menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / Ontknopingstopic MuMeLadder Top 2000 - Editie 2021

zoeken in:
avatar van Gretz
43
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Pulp - Common People

(afbeelding)

Different Class | 1995 | UK

2020: 103
2019: 43
2018: 55

Genomineerd door: Arno
Een briljant verhaal, vertelt door middel van een erg sterk liedje. De kwaliteiten van Pulp komen hier onmiskenbaar naar voren: pakkende liedjes met geweldige en bevlogen zang en rake teksten. Het refrein van dit nummer blijft natuurlijk direct hangen. Prachtige opbouw ook. Veel beter wordt britpop niet. Leuk dat 'and blew' gecensureerd is in dit youtubefilmpje trouwens (niels94)

avatar van Gretz
42
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
The Rolling Stones - Gimme Shelter

(afbeelding)

Let It Bleed | 1969 | UK

2020: 85
2019: 19
2018: 17

Genomineerd door: the viking
Let it bleed, één van de mooiste albums van de Rolling Stones, kan zich geen beter openingsnummer wensen dan "Gimme shelter". Na de prachtige, dromerige intro volgt een heerlijk voortstuwend nummer, met bluesy gitaren en fraaie zangpartijen. Daarbij is het niet zozeer Mick Jagger dit de show steelt, maar Merry clayton, de "achtergrondzangeres" met de geweldige uithalen. Mijn hemel, wat een passie legt zij in dit nummer! Zodoende is "Gimme shelter" in de basis een typisch Stones-nummer, uit duizenden te herkennen, maar heeft het door de bijdrage van Merry Clayton toch altijd iets extra's. (Choconas)

avatar van Gretz
41
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Simple Minds - New Gold Dream (81-82-83-84)

(afbeelding)

New Gold Dream (81-82-83-84) | 1982 | Scotland

2020: 29
2019: 161
2018: 224

Genomineerd door: El Ninjo
“Dit is geweldig, en ik ga het schrijven alsof het geweldig is. Dit is waar we nu zijn, dit is waar we zijn geweest, en waar we naartoe gaan.” Aldus Jim Kerr over New Gold Dream en ik kan het alleen maar beamen. Als je de wereld wilt veroveren moet je groot beginnen.
Er is geen nummer van de vroege jaren 80 wat zo zijn tijd vooruit was als dit en eigenlijk geldt dat voor bijna het gehele album. New Gold Dream is dynamisch, hypnotiserend en bezwerend. Het is niet voor niets dat het nummer in 1993 is gesampled in USURA’s Open Your Mind en dat het daarmee zelfs aan de basis heeft gestaan van de trance/dance cultuur.
In diezelfde jaren 80 was er een strijd gaande tussen Simple Minds en U2. Het moge duidelijke zijn: t/m 1983 liet Simple Minds U2 het nakijken. Pas bij The Unforgettable Fire kantelde het beeld waarna U2 de eindzege naar zich toetrok in de tweede helft van de jaren 80. Hoe dan ook blijft New Gold Dream een meesterwerk. (cosmic kid)

avatar van Gretz
40
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Talk Talk - Life's What You Make It

(afbeelding)

The Colour Of Spring | 1985 | UK

2020: 45
2019: 281
2018: 267

Genomineerd door: orbit
Het drumpatroon van deze Talk Talk classic zou gebaseerd zijn op Kate Bush'
Running Up That Hill. Feit is dat Life's What You Make It een uitstekende groove bezit.
De haast wenende gitaar en de snikkende Mark Hollis maken mee het ontdenkbare waar.
Namelijk, dat een complex album als The Colour of Spring uitpakt met een kant-en-klaar hit. (dazzler)

avatar van Gretz
39
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Nick Cave & The Bad Seeds - Jubilee Street

(afbeelding)

Push the Sky Away | 2013 | Australia

2020: 16
2019: 71
2018: 93

Genomineerd door: yeahyeahyeah
Het recept voor het ultieme Cave-nummer. Alle ingrediënten - spannende teksten, typische voordacht, uitmuntende begeleiding en uitzinnige climax - zijn er in de juiste balans. Heerlijk ook hoe Cave in de clip triomfantelijk rondloopt (I'm flying, look at me now) terwijl de Seeds alles uit de kast halen de finale gedenkwaardig te maken. Één minpunt: de speelduur. Waarom kan zo'n lied niet eeuwig duren? (mol)

avatar van Gretz
38
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Arcade Fire - Neighborhood #1 (Tunnels)

