menu

Hier kun je zien welke berichten Klumpie als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Attaque 77 - Angeles Caidos (1992)

3,5
The Ramones van Zuid-Amerika wordt deze band genoemd. Ik had er vooraf een hard hoofd in, vooral omdat The Ramones nou niet bepaald mijn favoriete band is. Maar zie hier, gewoon fijne aanstekelijke punk muziek wat in mijn opinie nog beter is als The Ramones. 3,5*

Black Sabbath - Black Sabbath (1970)

5,0
Gewoon een topplaat zoals hierboven al is beschreven. Erg jammer dat deze plaat slechts 122 stemmen heeft, want zoals Hammerhead al omschreef, Metal is hier geboren.

Ik heb deze plaat alswel Paranoid vanmiddag geluisterd en deze plaat is toch echt een klein beetje beter als zijn opvolger. Waar Paranoid na 4 nummers een klein beetje inzakt, gaat hier de hele plaat verder met donkere gitaar-, drum- en baswerk. En natuurlijk een Ozzy in topvorm.

5* voor dit topalbum, dat van mij gerust in de top250 mag belanden.

Booker T. Jones - Potato Hole (2009)

3,5
Booker T. Jones (bekend van Booker T. & the MG's) is terug, maar nu dus solo. Samen met de Drive-By Truckers en Neil Young heeft Booker T. eindelijk zijn rock album gemaakt. Ten tijde van zijn Stax periode wilde Booker T. al een rock album maken, maar dat mocht niet van zijn platenlabel.

Booker T. heeft goed opgelet, want met de DBT heeft ie één van de beste Rock N' Roll bands van dit moment ingehuurd. Maar ook de samenwerking van DBT met soulcollega Bettye LaVette zal Booker T. niet ontgaan zijn. Zet daarnaast 'Rock-Opa' Neil Young op lead-gitaar en de plaat kan niet mislukken.

De plaat is zoals we van Booker T. gewend zijn instrumenteel. En bevat leuke cover versies van Hey Ya en Get Behind the Mule. Potato Hole zit goed in elkaar en de Hammond B3 maakt het allemaal erg goed beluisterbaar. Beste nummers van deze plaat zijn Native New Yorker en Warped Sister. Voorlopig 4*

Drive-By Truckers - The Big To-Do (2010)

4,5
De Truckers leveren weer een solide rock album af. Dood, verderf, alcohol en de hoeren komen weer langs in de verhalen van Hood en Cooley. Het is fijn om te weten wanneer je in de put zit, dat het altijd nog erger kan. Het mag allemaal wel een bekend trucje wezen van de Truckers, echter leveren ze met dit album wel hun beste album af sinds The Dirty South.

De minpunten van dit album zijn toch de Shonna nummers, en dan vooral (It's Gonna Be) I Told You So. Echter drukt het mijn pret niet, want Hood haalt met After the Scene Dies, This Fucking Job en Santa Fe een prima niveau. Cooley levert weer degelijke nummers af, al behoren ze niet tot zijn beste werk.

The Big To-Do zal weinig mensen shockeren. Echter in een tijd waarin weinig grote rockartiesten van zich doen spreken, is het goed om te weten dat je altijd kunt rekenen op een solide album van de DBT.

Led Zeppelin - Physical Graffiti (1975)

4,5
Geweldig album van Led Zeppelin, toch kun je aan de stem van Plant horen dat niet alle nummers uit dezelfde periode komen. Bij de nummers uit 1974 kun je toch wel horen dat ie een klein beetje schor is, terwijl die bij een nummer als Night Flight (opname sessies LZ IV) gewoon nog hoge uithalen doet.

Verder is het opvallend dat nummers als The Rover en Houses of the Holy het album Houses of the Holy niet hebben gehaald, maar dat komt dit album dan alleen maar ten goede. Ook bij deze nummers klinkt de stem van Plant nog feller dan de nummers uit 1974.

