menu

Hier kun je zien welke berichten pmac als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Arcade Fire - WE (2022)

4,0
Behoorlijk kritische geluiden hier op het forum. Ik hoor toch een prima plaat. Inderdaad 40 minuten. Gewoon de aangename lp-lengte. De nummers zijn afwisselend en er gebeurt weer van alles. Ik vind hem vooral wat ingetogen klinken met uiteraard de bombast die we gewend zijn. Muzikaal heeft het iets weg van Radiohead en The age of empire heeft zoals eerder vermeld Beatlestrekjes.
De productie vind ik echt zeer redelijk. Kwestie van smaak lijkt me.

Joe Bonamassa - Blues of Desperation (2016)

4,0
Hendrik68 Die SRV invloed is idd wellicht wat overdreven. Het slaat enkel op het gitaarwerk op You left me nothin. Heb overigens mijn waardering naar boven opgeschroefd. Zelfs the valley runs low is weliswaar een licht niemendalletje maar doet eigenlijk niemand kwaad.

John Mayall with Eric Clapton - Blues Breakers (1966)

Ronald5150 schreef:

Clapton hanteert op dit album een Gibson Les Paul gitaar met twee humbucker pick ups. Deze gitaar werd later bekend als "The Beano Les Paul". Niemand weet waar deze gitaar is gebleven en mede daardoor heeft het een cultstatus verworven. .



Is dat niet de gitaar die hij rood liet spuiten en later zou weggeven aan George Harrison? (zie Harrison tijdens Revolution) Hij zou de gitaar Lucy noemen meen ik.

Lana Del Rey - Blue Banisters (2021)

3,5
Mee eens met het laatste bericht waarbij ik wel moet aantekenen dat de nummers die er boven uit steken ook wel weer van topklasse zijn.
Blue Banisters, Arcadia, Violet for Roses en Wildflower wildfire zijn werkelijk prachtig. Thunder kent een fraai intro en het Interlude zijn grappig. Maar de rest is eerlijk gezegd wat saai. Niet slecht maar niet om voor overeind te komen.

Lana Del Rey - Chemtrails over the Country Club (2021)

4,5
[quote]CWTAB schreef:
Ha slechte photoshop zo te zien de rechtse hoek van de wenkbrauw rechts die dubbel voorkomt...zal nog een collectorsitem worden...[/quot

Haha. Ik denk ook dat ze in werkelijkheid ietsjes corpulenter is dan de hoes suggereert . Maar gek genoeg accepteer je dit soort randzaken bij Lana.

Ik verhoog overigens mijn waardering. Het is weliswaar geen tweede NFR maar misschien moeten we die gedachte loslaten. Er staat toch weer genoeg op om van te genieten.

Lana Del Rey - Did you know that there's a tunnel under Ocean Blvd (2023)

5,0
Eerste luisterbeurten achter de rug. Ik deel niet het enthousiasme die hier eerder de plaat ten deel viel. De eerder uitgekomen nummers zijn prima en A&W ijzersterk maar tot nu toe kom ik nog geen songs tegen die dat zelfde nivo haalt.
Vooralsnog een voorzichtige 3.5.

Neil Young - Harvest (1972)

5,0
harm1985 schreef:
Mijn exemplaar is ook binnen. Gek genoeg geen inklaringskosten hoeven te betalen.

De komende twee weken eens Harvest Time bekijken.


Heb je de BBC dvd ook gecheckt?
Ik las op een site dat het slechte geluid ook bij Neil zelf is doorgedrongen en ze gaan bekijken hoe ze (Reprise) dit gaan herstellen.
P.s. Harvest time is bij vlagen boeiend. Vooral als hij met het orkest A man needs a maid opneemt. Fascinerend.

Neil Young - Roxy: Tonight's the Night Live (2018)

5,0
Verhoogd naar 5. Het voelt bijna als heiligschennis om deze beter te vinden dan de oorspronkelijke lp maar dit is dan ook een bovengemiddeld live document. De ritmesectie van Crazy horse laat hier ook vooral horen dat ze een geweldige backing vormen. En uitgerekend deze samenstelling met Lofgren maar minus wijlen Ben Keith gaat weer touren.