(afbeelding)

Funeral | 2004 | Canada

2020: 9
2019: 33
2018: 11

Genomineerd door: ArthurDZ
Een betere opener voor een legendarisch album kan je eigenlijk bijna niet vinden. Al vanaf de piano-intro wordt je helemaal dit nummer ingezogen. Als je je ogen sluit, dan zie je de taferelen die beschreven worden gebeuren. Je ziet de twee jonge hippies op de vloer van hun appartementje van niks zitten, zich voor het eerst in tijden af te vragen wat er van hun ouders geworden is. Of heb alleen ik dat? Hoe dan ook, een magisch nummer! (ArthurDZ)

avatar van Gretz
37
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Prince - Sign O' The Times

(afbeelding)

Sign O' The Times | 1987 | USA

2020: 44
2019: 69
2018: 30

Genomineerd door: ebisch
In 5 minuten jaagt Prince de jaren '80 problematiek er doorheen. En zelfs anno nu zijn grote delen van de tekst nog steeds actueel te noemen en daarmee hebben we gelijk een tijdloze klassieker van de man te pakken.
Titelsong van een album dat door velen als zijn meesterwerk beschouwd wordt.
Het is een wat onderkoeld nummer geheel gedragen door zogenaamd samplen op een Fairlight synthesizer.
Prince verkeerde in zijn creatieve hoogtijdagen want eigenlijk stonden er een andere albums gepland (Dream Factory en Crystall Ball) maar het werd dus Sign O' The Times. Ook live was hij fenomenaal. De concerten in Utrecht waren onvergetelijk: zelden zo'n live-ervaring meegemaakt. Mooie tijd! Mooi nummer! Sign O' The Times! (aERodynamIC)

avatar van Gretz
36
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Depeche Mode - Enjoy The Silence

(afbeelding)

Violator | 1990 | UK

2020: 13
2019: 35
2018: 16

Genomineerd door: Nightrider
Wie mijn top 10 en mijn avatar zou bezichtigen zou het niet zeggen: maar ik vind new wave de beste uitvinding in de muziekwereld sinds de rock 'n roll. Alles komt samen: punk, rock, pop, blues, jazz, het is eigenlijk een wirwar aan verschillende genres dat samenkomt en wat resulteert in naar mijn mening één van de mooiste muziekgenres ter wereld. Joy Division vind ik het mooiste wat er is gemaakt, maar Depeche Mode komt op een eervolle tweede plaats. Zeker dit nummer verbeeldt heerlijk wat Depeche Mode eigenlijk is. Alles is perfect hieraan en het is bijna vechten tegen de bierkaai om de schoonheid van dit pareltje in woorden te kunnen uitdrukken. De clip die is geregisseerd door Anton Corbijn en wat eigenlijk pure filosofie is, zanger David Gahan die als koning wordt afgebeeld, eigenlijk alles heeft wat zijn hartje begeert, maar geen goed plekje kan vinden waar hij goed over zijn rijk kan kijken. Geniaal! Verder is er natuurlijk nog die perfecte baslijnen, de goed neergezette gitaarpartijen en dan die dodelijk mooie synthesizer. ik voor de rest van mijn leven naar 10 nummers mag luisteren, zal deze er zeker bij zitten. (nclo)

avatar van Gretz
35
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Talk Talk - Living In Another World

(afbeelding)

The Colour Of Spring | 1986 | UK

2020: 8
2019: 59
2018: 79

Genomineerd door: Klassiekers '07
Talk Talk is een grote leverancier van nummers in de lijst. Dit nummer is van het album dat ik als enige nog ken van Talk Talk, namelijk The Colour of Spring. Een erg mooi dromerig popalbum met een paar onvervalste klassiekers erop. Zoals deze dus. Met nummer 77 nu boven de megahit Such a Shame. Weliswaar is Living In Another World minder pakkend dan Such a Shame, dit nummer heeft wel meer inhoud dan voorgenoemde. Vooral het refrein is van grotere kwaliteit en schoonheid. Onder ander door het refrein is het een geweldig nummer, en tijdloos is het ook. (Snoeperd)

avatar van Gretz
34
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Radiohead - Exit Music (For A Film)

(afbeelding)

OK Computer | 1997 | UK

2020: 14
2019: 14
2018: 13

Genomineerd door: Klassiekers '07
De muziek van Radiohead komt in meerdere smaken, allen ook vertegenwoordigd in de MuMe-ladder. De experimentele electronic is (helaas) al een tijdje afgehaakt, terwijl we mini-opera Paranoid Android waarschijnlijk nog een stukje hoger tegen gaan komen. Dan is er nog de kleine, emotionele Radiohead. Ik zal niet zeggen dat ze dan op hun best zijn, maar binnen die stroming is Exit Music toch wel het beste wat ze afgeleverd hebben. Jaren geleden sloten een vriend en ik het pact dat dit nummer op onze begrafenissen gedraaid zou worden. Men hoeft niet te gissen waarom. De dramatische lading die dit nummer simpel, maar effectief weet over te brengen, staat garant voor het trekken van een hoop tranen. (Titmeister)

avatar van Gretz
33
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Talking Heads - Once In A Lifetime

(afbeelding)

Remain In Light | 1980 | USA

2020: 36
2019: 45
2018: 18

Genomineerd door: El Ninjo
Deze klassieker uit het tijdloos album 'Remain In Light' dateert uit het begin van de jaren 80.
Een periode die vooral weinig toekomstperspectief uitstraalde.
David Byrne wordt in dit nummer begeleid door een fantastisch funky bas- en drumlijn.
Hij spreekt in dit nummer en schetst het leven van Jan Modaal. Een leven dat vooral geleefd wordt. Eind jaren 70, begin jaren 80 straalde voor veel mensen het NO FUTURE-gevoel uit.
Dat vind je ook terug in de clip. Het is net alsof David Byrne aan onzichtbare touwtjes hangt. Een soort marionet die wild slingert met armen en benen. Opmerkelijk was ook hoe hij zich inleefde en ontzettend hard zweette in deze clip.
Tijdloos zeg ik u! (curufin)

avatar van Gretz
32
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Mobb Deep - Shook Ones Pt. II

(afbeelding)

The Infamous | 1995 | USA

2020: 150
2019: 148
2018: 938

Genomineerd door: Titmeister
Gangstarap is een genre dat door veel ‘serieuze' muziekliefhebbers als inferieur wordt beschouwd, vanwege de schaamteloze zelfverheerlijking en voorliefde voor geweld. Het is echter ook een muzikale uitlaatklep voor een bevolkingsgroep, die voorheen weinig gehoord werd. Zoals political folk vanaf de jaren '40 het Amerikaanse volk een proteststem en raciale conflicten vanaf de jaren '60 door de soulzangers werden bezongen, zo kwam vanaf de jaren '80 het woord van de straat uit de Amerikaanse achterstandswijken door middel van hiphop naar de oren van buitenstaanders. Hoewel het genre (zoals elk genre) een hoop troep heeft voortgebracht, durf ik het een absolute verrijking voor het muzikale spectrum te noemen.

20 jaar waren Havoc en Prodigy toen ze Shook Ones, Pt. II uitbrachten. Niet alleen het beste gangstarap-nummer ooit, maar simpelweg de beste hiphoptrack aller tijden. De combinatie van de directe, rauwe dictie en de op-één-na meest doeltreffende sample in de hiphophistorie (na Still D.R.E.) veegt de vloer aan met elke andere poging om hierbij in de buurt te komen. Helaas hebben de heren hierna hun belofte niet echt meer kunnen waarmaken, maar gerechtigheid is er wel doordat ze na 3x nomineren eindelijk een plek in de lijst hebben veroverd. (Titmeister)

avatar van Gretz
31
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Miles Davis - So What

(afbeelding)

