menu

Hier kun je zien welke berichten Kondoro0614 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Accept - Restless and Wild (1982)

4,0
Mijn eerste ontmoeting met Accept nadat ik gisteren geconfronteerd werd door één van mijn beste kameraden en tevens metal fan om eens naar deze band te luisteren. Ik heb zo even via Spotify naar hun top tien gekeken waar ik 'Princess of The Dawn' tegen kwam en toen wist ik het zeker, met dit album wou ik beginnen met Accept. Een toch erg vermakelijk albumpje waarin veel leuke maar soms ook erg kleine solo's in voor komt en waar ik gewoon lekker naar kan luisteren wanneer ik me even wat rustiger wil voelen. Prima album met veel chemie hebben deze Duitsers mij overgehaald wat meer naar hun werken te luisteren en dat ga ik ook zeker doen!

Afsky - Ofte Jeg Drømmer Mig Død (2020)

4,0
Precies waar ik al een beetje bang voor was, 'Afsky' ligt met zijn tweede plaat eigenlijk in het verlengde van hun debuut uit 2018, waar ik niet al te huiverig over was. Wat mij meeviel, en waar ik ook deels opgelucht door was is dat 'Luk' wat melodischer aan het werk is gegaan, wat meer durft te werken met stiltes en dit ook heerlijk op pakt. Daardoor zijn de eerste twee songs van deze plaat echt goed, zoals ik het graag mag horen in de black metal. De mix is prima, en de sfeer is duister, meer depressiever dat zijn voorganger waardoor de plaat dieper en beter binnenkomt.

Toch kent ook deze plaat bij vlagen de lengteduur wat soms lang kan aanvoelen, dit omdat hij na de twee begin songs er weer vol in gaat. Zijn zang is overigens ook erg goed, en dat maakt de eenmansband 'Afsky' een prima schoolvoorbeeld in de black metal scene, toch weet ik niet of 'Luk' de kracht heeft om een soloproject verder te laten slagen. Want dan klinkt zijn sound toch echt niet goed genoeg, wat andere eenmansbandjes vaak wel mee dragen.

Afsky - Sorg (2018)

3,5
Als 'Afsky' iets meer rust in zijn tracks had gegooid was dit album één om eventjes niet meer te vergeten. Deze plaat beukt er op los, maar de constante hardheid word eentonig op zijn momenten, en '
Ole Pedersen Luk' peinst er niet over en kent nauwelijks rust, dus op adem kun je als luisteraar niet komen. Deze rauwe Black Metal plaat is eentje volgens de boekjes, en het koude kunstje is niet héél bijzonder meer te noemen. De depressievere klanken die door 'Luk' er in zijn geplaatst zijn niet altijd even voelbaar, dit omdat de plaat nogal emotieloos aanvoelde, de vocalen zijn van goede klasse, eentje zoals je graag hoort in black metal platen maar, iets waar 'Luk' wel wat meer mee had mogen spelen.

De mix is prima, het klinkt heel zuiver en dat is iets waar deze plaat zijn punten mee kan scoren. Ook besluit 'Luk' richting het einde van de plaat wat meer met melodieën te werken, wat het atmosferische gevoel kan geven, ook lijkt hij iets te werken met een synth, al was dat maar van korte duur. Dat geeft wel aan dat deze plaat zijn variatie mist, en iets wat ik wel meer had gehoopt in de plaat. Artwork is trouwens ook heel gaaf.

All That Remains - The Fall of Ideals (2006)

3,5
Een prima metal band met heerlijke sounds. De riff's , solo's zijn super lekker en ook de zang is prima. Een lekker mee-swing album en zeker van prima kwaliteit.

Alter Bridge - AB III (2010)

Alternatieve titel: AB III.5

3,5
Ik ben nooit zo gek fan geweest van AB III, al vanaf de release kreeg het album mij op bijna geen enkel nummer echt te pakken. Er zitten echt hier en daar wel uitschieters bij maar het meeste is soms wat eentonige kwak en het duurt allemaal maar wat te lang, een volle uur naar de zangkunsten van Myles Kennedy luisteren kwam mij neus gaten wel een beetje uit, en dan zakt mijn enthousiasme over Alter Bridge lichtelijk in (al weet ik dat het album hierna alles goed gaat maken). Zeker na zijn voorgangers, ook 'One Day Remains' niet vergeten word dit derde album een beetje in een hoekje gezet en klinkt allemaal niet zo indrukwekkend meer na een héél uur.

