tegen en dat is jammer want ik hou wel van acts met veelzijdige musici die het experiment zoeken. Maar omdat het muzikaal nergens echt bij aansluit is het vlees noch vis.

Foyer 21:45-22:15 Liza Anne uit het zuiden van de VS is echt niet onder Pop te plaatsen. Een beetje eigenaardig, net niet Weird American, wat excentrieke zangeres in rose broekpak outfit en rode baret met lang blond haar eronder. Haar 3 kompanen in licht vaalrode werkpakken met hun voornaam erop geborduurd. Kijk dat zie je niet elke dag. Alternative Rock / Indie Rock met nummers over de persoonlijke problemen van de zangeres. Titel van het nieuwe album zegt het al een beetje "Fine but Dying" en nummers als Paranoia, Panic Attacks, I Love You, but I Need Another Year. De interactie met het publiek oogt wat ongemakkelijk, het duurt even voor ze opwarmt en op haar gemakt voelt. Vooral het lang uitgesponnen Turn for the Worse met diverse sfeer en tempowisselingen is prachtig uitgevoerd. Een act om in de gaten te houden, heeft ook de meest interessant spelende drummer van de avond.

Pandora 22:20-22:50 de 4 jongen van Flor zijn de afsluiter en worden geplaagd door problemen met de techniek. Had niet mogen gebeuren. Ze ronden net hun soundcheck af op het moment dat ze zouden moeten beginnen en verdwijnen dan voor bijna 10 minuten om daarna een half set met problemen te spelen. Dat was niet professioneel voorbereid. Dat stoort een groepje tienermeiden totaal niets kan al dansend voor het podium. Deze act kan dan ook voor boy-band doorgaan met een roodharige zanger die amper meerderjarig lijkt. Fysiek, maniertjes, look , haardracht, lijkt hij een jonge Eddie Vedder op de meisjesachtige stem na dan. Hij speelt met veel plezier en geniet van de aandacht die hij onverwachts krijgt van zijn "groupies". Die drie andere jongens lijken me 5 tot 8 jaar ouder dan hem en spelen prima door alle technische problemen heen. Op het album meende ik eerst een zangeres te horen, live klinkt de zang iets minder meisjesachtig maar zijn stem lijkt wat beperkt. Visueel wel vermakelijk optreden maar muzikaal te voorspelbaar.

Aardige avond voor 17 euro, lijkt ook goed uitgekozen voor het grotendeels studentenpubliek, zo rond de 100 man schat ik in. Gelukkig niet al te veel gekakel, goede sfeer, redelijk goed zicht en het geluid kan iets beter. In theorie goedkoper dan Indiestad in de Paradiso maar daar krijg je meer, verdeelt over meerder dagen en meerdere festivals.

avatar van -SprayIt-
Wat was Moses Sumney net ontzettend goed in De Nieuwe Kerk in Groningen! Mix van Benjamin Clementine, James Brown, D'Angelo en een Sigur Ros. Humor, intense sound, prachtige opstelling op een bijzonder mooie locatie, wat wil je nog meer? Zat vooraan in de banken, een zeer intieme ervaring. In mijn beleving nog beter dan recente sterke optredens van o.a. Nakhane of Clementine. Weet niet of hij nog ergens speelt in NL, maar heb je de kans, gaan!

avatar van aERodynamIC
-SprayIt- schreef:
nog beter dan recente sterke optredens van o.a. Nakhane of Clementine. Weet niet of hij nog ergens speelt in NL, maar heb je de kans, gaan!

Moses staat nog wel op het lijstje, ook wel de kans gehad, maar keuzes he, en Nakhane moet je natuurlijk in een intieme omgeving beleven en niet op een groot festival als Lowlands

avatar van -SprayIt-
Je hebt gelijk

Hou 'm op het lijstje, zeer de moeite waard. Diep onder de indruk.

avatar van Venceremos
Dit was het eerste popconcert in de Nieuwe Kerk, wmb volgen er vele meer.

avatar van dumb_helicopter
Gisteren naar Deafheaven gaan zien in Trix.

