menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / 1001 albums die je moet horen voor je sterft!

zoeken in:
avatar van GrafGantz
Kronos schreef:
Het nummer 'Mama Weer All Crazee Now'


Terwijl ik dit lees zet m'n vrouw de tv aan en gaat naar 192TV, en wat schalt er door de speakers? Hoe bestaat het! ?

avatar van Kronos
Deep Purple - Made in Japan. Onvergetelijk, de eerste keer dat ik dit album hoorde. Ik moet een jaar of tien geweest zijn. Grote broer had deze gekregen van een vriend. En dat was zo iemand die er geen flauw benul van had hoe je met lp's omgaat. Als de kap van de platendraaier nog dicht staat bijvoorbeeld, leg je de lp gewoon even op de vloer. Misschien ga je er dan - per ongeluk - ook wel eens op staan. Anders is het echt onbegrijpelijk hoe een plaat zo vol diepe krassen kan komen te staan. Bij een livealbum als dit wordt het soms moeilijk het applaus van het gekraak te onderscheiden. Maar een gekregen paard...

Ik was niet meteen grote fan van Deep Purple. Te veel blues, te weinig metal. Maar wat was ik onder de indruk van Child in Time, met dat oooh-oooh-oooh dat evolueert naar een extreem hoog gekrijs. Een deur naar een nieuwe dimensie werd geopend. Een muzikale openbaring.

Het enige leuke aan liveopnamen vind ik het wat rauwere en directe geluid. Zelden leuk; de interactie met het publiek, galm veroorzaakt door de akoestiek van de zaal, vals zingende zangers, drumsolo's, eindeloos opgerekte nummers. Made in Japen heeft gelukkig alleen maar veel last van die twee laatste dingen. The Mule skip ik het liefst. Echt irritant, dat tromgeroffel. Space Truckin' mocht van mij een kwartier korter. Verder valt het redelijk mee. Al komt Lazy wel erg traag op gang.
De drie eerste nummers blijven dicht bij het origineel maar krijgen net dat beetje extra. Meer moet dat niet zijn wat mij betreft. En minder ook niet. Mits wat zappen is dit een onmisbare live registratie.

4,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 78 (reeds in bezit)



----------------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/2000/2136.300.jpg

250. Yes - Close to the Edge (1972)

De apotheose van de progressieve rock, met heftige jazz, gotische orgelpartijen en opzwepende rock, gemaakt door topmuzikanten. Echter, in een poging zichzelf te overtreffen werd de opvolger een flop. Close to the Edge maakte zijn naam waar.

avatar van Kronos
Yes - Close to the Edge: Leuk voor de Yes-fans dat de drie beste albums van de band in dit boek zijn opgenomen. Maar ik ben geen Yes-fan.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 78 (reeds in bezit)



----------------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/4000/4531.300.jpg

251. Lou Reed - Transformer (1972)

En toen waren Reed en Bowie er niet meer. Of misschien zijn ze nu echt getransformeerd. In ieder geval heb ik zin om dit album nog eens te draaien. Ik kan nog kiezen ook, tussen een ouderwetse compact disc of een nog ouderwetsere grammofoonplaat. I'm So Free!

avatar van Kronos
Lou Reed - Transformer: Het begint goed maar door de zwakke b-kant toch een wat tegenvallend album. Goodnight Ladies vind ik zelfs ergerlijk slecht. Walk on the Wild Side blijft cool maar Perfect Day is te zeurderig. Bij het refrein van Vicious hoor ik Reed altijd 'visjes' zingen. Niet heel genietbaar, deze Transformer.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



----------------------------



De laatste maand van het jaar is ingezet. Ik ga hier even vakantie nemen om mijn muziektijd aan de zestig gekochte albums van 2017 te besteden. Op de eerste dag van het nieuwe jaar vlieg ik er weer vollenbak in.


avatar van Kronos
Zo gezegd, zo gedaan.

