menu

Hier kun je zien welke berichten otherfool als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

R.E.M. - Chronic Town (1982)

4,0
Het eerste plaatje van REM, en meteen spat de genialiteit er vanaf. 'Wolves, Lower' en 'Gardening at Night' behoren nog altijd tot mijn favoriete REM-songs aller tijden. Maar ook het refrein van Box Cars schreeuw ik altijd mee, en Stumble is muzikaal een hoogstandje. Alleen 1,000,000 ligt me dus wat minder, maar wat geeft het.

Prachtige, onbegrijpelijke teksten en en eersteklas in het gehoor liggende riffjes en melodietjes, REM toont meteen aan een klasse band te zijn.

4 ster.

R.E.M. - Dead Letter Office (1987)

1,5
Een hoop ongein op deze REM plaat vol extraatjes, b-kantjes en covertjes, aangevuld met de EP Chronic Town, zij het in iets andere volgorde.

Die EP zit natuurlijk prima in elkaar en is een must voor elke zichzelf respecterende REM fan (met name Gardening at Night is bloedstollend mooi), maar voor de rest is er nog al wat 'skippable'. Dat geld dan niet voor opener 'Crazy', het catchy 'Bandwagon' en het dronkenmanslied 'King of the Road', maar daar blijft het dan ook wel bij. Een hoop onzin, dus.

Omdat de EP afzonderlijk te beoordelen is, laat ik het hier bij een score voor de eerste 15 nummers. U begrijpt, die is niet zo hoog.

1,5 sterren.

R.E.M. - Murmur (1983)

4,0
Prachtige eerste plaat van de helden uit Athens, waarin alle 4 bandleden op de top van hun kunnen presteren (wat dat betreft kan ik me erg goed in de review van JonnieBrasco vinden). Prijsnummers voor mij zijn de perfecte opener Radio Free Europe, Talk About The Passion (maar dat zal iedereen wel vinden) en Shaking Through. Not everyone can carry the weight of the world, maar met deze plaat lekker hard aan wordt alles toch een stukje makkelijker.

4 sterren.

R.E.M. - Reckoning (1984)

3,0
Ben het met aERodynamIC eens, het is allemaal net wat minder op deze plaat. Opener Harborcoat doet dat nog niet vermoeden (wat een sterk nummer!), maar nummers als 7 Chinese Bros. of Letter Never Sent doen me niet zoveel, terwijl op Murmur elk nummer leek te kloppen.

Time After Time en Camera zijn dan wel weer hartverscheurend mooi, en Rockville blijft een favorietje van me. Dat nummer zou zomaar in mijn REM top 10 terecht kunnen komen.

3 sterren.

Radiohead - A Moon Shaped Pool (2016)

2,5
Ik blijf toch echt meer een liefhebber van de ouderwetsche Radiohead. Hoewel AMSP in tegenstelling tot de wanstaltige voorganger TKOL wel een paar lekkere gedreven nummers heeft (Burn the Witch, Identikit, Present Tense dienen zeker genoemd te worden), valt de band helaas zo nu en dan toch weer terug in het dreinende gezemel waar ze de nietsvermoedende luisteraar in de 21e eeuw wel vaker op vergast hebben. A mixed bag heet dat dan geloof ik.

Radiohead - The King of Limbs (2011)

1,5
Door dat ontzettende irritante Bloom (wát een kutnummer is me dat, zeg) als opener in te zetten, heeft Radiohead me jaren ver van deze plaat kunnen houden. Zo nu en dan even wat nummertjes geluisterd, daarna weer snel The Bends, OK Computer of In Rainbows uit de kast getrokken. Moet ook wel zeggen dat ik dit decennium een stuk minder 'nieuwe' muziek heb geluisterd dan tijdens de zeroes. De groeiende desinteresse zal begonnen zijn met Bloom, zeker. Misschien op dit vlak maar weer wat actiever worden tijdens de twenties.

Als voorproefje daarvan 2x de volledige King of Limbs afgeluisterd. Dan blijkt de kwaliteits-drop soms gelukkig nog een klein beetje mee te vallen (zonder dat het ooit geweldig wordt, dat dan weer niet). Na de hemeltergende openingstrack staan er namelijk best wel wat aardige nummers op, ik denk dan met name aan Little by Little en het stemmige Codex. Voor de rest zou ik echter toch graag zien dat Yorke dit soort geneuzel voor zijn soloplaten bewaard.

