“Een zomers huppelplaatje”, zei Father McKenzie (het ga je goed). Zie ze daar staan in hun winterfrakken, klaar om de wereld over te nemen: “We are here on a mission”, de eerste seconden van Road to Freedom. Er is plaats voor zomers gehuppel en gedub, maar het gaat toch veel verder dan dat. Verder dan de groep zelf ooit had kunnen denken...
Toen Carleen Anderson (dochter van Vicki Anderson) naar Londen verkaste, kwam ze in contact met Marc Nelson en Femi Williams. Muziek makend als de Young Disciples had het trio nooit de gedachte ooit als ‘invloedrijk’ te worden bestempeld. Achteraf bleek Nelson zelfs nooit de intentie te hebben gehad echt artiest te worden. Hun enige album wordt door zangeres Carleen dan ook als een ‘fluke’ bestempeld, een gelukje. Inderdaad een gelukje, want Road to Freedom wordt met zijn mix van jazz, funk, soul en hiphop in veel kringen als genrebepalend gezien voor Acid Jazz, en ook als een vroege voorloper van de neo-soul movement. Gelukje...
Het ontstaan en het succes van dit album mag dan puur geluk zijn, de fantastische muziek is dat allerminst! “We are here on a mission”, weet je nog; namelijk de menigte wakker schudden en positieve vibes brengen, op alle vlakken: mind, body en soul. Tegen een heerlijke mix van Hammonds, oude soul-samples en hiphopbeats brengt Anderson de meest inspirerende boodschappen, waarvan ‘Get Yourself Together’ en “What have we learned from history?”: ‘Apparently Nothin’’ de bekendste zullen zijn. Haar herkenbare stem (soms horen we Vicki) werkt heel overtuigend en weet vooral te raken in de ‘Freedom Suite’, waarin ze ‘Part 1: Freedom’ voor haar rekening neemt en “A right to live, a right to love, a right to choose, for me not you” uit-chant tegen een subtiele muzikale begeleiding.
Ook de momenten zonder de zangeres doen het uitstekend. Zo zijn er naast een schaarse instrumentale song ook een aantal rappers te horen, waarvan Masta Ace (op ‘Talkin’ What I Feel’) en I.G. Culture (op ‘Part 2: Wanting’ van de ‘Freedom Suite’) de bekendsten zullen zijn. Ze benadrukken de afwisseling van deze plaat en tonen nogmaals de veelzijdigheid aan invloeden. Gastbijdrages komen niet enkel uit de hiphop, want ook levende legendes als Maceo Parker, Fred Wesley en Paul Weller tonen op ‘As We Come (To Be)’ nog eens wat ze het beste kunnen. En zo brengt Road to Freedom het beste van allerlei werelden samen en weet er een ontzettend aangenaam geheel van te maken. Acid Jazz is al een tot de verbeelding sprekende benaming, maar dekt nog niet eens de helft van deze sterke lading. Een klassieker die er nog een moet worden...
‘Freedom Suite’ eindigt trouwens met ‘Part 3: To Be Free’, een heerlijk instrumentaal gedeelte met ene Johnny Lytle die aardig weg weet met de vibes.