Voorprogramma was enerzijds het Limburgse Sons of Wanted Men (niet slecht, maar zoekt nog wat smoelwerk) en anderzijds Inter Arma. Die laatste had ik vaag al eens zien voorbijkomen, maar de muziek zelf was me onbekend. Ze verrasten me dan ook positief met een melange van verschillende soorten metal maar op een opwindende manier gebracht. Gaande van Black Metal over Doom, tot bij momenten wat Slayeriaans. Ga ik zeker meer van opzoeken.

Deafheaven begon direct met twee kleppers van hun recentste album en bleef op het ingegane niveau verder gaan. Frontman wisselde opmerkelijke danspasjes af met donkere schreeuwen. Muzikaal genie lijkt me vooral de gitarist/pianist, maar mijns inziens stond de gitaar wat te zacht, waardoor alles wat deinde naar een brei black metal met af en toe rustigere passages. Voor mij was dit ook een tegenvaller. Intense show, maar muzikaal gezien minder interessant dan hoe ze op plaat klinken.

avatar van Killeraapje
Gisteren heb ik Europe gezien in de 013 in Tilburg. Voor mij was het de vierde keer in de afgelopen 10 jaar. Het blijft een fantastische band die nog altijd superstrak speelt en eenzelfde energie hebben als in de jaren 80. The Final Countdown was mijn eerste plaat die ik ooit kreeg en ik ben ze altijd blijven volgen. Europe voor het leven!!

Ook gister hadden ze weer een uitgebreide set van anderhalf uur. Er werd weinig tijd verspilt aan geklets en het tempo zat er goed In het was een mooie mix van oud en nieuw materiaal.

Van het laatste album Europe - Walk the Earth (2017) werden vijf nummer gespeeld waarbij het titelnummer en The Siege het beste uit de verf kwamen. GTO, Pictures en Turn to Dust waren echter ook meer dan prima.

Van voorganger Europe - War of Kings (2015) kwamen het titelnummer, Hole in My Pocket en Nothing To Ya langs. Stuk voor stuk bere heavy en erg overtuigend.

Van het zwaar ondergewaardeerde Europe - Bag of Bones (2012) werd alleen Firebox gespeeld en ook Europe - Last Look at Eden (2009) kwam alleen aan bod door middel van het titelnummer. Een geweldig episch nummer dat inmiddels niet meer kan ontbreken bij een Europe concert.

Europe - Out of This World (1988) was met drie nummer vertegenwoordigd te weten. Ready or Not, het geweldige Sign of the Times en niet te vergeten Superstitious met een klein stukje No Woman, No Cry van Bob Marley.

Van hitalbum Europe - The Final Countdown (1986) kwamen alle hits voorbij te weten, het titelnummer, Rock The Night, Carrie en Cherokee.

En als oudste nummer kwam Scream of Anger van Europe - Wings of Tomorrow (1984) nog even langs.

Van Europe - Europe (1983), Europe - Prisoners in Paradise (1991), Europe - Start from the Dark (2004) en Europe - Secret Society (2006) werd helaas niets gespeeld maar niet getreurd er waren genoeg klasse nummers en hits om voortdurend te blijven genieten.

In mijn beleving zou Europe met gemak een show van 3 uur vol kunnen spelen ik kijk nu al uit naar het volgende concert. Dit is een band in bloedvorm en geen uitgebluste reünie act die alleen maar bij elkaar zijn gekomen voor de centen.

Ik raad iedereen aan om een Europe show te ondergaan en ook de platen van de laatste 10 jaar een kans te geven.

Genoten van begin tot het eind!!

avatar van Reinbo
Gister Jeff Lynn’s ELO gezien en zoals ik vooraf al een beetje vreesde werd dat een best suffe vertoning. De vele hits werden met kraak noch smaak obligaat (perfect) uitgevoerd maar veel nummers zijn toch behoorlijk gedateerd geraakt. Maar het ergste was dat er nauwelijks iets gedaan was met de lichtshow. Iets waar ELO vroeger toch beroemd om was. Nu werden er veel screensavers vertoond op de ledmuur en waren en wat lasertjes. Dat bij het toegift slechts één persoon op de eerste 10 rijen een beetje uit z’n dak stond te gaan, geeft aan dat ik vast niet de enige was die ‘underwhelmed’ was

Heel krap 6je.