Er zitten echt wel wat uitschieters tussen en vooral na het openingsnummer kreeg ik al gauw het gevoel dat het niet meer fout kon gaan, wat was 'Slip to the Void' toch een heerlijk nummer die ik zeker vaker op ga zetten! Ook de nummers 'Show me A Sign' en 'Still Remains' klonken ook gaaf maar daar blijft het dan wel bij, de rest is niet slecht maar pakten me minder fijn dan deze drie. Op naar de volgende albums waarvan ik weet dat die wel een tikkeltje beter zijn, in mijn ogen.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. One Day Remains
03. AB III

Alter Bridge - Blackbird (2007)

4,5
Met het titelnummer raakte Alter Bridge de snaar goed, van binnen en op de speakers. Wat een ontzettend lekkere track was dit die ik zeker nog veel vaker ga opzetten maar, dan vond ik ik dit tweede album over het algemeen wel lekker klinken. Het is echter niet véél beter dan het eerste album, met hier en daar nog wat slome songs er tussen gegooid knalt Alter Bridge echter wel keihard door en dat had ik al wel verwacht aangezien ik het album al wel een langere tijd ken maar nooit intensief geluisterd heb.

Ik denk dat meerde 'Guitar Hero' spelers het zelfde hebben als mij, 'Ties That Bind' die naar binnenschiet als een torpedo, heerlijk hard nummer die ik destijds helemaal de knetter heb gespeeld, zeker rond die leeftijd was 'Alter Bridge' al gauw hard genoeg om naar te luisteren. Maar na het luisteren van het hele album blijkt 'Blackbird' meer in zich te hebben, en een tikkeltje beter te zijn dan zijn voorganger.

En nee, dat komt niet alleen door het nummer 'Coming Home' of 'Come To Life'. Waaraan ik helemaal verkocht ben is de titeltrack die er in gegooid is, wat een fantastisch nummer is dit zeg.. Jemig. Maar ook de ballad 'Watch Over You' raakt mij van binnen en is Blackbird wederom een leuk album van de heren van 'Alter Bridge'. Echter, slaat ook dit album niet in als de bom die ik had verwacht, en laten sommige nummers mij toch wel weer wegtrekken van de hoofdscore op dit album. Gaaf was die zeker en zelfs een tikkeltje beter dan het debuut.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. One Day Remains

Alter Bridge - Fortress (2013)

4,5
Heerlijke plaat zoals ik Alter Bridge me altijd had voorgesteld, en zeker een super goed album na het wat mindere 'AB III'. Ik kan wel rustig vertellen dat ik na dit album wel meer in Alter Bridge ben gedoken maar de woorden die mij na het debuut album verteld werden worden ook steeds meer waar, de stem van Myles word op den duur te eentonig waardoor de zit iets langer aanvoelt. Echter de eerste keer naar 'Frotress' luisteren viel best mee, en ging aardig snel maar de tweede keer was wat lastiger, de eentonigheid in zijn stem wat vooral bij het vorige album te merken was zit hier ook wel eens verwerkt, echter zijn de nummers wat meer uitgebreider met gitaar solo's en werkt Myles samen met Tremonti de nodige harde riffs en solo's eruit.

Toen dit album uit kwam in 2013 was ik vrijwel direct verkocht, vooral het eerste nummer 'Cry of Achilles' veroverde mijn hart en te twee nummers die volgen konden ook dat gevoel niet weer staan. Echter na 'Lover' is het harde geluid er nog wel maar de interesse en zin werd steeds minder, en dat was wel een valreep die 'Fortress' met zich mee bracht. Gelukkig konden de laatste drie nummers, startend met 'Cry a River' en eindigend met het titelnummer 'Fortress' weer veel goed maken, en daar was ik best blij mee.