Waar muziek vandaan komt is minder interessant dan hoe goed muziek is. In de Nederlandstalige versie van het boek wordt afgeweken van de oorspronkelijke lijst om muziek uit Nederland en Vlaanderen een plaatsje te geven. Op de twee volgende pagina's staan deze albums:

Boudewijn De Groot - Hoe Sterk is de Eenzame Fietser (1973)
Golden Earring - Moontan (1973)
Raymond van het Groenewoud - Nooit Meer Drinken (1977)
Herman Brood & His Wild Romance - Shpritsz (1978).

Dat zullen wel prima albums zijn. En ik moet bekennen, als muziek in mijn straatje past en toevallig ook nog uit het absurdistische Belgenland komt of van de dichtstbije Noorderburen, dan vind ik dat extra plezant. Op basis daarvan de keuze laten afhangen is echter een brug te ver.

Maar ik wijk af. Waar het om gaat is dat ik op mijn beurt van het boek ga afwijken. Graag had ik namelijk wat meer funk, soul, wereld, reggae en dance in de lijst gezien. Dit is een uitgelezen kans daar iets van binnen te smokkelen.

Al enige tijd geleden maakte ik de selectie. Een album dat de Nederlandstalige versie schrapte heb ik behouden. De andere drie vond ik met de zoekfunctie van MusicMeter.


https://www.musicmeter.nl/images/cover/56000/56898.300.jpg

252. Milton Nascimento & Lô Borges - Clube da Esquina (1972)


https://www.musicmeter.nl/images/cover/32000/32642.300.jpg

253. 24-Carat Black - Ghetto: Misfortune's Wealth (1973)


https://www.musicmeter.nl/images/cover/25000/25144.300.jpg

254. Third World - 96° in the Shade (1977)


https://www.musicmeter.nl/images/cover/92000/92043.300.jpg

255. Black Devil - Disco Club (1978)

avatar van Kronos
Ik ben nu naar het album Clube da Esquina aan het luisteren. Nondedju, dat ze dit hebben durven schrappen! Dit is beter dan Boudewijn De Groot, Golden Earring, Raymond van het Groenewoud en Herman Brood samen.

2018 is begonnen als een heerlijk muziekfeest.

avatar van Kronos
Milton Nascimento & Lô Borges - Clube da Esquina (1972): Dit is oorspronkelijk een dubbel elpee. Eenentwintig prachtige popnummers, meer dan een uur muziek. Er wordt uitstekend gezongen en sober maar subtiel gemusiceerd. Ook zijn er wat psychedelische invloeden te horen. Na drie kwartier gaat de lome zoetigheid mij wel tegenstaan.
Het volgende album op de lijst lijkt me pittiger. Op naar 24-Carat Black - Ghetto: Misfortune's Wealth.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)

avatar van Kronos
24-Carat Black - Ghetto: Misfortune's Wealth (1973). Ik heb dit album de afgelopen weken verschillende keren gedraaid. Het titelnummer kende ik al van deze compilatie. Als ik Poverty's Paradise hoor denk ik dat Jeff Buckley hier ook naar geluisterd heeft. Het is een mooi album. Helaas, voor mijn smaak iets teveel gericht op oeverloze sfeerschepping en net te weinig op de nummers. Maar toch een fijne ontdekking. Het volgende album is Third World - 96° in the Shade.

4,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)

avatar van Ataloona
Jammer dat ze dan juist dit soort obscure en bovenal zeer interessante platen schrappen voor die vier uit de lage landen. Juist vier artiesten die vrijwel iedere Nederlandse muziekkenner/liefhebber kent. Evenwel aardige (niet al te bijzondere) albums, maar kunnen qua achtergrond echt niet tippen aan deze vier. 253 en 254 had ik überhaupt nog nooit van gehoord. Ga ik opsnorren.

avatar van Kronos
Eigenlijk heb ik alleen 'Nascimento, Milton & Lo Borges – Clube da Esquina' uit de oorspronkelijke lijst gehaald. Voor de andere drie heb ik gezocht op MusicMeter. Ik geef voor de volledigheid de overige albums uit de oorspronkelijke lijst hier even mee:

