menu

Genres / Rock / De metal top 100 van...

zoeken in:
avatar van Johnny Marr
Der Weg einer Freiheit

avatar van Kondoro0614
Een nieuwe zondag, dus voor mij weer tijd lekker achteruit in de stoel te zitten en mijn nieuwe lijstje aan jullie voor te dragen. Vandaag, heel veel black, get used to it !

59. Chapel Of Disease - Void of Words

Dit nummer kwam een keer langs op de website last.fm en eigenlijk sinds die dag ben ik best een fan geworden van dit album. De band levert namelijk progressieve death metal met zich mee wat zich een combinatie biedt tussen diepe grunts en harde riffs maar, ook een extreem lange en hele vette solo. De band wordt dan ook 'de nieuwe Dire Straits' genoemd op veel sociale kanalen, zeker als je de zanger met een 'Gibson' ziet spelen, en de andere gitarist (ik ben hun namen zo even vergeten) met een 'Fender' ziet spelen, twee gitaren die ik persoonlijk niet snel bij Death Metal bands zou plaatsen. Maar ook qua sound is het buiten de grunts om niet altijd even death metal dan wat wij zijn gewend, de band kent in zijn nummers zeker op dit album de nodige rust, en dat schetst dit nummer voornamelijk goed weer. Ik zal zeggen laat je verassen, en geniet lekker van het gitaarspel.

De band zou vorig jaar optreden bij Eindhoven Metal Meeting (EMM) wat helaas door COVID werd geannuleerd. Hopelijk staan ze er dit jaar weer op het affiche, een band waar ik echt naar uitkeek.

Chapel of Disease - ...and as We Have Seen the Storm, We Have Embraced the Eye (2018) - MusicMeter.nl

58. Panopticon - A Superior Lament

Door naar deze atmosferische black metal nummer van de Amerikaanse 'Panopticon'. Een eenmansband van de Amerikaan 'Austin Lunn' die door de groei van zijn naam en band een team bij elkaar heeft verzameld om live op te treden maar, ik meende dat hij voornamelijk zijn eerdere werkjes geheel zelf heeft bedacht en gespeeld. Wederom een band die ik heb leren kennen via de podcast 'Zes Losse Tanden', waar co-host 'Peter van der Ploeg' (schrijver voor o.a. het NRC) deze band heel erg aanprijst, en er ook deels mee 'adverteert' door met hun merch rond te lopen. Zeker niet de missen in de discografie van de band zijn instrumenten die 'Lunn' gebruikt, waardoor je ook een 'bluegrass' en 'Appalachian folk' element krijgt, want naast het bespelen van de snerende gitaren worden we ook begroet met een ietwat vrolijkere 'banjo' sound, die ook licht zit verwerkt in deze plaat. Het was in ieder geval één van mijn mooiste ontdekkingen in het jaartal '2021', en ik ben zeker fan van de band.

Panopticon - Autumn Eternal (2015) - MusicMeter.nl

57. Immortal - Withstand The Fall Of Time

Dan eigenlijk een BM band die niet vergeten mocht worden in mijn lijst, en een nummer/album wat ik altijd nog wel op zet van deze band, eigenlijk ook nog wel de enigste omdat ik in mijn 'jongere' jaren te veel naar 'Immortal' heb geluisterd dus het nu wel een beetje ken. Tja, wat kun je er van vertellen, ik denk dat iedereen hier de band en de plaat wel kent, als één van de bekendste black metal bands die er bestaan. Helaas heeft 'Abbath' de band verlaten, het iconische (soms valse) zang geluid moeten we missen in de band, en hiermee verliest de band ook wel zijn charmes. Het is niet anders.

Immortal - At the Heart of Winter (1999) - MusicMeter.nl

56. Windir - The Blacksmith and the Troll of Lundamyri

Oeeeefff, dit is weer heerlijk om te horen tijdens het typen van mijn bericht. In de vorige lichting bracht ik 'Summoning' al naar boven, een band in de trant van 'Windir', waar 'Windir' in mijn ogen toch blijft winnen. Deze viking/black metal plaat weet me altijd zo fantastisch weg te spelen, en dat mede ook door de zang van 'Terje Bakken', een jongen uit 'Noorwegen' waar nog zoveel fantastische muziek uit had kunnen komen, en helaas op jonge leeftijd is gestorven. Zijn muziek leeft voort, en de beste jongen heeft vier platen achter gelaten die we mogen en moeten koesteren! Geniet, sluit je ogen, en laat je mee varen door de fantasie wereld van 'Valfar', ein Windir!

Windir - Arntor (1999) - MusicMeter.nl

55. Wintersun - Sons Of Winter And Stars

De afsluiter van de dag, en dat mag gevierd worden met deze waanzinnig vette melodische death metal track van de heren van 'Wintersun'. Hun debuutalbum, en gelijknamige album, wist mij in de vroegere jaren al echt te veroveren, waar in 2012 de heren met de plaat 'Time I' aan kwamen zetten. Met maar een kleine vijf tracks was ik nooit echt onder de indruk, tot ik laatst de band weer eens herontdekte en deze plaat opnieuw een kans gaf, schaad het niet dat ik hierdoor onwijs fan ben geworden. Ook zeker d.m.v. de YouTube video die ik heb gepost, waar ze deze plaat live spelen en fantastisch uit de voeten kwamen. Echt iets voor mij dit, om toch weer uit het slomere Black Metal gehaald te worden met deze schelle gitaarsnaren en fijnere grunts. I love it.

Wintersun - Time I (2012) - MusicMeter.nl

avatar van AOVV
Kondoro – 64-60:

Een track van Korn gaat er altijd wel in, zeker als het dan een loeier als Blind is. Ik heb me nooit echt in hun discografie verdiept, maar vooral in mijn jeugdjaren was ik verslingerd aan een aantal tracks van de band. En hun passage in een South Park-aflevering is natuurlijk ook epic.

Ensiferum slaagt erin om folkelementen effectief te verwerken in hun toch al epische songmateriaal, en dit nummer van ruim 10 minuten is daar een goed voorbeeld van. Groots, melodieus, het intro is al een song op zich. Bovendien voegen de Finnen ook nog een flinke scheut aanstekelijkheid – zowel in riffwerk als het geweldige refrein – aan de mix toe.

Vriend AOVV keurt notering 62 in je lijst met zeer veel stelligheid goed! Al zou ik wellicht nipt voor albumopener The Seer gaan. Echt ontzettend goed dit, grandioos in opbouw en aanstekelijkheid. Dat andere projecten van bandleden, zoals Wayfarer en Blood Incantation, heel wat anders zijn maar ook erg sterk, wijst er volgens mij vooral op dat dit uiterst getalenteerde muzikanten/schrijvers zijn.
PS: Ik schreef over dit album al een meninkje..

Ha, tof: Angel Witch! Een zeer goeie heavy metalsong met instant herkenbaar riffwerk. De zang is niet van de krachtigste, maar past wel bij de muziek, en het refrein is even simpel als effectief. Korte song, en dat is absoluut niet erg; heb zo het gevoel dat deze gebalde track niet al te veel verdere toeters en bellen nodig heeft.

Het nummer van Der Weg einer Freiheit kent een rustige opbouw, en barst grandioos open. Daar zijn de Duitsers echt geweldig bedreven in, al ben ik meer fan van hun plaat uit 2017. Maar goed, die lijkt bij momenten écht van een andere planeet te komen. Geweldige productie ook, trouwens.

avatar van Kondoro0614
Vandaag bereikt mijn lijstje de helft. Al vijftig nummers heb ik mogen achterlaten hier waarvan ik nog alledaags kan genieten, en ook hier weer een aantal nummers waarvan water in mijn mond gaat staan, ik op het puntje op mijn stoel van ga zitten of waardoor ik graag door een grimmig bos wil wandelen, alleen, koud, en na ga denken over het leven. Voor mij dus een hele reis, en zeker ook erg lange nummers die er in staan verwerkt.