Er word wat meer gefocust op de gitaarwerken van onder andere Myles en Tremonti, iets wat zeker niet misplaatst word als je het bekijkt van de vorige albums die er wat minder koek van hadden gegeten, en daardoor wat eentonig werden aan de standaard rock nummers. De nummers in 'Fortress' slaan een wat andere richting in, zwaardere riffs, lekkere lange solo's in veel nummers (niet alle) en een Myles die wat vaker zijn smoel houdt, dat is soms ook wel eens lekker. Dan sla ik toch weer de weg in, in het feit dat dit vierde album één van mijn favoriete albums is maar, hij kan net de nostalgie van het tweede album niet weg slaan.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. Fortress
03. One Day Remains
04. AB III

Alter Bridge - One Day Remains (2004)

4,0
Een samenwerking tussen deze heren is grandioos, Tremonti is sinds het laatste concert waar ik hem gezien heb toch wel gegroeid naar één van mijn favoriete gitaristen in de wereld en Myles zijn stem is gewoon heerlijk om te verwerken en om naar te luisteren. Ik ben bezig om alle werken van Tremonti langs te gaan door middel van marathons en dan mag ik Alter Brigde zeker niet vergeten. Dit debuut album van de jongens die al in 2004 uit wist te komen is strak, erg strak maar nog niet zoals ik gewend ben van de latere werken. De nodige solo's missen nog wel een beetje en hier en daar komen de rustige melodieën van 'Creed' nog naar boven gewerkt wat Myles dan wel beter weet te vullen.

Maar echt afkeuren doe ik het werk zeker niet, de titeltrack, 'Open Your Eyes' en 'Down To My Last' hebben prima gitaarwerken er in zitten maar zijn wel de enige drie tracks die volgens mij een rendabele solo wisten te verwerken, de rest klinkt soms vrij standaard maar met het nummer 'Metalingus' bliezen de heren mij zowaar omver. En dan krijg ik toch een beetje de herinneringen van de jonge Wesley terug die met grote ogen naar de vechtshow 'WWE' zat te kijken en dan altijd fanatiek fan van onder andere 'Edge' was die dit als titeltrack meenam. Het nummer luister ik dus al een enige tijd en verveeld op de dag van vandaag nog niet.

'Vroeger' was ik nooit echt fan van 'Alter Bridge', zeker niet van dit album. Toch heb ik er iets meer mee dan eerder maar vind ik het nog steeds niet zo fantastisch als dat ik anderen er over hoor te praten. Er zitten zeker gave nummers op (In Loving Memory was ik nog vergeten te noemen) maar gezien wat latere albums die ik toffer vind, raakt 'One Day Remains' mij toch minder hard.

Alter Bridge - The Last Hero (2016)

3,0
Echt héél bijzonder weet Alter Bridge niet meer over te komen, zeker na het fantastische album 'Fortress' vond ik dat 'The Last Hero' toch wat tekort schoot. Het is allemaal leuk en aardig maar echte vernieuwing mistte ik vaak een beetje. Tremonti blijft nog steeds een super gitarist en Kennedy blijft leuk zingen maar inderdaad, langzamerhand begin ik zijn stem wel irritant te vinden in een langere zit, een nummer is leuk maar het album was best lastig om door heen te komen. Hier en daar wat eentonigheid maar in het algemeen een best geslaagde album. En zeker een paar toffe nummers. Ik heb het allemaal wel gezien, de vonken spatten er niet meer van af en ik werd er niet meer warm of koud van.

(voorlopige) Eindstand:
01. Blackbird
02. Fortress
03. One Day Remains
04. AB III
05. The Last Hero

Gemiddeldes:
01. Megadeth 4,10*
02. Judas Priest 4*
03. Rhapsody (of Fire) 3.95*
04. Lamb of God 3.94*
05. Alter Bridge 3.9*
06. Motörhead 3.59*
07. Anthrax 3.55*
08. Breaking Benjamin 3.5*
09. Obituary 3.25*
10. Slayer 3.21*
11. Creed 3*
12. Twisted Sister 3*
13. Mötley Crüe 2.94*

Amenra - Mass IIII (2008)

5,0
Amenra is langzamerhand aan het doorgroeien tot één van mijn favoriete bands én ik krijg met de moment dat ik meer van deze band te zien krijg steeds meer spijt dat ik het openluchtconcert in het Goffert moest skippen (ik kreeg een laat aanbod om mee te gaan, show was uitverkocht) omdat ik de dag erna naar een zielig festivalletje zou gaan wat achteraf geen ruk aan was. Had ik toch maar meer voor het goeie gekozen.

