menu

Hier kun je zien welke berichten musicfriek als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

R.E.M. - Accelerate (2008)

2,5
Nou, idd, wat een vreselijke domper, deze R.E.M. Voor mij het minst goede album van hun. Heb hier slechts 2,5* voor over, de eerste keer dat ze een onvoldoende halen van mij. De nummers vliegen het ene oor in en het andere uit om vervolgens heel snel vergeten te worden. Weinig memorabel, dit album.

R.E.M. - Automatic for the People (1992)

5,0
Shangri-la schreef:
Mijn favoriete R.E.M. platen komen uit de begintijd t/m green, het meeste wat daarna gekomen is vind ik stukken minder met uitzondering van deze mooie herfstplaat. 4*

Inderdaad, nu je het zegt, ik werkte in de nazomer van 1992 op Schiermonnikoog in de horeca. Was wel lachen, met zijn drieen een kamer delen en deze plaat was toen net uit.

Ik vergeet nooit weer hoe zo'n indruk deze plaat op me maakte. Een collega van mij (ik werkte in de bediening) vond deze plaat ook helemaal geweldig. Zaten we samen op de boot op de heenreis en luisterden naar dit album.

"Hey Kids, rock 'roll, nobody tells you where to go, baby
Hey kids, where are you, nobody tells you what to do, baby'


De sfeer van dit album paste perfect bij dit mooie eiland. 's Nachts op een broeierige avond gingen we getogen met een fles passoa naar het strand. Met z'n allen zaten we daar te genieten en het nummer Nightswimming draaide:

''Nightswimming deserves a quiet night
The photograph on the dashboard, taken years ago,
Turned around backwards so the windshield shows
Every streetlight reveals the picture in reverse
Still, it's so much clearer
I forgot my shirt at the water's edge
The moon is low tonight''

''Nightswimming, remembering that night
September's coming soon
I'm pining for the moon
And what if there were two
Side by side in orbit
Around the fairest sun?
That bright, tight forever drum
Could not describe nightswimming''


Dit is voor mij gewoon de soundtrack van Schiermonnikoog
Een album als deze zouden ze nooit meer maken. Onmogelijk natuurlijk, dit is gewoon perfectie. Voeg daarbij nummers toe als Try Not to Breathe en The Sidewinder Sleeps Tonite (met dat lachje van Michael Stipe, geweldig gewoon, heel meilig, maar ook weer steengoed).

En misschien wel het mooiste nummer:

''The ocean is the river's goal,
A need to leave the water knows
We're closer now than light years to go.

I have got to find the river,
Bergamot and vetiver
Run through my head and fall away.
Leave the road and memorize
This life that pass before my eyes.
Nothing is going my way''


Melancholischer kan het gewoon niet. Nee, dit album blijft voor mij hoe dan ook op 5 sterren staan. Je hebt soms platen die niet kapot kunnen en dit is er een voorbeeld van. Zoals Shangri-la al zei: de ultieme herfstplaat

R.E.M. - Dead Letter Office (1987)

3,5
Voor mij voeren hier de rustige songs de boventoon. Ages of You, Pale Blue Eyes en King of the Road vind ik zalige toppers van deze band. Destijds veel gedraaid, maar ligt inmiddels wat stof te happen, hoog tijd weer dus om te draaien. Ik zal hoe dan ook altijd een zwak voor R.E.M. blijven houden.. (Ondanks het mindere Accelerate)

Hjalmar schreef:
Ook wegwerpnummers van REM waren in die tijd zeker nog honderd keer beter dan wat er toen in de hitparade stond.

Eens.

R.E.M. - Live (2007)

4,0
Zo, 1 maal beluisterd en het klinkt inderdaad erg fijn weer. En herkenbaar ook, want ik was bij het concert in Ahoy die ze een tijdje terug gaven. De tracklist is nagenoeg hetzelfde als ik toen heb meegemaakt. Ik stond helemaal vooraan en man, wat heb ik genoten van Stipe en co toen

Dat er veel nummers op staan van Around the Sun is logisch, maar vind het wel een klein beetje jammer, want de liveversies van Ascent of Man (vals, schreeuwerig) en Final Straw vind ik nu niet bepaald sterk te noemen. Leuk dat Stipe zegt dat Electron Blue zijn favoriete track is van Around the Sun, de mijne ook Maar voor de rest wordt een feestje gebouwd met prima liverversies van al hun klassiekers.