54. Paysage d'Hiver - Welt aus Eis

Ik ga jullie kwellen door met 'Paysage d'Hiver' te beginne, maar fuck dat. Één tip; check de song als het donker is, het liefste in het holst van de nacht waarin je de straatkatten al niet meer ziet omdat het te laat is. Want met deze horrorplaat moet je echt een vibe creëren bij jezelf. Nu dat ik hem in de middag luister realiseer ik me namelijk weer hoe ijskoud die nummer is, met echt een fantastische feeling die je eigenlijk in een kippenvel jaagt. Met de grunts van lage kwaliteit, raakt deze band je echt in je ziel, waardoor je eigenlijk zowaar zeven minuten verder in de tijd springt zonder dat je het door hebt, waar je wat rust krijgt voor je oren om daarna nog tien minuten te genieten. Deze tekst schrijf ik na het nummer van 'WITTR' , en eigenlijk alles wat ik daar benoem, zo wil ik graag ook deze song bij mij voor stellen, wandelend door een grauwig bos, waar het damp uit je mond komt en de kou je langzamerhand omringt, weg te dwalen in het gebeuk, gekrijs en het geweld van deze band. Wederom ook door mijn Amerikaanse vriend aangeleverd, die dit uit zijn donkere krochten wist te halen. Waanzinnig.

Paysage d'Hiver - Paysage d'Hiver (2000) - MusicMeter.nl

53. Spectral Wound - Impérial Saison Noire

In het jaar 2020, beter het einde van het jaar 2020, leerde ik een Canadese black metalband kennen onder de noemer 'Spectral Wound' met hun album 'Infernal Decadence'. Tijdens het luisteren viel me op dat het een aardig bekende blackmetal sound kent dus eigenlijk was ik er niet al te groot fan van. Tot ik op een gegeven moment via verschillende kanalen in het jaar 2021 een nieuw album van hun voorbij zag komen waar ontzettende lovende teksten onder staan. En sinds die dag is eigenlijk mijn blik richting 'Spectral Wound' voor zo'n 180 graden gedraaid, en ben ik onwijs fan. De band word bestempeld als een band voor de 'toekomst' waar je toch de nodige punten achter zet, en ze daardoor extra in de gaten houdt. Het is in ieder geval wél één van mijn meest beluisterde platen uit het vorig jaar, en ik ben gewoon fan van de heren. Het is echt geen hogere wiskunde black metal, het is snoeihard, fijne grunts, goede riffs en soms ook nog een lekkere solo in verwerkt; i love it!

Spectral Wound - A Diabolic Thirst (2021) - MusicMeter.nl

52. Edge of Sanity - Black Tears

We gaan weer heel snel terug naar 2020, eigenlijk een beetje het zelfde verhaal als hierboven maar dan een tikkel anders. Waar dat ik in 2020 een metalserver was gejoined op de chatdienst 'Discord' leerde ik een aantal gasten kennen waaronder een Engelsman uit Liverpool. We raakten al gauw aan de praat en hij had het constant over één gitarist; 'Dan Swanö', je weet wel die gast waarover ik het ook al had bij 'Bloodbath'. Ik was een behoorlijk melodische death metal fan rond die tijd en hij was eigenlijk een stapje erger en wist me veel te vertellen over nieuwe bands die ik nog niet kende, toen hij deze band op tafel gooide was ik verkocht. De style was iets wat ik nog niet had gehoord, voornamelijk de riffs van 'Swanö' sprongen er voor mij uit, en uiteraard het melodische maar ook het harde van de death metal was een fantastisch contrast. Ik ben die gast nog eeuwig dankbaar, en hoewel ik er tegenwoordig niet meer héél veel naar luister (omdat ik ze plat heb gedraaid rond die tijd), blijf ik genieten en houden van de songs die ik weer op zet, zoals nu, en hebben ze voor mij een waardig plaatsje in mijn lijst gekregen.

Edge of Sanity - Purgatory Afterglow (1994) - MusicMeter.nl

51. Ne Obliviscaris - Intra Venus

'Ne Obliviscaris' is een band waarvan je moet houden, het moet je echt liggen. Mij lag het in het begin niet helemaal maar, ik ben de muziek meer gaan waarderen en daartoe groeide eigenlijk uit dat 'Intra Venus' een favorietje van mij begon te worden. De band heeft zoveel muzikale invloeden, waar toch die viool altijd weer uit weet te springen. Maar ook de keiharde en diepe grunts, gepaard met een prachtige cleane vocalen. Deze Australische gasten weten zeker iets moois neer te zetten, en hoewel ik hun debut album niet gelijk kon waarderen vind ik hun latere werk steeds beter worden. Ik leerde deze band op de bouw kennen, via een elektricien, best komisch. Toen stonden we daar in een kelder met zo'n acht gasten te genieten van constante metal die door de muziekbox werd geblazen, overigens creëerden we zo wel een naam voor ons zelf niet bij onze collega's maar ook bij defensie waar we op dat moment aan het werk waren .

Ne Obliviscaris - Urn (2017) - MusicMeter.nl

50. Wolves In The Throne Room - I Will Lay Down My Bones Among the Rocks and Roots

We eindigen deze dag met de langste plaat maar, wel met voor mij het parteltje van deze reeks. De band 'WITTR' heeft bij mij een plekje veroverd in mijn black metal hart. Heerlijk om tijdens een koude, grauwe en miezerige winterdag deze plaat op te zetten en naar buiten te staren, naar de bomen die treurig aanvoelen, de vogels die warmte zoeken en de regendruppels die op je raam kletteren. Vandaag zal helaas niet zo'n dag zijn maar, nochtans niet een reden deze plaat aan te slingeren. Deze band heeft eigenlijk bij mij een zelfde achtergrond als de band 'Edge of Sanity'. In dezelfde discord-server leerde ik een Amerikaanse gast kennen die onwijs black metal fan is en nog in diepere krochten kroop waar ik zeg maar ophield. Toen we aan het praten waren met elkaar kwam hij ook met deze band aangezet, ik had wel eens wat gehoord maar dit nummer nog niet. Toen ik hem aanzette na ons gesprek werd ik daadwerkelijk omver geblazen door de fantastische blasts, het rustige begin, en een daarop volgende drie minuten aan riff aanvallen volgend met waanzinnige vocalen. Gepaard met rustige invloeden en rust momenten om je even op adem te laten komen, en je toch weer te laten beseffen dat je op deze wereld rondwandelt, om daarna je weer voor je mond te rammen met een waanzinnige riff, jemig. En hiermee durf ik echt wel mijn lijst door midden te hakken!

Wolves in the Throne Room - Two Hunters (2007) - MusicMeter.nl

avatar van Johnny Marr
Het parteltje indeed, wat een track van Wolves in the Throne Room, een band met één van de coolste namen ooit!

avatar van AOVV
Kondoro, 59-55:

Chapel of Disease kende ik nog niet echt, klinkt best tof! Mooie albumcover ook. Geen death metal volgens het boekje, er mag wel wat creativiteit insluipen, en kwalitatief gewoon van hoog niveau. De vergelijking met Dire Straits begreep ik eerst niet echt, tot het tweede deel van de track zich aandiende, frivool gitaarspel!

Panopticon, dat is een band die me een pak bekender in de oren klinkt. Het album in kwestie nog niet beluisterd, maar Roads to the North vind ik erg fraai; eclectische, sfeervolle black metal met regelmatig een sterk filmisch karakter. Dat gaat ook wel op voor deze track, die erin slaagt om weidse, wonderschone landschappen op het netvlies te schilderen tijdens beluistering. De balans tussen stevige black en de rustiger, meer folky passages zit precies goed.

Sterke pure black metal van Immortal vervolgens. Wat Abbath onder eigen naam de laatste jaren uitvoert, vind ik allemaal wat minder interessant, maar met Immortal was ie rond de eeuwwisseling tamelijk indrukwekkend. Grandioze opener van een ijzersterke en ijzingwekkende plaat.

Windir serveert vervolgens ook razende black metal, doet inderdaad wat denken aan Summoning (al vind ik dit er nog wat meer uitspringen). Door het vroege heengaan van bezieler Valfar was de band geen lang leven beschoren, maar ze hebben in die paar jaar wel hun stempel gedrukt. Heerlijk samengaan van intensiteit en frivoliteit.