Deze Belgische sludge eenheid zijn waanzinnig goed, en ik was normaliter eigenlijk alleen nog maar fan van het album waardoor ik ze heb leren kennen: 'Mass VI'. Dat album heb ik al helemaal kapot geluisterd en ik kom erachter dat de duistere, sombere en keiharde sfeer nog beter te horen is op hun voorgaande albums waaronder voornamelijk dit vierde maar ook het derde deel voor mij eruit springen. 'Razoreater' is langzamerhand mijn favoriete nummer aan het worden en ik kan nog erg lang naar deze vette band luisteren. Colin en Mathieu hebben een waanzinnige band gecreëerd die onder de fans echt zwaar geliefd wordt, en ik wil me daar langzamerhand bij gaan voegen.

Amon Amarth - Jomsviking (2016)

4,0
Heerlijk nieuw album van deze Zweedse metal band met een paar echt lekkere nummers erin. Ik vond de film CD zelfs fijn om naar te luisteren en mag graag deze band over het algemeen vaak beluisteren, fijne band met een leuke nieuwe CD.

4.0*

Amon Amarth - The Great Heathen Army (2022)

3,0
Amon Amarth zet nog verder een stapje achteruit, en speelt op safe. Dat is niet erg maar, voor de doorgewinterde fan verwacht je misschien weer een keer een piek naar de hoogtijden van de band. Je zag het van te voren al aankomen, en het kwam daardoor dus ook niet als een verassing. En dan blijf ik er bij dat deze band met 'Deceiver of the Gods' zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Men was al niet te spreken over 'Jomsviking' die ik persoonlijk nog wel erg leuk vond maar, de laatste twee prenten zijn gewoon niet meer wat het ooit was. En wat me nog steeds in de weg zit is dat men ook met de covers toch echt de mist in gaan, wellicht had de band een ander idee over de albumhoes, het is een kleine smet op deze plaat.

Daarbij zijn de meeste songs leuk om te horen, al is het volgens het AA boekje en totaal niks verfrissends en nieuws. Voor mij was het nummer 'Saxons and Vikings' de verassing van het album, en al vanaf de eerste luisterbeurt viel dit nummer mij erg op. Leuk gedaan ook. Alleen meer positiefs heb ik niet te vertellen over dit album, kan ik zo ook niet opbrengen. En dat vind ik toch wel een beetje spijtig.

Amon Amarth beschouwde ik toch een aantal jaar als één van mijn favoriete bands, en hoewel de oude muziek legendarisch vet blijft en ik altijd nog blijf opzetten (en zelfs in mijn top 10 voor komt) is dit album gewoon niet goed. Althans, niet goed? Niet binnen het verwachtingspatroon en binnen de discografie die deze band kent. Toch blijft de band een plekje in mijn hart houden, zodoende dat ik ook gewoon in oktober bij de liveshow met Machine Head ben.

Amon Amarth - Twilight of the Thunder God (2008)

5,0
Heerlijk Zweedse melodic-Vikingmetal die door Amon Amarth naar je oorschelpen toe gesmeten word. Met het topnummer 'Twilight of the Thunder God' heeft deze band er toch voor gezorgd dat mijn muzieksmaak drastisch naar de metal scène is geslingerd. Heerlijk album waarvan ik zo tussendoor nog lekker van kan genieten en daar heb ik zeker geen spijt van! Prachtig.

Angel Witch - Angel Witch (1980)

5,0
Het gelijknamige album met een gelijknamige nummer 'Angel Witch' is voor de Britse heren een ware knaller als debuut. Ik houdt van deze band een kleine marathon naar aanleiding van hun recent verschenen album. Het gelijknamige titelnummer is werkelijk prachtig, heerlijke sound en fantastische solo's. Ook het nummer 'White Witch' kon ik er waarderen.

Deze sound van nwobhm vind ik werkelijk prachtig. En de heren zitten zeker niet stil want naast een geweldige zang is elk nummer gevuld met prachtige gitaargeluiden en ook de drums mogen er wezen. De productie is top en ik kan niks anders dan genieten van dit mooie album. Met volle moed door naar de volgende!

Angel Witch - Frontal Assault (1986)

2,5
Helaas weet 'Angel Witch' met dit derde album echt niet te overtuigen. Het album is saai op elk vlak, de zang was redelijk maar ook niet echt het topje wat ze hebben gehad en de nummers waren niet boeiend. Ikzelf vond het nummer 'Evil Games' het boeiends en die komt nog van het vorig album af. 'Angel Witch' is zijn kracht hier compleet kwijt en ik vond de luister beurt maar matig en moeilijk door komen.

