menu

Hier kun je zien welke berichten P Jay als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Fu-Schnickens - F.U. Don't Take It Personal (1992)

3,5
Knotsgek album natuurlijk. Genoeg afwisseling om het interessant te houden (album duurt ook maar 43 minuten natuurlijk). Meer dan geregeld dancehall-invloed (Ring The Alarm, General, Bebo), ook een meliger nummer (Heavenly Father) maar eveneens harde pure hiphop-nummers zoals "True Fuschnick" en "La Schmoove".

Qua producties is het hier degelijk, maar het opvallendste is overduidelijk de rapstijl van de MC's en dan vooral Chip Fu, die enorm snel rapt, soms achterwaarts zelfs en hier eigenlijk wat als een kermisattractie (zoals ik al zei bij hun tweede - saaiere - album) wordt opgevoerd. Het is allemaal erg plezierig om te horen en hij heeft zeker een erg sterke flow, maar ik kan er niet altijd evenzeer van genieten.

Dit is dus een origineel plaatje uit de tijd dat MC's in New York nog écht origineel en innovatief wouden/moesten zijn om op te vallen. Het "iggity-gedoe" van Das EFX valt ook daaruit te begrijpen. De stijl van de FU-Schnickens heeft trouwens wel wat weg van de eerste van Das EFX.

Ik onthou enkele erg sterke momenten en het wonderlijke fenomeen dat Chip Fu toch wel is. Maar uiteindelijk is dit maar een middelmatig albumpje dat vooral wil entertainen en qua sfeer erg lekker begin jaren '90 klinkt.

Productie van A Tribe Called Quest, Lyvio G. en Dres (van Black Sheep, die op "Check It Out" ook een erg leuk gastvers laat horen). Maar meestal blijven de producties niet écht hangen omdat ze degelijk doch vrij standaard klinken.

3,5*