avatar van motel matches
Gisteravond naar They Might Be Giants in Paradiso. Sinds ik meer dan 25 jaar geleden Birdhouse In Your Soul op de radio hoorde, zijn ze mijn favoriete nerd-band. Hun nummers zijn altijd goed voor een glimlach en een fijne melodie. Je moet ze wel met mate tot je nemen, anders wordt je er wat flauw van. Op de Paradiso site werd van te voren aangegeven dat het concert vanwege het taalgebruik beslist niet toegankelijk was onder de 14 jaar (ook niet met begeleiding). Leek mij nogal stompzinnig want niemand onder de 14 kent ze en hoe zit het dan met al die Nederlandse rappers? Was wel wat bang dat het geouwehoer ten koste zou gaan van de muziek, maar niets was minder waar. Vele klassiekers kwamen voorbij met als hoogtepunt uiteraard Birdhouse in Your Soul. Maar ook Instanbul, Patircle man, Doctor Worm en Mesopotamians zorgen voor veel enthousiasme. De zaal was helemaal gevuld maar de balkons waren gesloten. Ze waren met z’n zessen en vooral de trompettist zorgde ervoor dat de nummers lekker klonken. De 2 frontmannen (die er als studenten op leeftijd uitzien) zijn dan wel niet de beste zangers, maar dat maakte weinig uit. Was gewoon een erg leuke avond (zonder aanstootgevende teksten).

avatar van nlkink
Zojuist Marlene Bakker een Instore zien en horen doen in mijn woonplaats Assen. Een akoestische set. Een innemende persoonlijkheid. Op 30 december gaat ze in de Stadsschpuwburg Groningen iets doen met haar begeleidingsgroep aangevuld met viollisten en cellisten. Zit er ernstig over te denken om een paar plaatsen te reserveren.

avatar van Mathough
Zaterdagavond in een lang niet uitverkocht Patronaat het Jason Molina tribute concert met de titel 'Songs: Molina' bijgewoond. De bezetting bestond uit de voormalige (nog levende) bandleden van Magnolia Electric Co. en Strand of Oaks-zanger Timothy Showalter. Ik vond het een mooi en oprecht muzikaal eerbetoon aan een bijzondere artiest. De sfeer was gemoedelijk en de band nederig. Showalter vervulde de rol als vertolker van Molina zijn muziek met verve; erg knap gedaan! Helaas speelden ze geen Farewell Transmission (toch wel mijn favoriete nummer van Jason Molina), maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door een prachtige uitvoering van Blue Chicago Moon!

avatar van Razoreater
Dat was in Antwerpen ook erg goed. Daar was Farewell Transmission wel de afsluiter.

avatar van starsailor
30 september Suede in de Ancienne Belgique te Brussel.
Voor de 6e maal Suede live gezien waarvan de laatste keer meer dan 20 jaar geleden.
Gelukkig spreekt hun nieuwe album mij zeer aan dus met veel zin naar Brussel gereden. En Suede heeft me niet teleurgesteld. Opener was het bombastische As One en de band was vaag zichtbaar vanachter een sluiergordijn. Kolere wat is Brett Anderson nog goed bij stem....
En er volgen nog 3 nummers vanachter de sluier. Die komt later weer terug bij nummers van The Blue Hour. Waarbij ook Tides live indrukwekkend is.
De rest is een mix van de grote hits en nog wat recentere nummers en een akoestisch Europe is Our Playground. Brett swingt weer met zijn heupen, slingert met de microfoon als een lasso, gaat op de knieën en trekt alle registers open alsof hij nog 25 jaar is ipv 51 jaar. Totaal 21 nummers waarbij ik alleen Killing of Flash Boy qua geluid niet best vond. Voor de rest een erg fijn concert en erg genoten.

avatar van vielip
Killeraapje schreef:
Gisteren heb ik Europe gezien in de 013 in Tilburg. Voor mij was het de vierde keer in de afgelopen 10 jaar. Het blijft een fantastische band die nog altijd superstrak speelt en eenzelfde energie hebben als in de jaren 80. The Final Countdown was mijn eerste plaat die ik ooit kreeg en ik ben ze altijd blijven volgen. Europe voor het leven!!

Ook gister hadden ze weer een uitgebreide set van anderhalf uur. Er werd weinig tijd verspilt aan geklets en het tempo zat er goed In het was een mooie mix van oud en nieuw materiaal.