De dvd ga ik vanavond eens rustig bekijken, ik kom voor nu uit op een dikke 4 sterren.

En nu maar hopen dat ze binnenkort met nieuw werk komen

R.E.M. - Monster (1994)

3,5
Ik draai dit album ook nog maar amper. Wat de vorige 2 heren schreven is idd erg herkenbaar. En wat had ik graag gewild dat ze meer nummers gemaakt hadden als What's the Friekuency, Kenneth?( ) Zo heerlijk rauw en dat valse gitaartje maken het nummer tot een perfect geheel. Strange Currencies is ook zeker een favoriet van me, heerlijke intens gezongen ballad zoals we van meneer Stipe gewend zijn. Ik zweer bij dat soort nummers.

Bang and Blame, Tongue en Crush With Eyeliner blijven ook toppers wat mij betreft. Al met al toch een dikke 3,5*.

R.E.M. - New Adventures in Hi-fi (1996)

3,5
Hierbij een poging om dit album te recenseren. En dat is knap lastig als je het mij vraagt. Van alle R.E.M. albums vind ik deze tot op de dag van vandaag nog steeds hun meest moeilijke en hun meest ontoegangelijke plaat.

Gisteravond gedraaid en momenteel draait hij weer. Wat ik destijds toen hij uitkwam (op paar weken na, exact 10 jaar geleden alweer) had, heb ik nog steeds. Ik kan mijn aandacht er niet bij houden na verloop van tijd bij dit album. Zoals eerder gezegd, tot Leave is het prima te doen, maar daarna zakt het echt in, wordt het soms zelfs vervelend.

Bij de meeste users zal het bekend zijn dat ik R.E.M.-liefhebber van het eerste uur ben, maar blijkbaar houd ik toch van een andere R.E.M.-stijl.

How the West Was Won and Where It Got Us:

Ingetogen opener van het album, zeer subtiel gedaan met dat pianootje. Maar ik heb niet zoiets van, wauw, wat een fantastische song! Daarvoor gebeurd er te weinig. Het nummer had ook wel iets minder lang mogen duren. 3,5*

The Wake-Up Bomb

Dit is weer een ouderwets lekker rockend nummer. Stipe zijn stem wordt soms vervormd, wat zeker bij het nummer past. De gitaar wordt hier niet geschuwd. Prima plaat. 4*

New Test Leper

Een nummer zoals we van ze gewend zijn. Vol melodie, dit nummer had ook prima gepast op voorganger Monster. Heerlijke plaat. 4*

Undertow

Enorm veel bombast in dit nummer, teveel als je het mij vraagt. Stipe zingt ook niet echt plezierig. Kan vrij weinig met deze plaat. 3*

E-Bow the Letter

Hier hoef ik maar kort en krachtig over te zijn. Een van de beste R.E.M. nummers ooit. Punt. 5*

Leave

Een love-it-or-hate-it-song. Jonnie zei het al heel treffend. Dit nummer doet me vooral denken aan What's the Frequency Kenneth. Wel met verschil dat ik die beter vind. Die sirene en "smerige" gitaar passen perfect hier. Ruim 7 minuten genieten toch wel. 4*

Departure

Veel oerschreeuwen hier. Wordt weer lustig op los gerockt met gierende gitaren. Niet echt mijn favoriet. 3*

Bittersweet Me

Een verademing na Departure. Begint prima, maar ook dit nummer weet me niet te overtuigen. Er gebeurd me te weinig in, weinig spannend dus. 3,5*

Be Mine

Niemandalletje wat me totaal niks doet. Ik zit steeds te wachten wanneer het nummer nou eens echt begint. 2,5*

Binky the Doormat

Hier veer ik weer even rechtop in mijn stoel. Het begint goed, maar na aantal minuten zakt het toch weer in. 3*

Zither

Een instrumentaal nummer wat verder weinig om het lijf heeft. Had van mij ook niet op dit album gehoeven. 2,5*

So Fast, So Numb

Dit vind ik dan weer een erg sterk nummer (jaja, toch nog wat positiefs ). Dit nummer heb ik destijds samen met E-Bow ook het meest gedraaid. 5*

Low Desert

Ook hier valt weinig te ontdekken, eentonig nummer. 2,5*

Electrolite

Een ouderwets nummer wat zo op Automatic for the People had kunnen staan. Eindelijk weer dat pianootje terug. Dit is R.E.M. zoals ik ze graag hoor. 5*

