menu

Hier kun je zien welke berichten Tramps like us als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Kammarheit - Asleep and Well Hidden (2003)

BDN past niet binnen Dark Ambient, dus, veel meer highly industrial met veel noise en vervorming. Verder wel een uitstekende band ja. Jarenlang gevolgd, via CMI, Zweden. Kammarheit valt toch niet echt hiermede te vergelijken, neen. Maar ook deze band wonderbaarlijk en fraaie muziek ja. Om ff mee weg te dromen uit deze vaak ugly reality. En nog altijd actief, veelal op Cyclic Law, Thronal dan ook net uit. Eveneens prachtig. Voor de liefhebber yes.

Katherine Priddy - The Pendulum Swing (2024)

Mijn eerste kennismaking met haar muziek. Referenties naar Nick Drake en John Martyn maakten mij meer dan nieuwsgierig. Vandaag op vinyl beluisterd ( en gekocht). Voor een echt oordeel moet ik die zeker vaker beluisteren maar durf nu al te zeggen dat de schoonheid er werkelijk afspat ja. Mooie productie en sterk songmateriaal, bovendien mooi gezongen. Geen pure folk, te veel andere invloeden en inkleuring. Maar bijzonder fraai wellicht mede daardoor. Tekstueel met de nodige ( persoonlijke) diepgang. Gaat voorlopig vaak voorbij komen. Meer over een tijdje...

Kevin McDermott Orchestra - Mother Nature's Kitchen (1989)

5,0
Oude lp nog hier. Waar is ie gebleven? Man man, wat een plaat was dat en nog. Schots en bijzonder fraai. Melodieus en prachtig ingekleurd, mooie teksten, aangename zang, gitarenpartijen, nummers met kop en staart, wat wil een mens dan nog? Ja, nog eens zulk fraai album want zo hoor ik ze (bijna) niet meer. De ene na de andere beauty gooit ie er tegen aan, rijkelijk ingekleurd en voor mij, naar nu blijkt, tijdloos ook. Selecteer 3 tracks staat er dan bij deze, alweer voor mij, ☆☆☆☆☆ plaat. Tricky want kan zomaar welk nummer dan ook zijn. Maar Wheels of Wonder, What comes to pass en Angel zijn absoluut briljantes ja. En damned, weer zo'n artiest die het maar niet lukte, lukt, groter te worden. En alweer van zo lang geleden ook, man, tempus fugit.

Killing Joke - Pandemonium (1994)

4,0
Inmiddels alweer ff uit op vinyl, blauw gekleurd, als 2lp. De cd staat hier al sedert release, was destijds te London, dus kijk je sws bij Tower Records en mee die hap. Nu ben ik qua deze vand redelijk bevooroordeeld, heel eerlijk. Een echt slechte plaat ken ik niet, een wat mindere of course wel, bijv. Outside the Gate. Maar deze boven verwachting ouderwets goed met een titeltrack destijds als single. Waan track dus. Destijds en nu. En 4ever ja. Stevige plaat was en is het met beklijvende songs die je, mij zeker, nog verder het KJ universum in zuigen. Een plek waar ik maar al te graag bivakkeer ja. Volg de band sedert den beginne en nog steeds wordt elke release blindelings aangeschaft. De muziek knalt en pompt en zuigt met oppermrester Coleman in grote vorm. De plaat werd destijds als comeback bestempelt, ofschoon ze voor mij never weg waren, hoogstens wat minder waren. Deze staat natuurlijk geregeld op en bij voorkeur op een redelijk volume dan wel. Want dat hoort met zo'n album. Kortom dijk van een plaat met voor mij ☆☆☆☆ dus.

Kim Carnes - St. Vincent's Court (1979)

4,0
Smaken verschillen maar luister dan eens naar het prachtige Jamaica Sunday Morning. Waan nummer en mijn destijds kennismaking met haar muziek. Fraaie lp sws van een kennelijk vergeten artiest. Bette Davies Eyes was haar, korte, wereldfaam moment maar daar volgden nog een aantal zeer zeer fraaie platen op. He hoort er nada van. Lps gelukkig nog bijna allen hier dus prijs me gelukkig. Sfeervolle luistermuziek.

Kris Kristofferson - Kristofferson (1970)

Alternatieve titel: Me and Bobby McGee

5,0
Monumentale plaat, nog steeds, van een monumentale artiest, ook nog steeds, en idd, dit luistert zich bijna weg als een soort van Greatest Hits compilatie. Ken de nummers of course door en door en blijft gewoon meer dan geweldig ja. Maar zijn hele oeuvre vind ik zeer zeer goed, met zeker wel wat mindere momenten ertussen, maar ja, wie niet hè. Helaas hier ten lande never echt groot, voor zover mogelijk, geweest. Veel songs gecovered door anderen maar er gaat toch niks boven the real stuff. Al met al een parel met historische waarde, binhen de everchanging muziekwereld. Schitterend.

Kris Kristofferson - Live at Gilley’s - Pasadena, TX - September 15, 1981 (2022)

4,5
Nu volg ik Kris al vanaf den beginne, met daarbij de opmerking, de laatste zovele jaren niet meer neen. Nieuw werk dateert al vanaf de Middeleeuwen of zo dus het zij me vergeven. Deze release dan ook totaal gemist, niet meegekregen, wotever. Inmiddels de lp hier en ja, sheer excitement deze songs weer te horen in een waan uitvoering, veelal, tot en met de elektrieke gitaar erbij. Een levende legende m.i., immer bescheiden zijnde met een aantal ware classics op zijn naam, veelal uit de beginjaren dan wel. De man die m.i. country tenminste deels herdefinieerde ja. Wie dem auch sei, een glorieuze opname van dik 40 jaar geleden en puur genieten dus. Een heuse trip down memory lane voor mij en hopelijk anderen. De band gloeit en dat hoor je terug ja. Perfect gewoon dat dit dus uit ware. Prijsnummers hier zo'n beetje alles wel. Of course ben ik enigszins bevooroordeeld, zonder twijfel.

Kris Kristofferson - Spooky Lady's Sideshow (1974)

4,0
Niet bijster goed ontvangen destijds. Waarom? Geen idee. Enkel al voor de song Broken Freedom Song de aanschaf meer dan waard, ook tekstueel. Prima plaat dus zoals het merendeel van hem wel. Een keer live gezien ten tijde van de tour rondom Easter Island, destijds te Frankfurt Höchst. Met Billy Swan. Met Rita Coolidge. En wat was het mooi en goed. Zowel Swan als ook Coolidge met wat ruimte voor wat eigen nummers, de rest tuurlijk van hem, nadruk op de lp Easter Island en al dat moois daarvoor. Country maar m.i. toch ook net ff anders. Draai deze nog gaarne heden ten dag, dat moge wellicht meer zeggen dan deze woorden hier.