menu

Hier kun je zien welke berichten Yestsida als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Waka Flocka Flame - Flockaveli (2010)

4,0
Veel mensen zullen het niet met mij eens zijn maar dit is een moderne klassieker.

Trap bestond natuurlijk al langer dan dit album, kijk vooral naar de oude baas van Waka Flocka Flame (Gucci Mane), T.I. en Young Jeezy. Flockaveli is echter wel het eerste album waar Trap geëvolueerd was tot deze sound. De Trap tot op heden heeft het welgekende agressieve geluid door deze rapper en in het bijzonder de producer, Lex Luger, die verantwoordelijk is voor het bulk van de producties op dit debuutalbum. De pupil van laatstgenoemde, SouthSide, heeft het stokje de laatste jaren mooi overgenomen en is zelfs uitgegroeid tot mijn favoriete Trap-producer.

Hoogstaand is dit absoluut niet, een intelligent aspect heeft dit project evenmin. Dit is hersendood genieten met de speakers op het maximum. Trap is de overtreffende "trap" van het gangsta rap subgenre.
Waka Flocka Flame is over het algemeen een belabberd rapper maar dat geeft niet. Hij schreeuwt met zoveel overtuiging over deze magnifieke bangers en er zijn weinigen die op beats zoals dit passen zoals hij dat doet, hier is hij voor geboren. Trapbeats halen ook zelden het niveau van de klassiekers op Flockaveli hoor. Nogmaals: SouthSide vind ik één van de weinigen die hierna nog echt interessant uit de hoek komt.

Smetteloos is deze langspeelplaat echter niet. Fuck the Club Up, Homies, single O Let's Do It, For My Dawgs, Smoke Drank en Fuck This Industry hebben weinig met het subgenre te maken. Doe deze nummers weg en je hebt een regelrechte 4,5* te pakken voor mij. Buiten de hekkensluiter, Homies en For My Dawgs kunnen ze me ook maar amper boeien.
No Hands klinkt het commercieelst en is duidelijk gemaakt als single voor een groter publiek, een hitje hoor!

De overige nummers behoren stuk voor stuk tot de hardste nummers dat iemand ooit gemaakt heeft. Classic na classic.

Het album kent vele gastartiesten die ongeveer even veel talent hebben als de gastheer maar ik zou ze niet weg kunnen denken. Op een album zoals dit wil je geen toprappers en grote namen, de maten van de gastheer zijn exact wat dit nodig had. Enkel Wale en Roscoe Dash (toen toch) zijn grote bekende namen. Pastor Troy in het Zuiden ook nog wel, maar toch meer obscuur. French Montana (die hier niet slecht klinkt overigens) was ten tijde van dit project geen bekende naam.

Waka Flocka Flame en Lex Luger hebben met dit album naar mijn mening wel degelijk de blauwdruk afgeleverd voor Trap zoals dit nu al 12 jaar klinkt. Flockaveli is voor Trap wat hopelijk Pop Smoke en 808Melo met Meet the Woo voor Drill gaan doen.

Klassieker.

Dikke 4*.

Waka Flocka Flame - Flockaveli 1.5 (2015)

4,0
Waardige opvolger van Flockaveli!

Flockaveli is een subliem debuutalbum van deze geweldenaar. Triple F Life was een stapje terug, maar er valt nog genoeg moois te vinden op dat album. Buiten mixtape DuFlocka Rant 2 vond ik de mixtapes die ik beluisterd heb niets bijzonder... vanaf I Can't Rap heb ik zelfs de moeite niet meer genomen om ze te beluisteren.

Deze mixtape kan meer gezien worden als een straatalbum. Waka Flocka heeft dit project uitgegeven om zo een buzz te creëren voor zijn derde album (Flockaveli 2) in de hoop dat het label eindelijk de LP eens op de markt brengt.

Van nummer 1 tot en met nummer 15 is dit niets anders dan harde Trap Music, uitgevoerd door diegene dat verantwoordelijk is voor het subgenre's nieuwe sound.
Blue or Red is het beste nummer op Flockaveli 1.5, maar dit doet niets af van de kwaliteit van de rest. Allen zijn écht heerlijke trapnummers.

Chaz Gotti en Quavo zijn vervangbaar als gastartiesten, maar ze storen zeker niet. Wooh da Kid is net zoals altijd een prima toevoeging op z'n broer. Hij mag ook eens een EP of LP droppen hoor!

Het enige nadeel is in eerdere berichten al aangehaald: de geluidskwaliteit laat de wensen over. Sommige nummers hebben een storend geraak aan het begin of het einde en sommige nummers zijn stiller opgenomen dan het bulk. Je moet soms dus wat met de volumeknop spelen.

Het is je gelukt, Waka Flocka Flame... ik heb weer zin in Flockaveli 2!

4*

Waka Flocka Flame - Triple F Life: Fans, Friends & Family (2012)

3,5
Moeilijk om een beoordeling te geven aan dit album. Zoals Bennerd al aangaf is Flockaveli echt een neo-classic, deze is beduidend minder.

Het album kent te weinig harde knallers naar mijn mening. Let Dem Guns Blam, I Don't Really Care, Rooster In My Rari(!), U Ain't 'Bout That Life en bonustrack Inky zijn tof, maar niet hard genoeg voor Waka Flocka-begrippen.
Cash, Lurkin' en bonustrack Everything I Love zijn dan weer harder dan alles wat Waka ooit heeft gemaakt.
Lurkin' is echt zijn beste nummer ooit! Zélfs Plies komt hard.

Candy Paint & Gold Teeth is een nummer dat ik niet op dit album had verwacht. Geen Trap-nummer zoals we van de gastheer gewoon zijn, maar een heerlijk Southern Hip Hop nummer. Met Bun B en Ludacris die goed tot recht komen op zo'n nummer.

De niet genoemde nummers zijn niet veel soeps. Met als absolute dieptepunt Get Low. Ik zou het al iets minder erg vinden om het op Nicki Minaj's album te horen, maar op een Waka Flocka album kan dit echt niet vind ik.

Omdat er toch meer sterkere nummers opstaan dan zwakke geef ik het een 3,5* in plaats van een 3*.

Nog eens een dikke voor Cash, Lurkin' en Everything I Love!

WESTSIDE BOOGIE - Live at the Novo (2023)

3,0
Dit is wat ik wil horen van WESTSIDE BOOGIE.

De beste man rapt en harmonieert weer heerlijk over 3 sterke producties zoals hij dat op zijn twee albums ook zo goed deed. We spreken hier enkel over een magere 3 tracks die gecombineerd nog net geen 5 minuten duren, dat maakt deze micro-EP moeilijk te beoordelen.

Wel een perfecte instapper als je bekend wil geraken met werk van deze West Coast-rapper!

3*

WESTSIDE BOOGIE - More Black Superheroes (2022)

4,0
Dit is weer erg lekker hoor!

Het eerste album van de beste man sinds hij zijn artiestennaam van Boogie naar WESTSIDE BOOGIE gewijzigd heeft stelt absoluut niet teleur! Het is een fijne verderzetting van de sound die hij naar de wereld bracht op zijn debuutalbum. Shady/Interscope heeft hem weer volledige artistieke vrijheid gegeven en deze benut hij volledig, hij blijft mooi in zijn comfortzone.

Als rapper komt hij goed uit de verf maar hij blinkt nergens echt in uit. Boogie heeft naar mijn mening een aangename nasale stem die je een gevoel van gerustheid en relaxatie geeft. Ook op MORE BLACK SUPERHEROES harmonieert hij (vooral de refreinen) op lekker rustgevende producties waar toch nog genoeg bass in zit, iets wat hem goed afgaat. Op CAN'T GET OVER YOU laat hij het rappen zelfs over aan zijn twee gastartiesten en focust en hij zich volledig op zingen.
De meeste gastartiesten hebben een kleine ondergeschikte rol op de nummers maar passen allemaal wel heel goed op de plaat. Mijn favoriete gastbijdrage is zangers Mamii op het zomerse en onbezorgde NONCHALANT. Zelfs Soulja Boy, waar ik dus eerst schrik voor had, valt echt goed mee op die instrumental van CAN'T EVEN LIE dat meer in de Trap-richting ligt.

Als ik een minpunt moet geven zal het de laatste minuut zijn van WINDOWS DOWN. Na de strofe van Snoop krijgen we een korte interlude van 10 seconden en voor de resterende 45/50 seconden begint sonisch een volledig ander nummer, rare keuze.

Ik geniet hier weer ten volle van, dat doe ik ook nog steeds van Everything's for Sale. Net zoals haar voorganger wordt dit tweede studioalbum nergens spannend of écht memorabel maar Boogie weet goed verteerbare muziek te maken. Veel aandacht zal dit weer niet krijgen wat toch ook wel een probleem is van het label lijkt me (en de rapper zelf blijkt ook niet de actiefste). Shady Records/Eminem geven de artiesten dan tegenwoordig wel volledige artistieke vrijheid maar iets van promotie zit er niet echt meer bij zo te zien.

Probeer dit album uit, beste mensen! Het zal je niet wegblazen maar je gaat een aangename 37 minuten tegemoet.

4*

Westside Gunn - 10 (2022)

3,5
Het ligt wat in het verlengde van zijn vorige projecten.

Westside Gunn is (veel) kalmer dan wat we van hem gewoon zijn en is gelukkig niet meer zo in de overdrijf met zijn adlibs. Daringer speelt nog maar amper mee, op deze mixtape komt hij zelfs niet aan de bal en moet hij wederom plaatsmaken voor producers als Conductor Williams en Denny Laflare. Ook hier vind ik het productioneel wel oké maar uitblinken vind ik het amper doen. Het Trap-nummertje Flygod, Jr. is nog het enige dat er echt uitspringt maar dat heeft enkel te maken met het feit dat het sonisch totaal anders aanvoelt als de rest.

De kracht van Westside Gunn blijkt nogmaals het samenstellen van topartiesten. A$AP Rocky, Black Star en Run the Jewels had ik niet meteen verwacht in collaboratie met deze gastheer maar allen doen het prima! Verder vind ik Science Class met Busta, Ghostface, Rae en Stove God Cooks ook heerlijk. Die laatstgenoemde komt trouwens ook weer 6x voorbij, iets waar ik totaal niet rouwig om ben hoor!
De Griselda-posse cut Red Death is tof maar we hebben al betere groepsnummers gehad van deze crew.

Hitler Wears Hermes 10 wordt vooral gedragen door de gastartiesten, maar dat hoort zo toch wel bij een project van WSG. Als executive producer zit hij op zijn plaats.

3,5*

Westside Gunn - And Then You Pray for Me (2023)

3,5
Zo slecht is dit allemaal toch niet hoor.

Natuurlijk is Westside Gunn geen wereldrapper maar dat verwacht ook niemand meer denk ik, wat hij wel steeds goed doet is de executive producer zijn van een plaat en interessante gastartiesten voorzien op producties waar zij zich op hun plaats voelen. Ditmaal krijgen we niet enkel Boom Bap/underground achtige nummers te horen van WSG maar richt hij zich ook op het Trap-subgenre. Zoals hij zelf al voorspelde krijgt hij nu veel haat van vele trouwe luisteraars aangezien "pure" Hip Hoppers normaliter de Trappers niet hoog hebben zitten.

Kostas is een heerlijke trapcollaboratie tussen WSG, Conway en Benny. Dit trio hebben we nog niet eerder te samen gehoord op zo'n productie maar het gaat ze wel af naar mijn mening! Voornamelijk Benny en Conway rappen gewoon nog op het hoge niveau dat je mag verwachten.
DunnHill met Rick Ross is een banger van jewelste dat de laatste dagen een verschrikkelijk verslavende werking op mij heeft. Disgusting met UK rapper Giggs is voor mij ook wel een hoogtepuntje in dit subgenre. Ultra GriZelda is voornamelijk het vernoemen waard door Denzel Curry, als liefhebber van zijn muziek kan ik dit ook wel goed verdragen. Mr. Everything is ook wel een leuke collaboratie tussen de gastheer en Trap-legende Jeezy, Freddy Js erna is ook niet slecht.

Buiten dat subgenre is er ook nog ander lekkers te vinden op And Then You Pray for Me. Mamas PrimeTime knalt heerlijk door de boxen en het is fijn om JID te horen rappen tussen WSG en Conway.
Om Stove God Cooks wederom een aantal keren langs te horen komen is ook weer puur genieten, met name Kitchen Lights is inderdaad een duidelijk hoogtepunt van deze LP. House of GLORY is ook vreselijk aanstekelijk door die man "chopper out the wiiiindooow!!!".
Chloe met Ty Dolla $ign heeft ook nog wel iets maar is niet meteen een echte hoogvlieger. The Revenge of Flips Legs is ook een climax door geweldenaar Rome Streetz.

Is het allemaal rozengeur en maneschijn? Nee, absoluut niet. Deze plaat gaat met een speelduur van 1.15u en een goed gevulde tracklist van 21 jammer genoeg wel te lang door, er had behoorlijk gesnoeid in kunnen worden. Eenmaal het album opstaat storen de niet genoemde nummers niet maar ik zou er ook niet snel zelfstandig naar teruggrijpen.
De strofe van Westside Gunn op 1989 is vreselijk slecht door die stemvervormer, Stove God kan het gelukkig nog enigszins redden. JD Wrist heeft een productie waar het kwartje maar niet wil vallen bij mij.
Verder kan ik me wel storen aan de "bijdrages" van DJ Drama, Trap-A-Holics, DJ Swamp Izzo en DJ Holiday... hier zie ik het nut echt niet van in. Zo krijgt deze LP een mixtape-gevoel en dat lijkt me toch niet echt een meerwaarde te hebben?

Haar voorganger (Pray for Paris) was duidelijk beter en meer gefocust dan dit tweede deel, maar als liefhebber van de typische Griselda-sound én Trap kan ik dit zeker wel pruimen. Als je niets met het laatstgenoemde hebt kan ik me ook wel perfect voorstellen dat dit studioalbum niets voor jou is.

3,5*

Westside Gunn - Peace "Fly" God (2022)

3,0
Pfieuw, die beat van de intro! Spookt al enkele dagen door mijn hoofd.

Echt heerlijk, jammer dat die dan enkel maar voor een ingesproken intro dient. Don Carrera zorgt voor mij persoonlijk wel voor de beste productie op Peace "Fly" God met die instrumental. Voor de rest zorgt Westside Gunn hier wederom voor een rommeltje hoor. Volgens hem moeten we deze mixtape zien als een kunststuk, dat WSG een hoge dunk van zichzelf heeft mag geen verrassing meer zijn uiteraard.

Eigenlijk was ik niet van plan dit project een kans te geven aangezien dit ook maar geklasseerd is als mixtape in plaats van studioalbum. Wegens de speelduur van een halfuur, 4 gastbijdrages van Stove God Cooks en zelfs 3 beats van Madlib (Derrick Boleman, Horses on Sunset en Open Praise) toch maar een kans gegeven.

Over het algemeen zijn de producties op deze plaat te abstract voor me. De samples zijn te nadrukkelijk aanwezig en ze gooien er vaak maar extra instrumenten op die vaak vals klinken (Ritz Barlton bijvoorbeeld) gewoon omdat het kan lijkt wel. De eerste vijf producties zijn van Don Carrera maar enkel de intro komt bij mij echt lekker binnen... wat dan zoals eerder vermeld zelfs geen lied is.
Conductor Williams mag ook nog eens produceren voor de gastheer op Danhausen maar laat wederom horen dat ik zijn producties niet goed smaak.

Westside Gunn zelf is al niet de meeste interessante woordenkunstenaar en verdwijnt wat in het geluid en de drukte van de rommelige producties. Stove God Cooks is voor mij diegene dat op Peace "Fly" God steeds positief naar voren komt, hem vind ik niet verbleken in de beats. Horses on Sunset komt bij mij het beste binnen, wat voornamelijk door Stove God en Madlib komt!
De andere gastartiest, Estee Nack, laat ook geen sterke indruk na. Ook zijn solonummer Bobby Rhude klinkt wel oké maar niet meer dan dat.

Deze tape is wat ik tegenwoordig wel verwacht van deze gastheer. Abstracte beatkeuzes, een berg adlibs, WSG heeft "swag" in overschot maar is geen al te interessante woordenbuiger en de gastartiesten zijn de showstelers. Ook helpt het niet dat zo goed als elke track eindigt met een redelijk lange interlude.
Zoals ik al meerdere malen heb aangehaald is het misschien wel tijd voor Westside Gunn om zijn werk achter de schermen als executive producer met sporadisch een gastbijdrage verder te zetten.

Krappe 3*

Westside Gunn & MF DOOM - Westside Doom (2017)

3,0
Dit is amper een EP te noemen.

Westside Gunn is tof en was toen puur als rapper interessanter dan hij nu is vind ik persoonlijk. MF DOOM is één van de weinige legendes in Hip Hop waar ik nooit iets mee gehad heb.

Dit klinkt wel goed en ook DOOM trek ik hier wel goed maar ik zet Westside Doom ontzettend weinig op, met maar 2 tracks is er ook weinig om naar terug te gaan natuurlijk. Beide rappers leveren goed werk op de beats van Daringer en The Alchemist maar heel gedenkwaardig vind ik het niet.

3*.

Westside Gunn x Conway the Machine x The Alchemist - Hall & Nash 2 (2023)

Alternatieve titel: The Original Version

3,0
Mja.

Dit vervolg op Hall & Nash van Westside Gunn en zijn broer Conway the Machine moesten eigenlijk rond 2016 uitkomen. Rond die tijd hebben de Griselda-heren echter een deal gesloten met Shady Records waardoor de focus niet meer op Hall & Nash 2 lag en deze op de plank bleef liggen. De producer van dit project, The Alchemist, nam het op zich om het project eindelijk uit te brengen.

Het jammere is dat we iedereen al beter gehoord hebben. Voor Conway is dit het 7de project dat hij dit jaar uitbrengt en waar de meerderheid de middelmaat niet ontsteeg geloof ik wat moe geworden te zijn van hem, terwijl hij wel één van mijn favoriete rappers is.
The Alchemist produceert ook niet slecht, maar wederom: we hebben al beter gehoord.

Veel zal ik dit niet meer opzetten vrees ik. Een 13-in-een-dozijn Griselda/The Alchemist-plaatje.
Wel leuk om ScHoolboy Q nog eens te horen, wat mis ik die rapper.

3*

Willy Northpole - Tha Connect (2009)

2,5
Wat was het lang geleden dat ik dit nog eens beluisterd had!

Ik zie ook dat ik de enige ben dat een stem gegeven heeft aan dit album wat volledig onder de radar uitgekomen was. Willy Northpole had toch enkele grote namen rondom zich in deze periode. Als vriend van (Young) Hot Rod was hij geaffilieerd met G-Unit en zou hij normaal ook bij dat label getekend worden maar door een misverstand moest 50 Cent hier niets meer van weten. Dit debuutalbum, Tha Connect, heeft uiteindelijk het daglicht gezien via het label van Ludacris (Disturbing tha Peace) en Def Jam Recordings.
Het nummer The Story gaat over deze geschiedenis.

Tha Connect is een product geworden van haar tijd. Willy Northpole is niet de meest getalenteerde rapper, zijn stemgeluid en flow zijn relatief saai, de gastbijdrages zijn van het R&B-soort zoals toen gebruikelijk was en de producties stellen niet veel voor.

Intro is een leuke manier om het album te starten, pompende beat en Willy klinkt hongeriger dan op 90% van dit album. The Story vond ik vroeger veel leuker dan nu, wel leuk om meer perspectief te krijgen. De single Body Marked Up is een kleine klassieker al komt dit voornamelijk door de beat en het refrein wat een Lil' Wayne-sample is. Feeling Alright is nog een vrolijk nummertje. Ghetto Tour Guide is ook zo'n nummer dat ik vroeger leuker vond dan nu.

Nee, meer standaard als dit wordt het bijna niet. Inwisselbare rapper op inwisselbare producties die de tand des tijds vaak niet goed doorstaan hebben. Dit album was een zware flop dat zelfs niet gechart is op Billboard 200 (wat toen veel belangrijker was dan nu) en hierna heeft niemand ooit nog iets vernomen van Willy Northpole. Geen idee waar deze heer nu is maar het lijkt me straf dat hij nog muziek zou maken.

Verlaging naar 2,5* en ik durf wel stellen dat ik dit album nooit meer op ga zetten, enkel de single Body Marked Up misschien nog.

Wiz Khalifa - Blacc Hollywood (2014)

4,0
Genietbaar albumpje van Wiz Khalifa.

Hope, We Dem Boyz (+ remix), KK, House in the Hills, Raw, Still Down en You & Your Friends draai ik regelmatig. We Dem Boyz voelde ik tijdens de release van de single niet echt, maar deze track is uitgegroeid tot een plezierige knaller.