Nou, de conclusie moge duidelijk zijn. Ik vind dit dus een van de mindere albums van de heren. Een voor mij weinig geslaagd experiment dus. Wel opvallend dat juist deze bij veel users de favoriet is. Ik kan me er echt niks bij voorstellen. Ze hebben zoveel betere albums dan deze. Opvolger Up bv. kan ik al heel wat meer mee. Mijn score stond op 4 sterren, maar deze blijft helaas niet staan dus.
Halfje terug naar 3,5*

R.E.M. - Reveal (2001)

4,0
Heb zelf ook vol punt van dit album afgedaan. Merk toch dat ik het zelden nog luister en vind dit toch een van hun mindere albums samen met New Adventures in Hi-Fi. Beat A Drum is altijd mijn favoriet geweest. Het hele album straalt voor mij een beetje 60's stijl uit, maar niet geheel geslaagd. The Lifting skip ik zelfs altijd, gewoon irritant om naar te luisteren.

R.E.M. - The Best Of (1991)

5,0
Deze verzamelaar heb ik werkelijk helemaal grijsgedraaid, voor mij het ultieme feel-good album. Geen enkel zwak nummer te vinden hierop en ik moet zeggen dat deze nummers me meer bij blijven dan de periode van de laatste 10 jaar.

Favo's zijn hier Rockville (zo heerlijk vrolijk!), Finest Worksong, Fall on Me, Radio Free Europe en natuurlijk The One I Love. Als ik deze weer draai, dan weet ik weer waarom R.E.M. een van mijn lievelingsbands is

R.E.M. - Up (1998)

5,0
Mijn grote favoriet van dit album is altijd hetzelfde geweest van begin af aan. Misschien vind ik het wel het beste R.E.M.-nummer ooit. Ik hou dus ontzettend van de wat rustigere nummers van Michael Stipe. Zijn stem komt daarbij erg goed tot zijn recht.

Waar de meeste mensen een broertje dood aan hebben, nrs. zoals Hairshirt, Electron Blue, You Are the Everything etc etc, die boeien mij eigenlijk het meest. Het zal wel de melancholie van Stipe's stem zijn. Een ding weet ik wel, zijn stem verveelt me nooit en dat zal ook de reden zijn dat ik al 17 jaar een enorme bewonderaar ben van deze band.

Ook vorig jaar naar hun concert geweest in Utrecht en wat een waanzinnige ervaring! Stond op de 1e rij en kon Stipe's "moves" bijzonder goed zien. Dat typische dansen van hem zal ook altijd hetzelfde blijven denk ik..

Steevast komen ze om de 2 jaar met een nieuw album, dus zo rond oktober verwacht ik wel weer hun volgende. Eens kijken wat ze nu weer gaan neerzetten. Hun laatste, Around the Sun, vind ik persoonlijk een erg sterk album. Met Leaving New York en Electron Blue als uitschieters.

Enfin, ik blijf maar lullen haha, oh ja, waar ik dus mee begon, mijn favoriet van dit album... (Beetje luguber misschien), maar die gaat gedraaid worden op mijn funeral... Falls to Climb.

Racoon - Till Monkeys Fly (2000)

3,5
Prima plaat van deze band. Dit is tot nu toe wel mijn favoriet van hun gebleven. Sterke songs als Feel Like Flying, Smoothly en Blue Days blijven nog fier overeind staan. En dit album klinkt nog lekker fris, iets wat ik bij de andere albums mis. Ik vind nu vooral hun ballads niet zo interessant meer, ze lijken wel erg veel op elkaar. Bij tijd en wijle erg leuk om weer eens op zetten.

Real McCoy - Another Night (1995)

2,0
Vreselijk goedkope dance dit album. It's On You uit de jaren 80 vond ik nog wel leuk nummertje, en van deze was destijds Another Night wel aardig. Maar een heel album ervan is mij iets teveel gedreutel. Zal de cd binnenkort weggeven (als iemand het nog wil hebben, ik betwijfel het... )

Reb Fountain - Reb Fountain (2020)

4,5
Dit gebeurd me niet vaak, gelijk bij 1e draaibeurt dat ik echt alle nummers goed vind. Wat een ontdekking, deze Reb Fountain. Er hangt een heerlijke sfeer rondom dit album en ze zingt echt loepzuiver. When Gods Lie is een duet met Finn Andrews van The Veils en hun stemmen matchen echt heel mooi. Hier en daar horen we strijkers, heel subtiel gedaan.

