Als opvolger van het (in mijn ogen) ijzersterke Blauwe Ruis, is dit toch wel een mindere plaat. Als geheel niet verkeerd, maar inmiddels behoorlijk 'zweverig' qua muziek en teksten.

'Dat wij dat zijn' en 'De Geest' vind ik de absolute hoogtepunten. Het titelnummer en het sterk bejubelde 'Barcelona' kunnen mij maar niet raken.

Eerlijk gezegd ben ik al 30 jaar Boudewijn de Groot fan. Ruim 15 jaar geleden bij een concert geweest en na afloop zijn hand geschud (ook toen die van mijn Doe Maar helden Ernst Jansz en Jan Hendriks overigens...;-)).

Maar verder dan een verzamel cd van Boudewijn had ik niet, pas een paar jaar geleden kocht ik Picknick op cd. De rest van zijn muziek beluisterde ik o.a. via youtube. Een aantal maanden geleden heb ik de 12 cd box uit 2009 gekocht. Nieuw in plastic en dat voor maar 15 euro!

Sinds een aantal weken luister ik het album voor album. Dit is een goed album, muzikaal iets minder dan Voor de overlevenden en Picknick, maar wel een album wat echt tijdloos is en blijft. Dat laatste is niet te zeggen van de eerdere albums van De Groot. IJzersterke eerste nummers. Hier ga ik vaker van genieten.

Nu door naar Waar ik woon en Wie ik ben.....

Op deze plaat gebruikt De Groot veel muzikale invloeden die in die jaren zeer gebruikelijk waren. Over het algemeen vind ik er niet veel aan.

Alleen het laatste nummer, Code, kan ik waarderen. Maar wat zingt die ´computerstem´ nou in het refrein? Co-Déé óf Co-Die? Ik kom er maar niet uit. Ook moest ik de songtekst erbij zoeken om te constateren dat er ´pyjama´ in het eerste couplet wordt gezongen.

Tegenvallende plaat. De Groot trok zich hierna terug uit de muziekwereld....

Ik kende de plaat wel, maar nooit echt eens goed beluisterd. Maar jongens (m/v), wat zijn die eerste 2 en halve minuut van 'Heksensabbat' ontzettend goed gemusiceerd zeg! Echt top! De rest van dit nummer is natuurlijk een zeer spannend verhaal. Zeer bijzonder.

Geen verkeerd album in mijn ogen. Duidelijk is Boudewijn van veel zaken afscheid (´afstand´) aan het nemen. Zijn tweede huwelijk (met de moeder van Jim) staat op springen, dit thema komt op een aantal nummers voorbij. Ik denk dan aan ´Zonder jou´, ´De zwemmer´ en ´Vertrek´, al denkt Jim dat dit laatste nummer over hem gaat; wat ook niet zo´n gekke gedachte is.

Bij ´Tip van de sluier´ denk ik dat iemand hem (Boudewijn dus) observeert en zijn/haar conclusies trekt over het persoon Boudewijn de Groot. Het is beschouwelijk en zegt veel over zijn eigen karakter.

Heerlijke sfeer op dit album. Niet geheel tijdloos, maar dat is geen probleem. En met ´...dat zijn mijn goede jeugd herinneringen, die neem je mee zolang je verder leeft´ heeft de plaat misschien één van de mooiste zinnen uit de Nederlandse muziekgeschiedenis.

Afgelopen week dit album voor het eerst gehoord. De nummers ´Moeder´, ´Travestie´ en ´Of niet soms´ kende ik wel, maar voor de rest was alles nieuw voor mij. Misschien ooit wel eens gehoord (mijn vader had de lp), maar niets is blijven hangen in ieder geval.

´Waar ik woon´ is een zeer typisch nummer, maar ik kan het zeker waarderen. Ook ´De verbouwing´ is magistraal; we weten allen waar het over gaat. Ik vind het over het algemeen is zeer rustig album (op misschien na het ruigere gedeelte in ´Travestie´) van De Groot. Leuk genoeg om eens vaker te luisteren.

Goh, in 1998 gelijk gekocht toen het uitkwam. Toen echt vaak geluisterd. Maar is in de loop van de jaren toch in de box met cd´s gekomen die weinig tot niet door mij worden beluisterd. Maar waarom?. Dat vraag ik mij al weer een paar dagen af...

De cd is verleden week uit de box gekomen en inmiddels weer grijsgedraaid hahaha.... Ben van nature geen heel grote Dijk fan, maar vind het live altijd wel een zeer goede band. Nou, dat bewijst deze - bijna 25 jarige - live cd des te meer. Er staat geen verkeerd nummer. Met veel, leuke en afwisselende arrangementen klinkt elk nummer toch weer anders doen de album versie.

In mijn ogen één van de beste Nederlandstalige albums ooit. Zeer goed en het is gewoon knap dat een band op dit niveau, en op dát moment zo populair, zo'n superalbum kan maken. Wat ik altijd wel bijzonder blijf vinden is dat na 25 jaar pas de goede mix op CD is verschenen! En dat men bij Hoes bleef ontkennen dat de LP en CD een verschillende mix hadden.

Om ruim 31 jaar later met een heruitgave te komen, vind ik geen gek idee. Alleen die hoes was in 1991 al fantasieloos. Nu, al is hij toch anders, is het totaal niet om aan te zien. De extra nummers, maakt het interessant om aan te schaffen.

Maar nee, ik heb alles wel. En je zult zien, dat Hoes het weer lukt een paar ´mislukte mix´ nummers van 4US op deze uitgave te zetten. Doe Maar is mijn favoriete Nederlandse band, maar alle ´best of´ overzichten vind ik altijd niets toevoegen en zelfs amateuristisch overkomen. De Doos van Doe Maar uit 2012 is een goed voorbeeld.

Goeie plaat. Laatst weer eens de docu 'Alles doet het nog', over het maken van dit album, bekeken. Daar blijf ik toch een groep zien, die uit elkaar is gegroeid maar er toch het beste van willen maken. Dat lukt. Toch sneuvelt veel materiaal, ze zijn erg kritisch. Zullen ze begin jaren '80 ook zo kritisch zijn geweest? Dan ben ik wel benieuwd wat er o.a. verloren aan materiaal ging bij de opnames van 4US. Zullen we het ooit weten?

Ik las afgelopen week een oud interview met Henk Westbroek. Daarin vertelde hij dat er 80.000 exemplaren van Tempo Doeloe zijn geperst, maar dat er maar 40.000 exemplaren uiteindelijk zijn verkocht.

Ik vind Westbroek een beste vent, maar hij kan de waarheid ook aardig verdraaien. Zullen er echt zo weinig zijn verkocht?

Het is een goede plaat (ok, misschien teveel op de ´rijm´ geschreven) en op het randje van 1983 uitgegeven. Net voordat de kortstondige Nederpop hype - door de split van Doe Maar - op zijn einde liep.....

Toch maar weer eens geluisterd. Dit is natuurlijk wel een bijzonder Queen album, zeg! Toppers blijven voor mij 'Body Language', 'Staying Power' en 'Back Chat'. Ik vind die muziek echt heerlijk. Eerlijk gezegd heb ik 'Under Pressure' nooit echt een bijzonder nummer gevonden. Schaam ik mij niet voor.

Wat een geld zeg, voor die wél zeer fraaie, boxsets! Dat wordt sparen. Toch inmiddels de 2CD set besteld. Ben geen Queen collector, maar voor The Miracle maak ik graag een uitzondering. Hun beste album uit de jaren tachtig naar mijn mening.

Is ook een stukje jeugdsentiment. Ik was negen in 1989 (werd tien in november ´89) en wij kregen toen thuis onze eerste CD speler. Mijn vader kocht toen de zeer recente CD van ´The Miracle´. Ik heb hem grijsgedraaid toen. Dit is muziek! Mijn mening is nog niet anders.

Ik ken dit album vanuit de platencollectie van mijn vader. Ik vond én vind nu nog steeds de hoes niet bijzonder en heb misschien de plaat daarom altijd nooit echt goed beluisterd in het verleden. Een aantal jaren geleden kreeg ik het cd'tje van Pet Sounds in handen en ben toen eens gaan luisteren.

Niet verkeerd, maar ik vind sommige nummers een beetje 'over de top' qua arrangementen en geluiden. Het klinkt allemaal goed qua geluid, maar op 1 of andere manier hangt er een duistere kant aan deze plaat. Iets engs zelfs. Waarom? Ik weet het niet!

Maar toch: absoluut een goed album!

Een collega van mij zo laatst: ´elke goede plaat eindigt slecht´. Kon ik mij in vinden. ´Dit geldt niet voor Abbey Road´, dacht ik later.

Alhoewel ´A day in the life´ op Sgt. Pepper´s ook een wereldafsluiter voor een plaat is natuurlijk....

Ik heb de docu ook bekeken. Vond het fantastisch, maar heb soms wel een paar stukken geskipt. Echt een top inkijk. Ik had het gevoel vaak dat ik bij ze in de 'deur opening' meekeek bij het tot stand komen van Get Back/Let It Be.

Altijd al een zwak gehad voor de nuchterheid van Ringo, maar dat is door deze docu nog meer geworden....

Sinds gisteren de de luxe cd box set in bezit. Moet alles nog goed beluisteren. Maar ik heb gelijk de nieuwe stereo mix in de auto (met Bose systeem) gestopt en gisteren en vanmorgen al helemaal beluisterd. In 1 woord: wereldmix!

Wat een geluid, dit geldt voor alle nummers. Stuk voor stuk. In 2017 was de mix van Sgt. Peppers echt een openbaring en deze is vervolgens niet meer overtroffen door de andere remixes (The White Album, Abbey Road en Let it be). Maar deze remix van Revolver komt echt heel dicht in de buurt.

Mijn vader zegt nog altijd; 'vanaf Revolver maakten The Beatles de beste muziek ooit'. Misschien is dat zo. Maar het 'grote avontuur' van The Beatles begint voor mij toch wel bij Rubber Soul. Afgelopen week de cd lekker in de auto geluisterd. Top. Het is gewoon ijzersterk. Ik ben niet bekend met de wereld in 1965, maar deze plaat moet toch erg bijzonder zijn geweest dat jaar.

Jazeker. Helemaal waar.

Dit is gewoon een hele goede plaat. Niet alles heel sterk, maar over het algemeen TOP! Ik vind dat ze vooral met 'In Gedachten' en 'Viel Die Maar' Doe Maar aftroeven qua ska geluid.

Goede band eigenlijk, dat Toontje Lager. Dit is in ieder geval mijn mening. Maar die mening hing bij mij altijd af van maar vier nummers ('Zoveel te doen', 'Stiekem gedanst', 'Net als in de film' en 'Vroeg of laat') van hen die ik echt ken. Verder kwam ik niet.

Afgelopen dagen met hulp van youtube alle nummers van dit album eens goed beluisterd en overall valt het helemaal niet tegen! Lekker poppie begin jaren '80 sound. Ik hou ervan. 'Het nut van volle maan' is voor mij echt een openbaring! Leuk om een 37 jaar oud nummer voor het eerst te leren kennen.