Muziek / Toplijsten en favorieten / MusicMeter Prog Top 300 - editie 2016 - de ontknoping
zoeken in:
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 17 januari 2017, 12:41 uur
251
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Focus - Hocus Pocus [6:42]
Focus II |1971 | Nederland
2015: 155
Genomineerd door: laxus11
De Nederlandse progrockband Focus werd in 1969 opgericht door de fluitist Thijs van Leer. Door de jaren heen zou de band uitgroeien als één van de meest in het oogst springende bands in het Nederlandse muziekcircuit. Het tweede album van de band was zeer succesvol in de VS en UK en bevat het nummer Hocus Pocus. Jan Akkerman’s gitaarriff opent in het snelle ritme van de drums. Wat er ontstaat is een bluesy en pulserende interactie tussen de instrumenten, onderbroken door de jodels van Thijs van Leer. Een meesterwerkje van eigen bodem. (HugovdBos)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Focus - Hocus Pocus [6:42]
Focus II |1971 | Nederland
2015: 155
Genomineerd door: laxus11
De Nederlandse progrockband Focus werd in 1969 opgericht door de fluitist Thijs van Leer. Door de jaren heen zou de band uitgroeien als één van de meest in het oogst springende bands in het Nederlandse muziekcircuit. Het tweede album van de band was zeer succesvol in de VS en UK en bevat het nummer Hocus Pocus. Jan Akkerman’s gitaarriff opent in het snelle ritme van de drums. Wat er ontstaat is een bluesy en pulserende interactie tussen de instrumenten, onderbroken door de jodels van Thijs van Leer. Een meesterwerkje van eigen bodem. (HugovdBos)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 17 januari 2017, 12:42 uur
En een overzichtje voordat we de Top 250 ingaan:
251 (155) Focus - Hocus Pocus
252 (-----) Legend - I Close My Eyes
253 (-----) Demians - The Perfect Symmetry
254 (-----) Oceansize - Trail of Fire
255 (137) Yes - Awaken
256 (191) Neuschwanstein - Midsummer Day * (tot 41:29)
257 (-----) Beardfish - Ludvig & Sverker
258 (227) Anima Mundi - Time to Understand
259 (208) Martin Orford - The Old Road
260 (159) Van Der Graaf Generator - The Sleepwalkers
261 (275) Pinnacles - Better Than the Enemy
262 (-----) Steve Hackett - Emerald and Ash
263 (198) Peter Gabriel - Darkness
264 (216) Sinkadus - Ågren
265 (-----) Se Delan - Chasing Changes
266 (225) Nosound - Wherever You Are
267 (-----) Genesis - The Lamia
268 (174) Renaissance - Trip to the Fair
269 (142) Neal Morse - Seeds of Gold
270 (297) Led Zeppelin - The Battle of Evermore
271 (166) Twelfth Night - Take a look
272 (260) Van Der Graaf Generator - Man Erg
273 (164) Sylvium - Signal to Noise
274 (188) Supertramp - Brother Where You Bound
275 (-----) Angel - Tower
251 (155) Focus - Hocus Pocus
252 (-----) Legend - I Close My Eyes
253 (-----) Demians - The Perfect Symmetry
254 (-----) Oceansize - Trail of Fire
255 (137) Yes - Awaken
256 (191) Neuschwanstein - Midsummer Day * (tot 41:29)
257 (-----) Beardfish - Ludvig & Sverker
258 (227) Anima Mundi - Time to Understand
259 (208) Martin Orford - The Old Road
260 (159) Van Der Graaf Generator - The Sleepwalkers
261 (275) Pinnacles - Better Than the Enemy
262 (-----) Steve Hackett - Emerald and Ash
263 (198) Peter Gabriel - Darkness
264 (216) Sinkadus - Ågren
265 (-----) Se Delan - Chasing Changes
266 (225) Nosound - Wherever You Are
267 (-----) Genesis - The Lamia
268 (174) Renaissance - Trip to the Fair
269 (142) Neal Morse - Seeds of Gold
270 (297) Led Zeppelin - The Battle of Evermore
271 (166) Twelfth Night - Take a look
272 (260) Van Der Graaf Generator - Man Erg
273 (164) Sylvium - Signal to Noise
274 (188) Supertramp - Brother Where You Bound
275 (-----) Angel - Tower
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 17 januari 2017, 14:26 uur
250
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Colosseum - The Valentyne Suite * (tot 35:14) [16:52]
The Valentyne Suite |1969 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: HugovdBos
The Valentyne Suite van het Engelse Colosseum bracht het beste in de ontwikkeling binnen de rock samen. De krachtige gitaarsolo’s en de samenzang tussen de mannen vormen zowel de opening naar de blues en progrock als naar de samenkomst tussen jazz en rock. Vooral in de jazz-rock kunnen ze als één van de pioniers worden beschouwd, met het titelnummer als ongekend meesterwerk. De orgels, saxofoon en drums komen in dit nummer samen in de kracht van de gitaren. De tempowisselingen en gestaag opgebouwde melodielijnen geven dit nummer zijn muzikale complexiteit. (HugovdBos)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Colosseum - The Valentyne Suite * (tot 35:14) [16:52]
The Valentyne Suite |1969 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: HugovdBos
The Valentyne Suite van het Engelse Colosseum bracht het beste in de ontwikkeling binnen de rock samen. De krachtige gitaarsolo’s en de samenzang tussen de mannen vormen zowel de opening naar de blues en progrock als naar de samenkomst tussen jazz en rock. Vooral in de jazz-rock kunnen ze als één van de pioniers worden beschouwd, met het titelnummer als ongekend meesterwerk. De orgels, saxofoon en drums komen in dit nummer samen in de kracht van de gitaren. De tempowisselingen en gestaag opgebouwde melodielijnen geven dit nummer zijn muzikale complexiteit. (HugovdBos)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 17 januari 2017, 19:23 uur
249
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Gazpacho - Molok Rising [9:35]
Molok |2015 | Noorwegen
2015: ---
Genomineerd door: El Stepperiño
Het werk Molok van het Noorse Gazpacho kan niet alleen het universum vernietigen met een speciale code op cd formaat, maar brengt ook een verandering teweeg vergeleken met de krachtige en orkestrale klanken van zijn voorganger. Molok staat voor een machine die het verleden en het heden kan berekenen en het verhaal van de ontwerper staat op het album centraal. Het aanbidden van goden in de vorm van stenen inspireert deze man om de betekenis van het leven te zoeken als er geen god of goden bestaan die ons begeleiden in het leven. De muzikale weg zoekt zijn plaats in het verre verleden met onder andere de Noorse archeoloog Gjermund Kolltveit die de Skåra steen bespeelt, een eeuwenoude zingende steen die de eerste klanken van het aanbidden van goden tentoonspreid.