Masekela, Hugh – Home is Where the Music Is
Rundgren, Todd – Something/Anything
Nitty Gritty Dirt Band – Will the Circle Be Unbroken?

avatar van Ataloona
Ik lees niet goed. Desalniettemin interessante keuzes

avatar van Kronos
Met de zoekfunctie van MusicMeter zijn mooie ontdekkingen te doen.

avatar van Kronos
Third World - 96° in the Shade (1977). Een pak authentieker maar qua gezellige gezapigheid komt dit wel in de buurt van het afschuwelijke UB40. Toch is dit een mooi soulvol reggaealbum, maar niet om heel lang bij te blijven hangen. Op naar Black Devil - Disco Club. Ik ben benieuwd.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)

avatar van GrafGantz
Kronos schreef:
Op naar Black Devil - Disco Club. Ik ben benieuwd.


Ik ook! Wat jij daar van vindt dan, voor mij een van de beste albums uit de late 70s.

avatar van Kronos
GrafGantz schreef:
...voor mij een van de beste albums uit de late 70s.

Dat maakt me nog benieuwder.

avatar van Kronos
Black Devil - Disco Club (1978). Dit is inderdaad een goed album. Het openingsnummer is wel meteen het beste. Zit ook iets van new wave in lijkt me. Timing, Forget the Timing voegt helaas weinig toe. Eigenlijk had ik dit in de jaren negentig moeten ontdekken. Toen had ik meer interesse voor dance. Hoe dan ook de moeite om te leren kennen. Net als de vorige drie albums ga ik het later zeker nog eens beluisteren.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/4000/4731.jpg

256. Stevie Wonder - Talking Book (1972)

"Dit is mijn muziek. Het is alles wat ik je kan vertellen over hoe ik me voel." (Stevie Wonder, 1972)

avatar van Kronos
Stevie Wonder - Talking Book. Ik heb verschillende albums van Stevie Wonder maar deze kende ik nog niet. Natuurlijk wel het prijsnummer Superstition. De rest vind ik minder. Wat te veel zoetsappige ballads, waarvan You and I de grootste draak is.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/32000/32468.jpg

256. Stephen Stills / Manassas - Manassas (1972)

Een indrukwekkend stemgemiddelde bij dit album maar ik vrees dat het weer niks voor mij zal zijn. En het is nog wel een dubbelalbum. Wel zijn beste werk volgens het boek dus, proberen maar...

avatar van Kronos
Stephen Stills - Manassas. Deze is me redelijk meegevallen. Het blijft leuk dat ik via dit boek al eens uitkom bij voor mij onbekende albums met veel stemmen en een erg hoog gemiddelde. Manassas bevalt me beter dan Stills' debuut dat hier ook al eens passeerde. Ik vind het ook beter dan zijn samenwerking met Crosby en Nash. Door de lange speelduur wordt het me allemaal wel te gezapig.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/7000/7134.300.jpg

258. T. Rex - The Slider (1972)

Volgens producer Tony Visconti werd het ego van Marc Bolan steeds groter en verviel de band in vaste gewoonten. The Slider is het laatste album waarop de magie van T. Rex nog werkt. Een gevarieerd album met spontane muziek en spitsvondige teksten. Ene David Robert Jones was fan.

avatar van Kronos
T. Rex - The Slider. Zo mogelijk nog saaier dan Electric Warrior.

1,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/44000/44501.300.jpg

259. David Ackles - American Gothic (1972)

Nadat hij zich bewezen had als songwriter kreeg David Ackles een platencontract voor vijf albums van Elektra. Dit derde album is een meesterwerk dat helaas aan het grote publiek ontgaan is. De stijl zou artfolk genoemd kunnen worden. Ackles haalt zijn inspiratie ook bij hedendaagse componisten als Charles Ives en Aaron Copland om een poëtisch beeld van Amerika te schetsen. Bernie Taupin, de muzikale compagnon van Elton John, verzorgde de uitstekende productie van American Gothic.

avatar van Kronos
David Ackles - American Gothic. Ik heb een hekel aan cabaret toestanden en in deze muziek zitten elementen daarvan. Alleen Tom Waits mag daar mee spelen.
Soms doet David Ackles wel eens aan Nick Drake denken. Slecht is American Gothic dus zeker niet, maar niet geheel mijn smaak door het theatrale aspect.