Voorlopige tussenstand:

01. Angel Witch
02. Screamin' N' Bleedin'
03. Frontal Assault

Angel Witch - Screamin' N' Bleedin' (1985)

Alternatieve titel: Screamin' 'N' Bleedin'

3,5
De plaat begint aardig spooky en daarna komen de heavy metal sounds er wel redelijk door heen. Toch is de band minder overtuigend als hun debuutplaat, de solo's zijn minder overtuigend en de songs weten minder ruig over te komen. De snelheid kent de band nog redelijk maar het is zeker niet hun topper. Ik denk misschien tot zoverre nog wel de slechtste plaat van 'Angel Witch'. Het nummer 'Evil Games' is inderdaad leuk maar ik vind 'Afraid of the Dark' ook wel inslaan. De rest is vrij standaard, de plaat eindigt griezelig en dan is het alweer geweest. Redelijke plaat, zeker geen hoogstaande topper.

Voorlopige tussenstand:

01. Angel Witch
02. Screamin' N' Bleedin'

Annihilator - Alice in Hell (1989)

4,5
En we gaan rustig door met deze klassieker. Ik wou de band al een langere tijd in een soort marathon beluisteren nadat ik ze vorig jaar op het Dynamo Metalfest heb gezien en we gaan zeer waarschijnlijk aanstaande 24 oktober richting de Hedon in Zwolle waar de heren live optreden. Het is dus nu even mooi de tijd om de platen langs te gaan en dan beginnen we echt met deze topper.

De kracht straalt er af, zeker het nummer 'Alison Hell' kent denk ik bijna elke metalhead wel. Je voelt dat de heren zeker een bepaalde klasse beheren en ze maken goede muziek toch heeft het nooit zijn pieken bereikt. De zang in dit album is leuk, maar de gitaarwerk is toch het sterkste wat de band beheert. Heerlijke riffs en solo's vliegen je om de oren met een beademend hoog tempo, leuk!

Annihilator - All for You (2004)

3,5
Waters die hier bijna alles op zichzelf neemt, en het lukt hem verdomme ook nog. Samen met een drummer en een zanger gaat hij de strijd aan toch een mooi album neer te zetten voor het publiek, met de gitaarwerken en basgitaar voor zichzelf en zelfs af en toe nog wat vocals. Dat die man getalenteerd is en een passie heeft om muziek te maken, of te wel een heel goede muzikant is daar gaan we gewoon niet over twijfelen want naast gitaarspelen kan hij ook erg goed overweg met de bas en lukt de zang hem steeds beter. Ik ben aardig positief over dit album, zeker als ik het nummer 'Dr. Psycho' opzet dan kan ik echt genieten. Het album kent heerlijke riffs en goede solo's en ook de ballad's zijn leuk. Ik heb me prima vermaakt met dit album. Toch haalt hij het niveau van sommige andere platen toch net niet, saai is anders.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Carnival Diablos
05. Refresh the Demon
06. All for You
07. Waking the Fury
08. Set the World on Fire
09. King of the Kill
10. Remains

Annihilator - Annihilator (2010)

4,0
Met deze plaat maken de heren wel degelijk hun comeback en tussen shizo deluxe en deze in hadden ze weer een totale inkakker. Ik ben zelf tijdelijk in een dipje geweest om deze marathon door te zetten omdat ik na het live concert van de heren wel een beetje uitgeluisterd was. Maar toch slaat 'Annihilator' je weer recht voor je bek met deze plaat, een ware keiharde binnenkomer met onder andere 'The Trend' die technisch en melodisch weer fantastisch in elkaar zit. Zo doet het gehele album niet ten onder van de gitaarkunsten van Waters. Ook Ambush vond ik erg vet. Wederom zijn het de vocals die mij een beetje tegen houden écht te genieten van de plaat maar buiten dat om, hij is weer goed hoor, en hopelijk blijven ze nu toch weer even in vorm.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Annihilator
05. Carnival Diablos
06. Refresh the Demon
07. All for You
08. Schizo Deluxe
09. Waking the Fury
10. Set the World on Fire
11. King of the Kill
12. Metal
13. Remains

Annihilator - Ballistic, Sadistic (2020)

3,0
Het is een herhalend recept van 'Waters' constant naar buiten brengt. En met de aankondiging van 'Ballistic, Sadistic' had ik eigenlijk niks anders verwacht. Het is duidelijk dat het standaard en vertrouwde boekje word gebruikt maar, echt een succes kon ik dit absoluut niet noemen. Buiten de leuke riffs hier en daar valt het album toch wat tegen, de meeste songs zijn niet zo sterk als ik had gehoopt, de zang is doorsnee en het is algemeen wel een saaie bedoeling.