Ze draait toch al een tijdje mee zo te zien, maar op deze site (nog) helemaal geen stemmen voor haar. Ga nu op terugwerkende kracht haar vorige albums eens beluisteren, want haar stem pakt me gelijk.

Ik kan hier echt niet minder dan 4,5* aan geven en 2 favoriete tracks aanvinken? Nee, dat lukt me nu nog niet, teveel onder de indruk van dit album, de tijd moet uitwijzen welke tracks het best overeind blijven.

Samen met Lido Pimienta's Miss Colombia mijn favoriete albums van 2020 tot nu toe.

Rebel MC - Rebel Music (1990)

Ik weet niet wat het is met die eerste 2 nummers van dit album, maar ik schaar ze persoonlijk onder danceklassiekers. Een van de eerste keren voor mij ook dat ik in aanraking kwam met rap. Okee, het is geen hogeschoolrap, maar interessant vond ik het toen wel.

Solo scoorde hij nog met het nummer Better World en daarna is er praktisch niks meer van deze Rebel MC vernomen..

Red 5 - Forces (1997)

Soms heb je van die nummers die eigenlijk waanzinnig simpel zijn, maar je toch altijd weten te boeien. Ik heb dat dus met de hits van dit collectief. Eerst had je Da Beat Goes en de 2e single I Love You...Stop! had er veel van weg. Neemt niet weg dat het beiden gewoon retestrakke dancetracks zijn waarmee je menig dansvloer in vervoering kunt brengen. Zodra een van deze nummers voorbij komt, dan gaat steevast de volumeknop omhoog en dan is het geblazen.

Red Box - The Circle and the Square (1986)

2,5
Onvervalste jaren 80 pop. Als kind (en nog wel eigenlijk ) vond ik For America een heerlijk nummer.

Ook Heart of the Sun en Lean on Me zijn de moeite waard. Wel typisch geval van een one-hit wonder.

Reloaded 2 (2001)

3,5
Prima verzamelaar die in Engeland uitgebracht is. Fame heeft af en toe van die uitverkoopdagen voor klanten met een pas en dan is het snoepen geblazen. Voor weinig geld heb je leuke cd's. Dit is er eentje van. Vooral het nummer van Dusted vind ik geweldig. Ligt regelmatig in mijn cd-speler

Richard Marx - Repeat Offender (1989)

2,0
Matig album van deze Marx en ook zijn meest bekende. Hapklare pop/rocksongs waar men zich geen buil aan kan vallen. Toen vond ik dit nog wel aardig, maar nu doet het me vrijwel niks meer. Right Here Waiting werd zijn grootste hit, toen prachtig, nu krijg ik er vooral jeuk van. Satisfied zorgt nog voor de 2 sterren die ik hieraan kwijt kan.

Rob 'N' Raz feat. Leila K - Rob 'N' Raz feat. Leila K (1990)

En op dit album werd Leila K dus bekend. Got to Get werd een enorme hit en terecht als je het mij vraagt

Daarna scoorde ze nog een wereldhit met het irritante Open Sesame. Toen leuk, maar nu...

Robert Wyatt - The End of an Ear (1970)

4,0
Na Rock Bottom mijn 2e Robert Wyatt-album. De combi van rock/jazz klinkt hier ook weer erg prettig in de oren! Je moet wel tegen een beetje freaky kunnen, je wordt soms alle kanten op geslingerd met deze muziek.

Muziek die ik vooral heel mysterieus vind, het valt nooit echt te doorgronden. Keer op keer word je verrast. Begin met 4 dikke sterren en hoop dat deze man wat meer aandacht krijgt hier.

Roberta Flack - First Take (1969)

4,5
Alsof covers de ergste dingen op de wereld zijn Waar ik niemand over hoor is de sfeer die dit album uitdraagt. Zo heerlijk broeierig en warm tegelijk. Ben inmiddels smoorverliefd op haar stem geworden, man, die is echt zo helder en zuiver. Ik zit tegen die 5 sterren aan te hikken hoor

Rod Stewart - The Best Of (1989)

3,0
Vooral zijn oudere nummers kan ik wel waarderen. Baby Jane, Maggie May... heerlijk toch? Everything but the Girl (als ik het goed heb..) coverde heel verdienstelijk I Don't Want to Talk About It, maar de versie van Rod blijft voor mij de enige echte. Al met al wel 3* waard.