Kind of Blue | 1959 | USA

2020: 69
2019: 682
2018: 1179

Genomineerd door: Brain Stew
Eerste jazz-album en meteen raak. Op weg naar voetbal voor de eerste keer en die weg ging zelden zo snel. De huiskamerjazz van Kind of Blue is simpel, maar effectief. Door Kind of Blue zocht ik naar andere jazz-artiesten. Artiesten als John Coltrane en Charles Mingus, maar die waren bij lange na niet zo goed en mijn zoektocht strandde snel. Inmiddels heb ik het geluk gelukkig weer gevonden met albums als Jazz pa Svenska, Waltz for Debby en Mingus Ah Um. Kind of Blue blijft nog altijd op onaantastbare hoogte. Met het openingsnummer als afgiftekaartje. (chevy93)

avatar van Gretz
30
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Slint - Good Morning, Captain

(afbeelding)

Spiderland | 1991 | USA

2020: 217
2019: 225
2018: 878

Genomineerd door: Comrade
Gedurende de afgelopen twee jaar (ja, zo lang ken ik Spiderland al en ja, voor mij is dat best lang) heb ik al meerdere keren geprobeerd dit nummer en dit album te beschrijven en iedere keer zie ik achteraf dat het niet lukt. Maar ik zal niet flauw doen; ik ga het toch proberen.
Wat Good Morning, Captain tot zo'n hemeltergend meesterwerk maakt? De sfeerbeelden die opgeroepen worden, allereerst, zijn ongeëvenaard. Tientallen, meer nog, beelden en emoties worden opgeroepen bij het beluisteren van dit nummer, keer op keer, en nog steeds kom ik nog niet eens in de buurt van het kleinste beetje verveling of ‘dit ken ik al'. Desondanks blijven deze natuurlijk allemaal persoonlijk, dus ik ga niet eens de moeite nemen om deze te bespreken. Dan maar technisch: en dan vallen natuurlijk de gitaren als eerste op, de snijdende gitaren die gewoon de verstikking, de duisternis (en nee, dan heb ik het niet over een depressief, huilend-emootje-definitie van duisternis, dan heb ik het over de duisternis die onder je huid en verder nog kruipt en je totaal in zijn macht houdt) zelve zijn en het nummer al voor een groot deel zo'n lijdensweg (Ik bedoel het positief. Echt.) maken. De bass en de percussie zijn echter ook echt niet te vergeten; als het al lukt om ook maar een miniem gaatje in de sfeer open te houden, worden deze ruimschoots opgevuld door de strakke, verwrongen begeleiding. Zelfs zonder de schreeuw was dit al buitengewone klasse. Maar ja, de schreeuw. De oerschreeuw die al gedurende het hele album (daarom hoort Good Morning, Captain ook eigenlijk niet buiten het albumverband beluisterd te worden) smeekt om gemaakt te worden, die bij wijze van spreken alle wanhoop opgebouwd gedurende de achtendertig minuten daarvoor uit zich laat komen. Ik kan me echt niet voorstellen dat ook maar één minuut ooit zó verschrikkelijk vol van wanhoop, emotie, sfeer, wat dan ook, zal zitten of heeft gezeten. Good Morning Captain is van zo'n intense klasse dat eigenlijk ieder ander nummer dat ik ken (inclusief de hier gegeven tienen) dit nog steeds bij lange na niet kan evenaren. Dit, mijn beste meneren of mevrouwen die niet hebben opgegeven en nog steeds lezen (complimenten), is voor mij echt rauwe, ongepolijste, maar verbluffend mooie emotie pur sang.

…En nog steeds heb ik het niet echt goed genoeg kunnen omschrijven. (hoi123)

avatar van Gretz
29
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Bobby Womack - Across 110th Street

(afbeelding)

Across 110th Street | 1972 | USA

2020: 51
2019: 223
2018: 281

Genomineerd door: yeahyeahyeah
Bobby Womack is een, in mijn ogen, wat onderbelichte soulzanger. Reeds sinds begin '60 actief, o.a. als gitarist bij Sam Cooke, zanger bij The Valentinos en schrijver van diverse hits voor anderen, waarvan It's All Over Now van The Stones waarschijnlijk de bekendste is. Vanaf eind jaren '60 ging hij solo en leverde een niet onverdienstelijk aantal hits en bijbehorende albums. Het beste daarvan is deze blaxpoitationhit en de bijbehorende soundtrack. Met het wah-wahgitaartje, de violen en typische, welhaast prekende manier van zingen een typisch product van de begin jaren '70. Maar wat zit het lekker in elkaar. Wat mij betreft echt een van de grootste soulklassiekers ooit. Hopelijk krijgt het ooit nog de waardering die het verdient.