Van het laatste album Europe - Walk the Earth (2017) werden vijf nummer gespeeld waarbij het titelnummer en The Siege het beste uit de verf kwamen. GTO, Pictures en Turn to Dust waren echter ook meer dan prima.

Van voorganger Europe - War of Kings (2015) kwamen het titelnummer, Hole in My Pocket en Nothing To Ya langs. Stuk voor stuk bere heavy en erg overtuigend.

Van het zwaar ondergewaardeerde Europe - Bag of Bones (2012) werd alleen Firebox gespeeld en ook Europe - Last Look at Eden (2009) kwam alleen aan bod door middel van het titelnummer. Een geweldig episch nummer dat inmiddels niet meer kan ontbreken bij een Europe concert.

Europe - Out of This World (1988) was met drie nummer vertegenwoordigd te weten. Ready or Not, het geweldige Sign of the Times en niet te vergeten Superstitious met een klein stukje No Woman, No Cry van Bob Marley.

Van hitalbum Europe - The Final Countdown (1986) kwamen alle hits voorbij te weten, het titelnummer, Rock The Night, Carrie en Cherokee.

En als oudste nummer kwam Scream of Anger van Europe - Wings of Tomorrow (1984) nog even langs.

Van Europe - Europe (1983), Europe - Prisoners in Paradise (1991), Europe - Start from the Dark (2004) en Europe - Secret Society (2006) werd helaas niets gespeeld maar niet getreurd er waren genoeg klasse nummers en hits om voortdurend te blijven genieten.

In mijn beleving zou Europe met gemak een show van 3 uur vol kunnen spelen ik kijk nu al uit naar het volgende concert. Dit is een band in bloedvorm en geen uitgebluste reünie act die alleen maar bij elkaar zijn gekomen voor de centen.

Ik raad iedereen aan om een Europe show te ondergaan en ook de platen van de laatste 10 jaar een kans te geven.

Genoten van begin tot het eind!!


Ook geweest. Was inderdaad (weer) een prima concert van de heren. De 013 zat ook goed vol. Viel me niks tegen voor een doordeweekse avond. Helemaal eens met je recensie

avatar van blur8
Afgelopen weekend kwam ik bij toeval op een Maf festival in Scheveningen terecht By the Sea 200. Iemand had bedacht om 200 band te verzamelen, omdat de badplaats 200 oud is. 4 dagen achtereen, op 10 podia, op 4 locaties. Beetje veel natuurlijk, maar wel een overdaad aan mij onbekende namen.
Voornamelijk Nederlandse Bands, en tot mijn lichtelijke verbazing van zeer goedgekeurd nivo.

De namen die ik onthouden heb, ga volgen en zeker nog een keer ga zien:
MeadowLake, Shoegaze Droompop uit Groningen (!!!)
Anemone, Psychedelic Britpop uit Rotterdam.
Velloso, GrungeRock uit Limburg
TigerPilots, IndiRock uit Amsterdam
Josephine, Singersong uit België

avatar van stoepkrijt
Vanavond heb ik Alcest gezien in Tivoli de Helling. Dat was al mijn vierde keer en de derde keer sinds ze hun laatste album Kodama uitbrachten. Gelukkig gaat dat album nog steeds niet vervelend, want vanavond speelden ze die integraal.

In het voorprogramma stond Vampillia, een zevenkoppige band uit Japan. Ik heb Alcest ook eens gezien tijdens een co-headline-tour samen met Mono (ook Japans) en Vampillia is eigenlijk een combinatie van die twee: avant-gardistische metal, vaak bruut en snoeihard, maar melodieus door de viool en keyboard. De knotsgekke (of knetterstonede?) zanger was een attractie op zich en de hele show was echt een genot om naar te kijken en luisteren. Ik heb breeduit staan lachen van plezier. Als je ooit de kans krijgt deze band live te zien: grijp 'm met beide handen!

De band waar het allemaal om draaide was natuurlijk Alcest en het album waar het allemaal om draaide was Kodama. Ze speelden het album integraal en dat deden ze bevlogen en snaarstrak. Voor mijn gevoel speelden ze vandaag beter dan de vorige twee keren, misschien gaf het feit dat dit de laatste show van de tour was ze nét dat extra zetje. Ze speelden alles precies zoals op plaat, alleen Eclosion kreeg een wat zwaardere bas mee en dat klonk verrukkelijk!

