menu

Hier kun je zien welke berichten bart1989 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

A. G. Cook - 7G (2020)

5,0
McSavah schreef:
Ja, eerste indruk is zeker positief. Het is veel maar het luistert ook makkelijk weg, waarbij de structuur met de onderverdeling in zeven specifieke delen zeker helpt om het behapbaar te maken. Ben verder alleen niet zo'n fan van alle covers.


Ik vind ze juist top, die cuvers !
https://www.youtube.com/watch?v=0nK-jKofi-o


Maar inderdaad desondanks een grote hap, toch mooi onderverdeeld.
2,5 uur vliegt eigenlijk sowieso voorbij met al die kleppers !

Voor mij de beste "cd" van de jaren '20 tot nu toe.

Beastie Boys - Hot Sauce Committee Part Two (2011)

3,5
Alles meer dan OK met dit album!
Dat is meteen ook het beste nummer van de cd volgens mij.

Ze bewijzen dat ze het nog steeds kunnen en halen enkele heerlijke beats en lyrics uit de kast.
Met als hoogtepunten: Lee Majors Come Again, Multilateral Nuclear Disarmament en het eerder vermelde OK.

Een degelijke 3,5 en misschien een plaatsje in mijn top 10 van 2011?

Beyoncé - 4 (2011)

3,0
Love on Top ??!! Komaaaaaan.. For real?!
Met zo'n dingen moet je echt niet afkomen bij mij!

Been there, done that.. Next!

Nee serieus, het album kan er mee door maar Beyonce kan echt zoveeel beter! (hoedje af voor Countdown)

Big K.R.I.T. - Return of 4eva (2011)

4,0
Een degelijke 3.

Er staan leuke nummers op zoals het naar oldskool neigende Dreamin'.

Maar de plaat duurt gewoon te lang en heeft last van hier en daar een filler. Op American Rapstar wilt hij wel erg hard de 'Kanye West Sound' bewerkstelligen en dat wringt soms.

Gemiste kans volgens mij, ik denk zoals Rhythm & Poetry dat hij een betere cd had kunnen maken als hij wat had geknipt..

Bill Callahan - Apocalypse (2011)

4,0
Na iets van een twintigtal luisterbeurten en hem ook nog eens live te mogen aanschouwen ben ik niet zeker over mijn uiteindelijke waardering betreffende deze plaat.

Bij mij had deze plaat de typische 'eee das leuk' in het begin en dan 'hmm toch niet zo leuk als ik dacht' ziekte. Er was een tijd dat ik hem 4 wou geven. Nu ik de plaat nog eens opzet, boeit het me allemaal niet zo hard meer. Zijn albums van Smog lijken duurzamer te zijn... Apocalypse wordt soms vrij saai en 'America' begint me een beetje de keel uit de hangen. Waarschijnlijk een beetje een overflow van dit album, een jaar laten liggen dus. Dan zal ik mijn stem herzien.

Ik heb hem ook samen met Pinback en Low gezien op Autumn Falls en ik vond die laatste bands beter.
Ik laat hem zakken tot 3.

Bon Iver - Bon Iver, Bon Iver (2011)

4,0
Uiteindelijk een krappe 4 voor Bon Iver, dit kan niet tippen aan het Songs for Emma.
Op deze plaat haalt hij allerlei toeters en bellen uit de jaren 80 aan en soms klinkt het wat te 'cheesy' naar mijn smaak. Ik vond het geweldige aan de vorige: de eenvoud en de intimiteit, daar vinden we veel minder van terug op deze plaat.

Niettegenstaande staan hier knallers op die zorgen dat deze plaat sowieso in mijn top 10 van 2011 staat!

CunninLynguists - Oneirology (2011)

4,0
Toch wel onverwachts een zeer goede plaat! Eéntje voor in de toplijstjes van 2011.
In het begin lijkt het overgeproduceerd maar aan de hand van een voldoende aantal luisterbeurten zal je een heel goed doordacht en catchy plaatje te horen krijgen.

Een aanrader! Beter dan die andere hiphopplaten van het moment (Roots, Weeknd, Watch The Throne, Drake, Big K.R.I.T., Shabazz Palaces...). Bij die laatste moet ik wel toegeven dat ik hem nog niet genoeg beluisterd heb...

4

Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome (2011)

4,0
Serge Gainsbourg vs Ennio Morricone.