2,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/1000/1807.300.jpg

260. Eagles - Eagles (1972)

Volgens MusicMeter is de opvolger Desperado, die ik op lp heb, beter dan dit debuut. Dat album is niet opgenomen in het boek. Ik ben er nooit van onder de indruk geweest maar ga het nu eerst nog maar eens beluisteren voor ik me aan dit debuut waag.

avatar van Kronos
Eagles - Eagles. Dit wordt op MusicMeter al eens 'leuke-niets-aan-de-hand-muziek' genoemd denk ik. Het 'luistert lekker weg'. Storen doet het niet maar het kan ook niet echt boeien. Ik blijk ook nog een verzamel cd van Eagles te hebben. Take It Easy en Witchy Woman kende ik al wel.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/13000/13997.300.jpg

261. Tim Buckley - Greetings from L.A. (1972)

Vreemd dat enkele hoog gewaardeerde albums worden gepasseerd om dan voor deze te kiezen. Maar blijkbaar wijkt dit album nogal af van het imago dat hij had als troubadour. Hij laat hier zijn liefde voor blaxploitationfilms horen middels koortsachtig seksueel beladen muziek. Dat maakt me dan toch weer nieuwsgierig.

avatar van zaaf
Kronos schreef:
Hij laat hier zijn liefde voor blaxploitationfilms horen middels koortsachtig seksueel beladen muziek. Dat maakt me dan toch weer nieuwsgierig.


Ken deze niet, maar ik zit op het puntje.

Eens met Eagles. Hoewel Witchy Woman best een lekker nummer is.

avatar van Kronos
Tim Buckley - Greetings from L.A. Dit is wel even wat anders dan zijn voorgaande albums. Sommige nummers zijn erg lekker. Maar een echte fan zal ik nooit worden van Buckley's stem. Of het moet die van Jeff zijn. Die zal hier ook nog wel voorbijkomen.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 79 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/713.300.jpg

262. Nick Drake - Pink Moon (1972)

Nick Drake maakte al geen vrolijke muziek maar Pink Moon moest nog soberder. Het titelnummer is het enige met overdub. Verder horen we alleen de van emotie trillende stem van de zanger en zijn verbluffende gitaarspel in een verzameling nummers die je bij de keel grijpt. Het album eindigt met From the Morning waarin iets van hoop te horen is. Maar de woorden And now we rise, And we are everywhere blijken helaas profetisch te zijn geweest.

avatar van Kronos
Nick Drake - Pink Moon. Het is even doorbijten, zo'n somber album met alleen maar zang en gitaar. Na herhaalde beluistering kruipt het onder je huid en vrolijk word je daar niet van. Maar in al zijn schoonheid heeft het wel een troostend karakter. Op het einde klinkt het zelfs hoopvol want verlossing is altijd nabij. In het geval van Nick Drake helaas in dramatische zin.

4,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 80 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/11000/11991.300.jpg

263. Paul Simon - Paul Simon (1972)

Nog een paar dagen en dan bestaat dit topic alweer vijf jaar. Af en toe zit het niet mee als je op avontuur gaat. Een lekke band of een hele dag regen. Een gestolen portefeuille of kakkerlakken in je hotelkamer. Dat laatste is wat deze muziekreis betreft vergelijkbaar met Paul Simon die op je weg komt. Jawel, hier is hij weer.

avatar van GrafGantz
Sterkte! ?

avatar van Kronos
Paul "You Can Call Me Gladde Aal" Simon - Paul "You Can Call Me Gladde Aal" Simon. Wet is wet. Ik kreeg op YouTube enkele keren de melding: 'Deze video bevat content van WMG, die deze wegens mensenrechtenschending heeft geblokkeerd'. Ik durfde dan ook niet verder gaan zoeken waardoor het karwei sneller afgelopen was dan verwacht. Klein halfuur werk. Opgeruimd staat netjes.

