menu

Hier kun je zien welke berichten jorro als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Aes Dana - (a) period. (2021)

4,0
(Eerder verschenen op jorros-muziekkeuze.nl

Aes Dana (mensen van de kunsten) is de artiestennaam van de Fransman Vincent Villuis. Hij maakt sinds 2002 albums onder deze naam. Daarvoor speelde hij als bassist en zanger in Coldwave bands.

Ik kan me voorstellen dat lang niet iedereen dit als echte muziek beschouwd. Lang uitgesponnen elektronische akkoorden die merendeels met weinig ritme en soms in lagen over de luisteraar worden uitgeworpen. Het is net als bij sommige moderne beeldende kunst. Dat kan ik ook! Thuis op mijn computer!

Maar dit kan echt niet iedereen. Het zit zo fantastisch in elkaar. Geen geluid te veel, te vroeg of te laat. Ineens opdoemende ritmes, galmen of echo’s. Als je er eenmaal in zit laat het je niet meer los!

Als eerste zou ik de luisteraar aanraden dit alleen per koptelefoon af te spelen. Zittend of nog beter liggend. Je zult merken dat het dan als een warme deken over je heen komt.
Het zijn bezwerende nummers die je ruim 1 uur en 10 minuten in buitenaardse sferen doen belanden.

Het is moeilijk te beschrijven muziek. Alleen is het wel muziek met uitersten. Het wel aardig vinden kan volgens mij niet, Het is zwart of wit en niet grijs. Je vindt het prachtig of je vindt het helemaal niks.
Mooiste periods zijn naar mijn mening Period 06_Haphazard en Period 08_Overpass

Airbag - A Day at the Beach (2020)

4,0
Airbag is een Noorse band (Oslo) die deel uitmaakt van de Neo-progrock stroming. Begonnen in 2004 als een band van vijf schoolvrienden. Afgaande op de informatie op Discogs zijn er daar nog drie van over.

In 2009 verscheen hun eerste album en A Day At The Beach is inmiddels het vijfde album.

Hoewel de band dus tot de neo progrock stroming wordt gerekend heeft de muziek veel kenmerken uit de jaren 70. Ik hoor nogal wat verwijzingen naar Pink Floyd. Het titelnummer deel 1 valt daar zeker onder. Echt vernieuwend is de muziek ook niet. En de gitaar in Into The Unknown is geleend van ene Gilmour. Verwacht dus geen gekke onverwachte dingen op het album

Mij maakt het niet uit, Ik schreef dat al eerder in een stukje op Music Meter. Mooi = mooi. Alleen het loopje in Megalomaniac is een beetje jammer. Les 1 van elke gitaarstudie en al honderden malen gebruikt. Wel fraai is de opleving halverwege het nummer. Toch een onverwacht aspect dus!

Altan - Another Sky (2000)

3,5
Altan is een Ierse folkband die in 1987 is opgericht. Het album "Another Sky" van de band is een diverse verzameling van reels en jigs, gekenmerkt door uitstekend vakmanschap.

De kracht van Altan als groep komt met name naar voren in de ballades, geleid door violiste en vocalist Mairéad Ní Mhaonaigh. Drie van de nummers zijn in het Engels gezongen, waaronder een cover van Bob Dylan's "Girl from the North Country", terwijl de rest in het Gaelic is.

Ik kon geen specifieke Britse of Ierse recensies vinden voor Altan's "Another Sky". Het album wordt echter over het algemeen goed ontvangen, met name vanwege de mix van Keltische folk en meer, traditionele folk.

Het album toont Altan's bekwame muzikaliteit en staat dus vooral bekend om de al gememoreerde ballads. Het album vertegenwoordigt een breed scala aan Keltische muziek, met zowel traditionele als hedendaagse elementen. Er is soms wat kritiek op de zang. Ik deel die kritiek niet.

Persoonlijk hebben de wat vlottere nummers mijn voorkeur (op dit album zijn dat de medleys). Daar hadden er wel wat meer van op het album mogen staan.

Angelo Branduardi - Alla Fiera dell'Est (1976)

4,0
Angelo Branduardi zag ik voor het eerst op de Duitse TV. Dat was denk ik in 1979. Hij speelde daar een of twee nummers van dit album. En ik was er direct enthousiast over. Prachtige melodieuze liedjes gezongen door een Italiaanse bard. Branduardi was langzaam aan het doorbreken buiten de Italiaanse grenzen.

Hij had van dit album (en later ook van andere) een Engelstalige versie gemaakt en dus ben ik de volgende dag naar de platenboeren in Groningen gefietst om te kijken of ik een album of misschien wel meer albums kon bemachtigen. En inderdaad stond de Engelse versie van dit album, getiteld ‘Highdown Fair’ in de schappen.

Ook mijn vriendin, nu mijn vrouw, was er gelijk weg van. Het duurde nog tot 1982 of 1983 alvorens we een live optreden hebben bijgewoond in de Maaspoort in Den Bosch. Een dijk van een optreden. Van de tour is een driedubbel live album uitgebracht wat ik nog regelmatig beluister (‘Concerto’).

Alle liedjes op het album maken een mens vrolijk. Branduardi begeleidt zichzelf op de viool, maar op het album wordt regelmatig een heel strijkkwartet ingezet, naast allerlei andere akoestische instrumenten. Het is moderne Folk met soms een ‘ouderwets’ jasje. Het titelnummer heeft ook de opbouw van een oud folk nummer. Het erg breekbare Il Funerale (de begrafenis) is een klein wondertje. De stem van Branduardi is misschien niet zijn sterkste punt maar dat maakt van dit nummer iets bijzonders.

Ik weet nog dat het concert met een lange intro begon die het publiek in een soort betovering bracht waarna het overging in L’Uomo e la Nuvola. Een nummer wat voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Het daarop volgende Sotto tl Tiglio is eveneens een pareltje.

Het album is wat mij betreft het beste wat Branduardi heeft gemaakt. Met recht een ware bard.

Antony and the Johnsons - Another World (2008)

4,0
De wereld van muzikale kunst werd deels opnieuw gedefinieerd met het verschijnen van 'Another World', een kleinood van een EP gebracht door Antony & The Johnsons. Dit mooie album onthult een diepgaande reis door het landschap van emoties, gedrenkt in een etherische sfeer die de luisteraar meevoert naar een andere dimensie.

Antony Hegarty, met zijn kenmerkende, huiveringwekkende vibrato, borduurt een rijk tapijt van klanken en sentimenten. Zijn stem, een amalgaam van pijn en puurheid, echoot door de zielen van degenen die luisteren, waardoor ze verankerd blijven aan elk woord en elke noot. 'Another World' is niet zomaar een muziekstuk; het is een bekentenis, een spirituele odyssee die de banaliteit van ons dagelijks bestaan overstijgt.

De titeltrack, 'Another World', is een lamentatie voor het verlies van de ongerepte natuur en een smeekbede voor een ontsnapping naar een onbezoedelde staat van zijn. Het is zowel een elegie als een wake-up call, verpakt in een melodie zo bitterzoet dat het je hart in een ijzeren greep houdt.

De overige nummers op de EP, zoals 'Crackagen', 'Shake That Devil' en 'Sing For Me', zijn diverse verkenningen van verlangen, verdriet en verlossing. Elke compositie is uniek, maar ze zijn alle verenigd in hun vermogen om de luisteraar diep te raken en tot nadenken aan te zetten.

In een wereld die vaak gedomineerd wordt door vluchtige trends en oppervlakkige genoegens, biedt 'Another World' door Antony & The Johnsons een zeldzame, onvervalste blik in de menselijke ziel. Dit is geen gewone EP; het is een kunstwerk dat weerklank vindt in de eeuwigheid.

Kortom, 'Another World' is een epische saga, verpakt in een klein formaat. Het is een testament van Antony Hegarty's ongeëvenaarde talent om de diepste krochten van menselijke emoties te verkennen. Voor degenen onder ons die dorsten naar echtheid in muziek, biedt deze EP een baken van licht in een soms duistere wereld.

Eerder gepubliceerd op www.jorros-muziekkeuze.nl

Aoife Ní Fhearraigh - Aoife (1996)

4,0
"Aoife" van Aoife Ni Fhearraigh is een album dat zich onderscheidt door zijn unieke klanklandschappen en emotionele diepgang.

In deze artistieke exploratie onthult Ni Fhearraigh een amalgaam van traditionele Ierse folklore verweven met een contemporaine resonantie die luisteraars meevoert op een idyllische odyssee. De melodieën, doordrenkt met de melancholie en vreugde van de Ierse ziel, werken als een spiegel van het rurale hart, waar elke noot en iedere trilling een verhaal vertelt van tijdloze tradities en vergeten legendes.

Het vocale bereik van Aoife is ronduit betoverend; haar stem, zo helder als een bergbeekje, vervoert de essentie van Ierse mythen en de zachte fluisteringen van de natuurlijke wereld. Haar interpretaties zijn geen simpele herhalingen, maar eerder een herinterpretatie van klassieke thema's door een modern prisma, waardoor elke track resonantie vindt in zowel het verleden als het heden.

De instrumentatie op het album biedt een rijk tapijt van klanken, van de serene tonen van de harp tot de diepe resonantie van de bodhrán, elke compositie vormt een harmonische synergie die de luisteraar meeneemt naar de groene heuvels en mistige kusten van Ierland. Het is een auditieve reis die niet alleen de oren maar ook de ziel raakt, een zeldzame fusie van natuurlijke schoonheid en muzikale meesterschap.

"Aoife" is, kort gezegd, een fijn werk dat getuigt van de kracht van muzikale vertelling. Het album staat als een monoliet van culturele erfgoed, een toetssteen voor diegenen die verlangen naar een diepere verbinding met de Ierse muzikale traditie en tegelijkertijd een brug willen slaan naar universele menselijke emoties. Het is een album dat niet enkel beluisterd, maar werkelijk ervaren dient te worden.

Waardering 7,5

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Arcana - ...The Last Embrace (2000)

4,5
geplaatst:
Bijna drie jaar na mijn vorige bericht over dit fantastische album kwam het weer voorbij in mijn lijstje met albums die ik regelmatig beluister. Vorig jaar heb ik daarbij een korte ode aan het album gecreëerd. Hierbij het legsel zoals dat vorig jaar op mijn site is verschenen.

Dit muzikale oeuvre, een odyssee in klank, biedt een diepe duik in de etherische wereld van neoklassieke en darkwave elementen, vervlochten met een mystieke sfeer.

De opbouw van het album is als een schilderij met sonische penselen; elke track voelt aan als een afzonderlijke penseelstreek die samen een meeslepend panorama vormen. De introductie van het album zet onmiddellijk een toon van verwachting en weemoed, als een fluistering van de oude wereld die tot leven komt in de moderne ether.

De stemmen op het album, zowel etherisch als krachtig, fungeren als sierlijke gidsen door de dichte nevel van de instrumentatie. Ze resoneren met een ongrijpbare kwaliteit, als de echo van dromen die net buiten ons begrip liggen. Het is alsof Arcana een brug bouwt tussen het sacrale en het profane, een pad biedend door het onbekende.

De instrumentale arrangementen zijn niets minder dan betoverend. De gebruikte instrumenten, van de diepe melancholische strijkers tot de subtiele, haast ongrijpbare, elektronische texturen, werken samen om een soundscape te creëren die zowel oud als nieuw voelt. Deze klanklandschappen nodigen de luisteraar uit om zich te verdiepen in hun eigen innerlijke reizen, begeleid door de mystieke sferen van het album.

Wat opvalt aan "The Last Embrace" is de cohesie tussen de nummers; ze vloeien naadloos in elkaar over en behouden toch elk hun unieke identiteit. Het is een album dat uitnodigt tot introspectie, een muzikale pelgrimstocht waarbij elke luisteraar zijn eigen geheime kamers van emotie en herinnering kan ontdekken.

In conclusie, "The Last Embrace" van Arcana is een prachtig album dat de luisteraar meeneemt op een transcendentale reis door klank en emotie. Het is een album dat niet alleen gehoord maar ook gevoeld dient te worden, een schatkaart naar de verborgen hoeken van de ziel. Ik raad iedereen aan die verlangt naar een diepere, meer betekenisvolle muzikale ervaring, om dit album te omarmen en de reis te aanvaarden die het biedt.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Ayreon - 01011001 (2008)

3,5
geplaatst:
Dit album, een amalgama van progressieve rock en verhalende diepgang, ontvouwt een kosmisch verhaal dat de luisteraar meeneemt op een reis door tijd en ruimte.

Ayreon's "01011001" is geen doorsnee muziekstuk, maar een episch narratief dat zich afspeelt tegen de achtergrond van intergalactische dilemma's en existentiële vraagstukken. Het album, dat fungeert als een brug tussen verleden, heden en toekomst, nodigt uit tot reflectie over onze plaats in het universum en onze interacties met de technologie.

De arrangementen op dit album zijn niets minder dan prachtig, een symfonie van eclectische instrumenten en stijlen die samensmelten tot een harmonisch geheel. Elke track op "01011001" is rijk aan textuur en emotie, waardoor de luisteraar zich volledig kan onderdompelen in Ayreon's uitgestrekte universum.

De vocale prestaties zijn een kernaspect van dit album, met een veelvoud aan gastzangers die elk een uniek personage belichamen binnen het narratief. Deze diverse stemmen verrijken het verhaal, brengen de karakters tot leven en voegen een extra laag toe aan de algehele luisterervaring.

"01011001" is niet slechts een muziekalbum; het is een album dat de grenzen van het genre overstijgt en de luisteraar uitdaagt om dieper na te denken over existentiële thema's. Ayreon bewijst wederom zijn meesterschap in het creëren van een meeslepende en diepgaande muzikale ervaring die zowel raakt als inspireert.

Concluderend, Ayreon's "01011001" is een werk dat zowel de geest als het hart aanspreekt. Het is een must-listen voor liefhebbers van progressieve muziek en verhalende kunst, een album dat nog lang na de laatste noot blijft nazinderen.

Eerder gepubliceerd op www.jorros-muziekkeuze.nl