Dit blokje wordt afgesloten door de heren van Wintersun, wiens favoriet bijvoeglijk naamwoord haast wel “groots” moet zijn. Zelfs de meer introspectieve stukken hebben een soort van grandeur in zich, en productioneel klinkt dit ook verbluffend. Soms wat te “proper” misschien voor mij, maar dat dit gewoon erg goed is, ga ik niet ontkennen.

avatar van Kondoro0614
Het is alweer even geleden dat ik hier mijn lijstje heb gedropt. Er heeft heel veel tussen gezeten en er is ook héél veel gebeurt in de afgelopen maand, waar ik niet allemaal even blij mee ben. Mentaal is het erg hard achteruit gegaan, dus na mijn eerste werk week zit ik alweer thuis op doktersverklaring en loop ik weer bij de GGZ. We blijven strijden, en gaan het niet op geven. Maar, ik vind het wel nodig dit even te melden waarom het zo lang heeft geduurd, mijn oprechte excuus daarvoor!

49. Darkthrone - Quintessence

We starten deze dag af met voor mij wel toch de Black Metal pioneers. Mag altijd graag naar de band luisteren maar merk de laatste tijd wel dat mijn interesse wat is gezakt omdat ik ze ook te veel heb geluisterd. Typerend is natuurlijk het schellende aardappelgeluid die van dit soort bandjes afkomt, 'Darkthrone' doet daar natuurlijk ook niks aan onder. Vooral hun early released albums in de jaren negentig vind ik het gaafste, de laatste tijd vind ik ze wat cleaner, vet maar niet iets wat ik gauw zou op zetten met een band als dit. Toch merk ik dat ik zelf wel meer neig naar de cleanere black metal, voornamelijk het atmosferische werk. Daar voel ik meer voor en heb ik meer mee, desalniettemin blijven dit soort track gewoon vertrouwd om te luisteren, en blijf ik er van genieten.

Darkthrone - Panzerfaust (1995) - MusicMeter.nl

48. Children of Bodom - Needled 24 / 7

Volgende plek is een klein speciaal plekje voor de meester in de melodeath scene; Alexi Laiho die helaas, twee jaar geleden (!) is komen te overlijden, een groot gemis in de metalscene. De werkjes die hij heeft achtergelaten zijn overigens geweldig, maar altijd graag naar zijn songs luisteren en deze band blijft altijd een stukje in mijn metalhart houden. Dit nummer springt er voor mij altijd boven uit, toch wel mijn introductie geweest met de band en ik blijf er fantastisch goed op gaan; prachitg. Met ook de pakkende quote aan het einde:

"Death? What do you all know about death?"

Komt nu natuurlijk extra hard binnen.

Children of Bodom - Hate Crew Deathroll (2003) - MusicMeter.nl

47. Be'lakor - Venator

In mijn tijden op de bouw als loodgieter liep ik dagelijks rond in Amsterdam, werkend met oordopjes in. Levensgevaarlijk kan dat zijn, omdat je natuurlijk niet altijd complete gehoor hebt mocht er wat zijn, ik deed het wel. Ik moest namelijk mijn dagen vullen met muziek, en omdat ik zoveel liep op een dag kon ik moeilijk een radio mee slepen constant. Tijdens deze dagen werd mij deze band getipt door een goede vriend van mij, ik zat voornamelijk in mijn melodeath periode daar en dat wist hij ook, en hij besloot om mij deze band door te sturen, een Australische melodic death metal band en daarbij wees hij mij ook op de vocalen, die nogal op de van Johan Hegg leken, de zanger van Amon Amarth. Tja, even goed luisteren denk ik, ik kon het er wel in vinden. Voor mij sprong vooral het technische eruit, en daar genoot ik overigens ook het meeste van. Samen gaande met de sterke vocalen is dit een onwijs sterk melodeath plaatje, en behoort deze track echt wel tot mijn favorieten, fantastische band.

Be'lakor - Stone's Reach (2009) - MusicMeter.nl

46. Havukruunu - Kunnes varjot saa

Ja, eindelijk bij deze plaat aangekomen, een band die ik eigenlijk helemaal nog niet zo lang ken. Het bijzondere is dat ik deze per toeval op de website 'last.fm' ben tegen gekomen, waarna ik door te luisteren er zo verslaafd aan ben geworden dat ik vervolgens deze band heel erg gepromoot heb op een discordserver waar ik heel actief in was destijds, en toch veel positieve berichten hoorde over deze band. Deze Finse gasten spelen Pagan Black Metal waar ik vooral in 2020 niet voor weg te slaan was, ik was er helemaal bezeten door. Dit was hun nieuwste plaat destijds, en klonk toch meer atmosferisch, en strakker. Hun oudere werkjes zijn meer black, al blijft deze plaat dat ook uitstralen. De vocalen gepaard met prachtige technische geluiden, waaronder toch een hele vette riff en een hele vette solo, is toch waardoor ik van deze plaat ben gaan houden maar; je moet er dus echt wel van houden.

Helemaal mijn ding, ik versta er geen reet van maar, ik ga er heel goed op!

Havukruunu - Uinuos Syömein Sota (2020) - MusicMeter.nl

45. Blut aus Nord - Sybelius

Last but not least deze Franse atmosferische black metal band behoor tegenwoordig tot mijn favorieten. Ik ben ooit op deze band gestuit in mijn zoektocht naar meer atmosferische black metal bands toen men deze plaat net hadden gereleased en ik was verkocht. Zeker toen ik er achter kwam dat de band een vrij breden en diverse catalogus hebben, wel in de black metal scene. Van atmosferische tot aan het rauwe aardappelgeluid, de band beidt het met voornamelijk veel ambient/avant-garde invloeden. Ik ben verkocht en verliefd, en blijf maar weg zweven als ik deze band op heb staan. Afgelopen vrijdag hebben ze een nieuwe plaat uitgebracht, ook zeker het luisteren waard. Heerlijk. Niet verder lullen maar, genieten!

Blut Aus Nord - Hallucinogen (2019) - MusicMeter.nl

avatar van Don Cappuccino
Kondoro0614 schreef:
Het is alweer even geleden dat ik hier mijn lijstje heb gedropt. Er heeft heel veel tussen gezeten en er is ook héél veel gebeurt in de afgelopen maand, waar ik niet allemaal even blij mee ben. Mentaal is het erg hard achteruit gegaan, dus na mijn eerste werk week zit ik alweer thuis op doktersverklaring en loop ik weer bij de GGZ. We blijven strijden, en gaan het niet op geven. Maar, ik vind het wel nodig dit even te melden waarom het zo lang heeft geduurd, mijn oprechte excuus daarvoor


Heel veel sterkte!

avatar van ASman
Kondoro0614 schreef:
Het is alweer even geleden dat ik hier mijn lijstje heb gedropt. Er heeft heel veel tussen gezeten en er is ook héél veel gebeurt in de afgelopen maand, waar ik niet allemaal even blij mee ben. Mentaal is het erg hard achteruit gegaan, dus na mijn eerste werk week zit ik alweer thuis op doktersverklaring en loop ik weer bij de GGZ. We blijven strijden, en gaan het niet op geven. Maar, ik vind het wel nodig dit even te melden waarom het zo lang heeft geduurd, mijn oprechte excuus daarvoor!


Je hoeft je absoluut niet te excuseren. Je geestelijke gezondheid moet je serieus nemen en heeft voorrang op al de rest. Veel sterkte.

avatar van AOVV
Veel sterkte, Kondoro0614! Ik heb nog enkele updates in te halen, zie ik, komt wel goed. Staat veel goeds tussen!

avatar van Kondoro0614
AOVV schreef:
Veel sterkte, Kondoro0614! Ik heb nog enkele updates in te halen, zie ik, komt wel goed. Staat veel goeds tussen!


Komt goed. Ik heb nu wat meer rust te pakken, en kan daardoor mijzelf ook weer wat meer ontfermen over mijn hobby's. Ik zal in deze dagen nog even een extra dropping doen, van de songs die ik achterloop van deze maand! En geloof me, er komt nog veel leuk spul aan hoor, hahaha!