Het aanbidden van de goden opent op slotstuk Molok Rising met de klanken van de eeuwenoude Skåra stenen. Archeoloog Gjermund Kolltveit weet met zijn stenen, elandgebit, fluiten en snaarinstrumenten de meest vervreemde klanken tevoorschijn te toveren. Het nummer bouwt zich met het vocale geluid van Ohme op naar het moment waarop de tijdmachine Molok het heden en het verleden met elkaar verbindt in de opvolging van gebeurtenissen. Na vier minuten krijgt het geheel een extra dimensie met het drumspel dat zich terugvoert naar King Crimson’s Red. De hevige gitaarklanken laten de machine evalueren in zijn eigen machtige denkpatroon. Molok krijgt zoveel kracht dat het einde weleens fataal zou kunnen zijn voor de mensheid. Wanneer de kerkklokken klinken drijven de synths je door een duistere gang waar de tikkende klokken de cijfercode activeren, als deze overeenkomt met de plaats van elke elektron in het universum is navertellen helaas niet meer mogelijk. (HugovdBos)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Gazpacho - Molok Rising [9:35]
Molok |2015 | Noorwegen
2015: ---
Genomineerd door: El Stepperiño
Het werk Molok van het Noorse Gazpacho kan niet alleen het universum vernietigen met een speciale code op cd formaat, maar brengt ook een verandering teweeg vergeleken met de krachtige en orkestrale klanken van zijn voorganger. Molok staat voor een machine die het verleden en het heden kan berekenen en het verhaal van de ontwerper staat op het album centraal. Het aanbidden van goden in de vorm van stenen inspireert deze man om de betekenis van het leven te zoeken als er geen god of goden bestaan die ons begeleiden in het leven. De muzikale weg zoekt zijn plaats in het verre verleden met onder andere de Noorse archeoloog Gjermund Kolltveit die de Skåra steen bespeelt, een eeuwenoude zingende steen die de eerste klanken van het aanbidden van goden tentoonspreid.
Het aanbidden van de goden opent op slotstuk Molok Rising met de klanken van de eeuwenoude Skåra stenen. Archeoloog Gjermund Kolltveit weet met zijn stenen, elandgebit, fluiten en snaarinstrumenten de meest vervreemde klanken tevoorschijn te toveren. Het nummer bouwt zich met het vocale geluid van Ohme op naar het moment waarop de tijdmachine Molok het heden en het verleden met elkaar verbindt in de opvolging van gebeurtenissen. Na vier minuten krijgt het geheel een extra dimensie met het drumspel dat zich terugvoert naar King Crimson’s Red. De hevige gitaarklanken laten de machine evalueren in zijn eigen machtige denkpatroon. Molok krijgt zoveel kracht dat het einde weleens fataal zou kunnen zijn voor de mensheid. Wanneer de kerkklokken klinken drijven de synths je door een duistere gang waar de tikkende klokken de cijfercode activeren, als deze overeenkomt met de plaats van elke elektron in het universum is navertellen helaas niet meer mogelijk. (HugovdBos)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 18 januari 2017, 10:40 uur
248
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Beardfish - Hold On [7:47]
+4626-Comfortzone |2015 | Zweden
2015: 180
Genomineerd door: Svendra
Dat Beardfish de opwindendste progband van dit moment is, is door mij op dit forum al eerder opgemerkt. Of althans, de opwindendste klassieke progband, dan biedt Archive geen concurrentie om die titel. Niettemin zit Beardfish, voor een opwindende band, de laatste drie albums ook wel een beetje in consolidatiemodus. Vanaf Mammoth lijken de meest excessieve muzikale omzwervingen en de grootste gekkigheid er wel een beetje af en klinkt de band af en toe zelfs rechttoe-rechtaan. Dat laatste geldt ook in betrekkelijk hoge mate voor Hold On, het eerst vrijgegeven nummer van het Comfortzone-album (waarvan we in vervlogen tijden dan zeiden: "zou een goede singlekeus zijn!"). Elders op het album nemen Rikard Sjöblom en de zijnen overigens hier en daar nog wel wat meer de tijd voor een nummer. Dat ze dat hier minder doen mag de pret niet drukken: Hold On is zo goed als een net-geen-acht-minuten nummer van Beardfish anno nu wordt. (Casartelli)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Beardfish - Hold On [7:47]
+4626-Comfortzone |2015 | Zweden
2015: 180
Genomineerd door: Svendra
Dat Beardfish de opwindendste progband van dit moment is, is door mij op dit forum al eerder opgemerkt. Of althans, de opwindendste klassieke progband, dan biedt Archive geen concurrentie om die titel. Niettemin zit Beardfish, voor een opwindende band, de laatste drie albums ook wel een beetje in consolidatiemodus. Vanaf Mammoth lijken de meest excessieve muzikale omzwervingen en de grootste gekkigheid er wel een beetje af en klinkt de band af en toe zelfs rechttoe-rechtaan. Dat laatste geldt ook in betrekkelijk hoge mate voor Hold On, het eerst vrijgegeven nummer van het Comfortzone-album (waarvan we in vervlogen tijden dan zeiden: "zou een goede singlekeus zijn!"). Elders op het album nemen Rikard Sjöblom en de zijnen overigens hier en daar nog wel wat meer de tijd voor een nummer. Dat ze dat hier minder doen mag de pret niet drukken: Hold On is zo goed als een net-geen-acht-minuten nummer van Beardfish anno nu wordt. (Casartelli)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 18 januari 2017, 14:25 uur
247
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Rush - 2112: Overture / The Temples of Syrinx [6:48]
2112 |1976 | Canada
2015: ---
Genomineerd door: 50tracks
Net toen we de ontknoping van deze editie van onze prog ladder ingingen kwam 2112 weer even in de spotlights te staan. Rush bracht 2112 40th, de 40 Anniversary Expansive Edition van hun conceptuele epos uit. Met het originele album, live tracks, een concert en Steven Wilson mixen van een aantal nummers.
Bij de release is te lezen dat 2112 een cruciale mijlpaal in het oeuvre van de band is. Na de tegenvallende commerciële cijfers van voorganger Caress of Steel wilde de platenmaatschappij dat de band zich zou gaan concentreren op meer radiovriendelijke songs. De band hield uiteraard vast aan de eigen lijn en kwam met een lange suite over een dystopische toekomst. Later zorgde de platenmaatschappij denk ik voor het eigen gelijk door op verzamelalbums met een korte versie van 2112 te komen bestaande uit de Overture en Temples of Syrinx. En in mijn ogen hebben ze hier gelijk want in de beperking toont zich de meester. Juist in deze eerste twee delen bereikt Rush voor mij een ongeëvenaard niveau in de top van de prog champions league. Wat overigens niet wil zeggen dat de rest van 2112 niet de moeite waard is maar mist voor mij de urgentie van de eerste twee delen. (50tracks)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Rush - 2112: Overture / The Temples of Syrinx [6:48]
2112 |1976 | Canada
2015: ---
Genomineerd door: 50tracks
Net toen we de ontknoping van deze editie van onze prog ladder ingingen kwam 2112 weer even in de spotlights te staan. Rush bracht 2112 40th, de 40 Anniversary Expansive Edition van hun conceptuele epos uit. Met het originele album, live tracks, een concert en Steven Wilson mixen van een aantal nummers.