Na Kodama was er nog genoeg tijd over voor wat andere nummers. Een verrassende setlist werd het niet, maar dat mag de pret niet drukken. Percées de Lumière hoorde ik voor de vierde keer, maar het was wederom op-en-top genieten. Enige verrassing op de speellijst was Sur l'Océan Couleur de Fer, waarop de violiste van Vampillia een mooie gastbijdrage leverde.

De show was Alcest kende dus geen verrassingen, maar als de muziek zo goed is en zo strak en enthousiast gespeeld wordt als vanavond heb ik alsnog een fantastische tijd. Bovendien had ik al een aangename verrassing gekregen met Vampillia. Als ik dit allemaal in overweging neem kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat ik best een memorabele avond achter de rug heb die me nog een tijd gaat bijblijven.

Alcest én Kodama zijn vanavond weer wat verder in aanzien gestegen.

avatar van VladTheImpaler
Gisteren Damien Jurado - voor het eerst - in De Duif in Amsterdam gezien. Er is bijna geen geschiktere plek dan deze voormalige kerk voor zijn muziek. Uiteindelijk bleek dit ook het geval. Zoals ik al verwachte was het een (versterkt) akoestisch optreden met voor het grootste gedeelte samen met een tweede gitarist. De eerste paar nummers kwamen van zijn meest recente album. Die klonken mooi, maar toch mistte ik een beetje de rijkere instrumentatie die op het album te horen is. Daarna werd de set een mix met nummers van verschillende albums. Even had ik een beetje moeite om mijn concentratie erbij te houden omdat door de akoestische setting het soms een beetje eentonig kan lijken, maar op een gegeven moment zat ik er weer goed in. Tussen de nummers door hield hij af en toe een leuk praatje wat bij droeg aan de fijne sfeer. Zo had hij een leuke anekdote of een zin in het nummer Percy Faith over Amsterdam, en was er mooi eerbetoon aan de overleden Richard Swift waar hij veel mee heeft samengewerkt.

avatar van Venceremos
Net terug uit Zwolle en wmb had Jurado rustig een uurtje door kunnen spelen, vond het ontroerend mooi.

avatar van Choconas
Wat mij betreft ook, ware het niet dat ik nog een trein moest halen (waar ik zit nog steeds in zit). Maar ik had dit optreden van Damien Jurado zeker niet willen missen, het was prachtig!

avatar van Choconas
Mathough schreef:
Zaterdagavond in een lang niet uitverkocht Patronaat het Jason Molina tribute concert met de titel 'Songs: Molina' bijgewoond. [...] Ik vond het een mooi en oprecht muzikaal eerbetoon aan een bijzondere artiest. De sfeer was gemoedelijk en de band nederig. Showalter vervulde de rol als vertolker van Molina zijn muziek met verve; erg knap gedaan!

Hier was ik ook bij, inderdaad een heel fraai eerbetoon. Door dit optreden zet ik al de hele week regelmatig een plaat van Jason Molina op (meestal één van Songs: Ohia).

avatar van corn1holio1
Mathough schreef:
Zaterdagavond in een lang niet uitverkocht Patronaat het Jason Molina tribute concert met de titel 'Songs: Molina' bijgewoond. De bezetting bestond uit de voormalige (nog levende) bandleden van Magnolia Electric Co. en Strand of Oaks-zanger Timothy Showalter. Ik vond het een mooi en oprecht muzikaal eerbetoon aan een bijzondere artiest. De sfeer was gemoedelijk en de band nederig. Showalter vervulde de rol als vertolker van Molina zijn muziek met verve; erg knap gedaan! Helaas speelden ze geen Farewell Transmission (toch wel mijn favoriete nummer van Jason Molina), maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door een prachtige uitvoering van Blue Chicago Moon!

Jammer van Farewell Transmission, ook mijn favoriete nummer. Ik had er erg graag bij geweest in de Roma (waar ze FT trouwens wel speelden), maar was met vakantie.
Aan de beelden op youtube te zien zat ook de Roma niet vol, onbegrijpelijk toch.

avatar van Venceremos
Was die zanger een beetje OK? Strand of Oaks in juli gezien en dat was heel erg ongeïnspireerd.

avatar van Mathough
Ik vond hem in Patronaat juist erg gepassioneerd zingen! Met deze cover weet hij mij eveneens te overtuigen.

avatar van Choconas
Vond ik ook! Hij zong met bezieling en stelde zich zelfs een beetje nederig op. Hij is dan ook een groot bewonderaar van Jason Molina. Vergeet niet dat één van zijn bekendste en beste nummers een eerbetoon aan JM is.

avatar van Razoreater
Venceremos schreef:
Was die zanger een beetje OK? Strand of Oaks in juli gezien en dat was heel erg ongeïnspireerd.
Snap hier weinig van. Erg energieke en sympathieke liveband.

avatar van Venceremos
Festivalshow, dat kan er mee te maken hebben gehad. Showalter had bovendien ellenlange verhalen te vertellen.

avatar van Reinbo
Onderweg naar Huis van John Carpenter in Tivoli. Briljante show! Hij speelde van vrijwel al zijn film een nummer. Vaak gave rockuitvoeringen met toffe montages van zijn films op de achtergrond. Band en geluid was super. Een van de hoogtepunten van dit jaar.

avatar van predator
U2 Milaan 12 oktober.

Na de Joshua Tree Tour was ik weer helemaal enthousiast over U2 live, dus een tripje naar Milaan met daarbij een bezoek aan een concert van de heren. Lekker naast het Forum een hotel genomen, dat ook een prima buffet verzorgde voordat het concert begon.

En dan het concert. Visueel zat het weer prima in elkaar met een videoschermpodium in het midden van de zaal. Veel nummers ook van Achtung Baby naast de logische nummers van de laatste plaat.

Helaas was Bono wel heel erg met een verhaal bezig (Europa zucht), waardoor in het middengedeelte tijdens de Mephisto-act het tempo in het concert enorm wegviel. Gelukkig werd dat al snel weer goedgemaakt met een paar hits. Het einde was mooi met One en There is a Light. Al met al minder dan de Joshua Tree, maar verder een prima concert.

avatar van Lars Muziek.
12-10-2018 Beach House + WUME @TivoliVredenburg, Utrecht (ZAAL: Ronda, UITVERKOCHT)

Om 18:00 uur zitten de eerste fans al op de trap te wachten tot de zaal open gaat voor de aanvang. Eenmaal rond 19:10 uur gaat de zaal open en stromen (inmiddels) de grotere getallen aan fans naar binnen. Merchandise was aanwezig met merendeels merch van het nieuwe, laatste album '7' waaronder veel t-shirts. In de zaal is het voor de fans weer even volhouden en wachten tot het hoofdprogramma. Daarvoor speelde om 19:45 uur WUME het voorprogramma. WUME tourt met Beach House mee als voorprogramma door Europa. De band levert experimentele elektronische muziek af, aangevuld met live drums. Een totaal ander gegeven dan Beach House en komt daardoor ook niet bij iedereen in de zaal succesvol over. De live drums werden overspoeld met samples waar een hoop effecten aan toegevoegd werden. Daarna was het tijd voor Beach House!

Met een hoop applaus wordt de band welkom geheten in TivoliVredenburg. Vol enthousiasme beginnen ze met het spelen van 'Levitation' en dat werkt als een geweldige opener. Kippenvel stroomt even binnen. Genieten geblazen. Wat vervolgt werd met 'Lazuli' afkomstig van het 'Bloom' album. Als derde track werd 'Dark Spring' gespeeld. Waarmee er even wat bombastischer naar de climax wordt toegespeeld. Iets wat eigenlijk bijna niet is voor te stellen in de muziek van Beach House, maar het drietal geeft daarmee juist een stoerdere stevigere houding aan. Vervolgens zorgt 'PPP' voor de blijvende spanning in de set en zet de band ook dit nummer geweldig en dromerig neer. Met als volgt 'Lose Your Smile' , 'Wishes' en 'Woo' wat elkaar fijn afwisselde. Voor de al langere Beach House fans volgde daar nog even drie aan een gesloten oudere tracks. Waarna weer terug werd gepakt naar het nieuwere werk met 'Drunk in LA'. En daarmee zorgt de set-list al voor een goede balans in nieuwe en wat oudere tracks. Daar kan natuurlijk niet de track 'Space Song' aan ontbreken. Bij dit geweldige nummer werd de synthesizer live op het dia scherm geprogrammeerd en leek het live nog even wat dromeriger over te komen dan als je gewend was.