En bedankt nog Don Cappuccino en ASman!

avatar van AOVV
Kondoro: 54-52

Paysage d’Hiver ken ik vooral van de uit 2020 stammende monsterplaat Im Wald, goed voor maar liefst 2 uur luisterpret. Deze kende ik niet, ik dacht er ooit ‘ns over te hebben gelezen dat het eigenlijk demo-opnames zijn. Zo klinkt het ook wel, zeker op productioneel vlak rammelt het aan alle kanten, maar wat geeft dat als het effectief aan de sfeer bijdraagt? Deze lange track van bijna 20 minuten weet me niet in zijn totaliteit te begeesteren (mijn aandacht verslapt hier en daar een ietwat), maar weet genoeg indruk te maken om me hier toch maar eens nader op te storten. Ik hoor hier ouwe Noorse black met een zweempje ambient à la Burzum in terug, maar ook illustere folkinvloeden. En een tot waanzin gedreven, schreeuwende hofnar op de achtergrond, lijkt het wel. Ideale soundtrack voor een wandeling tijdens een ravenzwarte nacht in een mysterieus, ondoordringbaar bos.

Impérial Saison Noire is de opener van het album A Diabolic Thirst van Spectral Wound, en meteen een klapper. Ik moet wel zeggen dat de energieke black van de Canadezen me in songformule meer te pakken krijgen, want de plaat in zijn geheel liet me een beetje op mijn honger zitten (al heb ik me er zeker prima mee vermaakt, en is het gewoon nog erg goed ook). Kijk wel uit naar volgend werk, benieuwd welke richting ze inslaan.

Edge of Sanity serveert heel wat anders, maar deze lichtjes aanstekelijke melodische death metal vind ik prima te verhapstukken. Dan Swanö is inderdaad een geweldig gitarist.

avatar van AOVV
En 51-50 nog:

Ne Obliviscaris meteen bij hun debuut destijds opgemerkt, maar de klik was er toen niet echt, denk ik, dus de band uit het oog verloren (er is ook zoveel muziek hé!). Onterecht, want dit is echt een erg vette track. Niet van hun eerste, wel van hun derde plaat, al gaat het YouTube-linkje naar een song van hun debuut, Kondoro0614.
Op Intra Venus gaat de band alle kanten op, een beetje in de trant van Between the Buried and Me maar dan met wat minder gekkigheid. De viool speelt een belangrijke rol (waarvan de meest treurige stukken aan My Dying Bride doen denken), maar ook het springerige basspel valt op. En de vocalen bevatten ook genoeg afwisseling om het geheel boeiend te houden.

Dan nog een monstertrack om het af te ronden. Wolves in the Throne Room (zij zaten vermoedelijk in het kamp Stark ) is een band die ik in 2011 leerde kennen dankzij het album Celestial Lineage. Ik ben toen ook in hun discografie gedoken, waaronder Two Hunters waarvan dit de afsluiter is. Machtige track inderdaad: naargeestig sfeertje, diepgaande vocale uithalen en een heerlijke afwisseling tussen rustiger passages (beetje tribal/ambient aandoend zelfs) en nietsontziende black metal-explosies.

avatar van Kondoro0614
Mijn oprechte excuses AOVV, ik check vaak nog wat andere songs van de bands die ik in mijn lijst heb genoteerd, soms springen er enkele uit waarover ik nog twijfelde om ze te vervangen, je weet wel zo'n effect dat je nog een track hoort waarvan je eigenlijk was vergeten hoe goed hij was. Ik heb dat tot zoverre gelukkig nog maar één keer gehad in de lijst helemaal in het begin, voor de rest sta ik gewoon achter mijn keuzes ! Hierbij de nieuwe lichting:

44. Mare Cognitum - Antaresian

Het door 'Mare Cognitum' uitgebrachte album 'Solar Paroxysm' heeft vorig jaar ontzettend veel indruk op mij weten te maken. Ik kwam uit op deze track en plaat via Peter van der Ploeg tijdens de podcast 'Zes Losse Tanden' waar hij ik meende ook deze track meenam om te behandelen in de podcast. En eigenlijk was dat doorslaggevend dat ik dit wellicht één van de beste dan wel niet dé beste atmosferische black metal platen van afgelopen jaar vond. En nog steeds kan ik er heel graag naar luisteren. Deze Amerikaanse eenmansband maakt heel veel indruk op mij, en ook bij het luisteren van de track als ik mijn eigen lijst weer langs ga dwaal ik helemaal weg. De vocalen vind ik super vet, de riffs zijn keihard en het duistere geluid gaat echt gepaard als een soort ruimtereis, waanzinnig vet.

Mare Cognitum - Solar Paroxysm (2021) - MusicMeter.nl

43. Harakiri For The Sky - Jhator

Tijdens mijn tijd op de bouw leerde ik deze band kennen en was eigenlijk meteen verkocht. De krijsende, diepe stem van 'Michael V. Wahntraum' waar je de pijn uit hoort komen, de zieke riffs en ook hier en daar goede solo's zijn fantastisch. Deze song stak voor mij boven de rest uit van het album, en ook hun discografie. Alleen al de velle krijs van 'Michael' is op dit album in het algemeen is heel sterk maar, wat het afmaakt is het stukje Duits wat ze er door heen mengen, ik meende dit niet vaker te horen in hun werk, en was eigenlijk weg geblazen door dit stukje. Op één of andere manier heeft dat het wel, dat schreeuwende Duits, gaaf man.

Harakiri for the Sky - Aokigahara (2014) - MusicMeter.nl

42. Behemoth - Ora Pro Nobis Lucifer

Dit is voor mij de eerste black metal track wat ik ooit heb gehoord, en de eerste track die me eigenlijk gelijk wegblies en mee zoog in het geweld van dit genre. 'Behemoth' is denk ik wel algemeen bekend, en zeker ook wel één van de bekendste black metal artiesten die er bestaat, want als veel mensen aan BM denken en dan pratend over de nieuwere generatie is het deze band wel. Deze track eindigt gewoon hoog bij mij, waanzinnig gevoel en krijg gewoon weer kippenvel als ik hem opzet. De riff, de vocalen, alles vind ik wel vet aan de track. Op de dag van vandaag ben ik helaas niet meer echt een 'Behemoth' luisteraar, de band heb ik simpelweg te veel gedraaid in mijn verleden, deze track blijft altijd wel langs komen.

Behemoth - The Satanist (2014) - MusicMeter.nl

41. Exodus - Children of a Worthless God

Voor mij zeker een niet te missen band in mijn lijstje. 'Exodus' is een thrash band die eigenlijk zelden genoemd word door fans maar, zeker wel in het lijstje thuis horen. Vaak staan ze in de schaduw van de grote namen zoals 'Testament' maar, voor mij steekt juist 'Exodus' een beetje boven deze band uit. 'Testament' heb ik zelfs niet in mijn lijst opgenomen, dat zegt voor mij al wel genoeg. Ik heb veel met 'Exodus', van waanzinnige optredens op 'Dynamo MetalFest' waar zelfs mijn non-metal vriend in de pit mee sprong en ging crowd surfen, tot aan het laatste optreden voor mij voor de gehele wereld in lockdown belandde in het begin van 2020. Maar, ook natuurlijk de broedplaats van waanzinnige gitaristen waaronder je 'Kirk Hammett' en 'Gary Holt' mag plaatsen, die beiden toch in grote bands zijn belandt en dat is niet voor niks. Deze band komt altijd met waanzinnige riffs aanzetten en daarover heen hele gave solo's, waar toch voor mij deze track maar ook deze hele plaat er wel boven uit steekt. In mijn ogen nog steeds een waanzinnige band, die ik eigenlijk maar weer eens vaker moet luisteren, zieke shit!