Bij de release is te lezen dat 2112 een cruciale mijlpaal in het oeuvre van de band is. Na de tegenvallende commerciële cijfers van voorganger Caress of Steel wilde de platenmaatschappij dat de band zich zou gaan concentreren op meer radiovriendelijke songs. De band hield uiteraard vast aan de eigen lijn en kwam met een lange suite over een dystopische toekomst. Later zorgde de platenmaatschappij denk ik voor het eigen gelijk door op verzamelalbums met een korte versie van 2112 te komen bestaande uit de Overture en Temples of Syrinx. En in mijn ogen hebben ze hier gelijk want in de beperking toont zich de meester. Juist in deze eerste twee delen bereikt Rush voor mij een ongeëvenaard niveau in de top van de prog champions league. Wat overigens niet wil zeggen dat de rest van 2112 niet de moeite waard is maar mist voor mij de urgentie van de eerste twee delen. (50tracks)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 18 januari 2017, 19:17 uur
246
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Fish - Cliché [7:01]
Vigil in a Wilderness of Mirrors |1990 | Verenigd Koninkrijk
2015: 189
Genomineerd door: chevy93
I've got a reputation of being a man with a gift of words.
A romantic poetic type; or so they say.
But I find it hard to express the way I feel about you
Without getting involved with the old cliches.
Aldus Derek W. Dick die in zijn tijd bij Marillion ook al enkele malen kond deed van zijn worsteling met het schrijven van een liefdesliedje. Met de fraaie (prog)ballade Cliché concludeert hij dat de uitgekauwde formulering er niet voor niets is. Hij sluit er niet enkel een thema mee af, maar ook zijn solodebuut. Voor mij is de meeste lol met Fish solo er daarna ook wel af, maar dat album pakken ze me niet meer af. (Casartelli)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Fish - Cliché [7:01]
Vigil in a Wilderness of Mirrors |1990 | Verenigd Koninkrijk
2015: 189
Genomineerd door: chevy93
I've got a reputation of being a man with a gift of words.
A romantic poetic type; or so they say.
But I find it hard to express the way I feel about you
Without getting involved with the old cliches.
Aldus Derek W. Dick die in zijn tijd bij Marillion ook al enkele malen kond deed van zijn worsteling met het schrijven van een liefdesliedje. Met de fraaie (prog)ballade Cliché concludeert hij dat de uitgekauwde formulering er niet voor niets is. Hij sluit er niet enkel een thema mee af, maar ook zijn solodebuut. Voor mij is de meeste lol met Fish solo er daarna ook wel af, maar dat album pakken ze me niet meer af. (Casartelli)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 19 januari 2017, 09:44 uur
245
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kayak - Close to the Fire [8:12]
Close to the Fire |2000 | Nederland
2015: 127
Genomineerd door: Brunniepoo
Kayak kwam ineens terug in de spotlights. Nota bene doordat de band een reunie optreden mocht doen bij een groots opgezet concert van De Kast. Syb Krullenbol was fan van de band en mocht zelfs Ruthless Queen zingen. Vrijwel alle leden uit de grote periode van de band deden mee. Iedereen was blijkbaar zo tevreden dat er zelfs een heel album opgenomen werd met Max Werner op zang. Bandleider Ton Scherpenzeel plande een tournee en toen zaten ze ineens zonder zanger want daar had Max Werner dan weer geen zin in. Bert Heerink kwam als reddende engel en de tour kon door. Ook daarna liet de band met grote regelmaat (en sterk wisselende samenstelling) wat van zich horen maar goed daar gaat het hier nu niet over. Het comeback album luisterde net als dit lied naar de naam Close to the Fire. Het prachtige lied mocht zelfs het album aftrappen. Symfo volgens oud recept met een lange opbouw, tempowisselingen en grootse muzikale prestaties. Het album kreeg goede kritieken, had behoorlijke verkopen en mag nu zelfs het titelnummer afvaardigen voor een mooie plek in onze Top 300. (vigil)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kayak - Close to the Fire [8:12]
Close to the Fire |2000 | Nederland
2015: 127
Genomineerd door: Brunniepoo
Kayak kwam ineens terug in de spotlights. Nota bene doordat de band een reunie optreden mocht doen bij een groots opgezet concert van De Kast. Syb Krullenbol was fan van de band en mocht zelfs Ruthless Queen zingen. Vrijwel alle leden uit de grote periode van de band deden mee. Iedereen was blijkbaar zo tevreden dat er zelfs een heel album opgenomen werd met Max Werner op zang. Bandleider Ton Scherpenzeel plande een tournee en toen zaten ze ineens zonder zanger want daar had Max Werner dan weer geen zin in. Bert Heerink kwam als reddende engel en de tour kon door. Ook daarna liet de band met grote regelmaat (en sterk wisselende samenstelling) wat van zich horen maar goed daar gaat het hier nu niet over. Het comeback album luisterde net als dit lied naar de naam Close to the Fire. Het prachtige lied mocht zelfs het album aftrappen. Symfo volgens oud recept met een lange opbouw, tempowisselingen en grootse muzikale prestaties. Het album kreeg goede kritieken, had behoorlijke verkopen en mag nu zelfs het titelnummer afvaardigen voor een mooie plek in onze Top 300. (vigil)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 19 januari 2017, 14:40 uur
244
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Dream Theater - Metropolis - Part One: 'The Miracle and the Sleeper' [9:32]
Images and Words |1992 | Verenigde Staten
2015: 109
Genomineerd door: Jester
Dit was het eerste nummer dat ik ooit hoorde van DT. Zo ergens rond de eeuwwisseling moet het geweest zijn dat ik in de lokale bib ‘Live at the Marquee’ vond. De hoes sprak me aan en zomaar op goed geluk de cd ontleend. Vanaf de eerste tonen was ik verkocht. Vooral de grote afwisseling sprak me aan. Waar ik in de meeste metalcd’s wel afwisseling kreeg gezien over een hele cd, kreeg ik het hier al binnen één nummer! Er is ook ruimte voor zo ongeveer elk instrument om eens voor het voetlicht te komen en je hoort zo wat voor een klasbakken de muzikanten wel niet zijn. Ze vechten onderling duels uit, maar die leiden altijd wel ergens tot een 'grote finale' zonder verliezers.
Dit nummer (eigenlijk die hele livecd) heeft me in de prog getrokken. Ik vond er nog voldoende metalaspecten in terug om mijn eerste aandacht te trekken, maar de andere aspecten hebben me aangezet om mijn blik te verruimen. (buso)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Dream Theater - Metropolis - Part One: 'The Miracle and the Sleeper' [9:32]
Images and Words |1992 | Verenigde Staten
2015: 109
Genomineerd door: Jester
Dit was het eerste nummer dat ik ooit hoorde van DT. Zo ergens rond de eeuwwisseling moet het geweest zijn dat ik in de lokale bib ‘Live at the Marquee’ vond. De hoes sprak me aan en zomaar op goed geluk de cd ontleend. Vanaf de eerste tonen was ik verkocht. Vooral de grote afwisseling sprak me aan. Waar ik in de meeste metalcd’s wel afwisseling kreeg gezien over een hele cd, kreeg ik het hier al binnen één nummer! Er is ook ruimte voor zo ongeveer elk instrument om eens voor het voetlicht te komen en je hoort zo wat voor een klasbakken de muzikanten wel niet zijn. Ze vechten onderling duels uit, maar die leiden altijd wel ergens tot een 'grote finale' zonder verliezers.
Dit nummer (eigenlijk die hele livecd) heeft me in de prog getrokken. Ik vond er nog voldoende metalaspecten in terug om mijn eerste aandacht te trekken, maar de andere aspecten hebben me aangezet om mijn blik te verruimen. (buso)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 19 januari 2017, 22:01 uur
243
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
The Moody Blues - Legend of a Mind [6:37]
In Search of the Lost Chord |1968 | Verenigd Koninkrijk
2015: 100
Genomineerd door: uffing
Natuurlijk is Days of Future Passed een grootheid op zich, maar daarbuiten is het toch geen heel gewaagde stelling dat Legend of a Mind het mooiste is wat The Magnificent Moodies ons geschonken hebben... of anders althans het meest hypnotiserende. Het nummer is geschreven en (grotendeels) gezongen door fluitist Ray Thomas, die in het midden van het lied ook een flinke solo ten beste geeft op de... juist. En waar het beginstuk "Timothy Leary's dead / No, n-n-no he's outside looking in" al vervreemdend genoeg is, zijn het de fluitsolo en het stuk erna waar de hogere sferen met recht bereikt worden. (Casartelli)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
The Moody Blues - Legend of a Mind [6:37]
In Search of the Lost Chord |1968 | Verenigd Koninkrijk
2015: 100
Genomineerd door: uffing
Natuurlijk is Days of Future Passed een grootheid op zich, maar daarbuiten is het toch geen heel gewaagde stelling dat Legend of a Mind het mooiste is wat The Magnificent Moodies ons geschonken hebben... of anders althans het meest hypnotiserende. Het nummer is geschreven en (grotendeels) gezongen door fluitist Ray Thomas, die in het midden van het lied ook een flinke solo ten beste geeft op de... juist. En waar het beginstuk "Timothy Leary's dead / No, n-n-no he's outside looking in" al vervreemdend genoeg is, zijn het de fluitsolo en het stuk erna waar de hogere sferen met recht bereikt worden. (Casartelli)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 20 januari 2017, 09:58 uur
242
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Spock's Beard - At the End of the Day [16:28]
V |2000 | Verenigde Staten
2015: 194
Genomineerd door: Misterfool
Als het nummer begint, heb je eerder het idee dat de dag net begint. Het heeft in de begintonen een soort klank van wakker worden en een opgaande zon. Maar als de drums en gitaren er doorheen knallen is dat gevoel wel weg. Het schiet daarna ook nog heel wat verschillende kanten op.
Want ach, wat moet je er over zeggen? Het is weer zo’n heerlijk epic van Neal Morse, zoals hij er wel meer gemaakt heeft, maar dit is wel één van zijn beste!
Wat zit er een heerlijke afwisseling in dit nummer. Je hoort hier een band in echte topvorm, met zelfs geslaagde samenzang. Ook valt het op hoe geweldig de drummers zijn, die Neal Morse toch meestal om zich heen weet te vinden.
Eén van de hoogtepunten van Spock’s Beard oeuvre! (Bonk)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Spock's Beard - At the End of the Day [16:28]
V |2000 | Verenigde Staten
2015: 194
Genomineerd door: Misterfool
Als het nummer begint, heb je eerder het idee dat de dag net begint. Het heeft in de begintonen een soort klank van wakker worden en een opgaande zon. Maar als de drums en gitaren er doorheen knallen is dat gevoel wel weg. Het schiet daarna ook nog heel wat verschillende kanten op.
Want ach, wat moet je er over zeggen? Het is weer zo’n heerlijk epic van Neal Morse, zoals hij er wel meer gemaakt heeft, maar dit is wel één van zijn beste!
Wat zit er een heerlijke afwisseling in dit nummer. Je hoort hier een band in echte topvorm, met zelfs geslaagde samenzang. Ook valt het op hoe geweldig de drummers zijn, die Neal Morse toch meestal om zich heen weet te vinden.