Al met al 4,5 sterren voor dit album, die tot het einde blijft boeien. Mijn favorieten van dit album zijn The Rover, Kashmir en Ten Years Gone.

Pearl Jam - Backspacer (2009)

3,5
Alle bands waar PJ door beïnvloed is kun je op dit album vinden. Catchy as hell en hun meest evenwichtige album sinds Vs.

Gonna See My Friend en Got Some zijn de rockende openers van PJ, waarvan Gonna See My Friend wel erg veel The Who invloeden heeft. Got Some klinkt hier gelukkig al een stuk beter. Dan komen we bij de twee beste nummers van het album The Fixer en Johnny Guitar. The Fixer is de eerste single en is een echte groeier gebleken en klinkt hier nog beter dan de Myspace versie die ik eerder heb gehoord. Johnny Guitar wordt op een bijzondere manier ingezongen door Eddie en is gewoon een heerlijk nummertje.

Just Breathe is de eerste Eddie ballad, gebaseerd op de instrumental Tuolumne van Into the Wild. Amongst the Waves werd in de reviews vergeleken met Alive en Given to Fly van te voren, en ik begrijp de vergelijkingen ook wel. Ook al hebben we hier zeker te maken met een nummer die anders is dan bovengenoemde twee. Unthought Known plaats ik ook bij de beste nummers van dit album. Lijkt kwa muzikaliteit wel wat op Love Boat Captain.

Supersonic is Mankind II, één van de mindere nummers van dit album. Mensen die de demo van Speed of Sound hebben beluisterd zullen in eerste instantie teleurgesteld zijn, want dit nummer lijkt in niks op de demo. Één van de apartste nummers die PJ ooit heeft opgenomen in mijn opinie, maar wel goed. Force of Nature is een prima catchy nummer van McCready, heeft wat U2 invloeden en een prachtige outro. Tweede Eddie ballad is The End en een prachtige afsluiter.

Pearl Jam - Binaural (2000)

5,0
Zo fredpit ik ga je wat ondersteuning geven.

Het is eigenlijk belachelijk voor woorden dat dit album, met Vitalogy, zo laag scoort hier op MuMe. Misschien hopen mensen na 15 jaar dat Pearl Jam nog een soort van 'Ten' gaat maken, maar die mensen kan ik uit hun droom helpen.

Binaural is een plaat die totaal anders klinkt (vooral door de productie) dan andere Pearl Jam albums. Dit is voor veel mensen dan ook een moeilijk in te schatten plaat, zeker als je Ten in je achterhoofd hebt.

Binaural is het meest volwassen album van Pearl Jam met alleen maar nummers die briljant zijn en anders wel tegen het briljante aan zitten (Evacuation buiten beschouwing gelaten).

Net zoals bij Vitalogy moest ik dit album even op mij in laten werken, maar dit is een plaat die bij elke luisterbeurt alleen maar blijft groeien. Uitschieters op dit album zijn Light Years (geweldige tekst), Nothing As It Seems , Thin Air, Insignificance, Grievance, Rival, Sleight of Hand en Parting Ways.

Dus verwacht hier geen nieuwe Ten, maar verwacht een Binaural. Binaural is een aparte opname methode en er zal een wereld voor je open gaan.

Voor de mensen die dit album goed vinden zouden ook eens naar Lost Dogs moeten luisteren. Daar staan een aantal briljante B-nummers van dit album, waaronder Sad, Fatal, In The Moonlight en Education. Deze nummers stonden ook eerst op de originele tracklist van dit album, maar onder het motto van: ‘het past niet op dit album’ hebben ze deze nummers eraf gehaald.

Pearl Jam - Riot Act (2002)

4,0
Het ondergeschoven kindje van Pearl Jam. Riot Act mag dan ingetogen, donker en somber zijn, maar een interessant album is het zeker. De ukele-rock opener Can't Keep is toch één van PJ vreemde nummers, maar klinkt toch nog altijd als PJ. Een bijzonder hoog niveau wordt de eerste 4 nummers aangehouden. Bij Love Boat Captain wordt nog even gezongen over het Roskilde drama van 2 jaar eerder. Bij Ghost wordt iets te snel gekozen voor een standaard-riff.