Toch onverwachts één van de beste platen die 2011 heeft voortgebracht volgens mij.
Er zitten echt parels tussen en zoals het gezegde gaat: beter goed gejat dan slecht bedacht!

@Ataloona: Aan jou lyrische reacties in het begin van dit topic te zien vond je dit album eerst schitterend, om het dan nu plotseling (maar) een degelijke 3 te geven. Wat is er gebeurd!?

David Bowie - David Bowie (1967)

3,5
Het debuut van onze David is duidelijk niet zo slecht als het gemiddelde hier doet vermoeden. Het verschilt wel enigszins met de rest van de carrière van hem, maar er zijn wel meerdere albums waar hij een totale andere weg inslaat. Gewoon zijn we het wel van Bowie. Hier begint hij met mooie simpele vrolijke 'Engelse' liedjes. Het is geen album dat echt opvalt tussen de andere van 1967 niettemin is het toch een sterk album. Er staan namelijk een paar pareltjes op. De eerste vier liedjes zijn volgens mij recht in de roos.
Ik raad trouwens iedereen The Deram Anthology uit 1997 aan: David Bowie - The Deram Anthology 1966-1968 (1997), deze is namelijk completer en de op het debuut vergeten pareltjes van dezelfde tijd komen ook tevoorschijn. Ik begrijp niet waarom In The Heat Of The Morning, The Laughing Gnome en The London Boys niet op deze eerste 'David Bowie' staan, die hadden de score tegen de vier aan kunnen duwen, bij mij dan althans, in het algemeen zou hij sowieso toch al meer geapprecieerd worden, denk ik. Sommige mensen vinden het piepstemmetje in The Laughing Gnome irritant? Dat valt toch mee, ik vind dat de goede deun veel goedmaakt, voor mij blijft het een leuk nummer.
Zeker niet slecht, het album luistert lekker weg en je hoort al dat David Bowie een mooie stem heeft. Hij zal zichzelf wel blijven overtreffen vanaf hier.
Nog een tip voor de mensen die zich afvragen of de man nog iets interessant voor dit debuut op zijn naam heeft staan. Wat ik zeker de moeite waard vind, is de single You've Got a Habit of Leaving / Baby Loves That Way onder de naam Davy Jones and The Lower Third. Zeker de A-kant vind ik een sterk nummer en heb ik leren kennen via de tweede (niet-Amerikaanse) Nuggets box van Rhino. Een tijd lang wist ik zelfs niet eens dat desbetreffend lied van Bowie was.
Een album dat niet slecht is maar dat waarschijnlijk snel te vergeten is aangezien er niets noemenswaardig gepresteerd wordt. In de ogen (of beter oren) van een David Bowie - fan als ik een 3,5 waard, maar ik kan goed geloven dat dit veel mensen echt niet aanspreekt en die er dan ook dus geen tijd en moeite in gaan stoppen om het plaatje deftig te leren kennen. Mensen die David Bowie willen leren kennen mogen dit album van mijn part overslaan want dit staat zeker niet voor de kwaliteit waarvoor David Bowie gekend staat.

David Bowie - David Bowie (1969)

Alternatieve titel: Space Oddity

3,5
De tweede 'David Bowie' met het ijzersterke Space Oddity is echt een 'festivalgevoel'-plaat, zo ervaar ik het toch. Een beetje folk, een beetje Woodstock en een nog verlegen Bowie met zijn akoestische gitaar bijeen en je krijgt dit ongeveer. Zo gewaagd als we van hem gewoon zijn is hij hier nog duidelijk niet. Ik heb het gevoel dat hij het hier een beetje op safe speelt, maar dat is dan allemaal buiten Space Oddity gerekend.
Deze cd is heel moeilijk te quoteren volgens mij. In vergelijking met de rest van zijn carrière is dit volgens mij saai en allesbehalve noemenswaardig. Maar de plaat kan ook wel goed uit de hoek komen. Een lied als Cygnet Committee bijvoorbeeld kan soms verbazen. Ik weet nooit waar dit lied naartoe zal gaan. Vraag mij het deuntje na te neuriën en ik zal het niet kunnen, ook al heb ik deze plaat echt al supervaak opgezet. Ik heb een bepaald beeld van dit album en ik blijk altijd die geniale momenten te vergeten. Volgens mij is het te veel zo net niet geniaal. Janine is ook zeker een mooi liedje, God Knows I'm Good pakt maar soms bij mij. Zeker het vermelden waard is Memory Of A Free Festival, zeer leuk om kei hard mee te brallen.
Ik geef 3,5, een 4 geven zou niet eerlijk zijn.

David Bowie - The Man Who Sold the World (1970)

Alternatieve titel: Metrobolist

5,0
Vanaf dit album begint er een opeenvolging van een aantal staaltjes van genialiteit in bowie's repertoire. Dit gaat wel effe door tot we dan opeens in de commerciële tweede helft van de jaren 80 zitten met alles erop en eraan, Tina Turner niet ontbrekend.
Op deze magnifieke langspeelplaat is geen enkel zwak nummer te bespeuren. Je zou kunnen zeggen dat dit een hardrock-plaat is, hierna zal hij een beetje naar het 'Space Oddity'-geluid terugkeren (ik heb het dan over de plaat) met het wel vele gedurfdere Hunky Dory, maar daar zijn we nog niet. De absolute uitschieter voor mij is het magnifieke titelnummer, dat ook later door Nirvana schitterend gecoverd is op het geweldige MTV Unplugged album. Bij dit album kan je alleen maar met superlatieven spreken.
The Width of the Circle geeft de muzikale groei die David Bowie heeft doorgemaakt al mooi weer. Het nummer is veel steviger en experimenteler en spint helemaal uit tot zelfs 8 minuten. Met al die tempoveranderingen vind ik het ook één van de beste liedjes op de cd. Black Country Rock, The Supermen,.. , allemaal goede nummers.
Misschien is deze plaat zo wat minder bekend onder de mensen maar ze kan zeker mee met de topplaten van David Bowie. Deze kan je gewoon blind kopen als je de rest van het werk van David Bowie goed vindt.
Niets minder en niets meer, 5 sterren!

Destroyer - Kaputt (2011)

3,5
Deze doet me op één of andere manier denken aan die plaat van Twin Shadow van vorig jaar. (en aan Just Jack)

nog al veel 80s saus ma wel een chill plaatje

Duke Ellington - Ellington at Newport 1956 (1956)

4,0
Nogal ontoegankelijk in mijn oren. Het lukt me niet zo goed om een weg te vinden in dit jazz-plaatje. Ik vind het vrij saai om het hele album uit te zitten. Nochtans ik het al ettelijke gedaan heb wilt het zijn parels nog niet prijsgeven, hoop ik.
Ik zal nog geen punten geven en later nog is proberen.
Moeilijke plaat volgens mij of misschien heb ik gewoon wat moeite met jazz.

Elvis Presley - Elvis Presley (1956)

4,5
Al bij al een ok plaatje met mooie nummers op. Maar toch heb ik zo'n beetje een wrang gevoel. De meeste nummers zijn namelijk niet van hem en het origineel is in mijn gevoel wel altijd een pak beter. En dan moet ik altijd denken dat hij zo de goede muziek van de zwarten moest overbrengen aan de blanke man. Deze was namelijk te close minded om naar de zwarten hun muziek te luisteren. Ergens vind ik dat spijtig. Maar ja, Elvis honoreert hier wel de zwarte muziek een beetje, daar ben ik wel blij om. Maar er zijn in mijn gevoel zoveel betere artiesten vanuit zijn tijd die de roem en succes toen niet kregen door hun huidskleur.
Natuurlijk zijn er ook heel wat supermooie liedjes van Elvis zelf en hij verdient het succes dat hij gekregen heeft. Voordat ik hier op de tenen van enkele elvis-liefhebbers trap, toch even duidelijk maken.
3 sterren maar dat kan misschien nog groeien aangezien de teller hier nog maar op 5 staat bij het aantal keer beluisteren van dit album.

Fats Domino - This Is Fats (1957)

3,5
Dit moet een gezellige man geweest zijn!
Blueberry Hill en Honey Chile vind ik echt toppers! Het album schommelt zo rond de 3,60 voor mij dus ik geef dan maar een 3,5.
Op naar Duke Ellington!

Frank Sinatra - In the Wee Small Hours (1955)

4,0
Geef mij maar de eerste van Elvis dan, die doet mij namelijk meer dan deze. Ik weet het niet maar na zo wat 10 luisterbeurten wil deze plaat nog steeds niet pakken bij mij. Spijtig wel want ik heb het gevoel dat ik hier iets aan het missen ben.
Misschien beter even aan de kant leggen en wie weet pakt hij na 14 dagen ineens wel..
Slechte muziek is het nu ook niet hoor, ik vind het zeer plezant om naar te luisteren en je wordt er zo wat rustig van. Ik hoor hier ook geen uitschieters, voor mij is het echt een beetje een geheel maar dat kan ook zijn omdat ik het album misschien nog wat beter moet leren kennen.
Ik geef het een 3 maar dat kan zeker nog veranderen!

Gary Numan - The Pleasure Principle (1979)

5,0
Hoe hard baal ik dat ik dit gemist heb op Sinner's Day vorig jaar!
Geweldige plaat! In het begin lijkt ie misschien heel eentonig en te veel van hetzelfde, maar langzaamaan ontpopt deze plaat zich tot een geniaal meesterwerk.
Metal en M.E.!
en de andere nummers!

Kleenex - Kleenex (1978)

5,0
Perfection.

Louis Prima - The Wildest! (1956)

3,5
Nu weet ik waar onze Paolo Nuttini zijn mosterd gehaald heeft. Bij de koning van Jungle Boek namelijk! Geweldige sfeer op dit plaatje en enorm swingend! 'I Ain't Got Nobody' kende ik duidelijk van één of andere reclame zoals Arrie al aangaf.
Ik vind het 3,5 sterren waard.

Oasis - Heathen Chemistry (2002)

3,0
Vernieuwend is deze plaat wel niet. Ik heb het gevoel dat ze gewoon voortborduren op hun eigen sound en daar dan al de clichés uit bovenhalen en dat geeft soms een bedrogen gevoel bij mij. Een perfect voorbeeld hiervan is Little By Little. Alhoewel ik het stiekem ook nog wel een goede plaat vind.
Soms heb ik het gevoel dat Oasis hier meer de ultieme boysband dan rockband aant uithangen is.
Een 3 maar ik weet het niet zo goed, het is niets noemenswaardig maar het is wel lekker..

OMD - Dazzle Ships (1983)

5,0
Hoe kan het dat deze plaat zo'n laag gemiddelde heeft? Spijtig genoeg werkt dat ook demotiverend voor de mensen die de plaat niet kennen..

Ik dacht eerst: 'oei, 3,3 ..jah, da zal wel de moeite niet zijn.. architecture and morality zal hun laatste goede plaat geweest zijn voordat ze commercieel hun deuntjes probeerden uit te melken..'

Ik zat er helemaal naast.. Gelukkig dat ik zo nieuwsgierig was na het geweldige architecture and morality wat omd nog in petto had voor mij..
Ik las alle comments bij dit album en Dazzler heeft mij er toch zwaar van overtuigd om deze plaat eens grondig te beluisteren.

Na amper 4 luisterbeurten ben ik tot de conclusie gekomen dat dit de meest ondergewaardeerde plaat op musicmeter is.
Ik kan mij wel voorstellen dat OMD hier wel mensen heeft mee kunnen choqueren aangezien iedereen hen kende van toffe deuntjes zoals enola gay, maid in orleans, electricy etc.
De niet zo muziekbeleerde mensen die alleen die nummers kenden en hoopten op een concert met alleen maar van dat, konden wel bedrogen uitkomen. Ik heb op youtube een filmpje gezien dat ze abc auto-industry live brachten, dat moet zalig geweest zijn.

Het vette aan dit album is ook dat het volgens mij echt een conceptalbum is, er zit echt een bepaalde sfeer in die mij vaak uitnodigt om het hele album aan één stuk door uit te draaien.
Ik geef hem nu een 4,5, ik vind elk nummer interessant en sommige liedjes zijn gewoon erg opzwepend dat je er niet van stil kunt zitten.
Ik vind deze trouwens beter dan Radioactivity van Kraftwerk maar die mening kan nog wel veranderen..

Bedankt Dazzler voor je doorzettingsvermogen en enthousiasme!

OMD - History of Modern (2010)

2,0
Toch wel een teleurstelling voor mij. Er zitten misschien een paar leuke deuntjes tussen maar nummers zoals Pulse hoeven voor mij echt niet. Geef mij maar de OMD van Dazzle Ships en voorgaande albums.
Ik zou ze graag willen gaan bekijken in de AB maar met dit album ben ik nu toch wel aan het twijfelen geraakt. Het is tenslotte een tour ter aanleiding van deze plaat..

Pixies - Bossanova (1990)

4,5
Volgens mij het beste album van de Pixies. Net zoals dazzler al voor mij opmerkte, dit album is een opeenvolging van topnummers, terwijl bij de andere albums die constante lijn doorbroken word met soms wat mindere nummers.
Als we dan toch wat uitschieters moeten aanduiden, Velouria en vooral Ana!!!!

Radiohead - OK Computer (1997)

5,0
De nummer 1 van de top 250.
Verdiend? Ik vind van wel.
Dit album was mijn eerste kennismaking met echte goeie muziek.
4 jaar geleden was ik echt enorme fan van Muse.
Op zoek naar informatie over hun nieuwe album toen, kwam ik terecht op een forum van een fansite.
Hier werd er beweerd dat als je van Muse hield, je zowiezo Radiohead geweldig ging vinden.
Ik begon dan wat op te zoeken over deze tot dan toe nog onbekend gebleven groep voor mij. Ik belandde op deze pagina en had meteen zin om dit album te ontdekken.
Met dit schijfje geniale muziek op de achtergrond en de repeatknop ingedrukt ben ik de hele examenperiode doorgekomen.
Toen is er een nieuwe wereld als het ware voor mij opengaan. Ik weet nog dat ik 's avonds in mijn bed lag te genieten met mijn oude walkman van JVC ingeplugd. Ik kon zo genieten van deze cd. Ik had dit ook al voordien gehad met Absolution van Muse maar nu was het toch nog een beetje anders en intenser.
Dit album had mij beet van begin tot einde.

Van de veelbelovende beginklanken van het magistrale Airbag tot de 'microgolfoven-ping' van The Tourist, alles klopt gewoon. Ik vind dat zelfs het nogal vreemde Fitter Happier hier niet uit de toon valt, in tegenstelling tot veel mensen. Karma Police was het eerste liedje dat ik pas echt kon waarderen. Vele luisterbeurten later, viel alles op zijn plaats. Ik herinner mij dat ik voordien ooit de videoclip van Paranoid Android op de televisie had gezien en dat ik geen hoogte kreeg van dat nummer. Het klonk saai en er was niets herkenbaar aan. Maar hoe geniaal is dit nummer eigenlijk.
Met OK Computer heb ik ontdekt dat je goede muziek pas echt gaat waarderen na ettelijke keren luisteren en beleven.
Je kan het vergelijken met olijven eten. Dat vind je pas lekker als je de smaak goed leert kennen. En wanneer je de smaak leert accepteren in je mond zonder vooroordelen, dan heb je alleen maar zin in meer. Maar smaken verschillen natuurlijk, het kan zijn dat je olijven blijft eten en het nooit echt lekker gaat vinden, dat is ook met dit album. Ik heb het geluk dat ik hier volop van kan genieten.

Onlangs heb ik de plaat nog eens opgelegd. Spijtig genoeg moest ik dit album lange tijd laten liggen, ik had hem namelijk te veel gehoord. Maar een tijdje geleden was het weer genieten, en nu vooral van Let Down, het viel mij echt op hoe sterk dat nummer eigenlijk wel is. Het zorgde voor veel kippenvel en zelfs tranen in de ogen. Dat kan ik van niet veel platen zeggen.

Mijn favorieten zijn toch nog altijd Paranoid Android, Karma Police en No surprises. Zalig.

5 sterren en een plaats in mijn top 10.
Chapeaux Radiohead!

The Antlers - Burst Apart (2011)

3,5
Na het geweldige Hospice dacht ik, ik ga deze ook maar eens grondig beluisteren.
Goed idee blijkt!
Na een twintigtal keer beluisteren doorheen het jaar volgt een recensie:

I Don't Want Love Mooie opener! Zet je al direct 'in the mood' voor de hele cd. Dromerige vocals en gitaren die voor een zalige sfeer zorgen.

French Exit Begint al met toffe bassen. Niet hetzelfde niveau als het beginlied maar zeker ook een goede song!

Parentheses Fijne warboel van bijna 'industriële' klanken die zich ontpopt tot een degelijk 'Antlers' lied maar niet meer of niet minder.

No Widows Yeesss, zo kennen we ze, begint direct goed en kippevelmomentje bij het zoemend geneurie gevolgd door een hoge stem van een vrouwenstem(?).