Het heeft mij toch wel een drie keer geduurd om dit album helemaal af te luisteren, het album is daarvoor toch iets te saai. Ik heb ze vorig jaar live gezien, erg leuk optreden maar ik ben nu wel een beetje klaar met de band. Het is teveel van het zelfde, leuke riffs en solo's zoals we gewend zijn maar niks spectaculairs.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Annihilator
05. Carnival Diablos
06. Feast
07. Refresh the Demon
08. All for You
09. Schizo Deluxe
10. Waking the Fury
11. Set the World on Fire
12. King of the Kill
13. Ballistic, Sadistic
14. Metal
15. Remains
Gemiddelde: 3.50*

Annihilator - Carnival Diablos (2001)

4,0
Wederom een hele sterke en leuke plaat van 'Annihilator' die mij wel wist te overdonderen. De zang vond ik wat minder maar technisch en instrumentaal is het weer een meesterwerk en Waters blijft voor mij een hele goede gitarist. Jammer, ook wel na het lezen van het bericht voor mij dat 'Annihilator' nooit echt het gene krijgt wat ze verdienen, een band die wel meer populatie mocht krijgen want zeker onder de thrash blijft de muziek van deze band heel sterk. Er stonden weer een paar leuke nummers op, en het was weer genieten geblazen.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Carnival Diablos
05. Refresh the Demon
06. Set the World on Fire
07. King of the Kill
08. Remains

Annihilator - Criteria for a Black Widow (1999)

4,0
Wat zat ik vandaag toch blij op mijn stoel dit album te beluisteren. Dit komt toch wel omdat dit wel een hele lekkere comeback plaat is van de heren. Waters heeft met 'Remains' echt tekort gedaan, die was echt héél slecht naar mijn mening. Hier zit de pit er weer in, en een Randy Rampage die met de zang ook het album deels weet te redden. De riffs zijn weer vlijmscherp en de nodige solo's mogen er echt wezen. Bijna geen slappe hap meer te bekennen, nu was het gewoon weer lekker beuken en thrashen op 'Annihilator' stijl, heerlijk!

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Refresh the Demon
05. Set the World on Fire
06. King of the Kill
07. Remains

Annihilator - Feast (2013)

4,0
Met 'Deadlock' knalt de band weer naar binnen en dat nummer staat echt als een huis, vette riffs, gave solo's en leuke zang. Maar toch is de zang niet iets waar ik fan van ben, ik kan niet wennen aan de stem van Dave Padden. Het is allemaal standaard en typisch Annihilator, het echte Annihilator sound hangt er aan en de band is eigenlijk niks veranderd, zeker niet van het voorgaande succes. Ook de bonus CD, want op Spotify staat deze CD online met de vijftien bonustracks, allemaal klassiekers die volgens mij opnieuw ingezongen zijn. Leuk maar niet uitnodigend genoeg om de vijftien tracks allemaal langs te gaan.

De songs bevatten allemaal een lange tijdsduur, maar één nummer die in de drie minuten eindigt. Met voornamelijk 5+ minuten weet je vrijwel zeker dat je een aardige solo partij mag gaan verwachten van Waters en dat is ook zo. Elk nummer kent zijn standaard solotje zoals we deze echt gewend zijn van waters: ruig, hard en lekker snel. Toch is het wel iets wat we van deze band mogen verwachten, en lopen ze niet van een 'succespatroon' af. Echter is de vraag hoelang ik nog fan ben van deze sound, ik heb het langzamerhand ook wel een beetje gehoord nu.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Annihilator
05. Carnival Diablos
06. Feast
07. Refresh the Demon
08. All for You
09. Schizo Deluxe
10. Waking the Fury
11. Set the World on Fire
12. King of the Kill
13. