menu

Hier kun je zien welke berichten kobe bryant fan als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Acres - Acres (2012)

4,0
Indrukwekkend plaatje, zeker als je je bedenkt dat het een EP is en het echte werk (hopelijk dit jaar) nog moet komen. Het contrast tussen de rustige en soms ontroerende momenten, en de heerlijke schreeuwstukken zijn erg goed gedaan. De breakdown in de opener is bijvoorbeeld echt geweldig. Jammer dat de 'harde' stukken, zo'n geforceerde epische sound hebben, waar ze een hele geluidsmuur opentrekken. Ik had het liever meer à la La Dispute gezien qua productie bij de schreeuwgedeeltes.
Al heeft op sommige momenten nog wel iets, maar het doet af aan de emotie. De zang/screams klinken ook erg goed, ik hou van die dramatische screams met van die emo teksten bij. Qua teksten weet ik het (nog) niet, doordat ik ze nog niet aandachtig heb beluisterd/gelezen. Maar de dramatische screams klinken erg vet. Rauwe en mooie stem heeft hij ook. Tot nu toe de beste tip van het topic. Acres is nog niet foutloos en er zijn zeker nog werkpunten, maar als die kleine foutjes eruit zijn gewerkt kan Acres volgens mij nog met een memorabele plaat komen.
Ruime 4*

Agalloch - The Mantle (2002)

4,0
Agalloch - The Mantle

Het is winter en er ligt haast een meter sneeuw, en in het midden van een bos staat een klein houten huisje. Waar er een jager woont die maar geen wild kan vinden door al die sneeuw.

Aan zo'n "verhaal" doet The Mantle mij denken, dit is Metal op zijn best alhoewel ik nog niet zo veel Metal ken. De grunts zijn geweldig en het gitaarwerk is fantastisch.

De hoes toont perfect aan hoe deze muziek is grauw en grijs met bomen die nog even moeten wachten tot ze hun bladeren terug krijgen. John Haughm zijn grunts zijn heerlijk en passen perfect bij dat winterse sfeertje en het stevige gitaarwerk.

Ook de akoestische gitaarstukken zijn prachtig, alsof de man in zijn houten huisje voor zijn open haard zit en zich warm speelt. Nu de winter in zicht is zal deze nog veel gedraaid worden.

Ook is het opvallend dat 4 van de 9 songs instrumentaal zijn. De twee kleine stukje uit een Zweedse film ( The Seaventh Seal ) en een Spaanse film ( Fando Y Lis ) passen perfect bij de grijze muziek. Mijn favoriet is: In the Shadow of Our Pale Companion 15 minuten genieten is dat maar eigenlijk is dit gewoon 68 minuten genieten.

Laat de winter maar beginnen!

Amenra - Mass III (2005)

5,0
Mass III

Mass III is de apocalyps het voelt aan als een destructieve, donkere en desolate omgeving. Omgeven door moerassen, bergen, donder, bliksem en regen. Een man staat in het midden van dit alles; op een - op zijn minst gezegd - aparte manier zijn liefde te verkondigen via prachtige teksten die alhoewel ze toch over liefde gaan vol bloed en duisternis zitten.

Een gitaarlijn vol distortion wordt langzaam verluidt tot het beest getiteld The Pain. It Is Shapeless als een mokerslag - met de prachtige productie van mijn vinyl - de luisteraar omver speelt. De snaredrum kon niet gepaster, snoeihard, donker, haast het perfecte ritme voor een groep moordlustige paracommanda's op wraak uit. De prachtige gelaagdheid van de gitaren is fantastisch gedaan, de lage stemming van de gitaren zorgt voor een nog donkerdere, zwaardere maar vooral slependere sfeer.
Mass III gaat verder dan luisteren, de intensiteit is zo hoog door de onderhuidse en aanwezige spanning, de hartverscheurende vocalen, het brute gitaarwerk en geniaal drumwerk.

Na ruim 10 minuten zit The Pain. It Is Shapeless erop, via een mooie overgang ga je naar de rustige gitaarintro van mijn persoonlijke favoriet en toch ook wel favoriete metalnummer allertijden Némelèndèlle.
Het nummer knalt er direct na die intro in en laat je daarna niet meer los. De fantastische, donkere en zware riffs vliegen je rond de oren, de schreeuwen klinken zwartgallig en wanhopig maar vooral bruut! Wat een stem, wat een geluid! Prachtige tekst ook!

De tweede helft biedt hetzelfde als de eerste, de aflsluiter is - deels door die geweldige cleane vocalen - toch wel na Némelèndèlle mijn favoriet.
Volgens mij nog steeds AmenRa's beste en ook toch wel nu ik hem op vinyl heb een top-10 plaat! De sfeer, intensiteit, composities en geweldige 'zang' zorgen ervoor dat het gezegde 'Kort maar krachtig.' op haast geen één enkele plaat meer van toepassing is.

Amenra - Mass V (2012)

5,0
Alweer de vijfde in de geweldige reeks 'Mass' platen van -mag ik toch wel zeggen- onze beste Belgische band allertijden.
Waar de voorgaande delen zo donker waren als de nacht en klonken als een kruistocht door pitoreske dorpen waar er wordt geslacht en geplunderd; is Mass V de schreeuw van de slachtoffers. De productie is helderder dan de voorgaande en laat als het ware de vernieling van de plundertochten zien.

De songstructuren zijn pakken beter dan op de voorgaande 'Mass' platen.
Er is duidelijk meer over nagedacht want ieder nummer geniet een prachtige opbouw waarin de luisteraar op de proef wordt gesteld. Niet door de moeilijkheidsgraad - want die ligt volgens mij zelfs lager dan op de voorgaande delen - maar door die prachtige onderhuidse spanning. Je voelt gewoon dat de dik geproduceerde gitaren ieder moment als een mokerslag kunnen invallen, maar wanneer blijft steeds moeilijk te zeggen. Daar ligt volgens mij het mooie aan de opbouw in, neem nou Nowena 9.10 waarin na de prachtige akoestische opening de gitaren invallen als een figuurlijke bom. Alsof de mist die er in de lucht hing bij het begin van de ene op de andere seconde plaats maakt voor donder en bliksem. Dit alles in een desolaat landschap tussen de ruïnes en gebergten.

Misschien toch wel de mooiste uit de reeks tot nu toe. AmenRa bewijst toch nog maar eens niet alleen een prachtig Belgisch product te zijn, maar gewoon een prachtig wereldproduct die zich kan meten met de beste (Metal)bands ter wereld.

Anathema - Falling Deeper (2011)

3,0
Mijn eerste kennismaking met Anathema is al direct een goede.
Ik snap al die negatieve commentaren ook niet.
Anathema maakt zeer sterke rock met heel wat invloeden uit klassieke muziek, en dat bevalt me wel. Maar jammer genoeg moet Falling Deeper het vooral van het instrumentale gedeelte hebben, want de vocals zijn zeker niet slecht, maar veel voegen ze niet toe. Alleen in Alone komen ze zeker tot hun recht.
Kortom een ruime 4*.

Arca - Sheep (2015)

Alternatieve titel: Sheep (Hood by Air FW15)

4,0
Als het niveau van de nieuwe plaat ook nog maar even goed als deze tape zal zijn, dan is het teleurstellende Xen direct vergeven. Arca, weet (alhoewel dit maar 17 minuten duurt), de hele lengte te blijven boeien en het smaakt zelfs naar meer. Futuristische en bevreemde trip!

Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not (2006)

4,5
Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not

Op deze plaat klonken ze nog erg jong en rebels. Schitterende rifjes en sterke baslijnen kwamen door je speakers. De energie kan je haast voelen. Jammer dat ze deze lijn niet hebben doorgetrokken.

The View from the Afternoon is al een goed voorbeeld van wat je allemaal kunt verwachten van deze plaat. Sterke rifs, erg sterk gedrum en je kan wel eens op het verkeerde been gezet worden.
Zo stopt deze song na ongeveer 2 minuten en na een paar seconden begint de rif opnieuw.

Ook Turner is erg goed op deze plaat, hij zingt erg goed en gaat van de snelle zang van de opener naar de trage zang op Riot Van. Mijn favoriet is Perhaps Vampires Is a Bit Strong But...
de rifs zijn fantastisch het basspel is erg goed. Ook hier word je op het verkeerde been gezet ook hier stopt de song na een aantal minuten en schreeuwt Alex het bekende zinnetje: Cause all you people are vampires!