Eén van de hoogtepunten van Spock’s Beard oeuvre! (Bonk)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 20 januari 2017, 15:42 uur
241
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kansas - Song for America [9:59]
Song for America |1974 | Verenigde Staten
2015: 54
Genomineerd door: Jester
Hier is dan het beste nummer van Kansas in de fraaie Prog 300. Uit de oude symfo doos maar wel een zeer fraaie oude doos. Het lied draait om het zeer fraaie muzikale thema wat regelmatig terugkomt. Luchtviool in de aanslag en genieten maar van het beste symfonische werkje vanuit het verre Amerika. (vigil)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kansas - Song for America [9:59]
Song for America |1974 | Verenigde Staten
2015: 54
Genomineerd door: Jester
Hier is dan het beste nummer van Kansas in de fraaie Prog 300. Uit de oude symfo doos maar wel een zeer fraaie oude doos. Het lied draait om het zeer fraaie muzikale thema wat regelmatig terugkomt. Luchtviool in de aanslag en genieten maar van het beste symfonische werkje vanuit het verre Amerika. (vigil)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 20 januari 2017, 22:06 uur
240
http://puu.sh/sALsH/8f64fde91f.jpg
The Gathering - Waking Hour [5:38]
Home |2006 | Nederland
2015: 263
Genomineerd door: da dude
De samenwerking tussen Anneke van Giersbergen en de rest van The Gathering eindigde met het fantastische album Home. We hebben inmiddels kunnen vaststellen dat de band nog wel enigszins in de buurt van de glorietijd heeft kunnen blijven maar dat Anneke solo een toch wel... ehm... heel andere kant opgegaan is. Enfin, de metaldagen zijn op Home reeds lang voorbij en dat horen we ook hier: stemmig pianospel over een grimmig elektronisch riffje en later minimalistisch swingende drums... en dan die stem die dat prachtige refrein draagt. Een van hun beste nummers. (Casartelli)
http://puu.sh/sALsH/8f64fde91f.jpg
The Gathering - Waking Hour [5:38]
Home |2006 | Nederland
2015: 263
Genomineerd door: da dude
De samenwerking tussen Anneke van Giersbergen en de rest van The Gathering eindigde met het fantastische album Home. We hebben inmiddels kunnen vaststellen dat de band nog wel enigszins in de buurt van de glorietijd heeft kunnen blijven maar dat Anneke solo een toch wel... ehm... heel andere kant opgegaan is. Enfin, de metaldagen zijn op Home reeds lang voorbij en dat horen we ook hier: stemmig pianospel over een grimmig elektronisch riffje en later minimalistisch swingende drums... en dan die stem die dat prachtige refrein draagt. Een van hun beste nummers. (Casartelli)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 21 januari 2017, 12:45 uur
239
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Rush - Natural Science [9:17]
Permanent Waves |1980 | Canada
2015: 104
Genomineerd door: uffing
Rond 1980 had ik een vriendje op de middelbare school die een wat met mij vergelijkbare smaak had. Zo probeerden we elkaar te overtuigen van onze nieuwe vondsten, pubers als we waren hadden we af en toe moeite om toe te geven dat die band die de ander 'ontdekt had', toch ook wel erg goed was. We hadden in het bijzonder discussie over 2 Canadese band: Saga (door mij aangedragen) en Rush (door m'n vriendje). Maar achteraf moet ik toch toegeven dat Rush best memorabele nummers heeft gemaakt. Natural Science is er zeker één van, en ook één die in mijn Rush-ranglijst is gestegen over de jaren, waar een nummer als The Camera Eye juist is gedaald. Het begon met de opvallende break op 2 minuut 20 die de aandacht trok, maar langzamerhand ben ik het hele nummer gaan waarderen. (Jester)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Rush - Natural Science [9:17]
Permanent Waves |1980 | Canada
2015: 104
Genomineerd door: uffing
Rond 1980 had ik een vriendje op de middelbare school die een wat met mij vergelijkbare smaak had. Zo probeerden we elkaar te overtuigen van onze nieuwe vondsten, pubers als we waren hadden we af en toe moeite om toe te geven dat die band die de ander 'ontdekt had', toch ook wel erg goed was. We hadden in het bijzonder discussie over 2 Canadese band: Saga (door mij aangedragen) en Rush (door m'n vriendje). Maar achteraf moet ik toch toegeven dat Rush best memorabele nummers heeft gemaakt. Natural Science is er zeker één van, en ook één die in mijn Rush-ranglijst is gestegen over de jaren, waar een nummer als The Camera Eye juist is gedaald. Het begon met de opvallende break op 2 minuut 20 die de aandacht trok, maar langzamerhand ben ik het hele nummer gaan waarderen. (Jester)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 22 januari 2017, 11:02 uur
238
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Bacamarte - Último Entardecer [9:31]
Depois do Fim |1983 | Brazilië
2015: 99
Genomineerd door: Misterfool
Het is verleidelijk hier iets op te schrijven in de trant dat na de teloorgang van de prog in de westerse wereld eind jaren '70 er in Brazilië in de jaren '80 nog een bloeiende progscene was, maar dat zou de waarheid toch wat geweld aandoen: "lost treasure" Depois do Fim uit 1983 was immers al in 1977 opgenomen. Último Entardecer is een van de meer prominente stukken op het album, met een glansrol voor gitarist Mário Neto, die waarschijnlijk fan van Steve Howe was. Ook zangeres Jane Duboc heeft een hoge gunfactor. Mooi nummer! (Casartelli)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Bacamarte - Último Entardecer [9:31]
Depois do Fim |1983 | Brazilië
2015: 99
Genomineerd door: Misterfool
Het is verleidelijk hier iets op te schrijven in de trant dat na de teloorgang van de prog in de westerse wereld eind jaren '70 er in Brazilië in de jaren '80 nog een bloeiende progscene was, maar dat zou de waarheid toch wat geweld aandoen: "lost treasure" Depois do Fim uit 1983 was immers al in 1977 opgenomen. Último Entardecer is een van de meer prominente stukken op het album, met een glansrol voor gitarist Mário Neto, die waarschijnlijk fan van Steve Howe was. Ook zangeres Jane Duboc heeft een hoge gunfactor. Mooi nummer! (Casartelli)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 22 januari 2017, 18:12 uur
237
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Peter Gabriel - Family Snapshot [4:28]
Peter Gabriel [3] |1980 | Verenigd Koninkrijk
2015: 122
Genomineerd door: vigil
Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger op de fiets zat met mijn walkman op en in weer en wind heen en weer fietste naar school of werk. Dan hebben we het al gauw over minimaal een jaar of 23 geleden (we worden oud…). Vaak kwam het bandje van Plays Live voorbij. Dit was een concert registratie van Peter Gabriel. Nu is het hele live album fantastisch maar Family Snapshot intrigeerde mij het meest. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven (mede daardoor is zijn derde album ook nog altijd mijn favoriet) al heeft de goede man natuurlijk enorm veel goede liedjes en is de concurrentie daardoor groot. (vigil)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Peter Gabriel - Family Snapshot [4:28]
Peter Gabriel [3] |1980 | Verenigd Koninkrijk
2015: 122
Genomineerd door: vigil
Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger op de fiets zat met mijn walkman op en in weer en wind heen en weer fietste naar school of werk. Dan hebben we het al gauw over minimaal een jaar of 23 geleden (we worden oud…). Vaak kwam het bandje van Plays Live voorbij. Dit was een concert registratie van Peter Gabriel. Nu is het hele live album fantastisch maar Family Snapshot intrigeerde mij het meest. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven (mede daardoor is zijn derde album ook nog altijd mijn favoriet) al heeft de goede man natuurlijk enorm veel goede liedjes en is de concurrentie daardoor groot. (vigil)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 22 januari 2017, 21:02 uur
236
http://puu.sh/sALsH/8f64fde91f.jpg
Tony Banks ft. Fish - Another Murder of a Day [9:03]
Still |1991 | Verenigd Koninkrijk
2015: 300
Genomineerd door: vigil
Is het een gegarandeerd succes als er twee grootheden uit de prog samen gaan. Je zou in eerste instantie zeggen van wel. De heren kwamen halverwege de jaren ’80 al met de best wel slechte single Shortcut to Somewhere (wel met grappige clip, dat dan weer wel) dus de verwachtingen waren niet hoog. Zeker niet als je de jaren ’80 platen van Banks bekijkt. Met Still herpakt Banks zich gelukkig weer aardig. Met een hele batterij aan gastmuzikanten waaronder dus ook Fish. Twee maal mocht hij zelfs de microfoon vast houden op dit album. Another Murder of a Day is de beste van die twee en staat daarom terecht in deze lijst. De plek waarop die staat is dan weliswaar te laag maar goed beter iets dan niets… Het lied lijkt niet echt op een Genesis compositie en ook niet echt op een Marillion song uit die tijd. Het is een spannende track waarbij de lappen tekst van Fish niet altijd perfect passen in de muziek van Banks. Of misschien was het wel de bedoeling? Het geeft een wat ongemakkelijk gevoel maar ook een flinke spanningsboog. Wat gaat er gebeuren en waar gaan we naartoe? (vigil)
http://puu.sh/sALsH/8f64fde91f.jpg
Tony Banks ft. Fish - Another Murder of a Day [9:03]
Still |1991 | Verenigd Koninkrijk
2015: 300
Genomineerd door: vigil
Is het een gegarandeerd succes als er twee grootheden uit de prog samen gaan. Je zou in eerste instantie zeggen van wel. De heren kwamen halverwege de jaren ’80 al met de best wel slechte single Shortcut to Somewhere (wel met grappige clip, dat dan weer wel) dus de verwachtingen waren niet hoog. Zeker niet als je de jaren ’80 platen van Banks bekijkt. Met Still herpakt Banks zich gelukkig weer aardig. Met een hele batterij aan gastmuzikanten waaronder dus ook Fish. Twee maal mocht hij zelfs de microfoon vast houden op dit album. Another Murder of a Day is de beste van die twee en staat daarom terecht in deze lijst. De plek waarop die staat is dan weliswaar te laag maar goed beter iets dan niets… Het lied lijkt niet echt op een Genesis compositie en ook niet echt op een Marillion song uit die tijd. Het is een spannende track waarbij de lappen tekst van Fish niet altijd perfect passen in de muziek van Banks. Of misschien was het wel de bedoeling? Het geeft een wat ongemakkelijk gevoel maar ook een flinke spanningsboog. Wat gaat er gebeuren en waar gaan we naartoe? (vigil)
1
geplaatst: 22 januari 2017, 21:12 uur
Zo even een onbegrijpelijke daling en een mooie stijging achter elkaar
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 23 januari 2017, 09:41 uur
235
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Queensrÿche - Silent Lucidity [5:48]
Empire |1990 | Verenigde Staten
2015: 95
Genomineerd door: Jester
Een soort van mini epic door een (progressieve) hardrockband met allerlei tempowisselingen binnen 6 minuten en daar ook nog eens mee de Top 40 halen, kan dat? Dat bleek in 1990 toen Queensrÿche de single Silent Lucidity van het album Empire op de wereld los liet. Een prachtig staaltje van een zeer goed album van een prima band! (vigil)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Queensrÿche - Silent Lucidity [5:48]
Empire |1990 | Verenigde Staten
2015: 95
Genomineerd door: Jester
Een soort van mini epic door een (progressieve) hardrockband met allerlei tempowisselingen binnen 6 minuten en daar ook nog eens mee de Top 40 halen, kan dat? Dat bleek in 1990 toen Queensrÿche de single Silent Lucidity van het album Empire op de wereld los liet. Een prachtig staaltje van een zeer goed album van een prima band! (vigil)
1
Casartelli (moderator)
geplaatst: 23 januari 2017, 13:37 uur
234
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Mystery - Delusion Rain [10:04]
Delusion Rain |2015 | Canada
2015: ---
Genomineerd door: uffing
Deze Canadese band maakt een mix van Progresssive Rock en AOR, Adult Oriented Rock zoals we dat ook kennen van bands als Saga, Styx en Journey.
Ik heb deze sympathieke band inmiddels 4 keer live gezien in de Boerderij (zoals ze zelf zeggen een soort thuis komen)en ze worden steeds beter en populairder.
De laatste keer op 29 oktober 2016. En iedere keer weer heb ik veel plezier en geniet ik van deze band.
Een van de nummers die ze speelde was het titelnummer van hun laatste album ""Delusion Rain"". Dit nummer gaat over waan van het heden, de graai cultuur en de leugens van het leven.
Een mooi stuk van de tekst is deze frase:
Who really needs politician lies
Respectful kind of thieves dressed in suits and ties
Did brag about the Promised Land
With back stabbing knives in their hands
Dit geeft de politiek lading van dit nummer goed weer. (Papartis)
Het eerste werk van het Canadese Mystery dateert alweer uit begin jaren negentig, maar sinds hun comeback in 2007 timmeren ze weer stevig aan de weg. Constante factor in de verschillende line-ups van de band is multi-instrumentalist, platenbaas en bandleider Michel St-Père. Hun muziek kan worden beschreven als een samensmelting van progressieve en symfonische rock, maar bevat ook elementen uit de AOR van de jaren tachtig. Zanger Benoît David (onder andere Yes) is wegens gezondheidsredenen en een muzikale pauze op het zesde album vervangen door Jean Pageau. De muziek op het album voert zich in combinatie met de teksten door een melodieuze verscheidenheid aan tempo’s en instrumentatie heen, waar de misleiding van het bestaan zijn uitingen brengt.
Titeltrack Delusion Rain komt binnenzetten in de klanken van de keyboards en drums. Waar de krachtige uithalen op de gitaren het muzikaal bedrog in werking laten treden, voert Jean-Sébastien Goyette je op pakkende wijze door de drumsectie heen. Wanneer de vocale harmonieën de teksten in werking laten treden toont Pageau zijn krachtige zang. Het geweten dwaalt af van de weg die de mens wilt inslaan. Michel en Sylvain omsluiten het geheel met hun stevige laag aan gitaargeweld, waar het keyboardspel van Benoît voor de grauwe buitenlucht zorgt. Het mysterieuze geluid vindt zijn weg terug wanneer de zoektocht naar de werkelijkheid in werking is getreden. (HugovdBos)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Mystery - Delusion Rain [10:04]
Delusion Rain |2015 | Canada
2015: ---
Genomineerd door: uffing
Deze Canadese band maakt een mix van Progresssive Rock en AOR, Adult Oriented Rock zoals we dat ook kennen van bands als Saga, Styx en Journey.
Ik heb deze sympathieke band inmiddels 4 keer live gezien in de Boerderij (zoals ze zelf zeggen een soort thuis komen)en ze worden steeds beter en populairder.
De laatste keer op 29 oktober 2016. En iedere keer weer heb ik veel plezier en geniet ik van deze band.
Een van de nummers die ze speelde was het titelnummer van hun laatste album ""Delusion Rain"". Dit nummer gaat over waan van het heden, de graai cultuur en de leugens van het leven.
Een mooi stuk van de tekst is deze frase:
Who really needs politician lies
Respectful kind of thieves dressed in suits and ties
Did brag about the Promised Land
With back stabbing knives in their hands
Dit geeft de politiek lading van dit nummer goed weer. (Papartis)
Het eerste werk van het Canadese Mystery dateert alweer uit begin jaren negentig, maar sinds hun comeback in 2007 timmeren ze weer stevig aan de weg. Constante factor in de verschillende line-ups van de band is multi-instrumentalist, platenbaas en bandleider Michel St-Père. Hun muziek kan worden beschreven als een samensmelting van progressieve en symfonische rock, maar bevat ook elementen uit de AOR van de jaren tachtig. Zanger Benoît David (onder andere Yes) is wegens gezondheidsredenen en een muzikale pauze op het zesde album vervangen door Jean Pageau. De muziek op het album voert zich in combinatie met de teksten door een melodieuze verscheidenheid aan tempo’s en instrumentatie heen, waar de misleiding van het bestaan zijn uitingen brengt.
Titeltrack Delusion Rain komt binnenzetten in de klanken van de keyboards en drums. Waar de krachtige uithalen op de gitaren het muzikaal bedrog in werking laten treden, voert Jean-Sébastien Goyette je op pakkende wijze door de drumsectie heen. Wanneer de vocale harmonieën de teksten in werking laten treden toont Pageau zijn krachtige zang. Het geweten dwaalt af van de weg die de mens wilt inslaan. Michel en Sylvain omsluiten het geheel met hun stevige laag aan gitaargeweld, waar het keyboardspel van Benoît voor de grauwe buitenlucht zorgt. Het mysterieuze geluid vindt zijn weg terug wanneer de zoektocht naar de werkelijkheid in werking is getreden. (HugovdBos)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 23 januari 2017, 17:00 uur
233
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Caravan - Nine Feet Underground [22:44]
In the Land of Grey and Pink |1971 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: El Stepperiño
De Engelse Canterbury scene bracht een aantal indrukwekkende bands het muzieklandschap in. Caravan wist zich een eigen geluid aan te meten, waar zowel de psychedelic rock, jazz als progrock een belangrijk onderdeel van uitmaken. In the Land of Grey and Pink is hun beroemdste werk, mede door de pracht en praal die in het epische Nine Feet Underground tentoon wordt gespreid. Het ruim 20 minuten durende nummer belicht de breedte aan muziekstijlen waarbinnen de band opereert, resulterend in zowel intieme als experimentele muzikale gedeeltes. (HugovdBos)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Caravan - Nine Feet Underground [22:44]
In the Land of Grey and Pink |1971 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: El Stepperiño
De Engelse Canterbury scene bracht een aantal indrukwekkende bands het muzieklandschap in. Caravan wist zich een eigen geluid aan te meten, waar zowel de psychedelic rock, jazz als progrock een belangrijk onderdeel van uitmaken. In the Land of Grey and Pink is hun beroemdste werk, mede door de pracht en praal die in het epische Nine Feet Underground tentoon wordt gespreid. Het ruim 20 minuten durende nummer belicht de breedte aan muziekstijlen waarbinnen de band opereert, resulterend in zowel intieme als experimentele muzikale gedeeltes. (HugovdBos)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 23 januari 2017, 23:41 uur
232
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Hostsonaten - Rainsuite [12:41]
Winterthrough |2008 | Italië
2015: ---
Genomineerd door: Bonk
Regen wordt in Nederland (over ander landen durf ik niets te zeggen) ernstig ondergewaardeerd. Als het regent heeft men het al snel over 'slecht weer'. Het hoeft hier maar een beetje te miezeren en mensen zoeken massaal beschutting en komen hun huizen alleen nog maar uit als het strikt noodzakelijk is. Dit terwijl regen heerlijk verfrissend en afwisselend kan zijn. Voor mij is voetballen in een regenbui één van de fijnste belevingen die er is. Ja, je wordt er nat van, maar dat kan toch ook op zijn tijd juist heerlijk zijn? Niet overtuigd?
Luister eens naar dit prachtige nummer. Deze Rainsuite is heerlijk verfrissend en afwisselend. Van dreigend naar vrolijk, van een buitje naar dat het giet. Daar heb je geen woorden voor nodig.
De Italiaanse Fabio Zuffanti is het brein hierachter. Waar instrumentale muziek maar zelden mijn aandacht weet te behouden voor langere tijd, lukte het Hostsonaten maar liefst vier albums lang met de prachtige 'SeasonCycle Suite', waarop elk seizoen en elk weertype een mooie ode krijgt. Wat mij betreft als geheel een meesterwerk in de Prog.
Maar deze Rainsuite an sich is ook al een prachtig eerbetoon aan de regen. (Bonk)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Hostsonaten - Rainsuite [12:41]
Winterthrough |2008 | Italië
2015: ---
Genomineerd door: Bonk
Regen wordt in Nederland (over ander landen durf ik niets te zeggen) ernstig ondergewaardeerd. Als het regent heeft men het al snel over 'slecht weer'. Het hoeft hier maar een beetje te miezeren en mensen zoeken massaal beschutting en komen hun huizen alleen nog maar uit als het strikt noodzakelijk is. Dit terwijl regen heerlijk verfrissend en afwisselend kan zijn. Voor mij is voetballen in een regenbui één van de fijnste belevingen die er is. Ja, je wordt er nat van, maar dat kan toch ook op zijn tijd juist heerlijk zijn? Niet overtuigd?
Luister eens naar dit prachtige nummer. Deze Rainsuite is heerlijk verfrissend en afwisselend. Van dreigend naar vrolijk, van een buitje naar dat het giet. Daar heb je geen woorden voor nodig.
De Italiaanse Fabio Zuffanti is het brein hierachter. Waar instrumentale muziek maar zelden mijn aandacht weet te behouden voor langere tijd, lukte het Hostsonaten maar liefst vier albums lang met de prachtige 'SeasonCycle Suite', waarop elk seizoen en elk weertype een mooie ode krijgt. Wat mij betreft als geheel een meesterwerk in de Prog.