Exodus - The Atrocity Exhibition... Exhibit A (2007) - MusicMeter.nl

40. Taake - Hordalands Doedskvad, Pt. 7

Mijn probleem met dit album is dat ik alle tracks hier wel neer zou willen zetten maar, voor mij zijn de uitschieters toch wel deze pt.7 maar, ook pt. 5 en pt.1 . En ik denk dat sowieso wel een uitschieter in hun discografie is al vind al het werk wat 'Taake' naar buiten brengt waanzinnig om te horen. Deze Noorse band heeft eigenlijk altijd wel goed werk, duistere vocalen die heerlijk krijsen maar, dit gaat gepaard met waanzinnige riffs, solo's en technisch zit het vaak waanzinnig goed in elkaar. Toch heeft deze track en ook deze plaat mijn aandacht compleet gewekt, waanzinnig. Niet het atmosferische wat je misschien langzamerhand van mij gewend bent, nee dit is "True Norwegian black metal" zoals dat zo mooi wordt genoemd. Waanzinnige plaat, waanzinnige track, heerlijke muziek, en een een terechte plek in mijn ogen op mijn lijst. En ook zeker een album die ik live nog eens mee wil pakken...

Taake - ...Doedskvad (2005) - MusicMeter.nl

avatar van AOVV
Kondoro0614 schreef:
Mijn oprechte excuses


Niet nodig hoor, zeker als die per ongeluk geplaatste link ook zo'n goed nummer bevat.

avatar van Johnny Marr
Wooow, Taake en Mare Cognitum! Nice!!

avatar van AOVV
Kondoro, 49-45

Lekkere old school black metal van Darkthrone om mee te beginnen. Ik heb ook wel affectie voor hun jaren ’90-werk, deze track rust op een bezwerende riff, en wordt gelardeerd met de “lelijke”, recht uit één of ander modderig graf getrokken vocalen van Nocturno Culto.

Children of Bodom is nooit helemaal m’n ding geworden (wat niet is, kan altijd nog komen natuurlijk), maar ik heb zeker waardering voor de manier waarop ze aanstekelijkheid en heaviness met elkaar weten samen te brengen. Het overlijden van Alexi Laiho was inderdaad wel een schok, dan weet je ook wel wat voor een impact die man en de band op de metalscene heeft gehad. Veel te jong ook, natuurlijk..

Be’lakor wordt over het algemeen erg gewaardeerd, en terecht. De vocalen zijn een eerste pluspunt, ze komen krachtig en oprecht over, dragen ook bij tot de epiek van de instrumentale invulling. Want die epiek, die is er zeker, en ook op deze song hoor je dat duidelijk naar voor komen. Heerlijk melodisch gitaarspel, lekkere ritmesectie, ondoordringbare sfeer. Wervend én wervelend.

Over epiek gesproken.. Havukruunu was één van mijn fijnste ontdekkingen in 2020. Mijn felste waardering gaat uit naar de laatste twee tracks van hun plaat uit 2020, maar ook deze wat conventioneler klinkende track doet het opperbest. Grimmig, onheilspellend, mysterieus, en de landgenoten van Moonsorrow staan goedkeurend mee te deinen op de achtergrond.

Knappe track van Blut Aus Nord om af te sluiten, maar haalt het wat mij betreft niet bij het nieuwste werk van de band, dat dan ook bepaald baanbrekende te noemen is. Hier is het geluid wat traditioneler black, denk ik, maar de Fransen zijn gewoon erg goed in wat ze doen, en ook deze track is uitermate sfeervol.

avatar van AOVV
En nog eens vijf songs, 44-40:

Die plaat van Mare Cognitum stond vorig jaar op mijn lijstje, maar ik ben er niet echt toe geraakt, vrees ik. Leuk dus dat de openingstrack nu langskomt. Jacob Buczarski, de man achter dit project, houdt van het werk van langere adem, want elke track op Solar Paroxysm klokt af boven de tien minuten. Enorm sfeervolle black metal, met net genoeg nijdigheid ook in zowel instrumentaal als vocaal opzicht. Knap dat één man hiervoor verantwoordelijk is! De meest melancholische momenten doen me trouwens wat denken aan Woods of Desolation, wat bepaald een compliment is.

De track van Harakiri for the Sky (toffe naam!) wordt gekenmerkt door grauwe vocalen en een intens black-sfeertje. Doet me wel wat denken aan Der Weg einer Freiheit (zeker de intensere passages), maar dan wat compacter. Al zitten hier ook enkele schitterende atmosferische stukken tussen.

In 2014 deelde Behemoth een mokerslag genaamd The Satanist uit, met dit Ora Pro Nobis Lucifer als één van de strafste stoten. Een linkse voltreffer in de onderbuik, een rechtse uppercut tegen de kinnebak. Geniaal riffwerk als je het mij vraagt, en Nergal die preekt voor het addergebroed; heerlijk. Stond bij mij op positie 31.

Lekkere groove heeft het nummer van Exodus, en in combinatie met de vocalen van Rob Dukes doet het me wat denken aan oude Metallica, alleen wat smeriger. Erg lange track, maar er zit genoeg afwisseling in om het boeiend te houden, en het riffwerk is gewoon sprankelend te noemen.

Met Taake ben ik (nog) niet erg bekend, maar dit klinkt wel naar meer. Ik zet de plaat waarop deze track staat zelfs in mijn luisterlijst met metalplaten, al merkte ik daarnet ook meteen dat de teller ondertussen op 51 staat, dan ben ik nog wel even bezig natuurlijk.. Wellicht kan dit album van Taake wel wat voordringen, want dit is lekker striemende, ijskoude black metal van de Noorse school. Niet teveel tierlantijntjes, gewoon gitzwarte bakken vol sfeer de ether ingooien en gaan met de ondertussen verrotte banaan.

avatar van Kondoro0614
Na gisteren toch even heerlijk naar blues muziek geluisterd te hebben bij een plaatselijk festivalletje, en Danny Vera even gezien te hebben is het dan ook weer tijd voor het hardere werk. Het is immers zondag dus voor mij weer tijd om mijn volgende vijf aan jullie voor te stellen. We zijn al een heel eind op weg, en ik ga het straks nog missen .

39. Entombed - Wolverine Blues

Ik heb ooit kennis leren maken met deze band toen LG met zijn nieuwe band 'Entombed A.D.' op Dynamo MetalFest stond, wat was het ergens in 2017? Het heeft de poorten geopend naar de band 'Entombed' waar menig metalhead al over te spreken was maar ik totaal niet kende. En eigenlijk ging er een wereld voor me open, snerende gitaren en fantastische diepe grunts legde eigenlijk een mooi beeld weer van de jaren negentig death metal scene. Deze band speelt ook een stuk Death 'n Roll, een genre die de door mij eerder genoemde band 'Gorefest' ook bespeeld en mij donders goed in de oren klinkt. Het is wat losser, ik ga er makkelijker op bewegen en eigenlijk is alles gaaf wat de band uit wist te brengen. Of je nou van de 'Wolverine Blues' houdt of toch het strakke, donkere en vooral diepere 'Left Hand Path', 'Entombed' weet altijd te leveren. LG is er niet meer, die heeft de strijd verloren tegen een verschrikkelijke ziekte; zijn muziek blijft voortleven.

Entombed - Wolverine Blues (1993) - MusicMeter.nl

38. Down - Stone The Crow

In mijn 'jeugd' (nog maar vijftien jaar terug ) was ik onwijs fan van de Amerikaanse groove metalband 'Pantera' en er was in mijn ogen bijna niks beters te vinden op deze wereld van muziek. Deze groove-metal lag helemaal in mijn straatje en ik keek heel erg op tegen frontman 'Phil Anselmo'. De man word door veel mensen gehaat maar, het is voor mij één van de jeugdhelden in de muziek wereld. Toen ik een paar jaar geleden meer achter deze man opzocht (en ja, ook de slechte kant heb gelezen) kwam ik uiteraard op meer bands uit, waaronder 'Down'. Dit nummer kende ik echter al wel veel langer maar, het album had ik nog nooit opgezocht en ik was aangenaam verrast. Deze Stoner Metal kwam binnen als een hamer en ik was meteen verkocht. Niet veel later zag ik 'Anselmo' live op Dynamo MetalFest waar hij met zijn band 'Pantera' songs behandelde, dat is een verhaal voor later. 'Down' verdiende een plekje in mijn lijst, deze band heeft een tijdloos album gemaakt met 'NOLA' en, staan genoteerd om te bezoek tijdens 'Graspop Metal Meeting' dit jaar.