Rolled Together Weer die vrouwenstem met een door ruggengraat kronkelende huil. Dezelfde 'slowcore' klanken die zich herhalen tot, PLOTS, een 'Amnesiac (of was het Kid A?)'-achtige ontploffing die eigenlijk voor meer van hetzelfde zorgt maar dan met drums. Mooi droomlied.

Every Night My Teeth Are Falling Out Orange Juice vs Beach House gewijs, zorgen de mannen weeral voor een gezond lied dat stevig en abrupt eindigt.

Tiptoe Intermezzo die prachtig past in de sfeer. Eveneens de perfecte pauze om wat tot adem te komen.

Hounds Mooi mooi, oeoeoeoeoe.. mooie trompet ook..

Corsicana Dromen à volonté.

Putting the Dog to Sleep Niet voor niks de knaller op dit album, begint al mooi met de uit 'Two Weeks' van Grizzly Bear gepikte noot. Het opbouwende zingen doet me denken aan de Foals...

Kortom: Mooi album van constant niveau dat voortborduurt op de populaire klanken van tegenwoordige dream pop als Beach House, War Paint, Radio Dept. en dergelijke. Spijtig genoeg zal deze plaat mij niet lang bijblijven en zal ze noodgedwongen uiteindelijk naar de 3,5 afzakken, als ik het niet vergeet tenminste.

Misschien een plaatsje in mijn top 10 van 2011? Wie weet.

Update: Toch meteen aangepast naar 3,5; het blijft een meer dan degelijke plaat hoor! Maar gewoon met een korte houdbaarheidsdatum.

The Horrors - Skying (2011)

4,0
The Horrors gaan netjes de muziekgeschiedenis af:
Strange House: Punk (1976-1978)
Primary Colours: Post-Punk (1978-1980)
Skying: New Wave (1980-1982)

Vol argwaan moet ik toch toegeven dat ik deze plaat heel graag opzet!
De vorige plaat is wel nog altijd beter, Joy Division en Public Image Ltd. vind ik gewoon iets leuker als Simple Minds en Psychedelic Furs..

Volgens mij ondergewaardeerd en zeker eentje voor mijn toplijstje van 2011!
Girls - Father, Son, Holy Ghost doet het pikken toch nog net iets beter.

The Legendary Pink Dots - The Maria Dimension (1991)

5,0
17 stemmen maar ?!
Wat een schande !
Hallucinerend goede plaat.

The Louvin Brothers - Tragic Songs of Life (1956)

4,0
Ook ik ben hier door dat ene boek met 1001 platen.
Het album brengt mij een beetje terug naar de sfeer die de film 'O Brother Where Art Thou?' bij mij bracht. Ik vond de liedjes in deze film wel veel beter..
Ik weet het niet maar country ligt mij precies niet zo goed. Ik heb geprobeerd om met zo weinig mogelijk vooroordelen te luisteren maar een lied zoals 'Kentucky', daar word ik echt niet zo warm van. In The Pines is misschien het liedje wat het best bij mij in het gehoor ligt. Maar het is niet dat ik het lied speciaal achterna ga om nog eens op te zetten.
Ik geef 2 sterren.

The Strokes - Is This It (2001)

5,0
Wow wat een zalige plaat, verhoogd naar 5 sterren!
Ik heb wel in de plaats van New York City Cops, When It Started op mijn versie van Is This It staan.
Maar dat vind ik ook wel een zeer indrukwekkend nummer (misschien wel beter?) dus dat is niet zo erg.
Serieus aant twijfelen om deze in mijn top 10 te zetten!
Hard To Explain

This Heat - This Heat (1979)

5,0
wilbur schreef:
Deze "moderne" plaat was vast heel leuk om te maken, maar niet om naar te luisteren.


Voilà en we zijn klaar met de plaat..

maar stel nu dat er meer in zit dan lawaai? Als ik hem nu beluister kan ik mij niet voorstellen dat dit ooit onhoorbare herrie en nietszeggende klanken voor mij waren!
Dat is het alleszins niet!

Een 4 want er staan echt vette nummers op en sommige nummers die ik waarschijnlijk nog niet helemaal vat, maar ja die waren dan ook missch leuk om te maken, maar natuurlijk niet om te luisteren.

Meneer Wilbur toch, wat ik niet snap is hoe je met deze instelling ooit pere ubu in je top 10 hebt gekregen of was dat een onbewust vriendendienstje? (Voor de rest echt een mooie top 10! en dat is niet sarcastisch of zo)