menu

Hier kun je zien welke berichten Niek als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

a-ha - Scoundrel Days (1986)

Dit is het type jaren 80-muziek waar ik de kriebels van krijg. Blijft voor mij - op pak 'm beet Talk Talk, R.E.M., Tom Waits en (vooruit) U2 na - een karig, kitscherig decennium qua muziek. Niet mijn kopje thee.

Airbag - All Rights Removed (2011)

2,0
De vergelijking met Pink Floyd ligt voor de hand en bij die muziek komt het voor mij heel nauw; als het goed is, is het prachtig, maar als het net niet klopt, is het meteen ergerlijk. Bij Airbag klopt het misschien juist net te veel; de muziek ligt voor de hand, waardoor de spanning ontbreekt. Ik mis bezieling. Het is prima muziek, maar niet onderscheidend en daardoor niet de moeite waard.

Alabama Shakes - Boys & Girls (2012)

2,5
Zomers plaatje dat er al te makkelijk inglijdt. Stem doet denken aan Asaf Avidan maar is daar wel weer een wat mindere versie van. Niks bijzonders.

Alice Phoebe Lou - Paper Castles (2019)

3,0
Niet zo'n fan van de stem van deze dame; er zit geen kracht in, weet niet zo goed hoe het anders te benoemen. Heel veel op dezelfde toonhoogte en te aanwezig. Muzikaal is dit interessanter (de outro van Ocean bv), maar door haar stem krijgt het allemaal al te veel dezelfde kleur waardoor ik de 37-en-een-halve minuut als lange zit ervaar.

Anaïs Mitchell - Hadestown (2010)

1,5
Helemaal niks dit. Allemaal erg theatraal. Ik kan me voorstellen dat dit als theater nog leuk kan zijn maar als je het zo als muziek beluistert is vervelend, onsamenhangend en zelfs een beetje saai (elk nummer heeft zelfde kleur, zelfde trucje). Anaïs komt op mij over als een Joanna Newsom-wannabe, Greg Brown als een Mark Lanegan-wannabe (en ben al geen fan van Mark) en Justin Vernon blijft Justin Vernon maar voegt verder weinig toe. Enige stem die me echt kan bekoren is die van AniDiFranco, die me aan Wende doet denken.

Angus & Julia Stone - Down the Way (2010)

3,0
Wordt minder elke keer dat ik hem luister. Komt me steeds melodramatischer voor en vooral de stemmen gaan me meer en meer tegenstaan. Vooral Angus komt erg geforceerd over met dat fluisterende zangstemmetje; ik krijg er bijkans een kriebel van in m'n keel: schrapen!
Nu klinkt dit erg negatief, maar zo slecht is allemaal niet. Draw Your Swords is heel sterk als je in de juiste stemming bent (en daar hoor je dat Angus wel degelijk een goede stem heeft) en zo zijn er nog wel een aantal tracks. Een heel album lang is me echter te veel van het goede. Daarvoor lijkt het allemaal ook gewoon te veel op elkaar.

Arcade Fire - The Suburbs (2010)

3,0
Heb deze plaat altijd een pak minder gevonden dan Funeral en Neon Bible. Door de hoge rating hier had ik de verwachting dat ik met de tijd milder zou worden, maar naarmate ik de plaat langer heb en vaker beluister, valt ie me eigenlijk alleen maar meer tegen. Een enkele uitzondering (misschien zelfs alleen de titeltrack) daargelaten zijn het allemaal vrij standaard popdeuntjes. Nergens iets wat zich echt onderscheidt. Ik hoor het in ieder geval niet. Drie sterren is zat voor dit plaatje.