Overigens raakte Womack's carrière na de jaren '80 behoorlijk in de slop, totdat hij zijn echte comeback maakte op de Gorillaz-hit Stylo. Damon Albarn verzorgde ook, samen met Richard Russell (van Gil Scott-Heron's I'm New Here) de productie van zijn comebackalbum The Bravest Man in the Universe. (Titmeister)

avatar van Gretz
28
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
U2 - New Year's Day

(afbeelding)

War | 1983 | Ireland

2020: 233
2019: 259
2018: 252

Genomineerd door: meyer
In december struikel je over de kerstceedees.
Maar goeie songs die het nieuwe jaar inleiden zijn veel zeldzamer.
Een nieuw jaar, een nieuwe belofte, een nieuw lied (i will sing, sing a new song).
Maar wat nimmer zal veranderen is het verlangen om weer bij jou te zijn. (dazzler)

avatar van Gretz
27
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Sigur Rós - Untitled #8

(afbeelding)

( ) | 2002 | Iceland

2020: 24
2019: 25
2018: 27

Genomineerd door: herman
Mja, wat zeg je voor een nummer als deze? Deze epische afsluiter is het ultieme hoogtepunt van hun carrière. Eigenlijk alles waar ze voor staan in 12 minuten samengevat. Over Sigur Rós inhoudelijk iets schrijven heb ik me nooit aan gewaagd en dat zal ik deze keer dan ook maar laten. Zegt mijn cijfer niet genoeg? (chevy93)

avatar van Gretz
26
https://i.imgur.com/KF9qEp8.jpg
Marvin Gaye - Inner City Blues (Make Me Wanna Holler)

(afbeelding)

What's Going On | 1971 | USA

2020: 26
2019: 67
2018: 47

Genomineerd door: Reijersen
Make Me Wanna Holler: een wanhoopskreet van de arme Afro-Amerikaanse ghetto's. Terwijl de grote instanties als de NASA miljoenen krijgt van de Amerikaanse overheid, worden de ghetto's verloederd. Een van Gaye's beste nummers mede dankzij de heerlijke percussie. (Teunnis)

avatar van Gretz
25
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
The The - Uncertain Smile

(afbeelding)

Soul Mining | 1982 | UK

2020: 22
2019: 56
2018: 36

Genomineerd door: freddze
Uncertain Smile wist me pas een klein tijdje geleden te grijpen. Een melancholisch liefdesliedje over een onbeantwoorde liefde. Hoogtepunt is de pianosolo op het eind. Ik lees nu pas dat die solo afkomstig is van niemand minder dan Jools Holland. Hulde daarvoor! (Teunnis)

avatar van Gretz
24
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
The Velvet Underground - Venus In Furs

(afbeelding)

The Velvet Underground & Nico | 1967 | USA

2020: 43
2019: 22
2018: 25

Genomineerd door: musicfriek
Dit nummer is denk ik een inspiratiebron geweest voor de makers van een andere (hele) grote favoriet van mij. Dat is namelijk Suds & Soda. Dat net als Venus In Furs een zeer aggressieve vioolmelodie heeft. dEUS en de Velvet Underground laten zien dat je een viool niet altijd hoeft te gebruiken als een zuiverklinkend instrument of als onderdeel van een orkest. dEUS en Velvet Underground laten de viool grauw en hard klinken. En dat levert een verschrikkelijk vet geluid op. De instrumentatie vormt dus ook een constant hoogtepunt het hele nummer door. Tel daar de prachtige praatvocalen van Lou Reed er bij op en je hebt een zeer fantastisch nummer. (Snoeperd)

avatar van Gretz
23
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Donna Summer - I Feel Love

(afbeelding)