Gelukkig wordt het hoge niveau snel weer hervat met I Am Mine en Thumbing My Way. Dan komen 2 Matt Cameron nummers, waarvan You Are zeer aardig is, maar Get Right is behoorlijk matig. Green Disease maakt het tiental vol, en is weer van het hoge niveau uit het begin.

Help Help en Bushleaguer zijn allebei goede instumentale nummers. De tekst van Help Help is erg matig, van Bushleager is scherp. Echter moet je wel van politieke teksten houden. Van de laatste 3 nummers is Arc een ode aan de 9 doden bij Roskilde, het zijn 9 schreeuwen van Eddie. ½ Full en All or None zijn prima afsluiters voor Riot Act.

Riot Act is donker en ingetogen, een wild nummer (misschien op Save You na) zul je hier niet vinden. Echter na een aantal luisterbeurten is er weldegelijk een goed album overgebleven. Een album die in ieder geval een stuk interessanter is dan 'Pearl Jam' en 'Backspacer'.

Pearl Jam - Vitalogy (1994)

5,0
Toch dit album maar weer eens onder de aandacht brengen. Dit album heeft te lijden onder de vooroordelen die Ten/Vs. met zich meebrengen. Pearl Jam was indertijd één van de grootste bands in de wereld en na de dood van Kurt Cobain waren alle ogen gericht op dit album. Velen zeggen dat de leden van Pearl Jam de druk niet aankonden, want waarom zouden ze anders nummers als Bugs en Pry To op dit album zetten.

Een decennium later weet ik wel beter , de heren van Pearl Jam waren alle aandacht en verwachtingen spuugzat en hebben een nummer als Bugs bewust op deze manier uitgebracht. Ook werd drummer Dave Abbruzzese op non-actief gezet nadat hij in zijn eentje had besloten om interview te geven aan een drummersblad waar ook werd in gegaan over het nieuwe album Vitalogy. Om Pearl Jam definitief uit de schijnwerpers te halen werd besloten om Who You Are uit te brengen als 1e single van het volgende album No Code.

De hiervoor uitgebrachte albums, Ten en Vs., brachten hoge verwachtingen met zich mee en ik zat me dan ook te verheugen op het 3e album van Pearl Jam. Waar ik verwachtte dat er weer een album als Ten en Vs. zou komen, kwam er nu het ruwe album Vitalogy. Wat een schok was dat voor mij, ik heb hem 2x geluisterd en heb hem daarna in de kast gelegd en daar is ie dan ook bijna een jaar blijven liggen. “Het lijken wel onafgemaakte demo’s” spookte door mijn hoofd.

Na ongeveer een jaar heb ik Vitalogy weer uit de kast gehaald en ik heb toen alleen naar nummers als Not For You, Nothingman, Corduroy en Betterman geluisterd. Ik vond het wel aardige nummers, maar puberaal als ik was wou ik er verder niet veel meer van weten. Toch ben ik de albums van Pearl Jam in chronologische volgorde blijven kopen. En waar No Code me bijna het definitieve nekschot gaf, bracht Yield mij de liefde aan Pearl Jam terug.

Een aantal albums en jaren later, heb ik Vitalogy toch weer compleet geluisterd en wat kon ik mezelf wel voor de kop slaan dat ik dat niet eerder had gedaan. Het leek wel of alle steentjes opeens in elkaar vielen. De ruwe opener Last Exit ging als een paling door het water mijn oren in. Spin The Black Circle ging als een trein over de spoorbaan en Not For You ging erin als koek. etc. etc.