Tijdens deze tour van Beach House liet de band het publiek stemmen op hun drie favoriete tracks, waarbij genoeg stemmen het nummer wellicht die avond gespeeld kon worden. Dankzij deze slimme toepassing krijgt zowel iedereen een favoriet te horen en blijft de setlist iedere avond vernieuwend voor zowel de tour budies als voor de band zelf. De lichtshow en de dia's op deze avond werden van elkaar afgewisseld. Dit zorgde voor redelijke tot weer hele mooie sferen. Helaas bleven enkele dia's eentonig in kleur, wat wel anders ingevuld had mogen worden. Want sommige lichteffecten deden het juist weer geweldig op de muziek. De muziek zelf was daarbij perfect afgestemd op elkaar. Het geluid kwam helder over in de uitverkochte zaal en de band wekte daar zelf ook goed aan mee door een geweldige set af te leveren. En muziek maken is niet het enige wat de band op deze avond deed, gelukkig was er namelijk ook nog ruimte voor wat interactie met het publiek. Zo kwam de band af en toe uit hun schaduw en bleken ze toch niet zo mysterieus te zijn als dat ze daar op het podium overkwamen.

De setlist is in deze concertrecensie beschreven tot aan 'Space Song' en was in het algemeen als volgt:


Levitation
Lazuli
Dark Spring
PPP
Lose Your Smile
Wishes
Woo
Master of None
10 Mile Stereo
Gila
Drunk in LA
Space Song
Girl of the Year
Elegy to the Void
Myth
Lemon Glow

Encore:

Walk in the Park
Dive

avatar van Gretz
Johnny Marr schreef:
Beach House was geweldig!! Erg strak concertje. Wel een onverwacht kapot luid moment tijdens Dark Spring, nog niet veel zo'n pijn gehad aan m'n oren tijdens een concert als toen, had ik niet verwacht van een act als Beach House

Spijtig van je autopech, Gretz, bummer!

Ja, ik baal nog altijd wel. Als ik op een parking had kunnen stoppen had ik waarschijnlijk nog gewoon een lift/trein naar Brussel gezocht. Uiteindelijk €8 verlies gemaakt op m'n kaartje, kan erger. Was ook veel vervelender geweest als dit me was overkomen over 1,5 week bij Bon Iver. En het scheelde natuurlijk dat ik ze de dag ervoor ook in Utrecht zag en eerder dit jaar op Primavera.

Ook een lichte pleister op de wonde als ik de setlists vergelijk: jullie kregen Wild, Black Car, Wildflower en L'Inconnue in plaats van Woo, Gila, Lose Your Smile en Elegy to the Void. Op Wildflower na zijn dat geen grote favorieten die ik per se nog eens had willen horen. Bij Dark Spring moest ik inderdaad ook even m'n oren dichtknijpen, onverwacht hard in het laatste gedeelte.

Ik vond de show in Utrecht redelijk geniaal, was voortdurend in staat van pure euforie. Lastig oordelen wel hoe fantastisch het precies was in vergelijking met eerdere concerten die ik van de zag, maar het optreden gaat zeker meedingen voor de prijs van gig van het jaar. Ik vond het sowieso fijner dan op Primavera Sound waar ze maar net een uur mochten spelen. Het geluid in de Ronda klonk extreem goed en de (adembenemende) visuals waren op eerdere tours nog niet zo mooi. Om van te watertanden
(afbeelding)
Meerdere favoriete nummers die ik had aangevinkt in de setlist creator werden gespeeld (Wishes, A Walk in the Park). Was ook enorm blij om Drunk in L.A. en Elegy to the Void nog eens te horen. En ik ben altijd weer even compleet van de kaart wanneer ik de eerste tonen van Myth hoor: een van de mooiste producties ooit.

Sluit me verder aan bij de mooie woorden van Lars Muziek.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:39 uur

geplaatst: vandaag om 11:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.