Down - NOLA (1995) - MusicMeter.nl

37. Primordial - Where Greater Men Have Fallen

De gasten van 'Primordial' ken ik helemaal nog niet zo héél lang. In 2020 kwam het videospel 'Assassins Creed: Valhalla' uit en gezien de destijds heersende corona periode had ik héél veel tijd over maar, ook werd ik steeds meer into de paganistische muziek zowel folk als Pagan Metal. Nadat ik 'Bathory' natuurlijk al best lang kende kwam ook deze band op mijn pad en ik was eigenlijk meteen verkocht. Ik heb een zwakte voor die clean vocalen die eigenlijk heersen over de keiharde riffs en zo nu en dan prachtige solo's. De kracht die in deze band zit is abnormaal, de stem blaast genoeg weg maar, de hele sound drukt je weg in je stoel. En dan ook nog een prachtige story telling. Ik kwijl weer helemaal weg, ik ga even weer genieten van de band.

Primordial - Where Greater Men Have Fallen (2014) - MusicMeter.nl

36. Paradise Lost - Darker Thoughts

Het heeft eigenlijk totaal geen contrast maar, waar de powerful 'Primordial' je mee sleurt in een strijd haalt 'Paradise Lost' je weer even helemaal naar beneden. Ja, het is eventjes totaal omschakelen maar, met de nieuwe plaat van 'Paradise Lost' is een prachtig nummer tevoorschijn gekomen die voor mij de band wat overschaduwd. Deze gothic/doom metalband weet eigenlijk nooit echt teleur te stellen. En hoewel ik onwijs fan ben van hun plaat 'Draconian Times' en dat in mijn ogen ook hun beste plaat is, is dit nummer wel een totale uitschieter. Met diepe vocals overgaande op clean vocals, van heel rustig naar toch wat meer pit en zeker een duidelijke boodschap, weer 'Paradise Lost' mij hiermee toch te overtuigen.

Paradise Lost - Obsidian (2020) - MusicMeter.nl

35. At the Gates - Slaughter Of The Soul

Ik sluit graag af met deze Zweedse melodische death metal band 'At the Gates' en ik denk ook wel hun populairste nummer en een waanzinnig stukje in het algemene melodische death metal tijdperk, waar o.a. ook bands als 'In Flames' uit schoten was 'At the Gates' ook zeker geen verkeerde keuze. Toch heeft men het niet verder geschopt, en heeft de band een tijdje stil gelegen en in 2018 eigenlijk weer tot leven kwam. Helaas raakte de band mij niet meer met hun nieuwe werkjes, het album uit 2021 heb ik zelfs nog nooit geluisterd, die nummer blijft gewoonweg tijdloos en zijn kracht ontzettend goed houden, waanzinnige track die eigenlijk alles bevat; keiharde riffs, goeie grunts en een goede solo. Zeker één voor de fans en een waardige dag afsluiter. Overigens is die hele plaat keihard!

At the Gates - Slaughter of the Soul (1995) - MusicMeter.nl

avatar van AOVV
Kondoro, 39-35:

Kort, maar krachtig de beuk erin, deze klassieker van Entombed. Stond ook al in de lijst van Don, als ik me niet vergis, heerlijk brute track.

Stone the Crow kent een erg sterk refrein, met lekker riffwerk en bezielde vocalen van Phil Anselmo. Klinkt soms wat grungy, met veel karakter en pit. Ik kan er prima naar luisteren, al zal het nooit helemaal m’n ding worden, denk ik.

Primordial is dan weer een heel ander verhaal. Ik ben namelijk helemaal weg van de nogal unieke combinatie die de band aanbiedt: sterke teksten die tot nadenken aanzetten, donderend drumwerk, epische riffs en de bijzondere, geprononceerde zang van Alan Averill, beter bekend onder de naam Nemtheanga. Zelf had ik een andere song van de band in mijn top 100 staan, maar deze track over de afgrijselijkheid van oorlog is ook ijzersterk.

Dan een recente track van Paradise Lost, die alweer een hele tijd meedraaien. Ik ken niet al hun platen, maar ik heb nog niets matigs van hen gehoord. Eerlijk gezegd ook nog niets wat me compleet omver blaast (een beetje het Katatonia-syndroom, denk ik). Dit nummer begint ingetogen, schakelt uiteindelijk wel enkele versnellingen hoger, maar brengt me nergens in extase. De grunts van Nick Holmes zijn wel weer de moeite.

Erg lekkere track van At the Gates om het blokje mee af te sluiten. Melodeath op z’n best, zeg maar, heel strak gespeeld ook. De tempowissels die hier en daar plotsklaps worden geïntroduceerd, zijn ook erg vet en doen het nummer echt naar hogere regionen opstijgen.

avatar van Kondoro0614
Het aanstaande weekend (vanaf morgen) sta ik op Graspop Metal Meeting, met een tentje, voor het eerst camperen in mijn hele leven en ook voor het eerst in een tent slapen, spannend maar, ik heb er wel veel zin in want de eerste dag begint onwijs goed waar ik direct mijn favoriete band 'Iron Maiden' mag gaan zien. Dit betekent echter wel dat ik aankomende zondag niet in staat ben mijn lijst verder te revealen hier en van afgelopen zondag ben ik het nog vergeten, dan maar snel nu even zo tussendoor, dan hoeft AOVV ook niet stil te zitten namelijk !

34. Megadeth - Tornado Of Souls

Ik begin deze lading met één van mijn favoriete songs van de band 'Megadeth' en immers de song hoe ik deze heren heb leren kennen. Iedereen kent ze wel, dus ik hoef er niet veel over te vertellen lijkt mij maar, voor mij toch een uitschieter in hun catalogus, waar 'Mustaine' vooral schelle vocals gooit en eigenlijk geheel anders klinkt als de andere songs van hun op deze plaat en in het algemeen. De vlotte riffs, en vette solo van 'Friedman' die in mijn ogen één van dan wel niet de beste gitaristen is geweest die deze band heeft gekend, want dit hele album is natuurlijk waanzinnig. En immers ook een bandje die ik op Graspop ga bezoeken, zolang 'Mustaine' het nog volhoudt pak ik ze graag mee.

Megadeth - Rust in Peace (1990) - MusicMeter.nl

33. Amenra - De Evenmens

De tweede voor vandaag is een erg gewaardeerde band niet alleen bij mijzelf maar, ook hier op de site heb ik gemerkt. Eentje van Belgische afkomst weet 'Amenra' mij constant te verassen met hun songs. Dit jaar zie ik ze drie keer, ik heb al een concert gehad aan het begin van het jaar, en ook op Graspop staat deze groep te beuken. Daarna nog een keer aan het einde van het jaar, en dan heb ik ze denk ik voor nu genoeg gezien alleen, wanneer is genoeg? Met dit nummer weet de band met hun erg recente album mij telkens weer te verbazen, te vermaken en met genot te laten luisteren. Waanzinnig nummer, waarover ik denk ik niet hoef te zeggen dat je de band eens moet checken, ik denk dat iedereen dat hier wel eens heeft gedaan. En vergeet zeker niet de clean vocals die op een gegeven moment langs streven, kippenvel, de emotie, de kracht.

Amenra - De Doorn (2021) - MusicMeter.nl

32. Saxon - Crusader

Een oude gediende in het vak, met 'Saxon' staat de heavy metal/hard rock toch altijd weer vol door mijn speakers te blasten. Niet alles vind ik vet maar, dit nummer kent een zowaar jeugdsentiment, omdat ik zo onwijs vaak heb zitten gamen tijdens het luisteren van dit nummer. Van Runescape tot aan Age of Empires, dit nummer draaiden ik en mijn maten altijd. Wederom een genot om te luisteren, standaard volgens het boekje maar met een onwijs gave solo die opkomt. Blijft me altijd vermaken deze song én, ik hoop dat de mannen deze live gaan spelen op Graspop. Kleine wens ! Overigens is de plaat verder niet zo boeiend, dit nummer springt er echt uit.

Saxon - Crusader (1984) - MusicMeter.nl

31. Annihilator - Allison Hell

Een andere thrash band, die ook voornamelijk in mijn 'jeugd' wat meer speelde dan nu. De band 'Annihilator' heb ik menig keer ook live mogen beschouwen en met 'Jeff Waters' aan het roer moet het wel goedkomen, waanzinnige gitarist, zijn zang kwaliteit vind ik overigens niet héél bijzonder. Toch mag in mijn ogen dit nummer niet ontbreken, met de zang nog van de legendarische 'Randy Rampage' die helaas in 2018 is overleden weet deze plaat echt door te breken, het is ook denk ik één van de weinige hitjes van de band maar, hij doet het altijd goed. Heerlijk vermaak, heerlijke zit, luistert lekker weg .

Annihilator - Alice in Hell (1989) - MusicMeter.nl

30. Mgła - Exercises in Futility V

En dan sluit ik deze dag nog even af met een black metal plaat, van deze gasten uit Polen. Ik zou ze eigenlijk op Eindhoven Metal Meeting zien vorig jaar, wat helaas was geschrapt dankzij corona. Ze staan nog steeds op mijn lijst, ondanks dat ze aantijgingen hebben van extremisme. Deze plaat kan ik altijd ontzettend waarderen, en uiteraard de grondleggers van de sound waar onder ook een 'Uada' (die ik eerder heb besproken) meet uit de voeten kan. Heerlijke blackmetal plaat die ik graag mag opzetten en ik zal de heren graag nog eens live willen zien spelen!

Mgła - Exercises in Futility (2015) - MusicMeter.nl

avatar van ABDrums
Een tijd geleden heb ik ook veel Mgła gedraaid, met name deze Exercises in Futility en opvolger Age of Excuse (die ik overigens als album sterker vind dan Exercises). Het is heel verslavende blackmetal wat deze heren ten tonele spreiden, met zeer gelaagde doch pakkende riffs, een flinke dosis groove en ontzettend sterke teksten.

De drummer, Darkside, is een beest achter het drumstel. Van de song die jij hier hebt gedeeld, Kondoro0614, is een zeer goede drumcam waar ik altijd met genot naar kijk en die ik graag aanbeveel. Darkside is een drummer die weet wanneer hij gas terug moet nemen en wanneer hij flink moet uitpakken. Zijn blasts (hoewel niet in deze video te aanschouwen) zijn groovend en klinken lekker in het gehoor en zijn fills zijn origineel.

Het meest briljante, en tegelijkertijd het meest onorthodoxe aan zijn stijl, is zijn cymbal gebruik, zoals je ook wel in de video zal opvallen. Ik heb er echt geen woorden voor wat deze man achter het drumstel weet te doen: het lijkt simpel en het lijkt alsof het hem helemaal geen moeite kost, maar zijn drumwerk is echt van een zeer hoog niveau. Een klasse apart, Darkside.

avatar van Don Cappuccino
ABDrums schreef:


Het meest briljante, en tegelijkertijd het meest onorthodoxe aan zijn stijl, is zijn cymbal gebruik, zoals je ook wel in de video zal opvallen. Ik heb er echt geen woorden voor wat deze man achter het drumstel weet te doen: het lijkt simpel en het lijkt alsof het hem helemaal geen moeite kost, maar zijn drumwerk is echt van een zeer hoog niveau. Een klasse apart, Darkside.


Darkside is een arrangeur die alle instrumenten om zich heen accentueert. Je kunt een goede drummer zijn, maar een slechte muzikant. Darkside is een erg goede muzikant én ook nog eens een erg goede drummer.

Creatief bekkenwerk wil ik in metal meer horen. Iemand die dat de laatste jaren ook veel laat horen is Jamie Saint-Merat van Ulcerate.

avatar van Kondoro0614
ABDrums schreef:
Een tijd geleden heb ik ook veel Mgła gedraaid, met name deze Exercises in Futility en opvolger Age of Excuse (die ik overigens als album sterker vind dan Exercises). Het is heel verslavende blackmetal wat deze heren ten tonele spreiden, met zeer gelaagde doch pakkende riffs, een flinke dosis groove en ontzettend sterke teksten.

De drummer, Darkside, is een beest achter het drumstel. Van de song die jij hier hebt gedeeld, Kondoro0614, is een zeer goede drumcam waar ik altijd met genot naar kijk en die ik graag aanbeveel. Darkside is een drummer die weet wanneer hij gas terug moet nemen en wanneer hij flink moet uitpakken. Zijn blasts (hoewel niet in deze video te aanschouwen) zijn groovend en klinken lekker in het gehoor en zijn fills zijn origineel.

Het meest briljante, en tegelijkertijd het meest onorthodoxe aan zijn stijl, is zijn cymbal gebruik, zoals je ook wel in de video zal opvallen. Ik heb er echt geen woorden voor wat deze man achter het drumstel weet te doen: het lijkt simpel en het lijkt alsof het hem helemaal geen moeite kost, maar zijn drumwerk is echt van een zeer hoog niveau. Een klasse apart, Darkside.


Gaaf, ga hem zo eens checken!

avatar van ABDrums
Kondoro0614 schreef:
Gaaf, ga hem zo eens checken!

Ben benieuwd wat je ervan vindt!

avatar van Kondoro0614
ABDrums schreef:
(quote)

Ben benieuwd wat je ervan vindt!


Ik heb dat exacte filmpje dus vorige week ook gezien toen ik die YouTube link aan het opzoeken was! Erg indrukwekkend. Persoonlijk ben ik meer van de gitaren maar, de drummer heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart (omdat een paar gasten die ik ken ook drummen). Echt waanzinnig, dat is overigens ook wel te horen op de plaat vind ik zelf!

avatar van Kondoro0614
Zo, na een weekje bij komen van 'Graspop Metal Meeting' en het besef krijgen dat ik héél wat gave en bucketlist bands heb gezien en deze ook mag afschrijven (noem een Alcest, Deep Purple en Down) kan ik nu ook met alle rust mijn lijstje verder aan jullie doorspelen. We gaan de twintigers in, en vanaf hier vult mijn lijst zich eigenlijk met echte metal klassiekers voor mij. Ik denk dat, dat voor een ieder wel verschilt maar, dit zijn meestal nummers waarmee ik ben opgegroeid en waardoor ik een echte metalfan ben geworden op de dag van vandaag.

29. Falkenbach - Eweroun

Ik begin echter de lijst nog met een latertje. 'Falkenbach' mag zich eigenlijk deels aanschuiven hoe ook 'Primodorial' bij mij is binnengewandeld, dit was voornamelijk nog net voor de coronaperiode waar ik als muziekfan heel erg verslaafd was aan de pagan bands. Waar voornamelijk 'Amon Amarth' bij mij dagelijks stond te draaien, wisten zo ook de blackmetal bands hun weg te banen door mijn Spotify lijsten met aan het stuur 'Falkenbach'. Deze Duitse eenmansband wist met dit nummer mij direct te imponeren, gaande van de zachte vocals die voornamelijk overspellen in een heerlijke blackmetal sound, waar ook andere nummers zijn verzorgd met diepe grunts. Zingend in verschillende talen met o.a. Engels, oud-IJslands en oud-Germaanse weet deze band bij mij echt binnen te komen en ik kan nog steeds met héél veel vermaak naar deze plaat luisteren. Blijft voor mij zeker een topper binnen de viking metal scene.

Falkenbach - Åsa (2013) - MusicMeter.nl

28. Avenged Sevenfold - Second Heartbeat

Dan een band die eigenlijk bij mij is blijven hangen in de middelbare school, en toen ik daar klaar was zijn ze eigenlijk nooit mee gegaan. 'A7X' is een band die mijn leven in de tienerjaren wist te domineren maar, nu nog echt weinig indruk weet te maken met hun nieuwere werkjes. Toch, blijft er een bepaalde liefde bij mij voor deze band bij deze plaat, waar de band nog ontzettend rauw klinkt, boos en hard als de jonge jochies van 'A7X' duidelijk iets kwijt moesten. Deze hele plaat weet mij te boeien, en ik mag hem nog graag draaien o.a. in de gym maar ook zo thuis. Prima plaat, waar 'Shadows' overigens wel zijn hele stem heeft verneukt, jammer dan.

Avenged Sevenfold - Waking the Fallen (2003) - MusicMeter.nl

27. Tool - Parabola

Hoort 'Tool' in een metallijst thuis? Die vraag stelde ik me enige tijd af zeker omdat veel mensen in mijn omgeving het meer een progressieve rockband vinden dan dat ze in het straatje metal thuis horen. Deze plaat is eigenlijk later bij mij binnengekomen, het begon voor mij allemaal met 'Stinkfist' en daarna volgden natuurlijk de andere bekendere nummers van 'TOOL' maar ik heb mij nooit verder in hun discografie gegooid omdat ze simpelweg destijds niet makkelijk te vinden waren online, en al helemaal niet via de streamingdiensten. Tot ze een paar jaar terug er voor kozen toch op de streamingdiensten te gaan begeven, en ik eigenlijk een verslaving had opgebouwd met deze band en 'Parabola' er vrijwel direct uitsprong. Waarom? De fantastische riffs die 'Adam Jones' op de tafel gooide was voor mij toch wel doorslaggevend. Waanzinnige plaat al zeg ik het zelf, blijft heerlijk om te horen.

Tool - Lateralus (2001) - MusicMeter.nl

26. Rammstein - Feuer Frei!

Deze Duitse gasten mochten hoe dan ook niet ontbreken in mijn lijst. En het was nog een vrij lastige keuze, welke song zou ik nou kiezen? De heren hebben samen met 'A7X' eigenlijk mijn hele middelbare schooltijd gedomineerd, en ik luisterde vrijwel niks anders dan 'Rammstein'. Maar, dit nummer is toch doorslaggevend geweest, hiermee begon ik ooit te luisteren naar deze band, en hiermee is de groei van mij als metalfan verder gestegen. Waanzinnig, hoe ik terug denk aan dit nummer met alle oud en nieuw tijden dat we dit nummer door de speakers heen bliezen toen het twaalf uur was en we honderden euros aan vuurwerk de lucht in schoten maar, ook doet me deze song terug denken aan de film 'xXx' met 'Vin Diesel' waar dit nummer functioneerde als openingssong. Heerlijk, waanzinnig, en een bucketlist om deze gasten nog eens live te zien!

Rammstein - Mutter (2001) - MusicMeter.nl

25. Sodom – Napalm in the Morning

'Sodom' is in mijn ogen toch een beetje de vergeten thrashmetal uit Duitsland waar je eigenlijk nooit echt mensen over hoort praten maar, die echt verschillende goeie platen de wereld in hebben geschopt. Zo ook dit nummer 'Napalm in the Morning' mag zich daarbij voegen. De band die natuurlijk veel lijntjes uitlegt met de oorlogsfilm 'Apocalypse Now' waar ook de beginquote;

"I love the smell of napalm in the morning. Smelled like... victory.”

Uiteraard vandaan komt. Deze plaat is zeker geen hoogschieter in zijn klasse, en voelt echt wel aan alsof hij achter grote jongens aan moet lopen. Toch is hij memorabel voor mij, en één van de songs waardoor ik de thrash scene meer ben gaan waarderen. Waanzinnig lekkere plaat om ook deze dag mee te eindigen al zeg ik zelf.

Sodom - M-16 (2001) - MusicMeter.nl

avatar van AOVV
Even inhalen, 34-30!

Leuk nummer van Megadeth, aanstekelijk en aanjagend zijn ze op hun best. Geen heel grote fan van Mustaine’s stemgeluid, maar met name het gitaarwerk is best flitsend te noemen.

Met Mass VI bereikte Amenra wat mij betreft nieuwe hoogtes, maar ook De Doorn mag er wezen. Nieuw element in de mix: de intense, door merg en been gaande schreeuwen van Caro Tanghe, ook bekend van het geweldige Oathbreaker. De spoken word van Colin H. van Eeckhout zorgt ook nog voor een extra dimensie, en instrumentaal zit de track weer erg goed in elkaar, bijzonder sfeervol!

Fijne vals trage stamper van Saxon vervolgens, een echte ouwe getrouwe als het op heavy metal (NWOBHM in ’t bijzonder) aankomt. Ik vind ook lang niet alles van de band goed, maar uit de beginjaren stammen wel een aantal classics, en ook in recenter jaren hebben ze al fraai werk uitgebracht, zoals Thunderbolt en Carpe Diem, die laatste dit jaar nog!

Dan nog zo’n gigant, met hun topnummer dan nog. Ik luister niet al te vaak naar Annihilator, moet ik zeggen, maar als deze song langskomt, word ik daar erg blij van. Geweldig intro, karaktervolle vocalen en het riffwerk nailt de boel helemaal.

Lekkere afsluiter van dit blokje, een flinke pot black metal uit Polen! Intens, gitzwart en met een zekere grandeur in de cumulatie der elementen – vocalen, gitaren, drums, bas – helemaal mijn ding eigenlijk.

avatar van AOVV
Het is zondag, dus zal er eerstdaags wel weer een nieuwe update van Kondoro0614 volgen.. Ik doe alvast nummers 29-25..

Fijne song van Falkenbach, een band die ik niet echt zo goed ken (hun album Tiurida wel eens gehoord, denk ik). De plaat waarop dit nummer staat is blijkbaar de zwanenzang van het project, en van bezieler Vratyas Vakyas vind ik verder niet meteen wat terug. De viking- en folk-elementen zijn er fraai in verwerkt, al mist het nummer voor mij ook een zekere spanningsboog. Luistert wel fijn weg, hoor.

Nooit echt m’n ding geweest vrees ik, Avenged Sevenfold. Het klinkt allemaal wel aardig, maar weet zo weinig bij me los te weken, ik blijf er een beetje apathisch bij. Ik begrijp wel dat je er van kan genieten, in de juiste mood zal dit de adrenaline en energie wel opjagen met vooral de stuwende drums.

Hoort Tool hier thuis? Jazeker! Ze gebruiken zeker elementen uit de prog, maar doen daar hun geheel eigen ding mee. In feite is Tool een genre op zichzelf, zou je kunnen stellen, die zich niet in een hokje laten drukken. Dit nummer maakt dat ook weer duidelijk, het gitaarwerk is bij momenten vrij zompig, maar aan de andere kant dan weer, zeker in combinatie met de geweldige zang, even aanstekelijk en “ongrijpbaar” als bij de beste Deftones-nummers. En hé, als het volgende nummer in je lijst in deze top 100 thuishoort, dan Tool toch zeker ook?

Want ja, daar hebben we Rammstein. En net als Tool, zoeken deze eigenwijze Duitsers de grenzen op van het genre. Industrial metal komt op mij vaak gekunsteld en geforceerd over (en weet me daarom ook niet echt te boeien), maar Rammstein op zijn best is een uitzondering. Op zijn best, zeg ik erbij, want hun laatste nieuwe vind ik dan weer pakken minder. Het gimmick-gehalte is vaak ook behoorlijk hoog bij de band. Als het wat minder geslaagd is, komt dat op mij algauw, nou ja, gekunsteld en geforceerd over dus. Maar nummers als Feuer Frei! knallen los door de ether, en nog een heel end verder.

Het nummer van Sodom begint met een quote van Lt. Colonel Bill Kilgore (Robert Duvall) uit de overrompelende oorlogsfilm Apocalypse Now, wat meteen de aandacht trekt. Daarop volgt een potige thrash-track. De zang is lekker vettig en gaat goed samen met het zware gitaargeluid.

Oh, en ik hoop dat Graspop je goed is bevallen?

avatar van Kondoro0614
Ha, klopt AOVV, ik was al begonnen met schrijven van het bericht, ik post hem zo . Graspop vond ik een hele beleving, al meende ik dat men wel de line up wat vond tegenvallen, eens moet het de eerste keer zijn en kan de volgende keer alleen maar beter. Waanzinnige optredens gezien van o.a. Iron Maiden, Alcest, Amenra, Death to All, Down en Deftones, en een hele bult oude rock en roll bands mogen afstrepen van mijn lijst, zoals Deep Purple, Scorpions en Foreigner. Tja, en Judas Priest en Korn ook eindelijk eens gezien. Te veel om op te noemen ben ik bang, haha !

Gast
geplaatst: vandaag om 10:57 uur

geplaatst: vandaag om 10:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.