Neil Young - Royce Hall (2022)

Mooi dat Neil zijn hele archief op de markt brengt maar dit is toch wel iets te veel van het zelfde. Zet je deze nog op als je Massey ook op kunt zetten?
Van de drie bootlegseries is alleen Citizen Kane een echte toevoeging.

Neil Young & Crazy Horse - Barn (2021)

4,0
harm1985 schreef:
(quote)

Dit zou zomaar eens het eerste studioalbum kunnen zijn dat ik ga aanschaffen sinds Storytone.


Doen. Het is een verrassend goed album met hooguit twee missers. De rest verslavend.

Neil Young with Crazy Horse - Toast (2022)

3,5
Boom boom boom vind ik echt tegenvallen maar How ya doin blijft in je kop kleven.
Wel beschouwd zijn deze en Going home de prijsschieters op deze plaat en op zich de aanschaf waard. De rest is gewoon prima behalve dat Boom 3x wat soms wat met dat onbenullige gitaarspel wel heel vrijblijvend overkomt.

Neil Young with Crazy Horse - World Record (2022)

4,5
Heb de cd fysiek in huis. 2 cd dus. Fraai artwork. Zijn vader op de voorzijde, moeders en zoon in de binnenkant klaphoes, broer op binnenhoesje cd 1 en zuslief op de andere. Op de achterkant de zoon nog een keer. Allemaal met geboortedatum. Bij de credits staan sowieso bij iedereen de geboortedata vermeld. Beetje maf maar vooruit.
Dan de inhoud; De cd bevalt me beter en beter. De sound lijkt wel wat op die van Barn maar is steviger. De drum komt lekker naar voren. In die zin neem ik mijn woorden over Rick Rubin terug. Het klinkt gewoon heel erg goed. Rauw maar helder.
En wat betreft de nummers; die moesten even vallen maar vind ze eigenlijk erg goed. Zwakke of tenenkrommende momenten die hier en daar Barn wat ontsieren kom je hier bijna niet tegen. Natuurlijk is de stem van Young niet meer wat het was en haalt hij met moeite hoge tonen maar het doet weinig af aan de beleving. Die is fenomenaal. Crazy Horse is toch een heerlijke band. Met Nils Lofgren heb je bovendien een alleskunner er bij.
Ik kan me voorstellen dat we na de afgelopen jaren met nogal wat teleurstellende releases deze makkelijk in de schappen laten liggen. Ik raad iedere NY liefhebber echter aan deze plaat niet te negeren of het bij een enkele draaibeurt te houden. Het is één van de beste platen van Neil van de afgelopen 10 jaar. Chevrolet had zo op Psychedelic pill kunnen staan. Knetterend goed.

Paul McCartney - McCartney III (2020)

4,5
Mee eens Bikkel2. Ik zou er aan toe willen voegen dat dit een typische McCartneyplaat in de zin dat de melodieën al snel in je kop blijven kleven. Da's toch knap. Ik hang een beetje meer naar de 3,5 omdat ik dat openingsnummer juist weer niks vind. Maar overall een prima plaat.

Queen - Bohemian Rhapsody (2018)

4,0
De film is ondanks de historische onfeitelijkheden best goed en deze filmsoundtrack een uitstekende verzamelaar is waar live en studio opnames elkaar uiterst vermakelijk afwisselen. Van alle Queen verzamelaars misschien wel de leukste.

Roger Waters - Dark Side of the Moon Redux (2023)

1,5
De plaat klinkt inderdaad vlak. Dodelijk vlak zou ik bijna zeggen. De hele intentie van deze plaat ontgaat me helemaal. Waters heeft een indrukwekkende bijdrage aan de popmuziek geleverd maar dit is een volkomen onnodige exercitie die alleen maar afbreuk doet aan zijn statuur. Praatzingen over een slepend saai drumgeluid en een weinig dynamisch geluidstapijt. Dat is het helaas.
Gewoon een heel slecht idee. Als dit een middelvinger is naar Gilmour dan mag hij hem snel intrekken.