Promises, Ass Drop, Stayin' Out All Night, The Sleaze, No Gain en True Colors zijn op zich ook tof maar draai ik in mindere maten. De meeste nummers zijn misschien ook net iets té pop voor mij. Nicki Minaj laat zich weer positief horen op True Colors, ik begin zowaar zin te krijgen in The Pinkprint na haar recente gastbijdrages/remixes en eigen (street)singles.

Overduidelijke minpunten zijn de bijna twee minuten durende intro op Hope, dit had beter een aparte track geweest als je dan toch een intro wilt hebben.
So High wordt verpest door het overmatige gebruikt van 'uh huh' tijdens de strofes.

Nu staat Blacc Hollywood nog op 4* maar dit zie ik in de toekomst misschien nog dalen naar 3,5* omdat het hoge pop-gehalte me na elke luisterbeurt wat meer begint tegen te steken.

Wiz Khalifa, Big K.R.I.T. & Girl Talk - Full Court Press (2022)

4,0
Dit overtreft mijn verwachtingen!

De afgelopen dagen heb ik dit album ontzettend veel gedraaid, je bent er met een speelduur van een halfuur natuurlijk ook meteen doorheen. Mijn verwachtingen lagen niet heel hoog om eerlijk te zijn. Big K.R.I.T. mag dan wel één van mijn favoriete artiesten zijn maar Wiz Khalifa kon me na Rolling Papers eigenlijk nog maar amper boeien. Smoke DZA ben ik wat uit het oog verloren na zijn eerste twee albums en nu komt hij geregeld voorbij op Griselda-achtige releases wat ik een vreemde combinatie vind.
Net geen 10 jaar geleden bewezen de drie woordenkunstenaars op Only One wel een goede chemie te hebben maar Girl Talk kende ik echter enkel en alleen vaag van naam.

Girl Talk heeft aan elke track gewerkt als de producer van dit collaboratie-album zijnde, de rappers wisselen elkaar wat af. Put You On, No Singles, Ain't No Fun en Everyday zijn de tracks waar ze alle vier aan samengewerkt hebben. Season is een solotrack van Smoke DZA, Ready for Love van Wiz Khalifa en Fly the Coop van Big K.R.I.T..
Mind Blown bevat dan weer geen Big K.R.I.T., How the Story Goes geen Smoke DZA en Revenge of the Cool geen Wiz.

Wiz Khalifa was dus diegene waar ik het meeste schrik van had, hij drukte immers ook een beetje de pret op Stoner's Night met Juicy J dat eerder dit jaar uitkwam. Toen ik zijn openingsstrofe op Mind Blown hoorde vreesde ik dat mijn vermoeden bevestigd werd. Na vele luisterbeurten kan ik gelukkig concluderen dat hij gewoon ontzettend goed op Full Court Press past en zelfs zijn werk op de opener kan me nu wel bekoren. Zijn solotrack is zelfs een heerlijk feel-good nummertje!
Mensen die de raps van Big K.R.I.T. gemist hebben op zijn nieuwste album, Digital Roses Don't Die, kunnen hier ten volle aan hun trekken komen! KRIT blijft één van de meer interessante rappers van de laatste jaren en is normaal gezien pas volledig in zijn element op zijn eigen producties maar Girl Talk weet precies wat voor beats hij aan hem (en de twee anderen) moet voeren. Fly the Coop is, niet geheel verrassend misschien, mijn favoriete solotrack van de drie.
Smoke DZA past ook perfect in dit geheel, heel vreemd dat hij op de streamingsdiensten niet vermeld wordt als hoofdartiest. Dit album is even hard van hem als van de andere drie artiesten.

Girl Talk is absoluut dé verrassing van Full Court Press wat mij betreft. Hij levert ontzettend fijne, knallende en over het algemeen opbeurende beats af! Ik hoop meer van hem te horen in de toekomst.

Curren$y laat horen dat hij wel de vijfde hoofdartiest mag zijn op een eventueel vervolg van dit project. Hij past perfect bij deze nieuwe "supergroep"! Het is bijna jammer te noemen dat hij niet vaker voorbij komt op de LP.

Er zullen nog vele luisterbeurten volgen. Lekker feel-good album dat lekker in het gehoor ligt, als achtergrondmuziek en om aandachtig naar te luisteren. Het is redelijk simpel en absoluut geen zware kost maar dat moet ook niet altijd. Heerlijk viben op knallende producties en fijne raps van de drie rappers!

4*