Het mooie hieraan is dat er dan ook nog een thema in valt te ontdekken, zoals eerder door ‘42’ vermeld is. Nummers als Pry To en Bugs passen nu perfect in het plaatje en ook de daarvoor gekozen muziek is te begrijpen. Mijn favorieten op deze plaat zijn Last Exit, Not For You, Tremor Christ, Corduroy, Satan’s Bed en Immortality.

De andere zogenoemde ‘opvullers’ Aye Davanita en Hey Foxymophandlemama, That’s Me kan ik niet in dit thema opnemen. Aye Davanita is een prachtig wegdromerig tussendoortje. Hey Foxymophandlemama, That’s Me is een nummer dat is opgenomen in een psychologisch opvanghuis met enkele geluidsfragmenten erin gestopt. Omdat Pearl Jam soms nogal politiek getint is, zou het zo kunnen zijn dat Pearl Jam aandacht wou hebben voor mensen met geestelijk stoornissen.

Dit album krijgt van mij 5* en een #1 notering in mijn Top 10 omdat Pearl Jam hier zeer volwassen klinkt, het goed rockt en ze vooral lekker zichzelf zijn. Dit heeft niks te maken met de druk niet aankunnen, dit was gewoon een teken naar de fans, de pers en de rest om te laten zien dat Pearl Jam zelf bepaalt wat voor muziek ze willen maken en ze doen dat nog goed ook.

Pearl Jam - Vs. (1993)

4,5
Ik heb het album net weer eens opgezet en hij heeft nog niks aan kracht ingeboet. Het is jammer dat de andere albums van Pearl Jam zo in de schaduw staan van Ten, natuurlijk hoort Ten tot hun betere albums, maar dat betekent niet dat de rest waardeloos is.

Ook ik moest de 1e keer slikken toen ik dit album hoorde, het was toch weer totaal iets anders dan Ten. Maar als je het album dan een paar keer gehoord hebt, dan hoor je toch een behoorlijke kwaliteit boven komen drijven. Daughter is idd een zeiknummer, maar nummers als Go, Animal, Rearviewmirror, Elderly Woman... en Indifference zijn toch dijken van platen.

Rearviewmirror wil ik nog apart uitlichten omdat dit toch één van de beste nummers allertijden is en dan vooral live, wat een prachtig nummer is dat toch. 4,5* voor dit toch wel briljante album.

Rebel Meets Rebel - Rebel Meets Rebel (2006)

4,0
Ik heb het album nu gehoord en ik moet toegeven dit is één van de beste platen uit 2006. Heavy Metal smelt als ijs samen met de Country van David Allan Coe. Een geweldige stem heeft deze man en ook de leden van Pantera zijn in topvorm. Helaas kan dit project in deze bezetting geen vervolg krijgen, maar deze plaat is zeker 4 sterren waard.

Screaming Trees - Sweet Oblivion (1992)

4,0
Beste album van de Screaming Trees, de band van Mark Lanegan. Hoewel Mark Lanegan veel lof kreeg bij QOTSA is zowel zijn solowerk als zijn werk bij de Screaming Trees beter.

Vooral dit album van de Screaming Trees is een uitstekend album. Dollar Bill is het beste nummer. De 1e helft van dit album is van een erg hoog niveau, daarna wordt het iets zwakker maar is het zeker nog het beluisteren waard.

Voor iedere rockliefhebber is dit een aanrader. 4*

Smashing Pumpkins - Siamese Dream (1993)

5,0
Duidelijk het beste album van the Smashing Pumpkins. Waar Gish de iets mindere productie heeft en Mellon Collie iets te veel nummers heeft, is hier alles op de juiste plaats.

Waar veel mensen hier aangeven dat Disarm hun favoriet is, moet ik toegeven dat ik het altijd één van de mindere (wat is minder in dit geval ) nummers heb gevonden. Toch is het nummer in de loop der jaren gegroeid op mij, maar ik geef persoonlijk nog altijd de voorkeur aan nummers als Cherub Rock, Quiet, Today, Geek USA en Silverfuck.

Er is geen zwak nummer op deze plaat te vinden en daarom staat Siamese Dream dan ook op een verdienstelijke 2e plaats van mijn Top 10. En is er dus weer een bewijs geleverd dat albums langer dan een uur zeker wel kunnen blijven boeien.

Soundgarden - Superunknown (1994)

5,0
Ik ben de laatste weken weer wat oude albums uit mijn platenkast aan het beluisteren. En gisteren viel mijn oog op dit album. Misschien wel één van de beste keuzes die ik kon maken. Ik vond dit album al altijd wel goed, maar gisteren wist dit album mij gewoon 73 minuten lang te boeien...en dat is erg knap.
Dan over het album. Bij de favoriete tracks staat Black Hole Sun als nummer 1 en wordt door sommigen users hier ook als enige goede nummer van de plaat beschouwd. Daar doe je dit album vreselijk tekort mee. Sterker nog ik kan geen enkel zwak nummer vinden. Mijn favoriete nummers zijn Fell On Black Days, Superunknown, The Day I Tried To Live en Like Suicide. Ook 4th of July, een bijna doom-achtig nummer, is een prachtig nummer die uitstekend in de donkere sferen past. Want hoe zwaarmoedig Superunknown dan ook mag zijn, kan ik niet anders concluderen dat ik hier erg vrolijk van wordt omdat ik er weer een 5* album bij heb.

The God Machine - Home (1993)

3,5
Een EP met 3 covers en een eigen bijdrage met Home. Double Dare is een cover van Bauhaus, All My Colours is van Echo & The Bunnymen en Fever is van Peggy Lee. Ken de originele versies niet, maar deze nummers uitgevoerd door The God Machine klinken zeker niet slecht.

Op de 7" Silver vinyl versie staat ook nog de KLF cover What Time Is Love. En op de 12" versie staat nog een cover van de The Morlochs met het nummer Train. Beide nummers heb ik niet in bezit, want ze zijn nauwelijks te vinden op het open net. Dus mocht iemand ze hebben dan mag die altijd een pm sturen.

The God Machine - The Desert Song (1992)

4,0
Uitstekende nummers. Dit zijn de enige 3 nummers door The God Machine zelf geschreven die niet op één van beide albums zijn verschenen. En ook deze nummers zouden er makkelijk op hebben kunnen staan. Prostitute en Commitment zijn 2 rockende nummers en Picture of a Bleeding Boy is een prachtige ballad. Toch wel jammer dat de muziek van deze band zo moeilijk te verkrijgen is, maar wat niet is kan nog komen gelukkig.

Ook The Desert Song is een beetje anders en langer dan hoe die op het album klinkt.

The Smashing Pumpkins - Machina II/The Friends & Enemies of Modern Music (2000)

3,0
Wat doe je als band als een platenmaatschappij weigert om een dubbelalbum uit te brengen, danwel weigert om het album apart van elkaar uit te brengen. Dan ga je uit elkaar en geef je het album gratis aan de fans.

Het album begint met 3 rocksongs en zeker geen matige rocksongs. Toch steekt Dross er wel iets bovenuit. Deze 3 rocksongs worden opgevolgd door wat softere nummers, Real Love (ook te vinden op de Greatest Hits album), Go en Let Me Give The World To You. Leuk, maar niks speciaals.

Ook Innosence en Home gaan op dezelfde voet verder. Blue Skies Bring Tears rockt weer wat harder en heeft ook wat electronica invloeden. Hetzelfde geld voor White Spider. In My Body is een iets wat langere song, aardige riff maar duurt iets te lang.

If There is a God klinkt weer als de nummers na de 3 rocksongs, leuk maar weinig speciaals. Le Deux Machina is een korte electronische instrumental, het werkt een beetje op je zenuwen. En dan komen we aan bij het laatste en beste nummer van de plaat. Here's To The Atom Bomb. Dit nummer is ook te vinden op de Greatest Hits/Judas O album.

Al met al een leuk album. Check ook even de 3 EP's die bij dit album horen, nummers als Lucky 13, Vanity en Saturnine zijn fijn om te horen. Deze EP's zijn ook gratis bij dit album te downloaden. 3,5 voor dit album.

Tindersticks - Simple Pleasure (1999)

4,0
Met 3,60 het minst gewaardeerde album van de Tindersticks op musicmeter. Niet geheel terecht naar mijn mening. Sterker nog, dit album vind ik beter dan de 2 opvolgers van deze. Het album mag dan iets soulvoller zijn, het houdt wel zijn typische Tindersticks sound.

Het album begint met het swingende Can We Start Again, wat een heerlijke opener. If You're Looking for a Way Out en Pretty Words zijn nummers die zo van het 3e album Curtains afgehaald kunnen zijn. From The Inside is een instrumental zoals we die op elk Tindersticks album wel kunnen vinden. If She's Torn en Before You Close Your Eyes zijn 2 pareltjes, waarvan de laatste weer iets meer swingt. (You Take) This Heart of Mine is samen met de instrumental de zwakste van de plaat. De 2 laatste nummers van het album zijn weer erg sterk.

Erg jammer dat dit album (voorlopig) niet meer in omloop is. Ben al een paar maandjes op zoek geweest, maar zowel bij de 2e handszaakjes als marktplaats kom ik dit album niet tegen. Nog wel op e-bay maar dan moet je redelijk diep in de buidel tasten Voorlopig dus het enige album van Tindersticks dat in mijn collectie ontbreekt.

Unida - Coping with the Urban Coyote (1999)

4,0
Zo te zien een nog vrij onbekend album. Op zich jammer want dit is een verdomd lekker stonerock album. Waar Josh Homme en Nick Oliveri verder gingen met Queens of the Stone Age, zijn hier John Garcia en Scott Reeder verder gegaan met Unida.

En om heel eerlijk te zijn komt Unida dichter in de buurt van het Kyuss niveau dan Queens of the Stone Age. Omdat ik het album nog maar een aantal malen heb beluisterd zet ik hem voorlopig in op 4*, met kans op verhoging naar 4,5*.

Dus aan alle Kyuss fans, luisteren naar dit album.

Warhorse - Red Sea (1972)

3,0
Mensen die na bands als Deep Purple en Uriah Heep nog niet genoeg kunnen van dat genre rock muziek en blijven zeuren dat de huidige muziekgeneratie er niks van kan moeten Warhorse toch eens proberen.

De groep is ontstaan door Nick Simper. Nick Simper was de bassist van Deep Purple ten tijde van MK1. Nadat Nick Simper was vertrokken bij Deep Purple is hij Warhorse begonnen. Ook Rick Wakeman (o.m. Yes) heeft een tijdje in deze band gespeeld.

Over Red Sea. Dit album heeft al iets meer een eigen gezicht dan het debuutalbum 'Warhorse'. Toch zijn de invloeden van DP nog steeds te horen. Vind hun debuut wel lichtelijk beter. Beste nummer is Mouthpiece.

De bonustracks die je op beide albums vind zijn geen b-kantjes, maar nummers die eigenlijk op het 3e album moesten verschijnen. Helaas voor de fans is die album er nooit gekomen, maar zijn de tracks nu wel te beluisten op hun enige 2 studio albums.

Warhorse - Warhorse (1970)

Alternatieve titel: Vulture Blood

3,5
Warhorse werd opgericht door voormalig Deep Purple bassist Nick Simper. Dit album kent dan ook vele Deep Purple (en Uriah Heep) invloeden.

Is het net zo goed als Deep Purple? Nee dat zeker niet, maar het is zeker wel een aanrader voor de mensen die van Deep Purple en Uriah Heep houden.

Van mij krijgt dit album dan ook 3 sterren.