Erg sterke plaat dus van Arctic Monkeys, het basspel en gitaarwerk klinkt erg goed en de refreinen zijn echte meezingers. Zo staan er hier op hun erg sterke debuut 13 songs die je de eerste dagen en weken niet uit je hoofd krijgt.

Atmosphere - The Family Sign (2011)

4,5
Wie Rhymesayers zegt, zegt automatisch ook: Atmosphere. En na het succes van hun vorige plaat: When Life Gives You Lemons, You Paint That Shit Gold komen ze met een nieuwe plaat: The Family Sign. En hij kon mijn hoge verwachtingen grotendeels inlossen.

De opener is al direct een van de betere tracks op deze plaat: My Key, Slug rapt fantastisch zoals altijd en Ant maakt ook weer fantastische beats, alleen mis ik schitterende wendingen zoals in Puppets of Dreamer. Ook de band is weer van de partij ze zijn een zeer grote aanwinst voor Atmosphere vooral Nate Collis.Ook tekstueel is het weer op een hoog niveau het kan de teksten van When Life Gives You Lemons niet evenaren maar een betere Hiphop songwriter vindt je denk ik niet. Ook Became is daar een voorbeeld van.

Maar mijn drie favorieten zijn toch wel: The Last To Say omdat de beat zo geweldig is een van Ant's betere naar mijn mening en ook Slug doet het uitstekend een top tekst een schitterende productie en Slug die zijn tekst ook nog eens geweldig brengt ook. Mijn tweede favoriet is: My Notes, jammer dat hij zo kort is maar misschien beter kort en goed dan lang en saai. Wat mij betreft een van de betere Atmosphere songs. Maar mijn absolute favoriet is toch: Who I'll Never Be ik hou gewoon van gitaren en Slug heeft al bewezen dat zijn stem samen met een gitaar een perfecte combinatie is. Natuurlijk is deze minder dan Guarantees maar Slug rapt hier zo goed op en de tekst is deze keer wel When Life Gives You Lemons waardig.

Jammer genoeg staan er op The Family Sign ook drie missers: Bad Bad Daddy, Your Name Here en Millennium Dodo. Op Bad Bad Daddy heeft Slug gewoon een irritante flow en ook de beat is ondermaats voor Ant. Op Your Name Here heeft Slug gewoon geen leuk stemgeluid het is moeilijk uit te leggen wat er mis mee is maar deze keer wel een redelijke beat.
Op Millennium Dodo is Slug eigenlijk zeer goed maar alleen verpest de beat alles voor mij.

Conclusie: ze hebben weer een zeer goede plaat afgeleverd alleen is hij niet meer dan een 4* waardt door de drie missers.

Avicii - True (2013)

1,0
Redelijk plaatje van Avicii, ik was vrij benieuwd naar het geweldige Wake Me Up (al begin ik hem nu toch ook wel langzaam beu te worden). You Make Me is ook een fijne single, vooral het refrein is geweldig. Al merk je het al weer, Avicii gaat terug naar zijn simpele meldoieën maar deze keer telkens met een Country/Roadtrip randje.

Leuk idee, al verveelt het wel na een tijd en ben ik blij dat er nog een paar echte club nummers zoals: Dear Boy, All You need Is Love of Canyons opstaan. Al zijn die op z'n beurt ook weer erg simpel maar vermakelijk.
Hey Brother is ook nog een erg fijn nummer en ook Hope There's Someone en zoals ik al zei de club-nummers. De featuring met Nile Rodgers valt wat tegen en had er meer ingezeten. Ook is Jammer genoeg staan er ook echt slechte nummers zoals Liar Liar op of Shame On Me die in het dansbare gedeelte op de achtergrond hetzelfde ritme/sound gebruikt als Wake Me Up, en de vocoders doen me toch te veel denken aan een Daft Punk ripp off. Maar voor eens tussendoor (al duurt hij wel een dik kwartier te lang) of tijdens het studeren is True een fijne plaat.