I Remember Yesterday | 1977 | USA

2020: 48
2019: 53
2018: 144

Genomineerd door: herman
Les nummer één in de cursus ''de geschiedenis van dance'' is Giorgio Moroder en Donna Summer. Daar is het namelijk allemaal begonnen. I Feel Love is de blauwdruk van alle dance. Ik heb lang getwijfeld of ik het origineel zou kiezen voor deze top-100. Zoals jullie kunnen zien is dat dus niet gebeurt. Er was nog een andere belangrijke pionier en die man heette Patrick Cowley. Cowley was vooral belangrijk in de clubs. De gayclubs wel te verstaan. Want wat velen niet weten is dat de oorsprong van de club-scene, zoals we die nu kennen in de techno en house, in de gayclubs ligt. Eén van de allergrootste hits in die clubs was deze bewerking van I Feel Love. Het kwam pas vijf jaar na het origineel officieel uit, maar lang daarvoor was het al een instant classis in de gayclub-scene. En terecht, want wat hij hier allemaal uithaalt is echt te gek voor woorden. I Feel Love is op zichzelf al een meesterwerk, maar Patrick Cowley gaat gewoon nog een stapje verder. Van meesterwerk naar gekkenwerk. Maar ook geniaal. (Teunnis)

avatar van Gretz
22
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Nick Cave & The Bad Seeds - The Mercy Seat

(afbeelding)

Tender Prey | 1988 | Australia

2020: 41
2019: 36
2018: 51

Genomineerd door: deric raven
Eind jaren '80 luisterde ik regelmatig naar de VPRO; ik was nogal fan van presentatrice Lotje IJzermans. Volgens mij is zij de verantwoordelijke voor mijn liefde voor Nick Cave and the Bad Seeds. The Mercy Seat deed mij in elk geval behoorlijk stuiteren in mijn kamer en ging ontelbare malen op repeat tot groot ongenoegen van mijn ouders.
Het is een onheilspellend nummer over een man die ter dood gebracht gaat worden d.m.v. de elektrische stoel en zoals wel vaker bij Cave wordt de bijbel er flink bijgehaald.
Het is vooral het repeterende karakter van dit nummer en een duister gevoel dat het met zich meebrengt waardoor ik dit wel Cave's ultieme klassieker durf te noemen. Alles wat Nick Cave kenmerkt horen we hier in een ruime 7 minuten over ons heen denderen. An eye for an eye
and a tooth for a tooth. Zo is het maar net. (aERodynamIC)

avatar van Gretz
21
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Joy Division - Love Will Tear Us Apart

(afbeelding)

Substance | 1980 | UK

2020: 40
2019: 13
2018: 65

Genomineerd door: El Ninjo
Op 18 mei 1980 besloot de 23-jarige Ian Curtis een einde aan zijn leven te maken, door zichzelf te verhangen in zijn eigen keuken. De getormenteerde zanger van Joy Division lag ernstig met zichzelf overhoop, onder meer omdat zijn huwelijk met Deborah op de klippen dreigde te lopen vanwege zijn affaire met een Belgische actrice. Vermoedelijk inspireerde deze netelige situatie Curtis tot het schrijven van het nummer "Love will tear us apart", met veelzeggende strofes als "Why is the bedroom so cold? / Turned away on your side" en het repetitieve refrein. Het liedje werd pas na zijn dood uitgebracht en leverde Joy Division zijn eerste en grootste hit op. De band hield daarna op te bestaan en kreeg een succesvol tweede leven onder de naam New Order. "Love will tear us apart" groeide uit tot het bekendste liedje van Joy Division en werd de definitieve zwanezang voor Joy Division. De titel kwam tevens terecht op de grafsteen van Ian Curtis. (Choconas)

avatar van Gretz
20
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
Prince And The Revolution - When Doves Cry

(afbeelding)

Purple Rain | 1984 | USA

2020: 19
2019: 106
2018: 111

Genomineerd door: Klassiekers '09
Dé doorbraak single van Prince (The Revolution moeten we op dit nummer maar een beetje vergeten). Hij werd er nummer 1 mee in de Verenigde Staten en brak er in Europa ook definitief mee door (1999 was hier zijn eerste hit).
Voor mij persoonlijk ook de start van een lange loopbaan als fan. Prince is denk ik toch wel de artiest van wie ik het meest fan was, zeker in de jaren '80, en ook het fanatiekst. Dat alles vanwege dit nummer.
Een nummer waar Prince alle instrumenten zelf bespeelt en waar de zang geheel voor zijn rekening komt. Een bijzonder nummer ook door het ontbreken van de bas en dat voor wat je wel als een dansnummer kunt beschouwen. Het schijnt dat protégée Jill Jones hier mede voor verantwoordelijk is omdat zij hem aanraadde de baslijn weg te laten.
In de live-versies van When Doves Cry kwam The Revolution wel weer om de hoek kijken daar bassist Brown Mark gewoon zijn loopje liet horen in dit geweldige nummer.
Een favoriet Prince-nummer aanwijzen gaat me niet goed af omdat het er zo veel zijn en ook zo uiteenlopend. Uit pure correctheid noem ik dan toch vaak When Doves Cry: het nummer waar voor mij alles mee begon en wat ik nog steeds één van de allerbeste Prince-nummers ooit vind. Had gewoon in de finale moeten staan natuurlijk al is het alleen maar voor de broodnodige afwisseling daar. (aERodynamIC)

avatar van Gretz
19
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Portishead - Glory Box

(afbeelding)

Dummy | 1994 | UK

2020: 42
2019: 189
2018: 22

Genomineerd door: Klassiekers '07
Wanneer ik een top 10 zou moeten maken van mijn meest favoriete artiesten uit de jaren 90 dan mag Portishead daar zeker niet in ontbreken. Ik kan me die tijd nog goed voor de geest halen, de after-party's bij vrienden thuis na een avondje stappen. Vaak werd er dan iets opgezet om op te 'chillen'. Iedereen had bij die term zijn eigen definitie en voorkeur. Maar één ding hadden we wél gemeen; wanneer Portishead werd gedraaid was iedereen tevreden. Wat me zo in deze groep aansprak is de experimentele vooruitstrevende sound die ze weten neer te zetten en natuurlijk het jazzy, breekbare en soms smachtende stemgeluid van Beth Gibbons. Glory Box is bij mij altijd wel favoriet geweest. (Bardt1980)

avatar van Gretz
18
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Marvin Gaye - What's Going On

(afbeelding)

What's Going On | 1971 | USA

2020: 39
2019: 85
2018: 123

Genomineerd door: Reijersen
Marvin Gaye was in de jaren '60 een uiterst populaire zanger uit de Motown-stal. Hij scoorde hit na hit, zowel solo als in duet met onder meer Mary Wells, Kim Weston en Tammi Terrell. Toen die laatste uiteindelijk in 1970 bezweek aan een hersentumor, leidde dat tot een depressie bij Gaye. Nadat hij zich een tijdlang had teruggetrokken uit de openbaarheid, kwam hij in 1971 met het meesterlijke conceptalbum "What's going on" op de proppen. Geen hitparadenummers meer, maar maatschappijkritische liedjes, zoals het fascinerende titelnummer. De tekst daarvan is nog altijd even pregnant: "You see, war is not the answer / For only love can conquer hate / You know we've got to find a way / To bring some lovin' here today". (Choconas)

avatar van Gretz
17
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
U2 - The Unforgettable Fire

(afbeelding)

The Unforgettable Fire | 1984 | Ireland

2020: 90
2019: 17
2018: 37

Genomineerd door: Klassiekers '07
Zo rond 2005 puilde mijn persoonlijke top 10 aller tijden nog uit van de U2-songs, maar alleen The Unforgettable Fire heeft de jarenlange schifting overleefd. Een gamma aan instrumenten komt samen in dit emotioneel geladen kunstwerk, waarin een onderhuidse spanning de sfeer bepaalt. Bij het grote publiek wordt The Unforgettable Fire weggedrukt door de bekendere klassiekers, maar de fans weten dit magische, unieke nummer helemaal naar waarde te schatten. (Arno)

avatar van Gretz
16
https://i.imgur.com/YyHPUg4.jpg
dEUS - Instant Street

(afbeelding)

The Ideal Crash | 1999 | Belgium

2020: 12
2019: 21
2018: 41

Genomineerd door: lebowski
Een nummer dat je niet zomaar grijpt. Instant Street moet je eerst leren waarderen. Althans, bij mij ging het eerst lang me heen. Totdat het opeens pats, BOEM, als een bom insloeg. En sinds die luisterbeurt is het toch redelijk snel uitgegroeid tot mijn favoriete nummer nu. Vaak wordt als hoogtepunt de climax genoemd. Voor mij piekt het nummer op veel meer momenten.
De coupletten zijn om bij weg te dromen. Tom Barman rijmt er hevig op los en dat leidt tot een stel prachtige coupletten. Maar stiekem kijk je toch uit naar het kippevelgevende refrein. Subtiel wordt er even iets aangezet om ineens een prachtig ingetogen refrein ten gehore te brengen met een grote emotionele lading. Dit wordt daarna nog een keer herhaald en het kippevel staat weer even hoog. Ik weet al steeds precies wat er gaat gebeuren in dit nummer. En toch blijft het waanzinnig sterk. Iedere keer weer. Zo heb ik die allesomvattende climax ook al verschrikkelijk vaak gehoord. En toch blijft het weer een trip. Steeds worden er meer remmen los gegooid en steeds als je denkt dat het niet vetter kan, gebeurt dat toch. Ongelooflijk dit nummer, en live was het ook fenomenaal.
(Snoeperd)

avatar van Gretz
15
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Echo & The Bunnymen - The Killing Moon

(afbeelding)

Ocean Rain | 1984 | UK

2020: 18
2019: 37
2018: 122

Genomineerd door: Petterson
Hoort bij mij steevast in het rijtje perfect popsongs, naast The Unforgettable Fire van U2 en There Is a Light That Never Goes Out van The Smiths bijvoorbeeld. Nummers die me overgieten met een zekere passie. Niet toevallig alle drie met een dronken strijkerstapijt. Liedjes die me optillen en waarbij ik niet anders kan dan meezingen. Fate, up against your will / Through the thick and thin / He will wait until / You give yourself to him ... Alsof de wolf in mij zich tot de maan wil richten. Echo & The Bunnymen dus: overgeslagen tijdens mijn puberteit die vol Joy Division, New Order en The Cure zat. Geen plaats voor de postpunk uit Liverpool, die zowel muzikaal als tekstueel een wat rijpere afdronk bezit. Met duidelijke referenties naar zowel het muzikale palet van The Doors als de poëzie van Jim Morrison. En met een steengoede zanger als Ian McCulloch. It must be killing time / Unwillingly mine ... (dazzler)

avatar van Gretz
14
https://i.imgur.com/pf2Ihkn.jpg
Nina Simone - Sinnerman

(afbeelding)

Pastel Blues | 1965 | USA

2020: 17
2019: 20
2018: 19

Genomineerd door: Tribal Gathering
Sinnerman is van origine een spiritual, die werd gezongen door de Amerikaanse slaven sinds de 19e eeuw. Al ver voor Nina Simone zijn er allerlei versies opgenomen, maar geen een komt ook maar in de buurt van de kracht waarmee dit meer dan minuten durende epos de oorspronkelijke boodschap overbrengt. Hoe omschrijf je zo'n meesterwerk? Wel, allereerst is er de uitzonderlijke, diepe, masculiene stem van Nina Simone. Toen haar Ain't Got No/I Got Life als hit gerecycled werd, dankzij een verzekeringsreclame in 1998, vond ik het maar vreemd dat een man zong ‘I Got My Boobs', totdat de realisatie insloeg dat Nina niet bepaald een mannennaam is. Maar juist die rauwe stem, die al vele nummers naar een hoger niveau heeft getild, is een essentieel onderdeel van deze track. Maar dat is niet alles. Er is de geweldige stuwende piano en drums, het handclap/piano-intermezzo en de grande finale, als alles nog eens in een nog hoger tempo terugkomt. Wie wil weten hoe geweldig vooruitstrevend dit nummer is, moet het eens proberen met een 21e eeuws technonummer te mixen. Kortom een geniale luistertrip en een volstrekt uniek nummer, dat absoluut niet zo misstaan als lijstaanvoerder. (Titmeister)

Gast
geplaatst: vandaag om 02:50 uur

geplaatst: vandaag om 02:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.