Roger - Unlimited! (1987)

Deze man heeft aantal jaren terug nog redelijk wat succes gehad met Dr. Dre (California Love, dat gesynchroniseerde stemmetje is van deze man, Roger Troutman).

Ken eigenlijk alleen de hitsingle van dit album, I Want to be Your Man, je haat het of je vind het heerlijk. Ik kies voor het laatste. Ligt nog ergens in een bak met singles.

Ron Sexsmith - Ron Sexsmith (1995)

4,0
Liefhebbers van Damien Jurado, Elliott Smith etc. kunnen dit gerust eens proberen. Typische singer/songwriter muziek die erg prettig in het gehoor ligt. Toch wel een mooie ontdekking, deze Ron Sexsmith. Zijn nieuwste Time Being is nog even wat beter dan deze. Aanrader!

Ron Sexsmith - Time Being (2006)

4,5
Ik verhoog deze naar 4,5 glitters, wat een ijzersterk album is dit! Wel een van de betere in het singer/songwriter-genre. Prettige stem, mooie teksten en eenvoudige muziek. Knap dat je dan zo'n boeiend album kunt maken

Roo Panes - Quiet Man (2018)

5,0
Dit album heeft vorig jaar een deluxe release gehad met daarop veel live-optredens en 4 nog niet eerder uitgebrachte singles. En laat nou net mijn favoriet van hem daar bij staan, een nummer wat op het allerlaatste moment destijds dit album niet haalde, maar nu wel in volle glorie te bewonderen: Soldier of Hope. De sfeer en de tekst in dit nummer is zo mooi. Tracks 13, 14 en 15 zijn de andere singles, maar die pakken me iets minder.

Nog steeds mijn favoriete album van 2018, je moet er van houden, deze 'trage' folk, maar wat hij allemaal met zijn stem kan, hij is er mee gezegend.

Naast Soldier of Hope zijn Narrow Road en titeltrack Quiet Man de favorieten, vooral omdat hij in deze nummers zo de hoogte in gaat, ik sta elke keer weer versteld dat iemand dit kan met zijn stem.

Eind mei brengt hij een EP uit, genaamd Pacific en daar gaan we Roo in een iets andere richting horen.

Roy Orbison - Mystery Girl (1989)

5,0
Wat een fenomenale stem heeft deze man toch. Dit gaat toch echt door merg en been, net zoals Antony (van the Johnsons) dat kan. Qua emotie scheelt de muziek van beide heren niet zoveel. In the Real World en A Love So Beautiful zijn prachtige ballads. Zijn stem doet me ook regelmatig aan Chris Isaak denken, maar Roy is stappie hoger. Wil je het ultieme zomergevoel weer even krijgen? Draai dan eens You Got It en California Blue

Vooruit, ik verhoog naar 5 sterren, geen slecht nummer te vinden op dit album.

Ruth Jacott - Altijd Dichtbij (1998)

Alternatieve titel: De Hitcollectie

2,5
Dit is het enige album wat ik van deze zangeres heb. Zag dat deze nog niet op de site stond, dus bij deze

Als favorieten heb ik tracks 1, 4, 10 en 14 aangevinkt. Juist, de dansbare nummers, de ballads vind ik persoonlijk wat minder van haar. Veel gedraaid ook toen ik nog werkzaam was in een discotheek. Ze is erg populair onder het gayvolk kan ik jullie vertellen. Persoonlijk vond ik haar nogal irritant overkomen soms. Trouwens lang niks meer gehoord van haar.

Ryan Shaw - This Is Ryan Shaw (2007)

4,5
jelmer19 schreef:
Ik ben echt enthousiast over dit album!!

Ik heb exact hetzelfde als jelmer destijds. Op basis van Do the 45 heb ik het album de volgende dag gelijk aangeschaft. Op mijn werk in de cd-speler gegooid en werd letterlijk van mijn stoel geblazen. Al mijn collega's waren ook gelijk enthousiast. Dit is echt een heel erg lekker, swingend ceedeetje! De bonustracks staan er nu ook bij en de acapellaversie van I Found a Love toont aan wat een geweldige stem deze Ryan heeft. Do the 45 is momenteel een radiohit, maar is niet eens het sterkste nummer te noemen. Lekker terug in de tijd met deze mister Shaw, aanrader