1,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 80 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/5000/5216.300.jpg

264. Roxy Music - Roxy Music (1972)

In negentien dagen is dit debuut opgenomen. "Vrijwel de hele band heeft een benadering van geïnspireerd amateurisme en zolang dat zo blijft, zitten we goed." (Bryan Ferry, 1972)

avatar van Kronos
Roxy Music - Roxy Music. Hoewel ik ooit alle albums van Roxy Music heb gekocht ben ik geen grote fan. De muzikale gekte op dit debuut kan ik wel waarderen. De zang van Bryan Ferry minder. Maar het is vooral dat ik geen klik voel met deze arty farty muziek. In het openingsnummer hoor je punk, wat toen nog niet bestond. Dat is wel leuk. En soms doet het ook denken aan de muziek die Brian Eno later zou maken op Taking Tiger Mountain, wat ik wel een geweldig album vind.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 81 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/9000/9168.300.jpg

265. Alice Cooper - School's Out (1972)

"We hadden een soort sarcastische kijk op het Amerikaanse leven." (Michael Bruce, 1996)
School's Out is een conceptalbum over jeugdcriminaliteit geïnspireerd op West Side Story. Het resultaat is overgeproduceerd maar met zijn opruiende teksten en Cooper's imago sprak het tieners enorm aan.

avatar van Kronos
Alice Cooper - School's Out. Van Alice Cooper heb ik wel wat albums maar het is de eerste keer dat ik School's Out volledig beluister. Het titelnummer kent iedereen natuurlijk. Een grote fan ben ik niet. Sommige losse nummers vind ik wel goed. Maar hier klinkt het soms wat te theatraal. Als je de show erbij ziet zal het beter overkomen.

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 81 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/38000/38656.300.jpg

266. The Temptations - All Directions (1972)

Toen begin jaren zeventig leadzanger Eddie Kendricks vertrok leek het einde nabij voor The Tempations. Maar men nam een nieuw imago aan door zich op rauwere soul te richten. Vooral het epos Papa Was A Rolling Stone speelde hierin een bepalende rol. All Directions sloeg aan en werd zelfs een commercieel succes dat enkele Grammy's in de wacht sleepte.

avatar van Kronos
The Temptations - All Directions. Zo af en toe kan ik wel eens genieten van goede soul. Dit album is oké maar vooraleer het laatste nummer begint heb ik het helemaal gehad met die hoge stemmetjes. Minder rauw dan ik verwacht en gehoopt had.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 81 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/1000/1029.300.jpg

267. David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972)

+++ MusicMeterMeningen +++

avatar van Kronos
David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Dit was het eerste oude album dat ik van Bowie kocht. Ergens begin jaren negentig. Veel gedraaid toen al vond ik niet alles even geweldig. Ook niet als ik jaren later het album weer eens beluisterde. Maar nu viel alles meteen helemaal op zijn plaats. Het blijft toch fascinerend hoe muziek verder kan liggen rijpen terwijl je er niet naar luistert. Of hoe jezelf verandert natuurlijk.
Als ik nu The Rise and Fall beluister lijkt het zelfs alsof er hele muziekpartijen aan zijn toegevoegd. Zo was me vroeger nooit opgevallen hoe knap Five Years georkestreerd is. En wat een mooie galm soms op Bowie's stem zit. En hoewel ik T.Rex maar niks vind stoort het me niet dat Hang on to Yourself en Suffragette City daar aan doen denken. Het is juist leuk dat Bowie laat horen hoe het wel moet.

5,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 24 (gekocht), 82 (reeds in bezit)



-------------------



https://www.musicmeter.nl/images/cover/27000/27379.300.jpg

268. War - The World Is a Ghetto (1972)

"De wereld is nog steeds een getto. Er zal altijd een reden zijn om onze nummers te spelen... want war is realiteit." (Lonnie Jordan, 2000)

Gast
geplaatst: vandaag om 12:40 uur

geplaatst: vandaag om 12:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.