Maar deze Rainsuite an sich is ook al een prachtig eerbetoon aan de regen. (Bonk)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 24 januari 2017, 09:40 uur
231
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Mike Rutherford - At the End of the Day [5:35]
Smallcreep's Day |1980 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: vigil
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
Mike Rutherford - At the End of the Day [5:35]
Smallcreep's Day |1980 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: vigil
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 24 januari 2017, 14:46 uur
230
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kayak - Merlin [7:23]
Merlin |1981 | Nederland
2015: 172
Genomineerd door: Jester
Mijn eerste stappen in de richting van de prog zijn eigenlijk nauw verbonden met Kayak. Ergens eind jaren '70 maakte ik kennis met de band van Ton Scherpenzeel, ik denk als eerste met Starlight Dancer en daarna Phantom of the Night. Diens opvolger, Periscope Life, vond ik toen ook wel goed (al is dat achteraf wellicht teveel eer), maar kant 1 van Merlin vond ik echt fantastisch. En wellicht niet toevallig is dat het meest symfonische (die term heb ik heel lang gebruikt) dat Kayak heeft voortgebracht. Een nummer dat een mooie opbouw heeft, en waar de stem van Edward Reekers bij uitstek tot zijn recht komt. (Jester)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Kayak - Merlin [7:23]
Merlin |1981 | Nederland
2015: 172
Genomineerd door: Jester
Mijn eerste stappen in de richting van de prog zijn eigenlijk nauw verbonden met Kayak. Ergens eind jaren '70 maakte ik kennis met de band van Ton Scherpenzeel, ik denk als eerste met Starlight Dancer en daarna Phantom of the Night. Diens opvolger, Periscope Life, vond ik toen ook wel goed (al is dat achteraf wellicht teveel eer), maar kant 1 van Merlin vond ik echt fantastisch. En wellicht niet toevallig is dat het meest symfonische (die term heb ik heel lang gebruikt) dat Kayak heeft voortgebracht. Een nummer dat een mooie opbouw heeft, en waar de stem van Edward Reekers bij uitstek tot zijn recht komt. (Jester)
0
Casartelli (moderator)
geplaatst: 24 januari 2017, 17:38 uur
229
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
The Moody Blues - Forever Afternoon (Tuesday?) / (Evening) Time To Get Away [8:23]
Days of Future Passed |1967 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: chevy93
Daar waar ze in de Top 2000 gek zijn en vrijwel alle Moody Blues-nummers wegbezuinigen, worden hier de voorvaderen van de prog beter op waarde geschat, hoewel… als ik dat de grootste van al, Nights of White Satin, hier dan weer weggestemd is, is er nog werk aan de winkel. Enfin, Tuesday Afternoon dus. Of Forever Afternoon? Of The Afternoon, zoals Spotify het noemt? Ik vind bovenstaande titel veel mooier, veel progressiever.
Dit nummer is Days of Future Passed in het klein. Alle kanten op schietend, verscheidene tempowisselingen, maar stuk voor stuk bloedje mooi. Rustig toewerkend naar het einde, zoals heel Nederland zich langzaam opmaakt voor de avond na een vermoeiende werkdag, tijd om weg te gaan. Tijd om écht te leven, tijd voor het nachtelijke leven, tijd om onder het witte satijn te kruipen. (chevy93)
http://puu.sh/sEchR/3d70aa5be4.jpg
The Moody Blues - Forever Afternoon (Tuesday?) / (Evening) Time To Get Away [8:23]
Days of Future Passed |1967 | Verenigd Koninkrijk
2015: ---
Genomineerd door: chevy93
Daar waar ze in de Top 2000 gek zijn en vrijwel alle Moody Blues-nummers wegbezuinigen, worden hier de voorvaderen van de prog beter op waarde geschat, hoewel… als ik dat de grootste van al, Nights of White Satin, hier dan weer weggestemd is, is er nog werk aan de winkel. Enfin, Tuesday Afternoon dus. Of Forever Afternoon? Of The Afternoon, zoals Spotify het noemt? Ik vind bovenstaande titel veel mooier, veel progressiever.
Dit nummer is Days of Future Passed in het klein. Alle kanten op schietend, verscheidene tempowisselingen, maar stuk voor stuk bloedje mooi. Rustig toewerkend naar het einde, zoals heel Nederland zich langzaam opmaakt voor de avond na een vermoeiende werkdag, tijd om weg te gaan. Tijd om écht te leven, tijd voor het nachtelijke leven, tijd om onder het witte satijn te kruipen. (chevy93)
1
Casartelli (moderator)
geplaatst: 24 januari 2017, 21:10 uur
228
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Pink Floyd - Time [6:53]
The Dark Side of the Moon |1973 | Verenigd Koninkrijk
2015: 84
Genomineerd door: laxus11
Na uiteraard de liefde, denk ik dat de meeste nummers over het thema tijd gaan, zeker als je de onderwerpen dood en vergankelijkheid daarbij neemt. Ik denk dat dit één van de bekendste nummers over tijd is, alleen al omdat het komt van een album wat toch echt wel bijna elke muziekliefhebber in zijn kast heeft staan, of op zijn minst ooit heeft gehoord of heeft moeten beluisteren.
Ook na de meer dan 100 keer dat ik het nummer inmiddels wel gehoord heb, blijf ik het een intrigerend nummer vinden. Natuurlijk komt dat ook door de klokken aan het begin, wat het meteen een soort vervreemdend effect geeft. Maar toch ook zeker door de tekst die mooi beschrijft hoe het leven aan je voorbij dreigt te gaan, als je even niet oplet en hoe je voor je gevoel eigenlijk steeds achter de feiten aan kan lopen.
Om het nog wat meer vervreemdend te maken, gaat het nummer gewoon nog doodleuk door, nadat er gezongen is 'The time is gone, the song is over, thought i'd something more to say.' Als je ooit een eind van een nummer verwacht had, was het nu wel, maar dan komt er dus toch nog gewoon een couplet.
Het heeft wat mij betreft een prachtige sfeer en kan blijkbaar dus niet kapot voor mij, want dan zou het nummer allang aan slijtage onderhevig moet zijn. (Bonk)
http://puu.sh/sEcnh/bc50979a54.jpg
Pink Floyd - Time [6:53]
The Dark Side of the Moon |1973 | Verenigd Koninkrijk
2015: 84
Genomineerd door: laxus11
Na uiteraard de liefde, denk ik dat de meeste nummers over het thema tijd gaan, zeker als je de onderwerpen dood en vergankelijkheid daarbij neemt. Ik denk dat dit één van de bekendste nummers over tijd is, alleen al omdat het komt van een album wat toch echt wel bijna elke muziekliefhebber in zijn kast heeft staan, of op zijn minst ooit heeft gehoord of heeft moeten beluisteren.
Ook na de meer dan 100 keer dat ik het nummer inmiddels wel gehoord heb, blijf ik het een intrigerend nummer vinden. Natuurlijk komt dat ook door de klokken aan het begin, wat het meteen een soort vervreemdend effect geeft. Maar toch ook zeker door de tekst die mooi beschrijft hoe het leven aan je voorbij dreigt te gaan, als je even niet oplet en hoe je voor je gevoel eigenlijk steeds achter de feiten aan kan lopen.
Om het nog wat meer vervreemdend te maken, gaat het nummer gewoon nog doodleuk door, nadat er gezongen is 'The time is gone, the song is over, thought i'd something more to say.' Als je ooit een eind van een nummer verwacht had, was het nu wel, maar dan komt er dus toch nog gewoon een couplet.
Het heeft wat mij betreft een prachtige sfeer en kan blijkbaar dus niet kapot voor mij, want dan zou het nummer allang aan slijtage onderhevig moet zijn. (Bonk)
* denotes required fields.