Rolling Stones - Hackney Diamonds (2023)

4,5
Ik had vooraf mijn bedenkingen toen de plaat werd aangekondigd maar na de twee singles werd ik toch wel nieuwsgierig. Na een aantal luisterbeurten was ik gewoon aangenaam verbaasd en heb het vinyl aangeschaft. Het is een heerlijke plaat met prima tot hele goede nummers. Jagger zingt nog gewoon alsof het 1970 is. En aan het gitaarspel van Richards en Wood is ook niet te merken dat ze een de tachtig aantikken.
Het zijn stuk voor stuk heerlijke nummers en de hoge waardering lijkt me hier terecht wat de zuurpruimen hier ook tegen in brengen.
Enige dissonant is Live by the sword wat zowel muzikaal als tekstueel een vullertje is.
Ik verhoog hem naar 4.5.

The Beatles - Revolver (1966)

5,0
Hoezo bonustracks...? Er staan gewoon 14 nummers op. Dat die commerciele Amerikanen er destijds weer een zooitje van maken met hun eigen discografie is hun probleem.

The Rolling Stones - Live at the El Mocambo (2022)

Alternatieve titel: El Mocambo 1977

5,0
Ik heb the Brussels affair nog maar eens afgedraaid om tot een vergelijk te komen. Welke is nou de beste? Bij Brussels is de setlist ijzersterk met al die klassiekers tussen 68 en 73 maar ik vind Mocombo veel lekkerder klinken. Wat relaxter en het spel van Ron Wood past veel beter dan Mick Taylor die misschien een vloeiender techniek heeft. Ik ben eerlijk gezegd nooit zo van onder de indruk geweest van Mick Taylor. Uitstekende bluesgitarist maar te soepel en te beschaafd voor de Stones. Wood heeft meer attitude en aan zijn geluid zit meer een ruw randje en is bovendien veelzijdiger en kan ook met slidegitaar overweg. Afijn persoonlijke mening he.
Welbeschouwd vind ik de Stones live sowieso iets meer hebben dan de studioplaten. Dan maakt deze live at the Mocombe eigenlijk voor mij de beste Stonesuitgave. En dat zomaar anno 2022. Ik heb in mijn top 10 gezet.

The Velvet Underground - The Velvet Underground & Nico (1967)

3,5
Ik verlaag mijn stem. Deze lp is toch een beetje een hype naar mijn gevoel want zo goed is hij ook weer niet. Het is vooral de hoes van Warhol die hem zo aantrekkelijk maakt.
Natuurlijk besef ik het historisch belang van deze plaat maar aan de score hier lijkt het alsof het om allemaal topnummers gaat. Dat is het toch echt niet. Goed, Venus in furs is geweldig en Femme fatale is met de stem van Nico een fijn breekbaar nummer. Waiting for my man en Sunday morning zijn wel oké maar val er niet van achterover. De rest van de nummers zijn qua thematiek wel uniek voor die tijd maar het doet me weinig. De onbeholpen productie helpt ook niet. Heroin is wellicht baanbrekend in tekst maar is muzikaal en instrumentaal nogal beperkt. Let vooral eens op de drumpartijen.
Begrijp me goed. Ik vind het zeker niet slecht (we zitten in 67) maar de torenhoge score is gebaseerd op het cultkarakter wat het album door de jaren heen is toegeschreven door de media. En natuurlijk door die iconische hoes. Dat dan weer wel.

U2 - Under a Blood Red Sky (1983)

3,5
Geinig liveplaat die suggereert dat het optreden van Red Rocks in het vinyl geperst is. Er staan slechts twee nummer op van dat concert. De andere zes zijn van andere optredens waaronder Rockpalast. Niettemin een leuke live samenvatting van hun eerste drie Lp’s. Bij Party girl zie je hoe The Edge de mist in gaat met zijn solo. Dat ze dit niet weggepoetst hebben siert ze. De nummers komen er nog spontaan uit.
Ik heb weinig met het huidige U2 als wereldact maar in de eerste helft van de jaren tachtig was het een toonaangevende band die iedereen achter zich kreeg. Wat mij betreft hadden er dan nog wel een paar nummers bij gekund.

Yes - The Quest (2021)

Lura schreef:
Ben al afgehaakt bij het zeer pretentieuze Tales from Topographic Oceans.


Going for the one bevat o.a Awaken. Alleen daarom al het beluisteren waard.

Ik heb Yes door de jaren heen nog wel een kans gegeven maar het werd nooit meer wat het was in de jaren 70. Ik heb genoeg gelezen om ook deze maar te negeren.