Ray LaMontagne - Gossip in the Grain (2008)

2,5
Hmm ik ben niet zo enthousiast. Op sommige songs staat de sound me niet geweldig aan (You Are the Best Thing, Hey Me, Hey Mama en Henry Nearly Killed Me), geef mij dan maar die mooie verstilde liedjes. Daar staan er nu ook wel een paar van op maar die connectie die ik meteen voelde met Empty of Lesson Learned op de vorige, die blijft hier helaas nog ver weg.

Eerst maar eens 2,5* dan, en ik ga Till The Sun Turns Black eens afstoffen...

Ray LaMontagne - Till the Sun Turns Black (2006)

4,5
Ooit ben ik ergens het begrip 'boekensteunformule' tegengekomen en ik ben geneigd dat ook voor Till The Sun Turns Black te gebruiken; de hoogtepunten liggen voor mij bij de eerste 2 en de laatste 2 songs. Het is heerlijk hoe op Be Here Now de tijd wordt genomen om de plaat te openen, Empty is het onbetwiste hoogtepunt (zeker ook qua tekst), Till The Sun Turns Black is ook al zo'n pareltje en Within You gaat helemaal los; wat heerlijk dat er nog gewoon make love not war liedjes bestaan!

Als dit alles u doet vermoeden dat er tussendoor maar wat gevuld wordt door de heer LaMontagne dan bent u mis; de man schrijft ronduit prachtige songs, dan weer funky (Three More Days), dan weer lief (Can I Stay), dan weer gevoelig (Lesson Learned). Al met al een heerlijk plaatje om eens lekker stil van te worden...

4*

Rocky Votolato - The Brag & Cuss (2007)

2,5
Plaat die zich inderdaad niet echt opdringt. Maar ik bedoel dat eigenlijk negatief; ik vind het maar een vlakke ceedee waar best wel wat mooie liedjes op staan (The Blue Rose bijvoorbeeld, of Before You Were Born) maar echt uitblinken doet Rocky niet en zijn stem raakt me ook niet echt. Er zijn vind ik simpelweg betere artiesten in dit genre te vinden.

Prettig, maar nergens hartverwarmend. 2,5*.

Roosbeef - Kalf (2015)

2,5
Toch wel duidelijk de minste plaat van Roosbeef. Het zal allemaal wel volwassener klinken maar dat hoeft voor mij eigenlijk totaal niet. De wat vlottere liedjes als Kalf en De Schelde smaken wel goed maar ik hoor tussendoor teveel te rustige niemendalletjes. Het zwierige Raak Mij Aan is een opvallende eend in de bijt, het raakt nét de goede noot waar het ook helemaal fout had kunnen aflopen.

Roosbeef - Omdat Ik Dat Wil (2011)

4,0
Niet uitmaken, niet uitmaken,
niet uitmaken, niet uitmaken,
niet uitmaken, niet uitmaken,
dat is zonde


Dat moet de liefste tekst ooit zijn

Ja mensen ik vind dit helemaal te gek! Op de een of andere manier vond ik haar debuut erg leuk maar ben ik Roosbeef daarna toch wat uit het oog verloren, ach ja zo gaat dat soms. Met een aankomend concert draai ik deze tweede nu een paar jaar na dato echter helemaal grijs. Schwung is het goede woord, zeker de eerste helft zit bijkans perfect in elkaar, muzikaal beter en strakker dan Ze Willen Wel Je Hond Aaien en de teksten zitten weer vol met heerlijke taalgrapjes en tegeltjeswijsheden met een randje. Mooiste liedjes vind ik de rake opener Twijfelaar en het bijna zwoele Hersens.

Roosbeef - Warüm (2012)

3,0
Vergis ik mij behoort absoluut tot de allerbeste liedjes uit het oeuvre van Roosbeef, en ook Nu Jij Mij Niet en in mindere mate Alleen 2 smaken me wel. Helaas is de uitgeklede versie van Onder Invloed een misser in het geheel, snap de reden ook niet zo om dat nummer in deze vorm nog eens uit te brengen.

Roosbeef - Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten (2008)

3,5
Staan een paar briljante liedjes op (Onder Invloed, De Boerderij) maar ik luister er eerlijkheidshalve echt zelden naar. Een hele plaat Roosbeef is wat teveel gevraagd blijkbaar.

Doe toch maar 3* dan.

Rue Royale - Rue Royale (2008)

3,0
Een leuk plaatje maar live was het nog zoveel beter... Paar nummers dreinen een beetje door (vooral het duo Lunacy / Something To Write Home About) maar songs als These Long Roads en vooral Tell Me When You Go behoren tot de mooiste popsongs van 2008...

Voorlopig 3*.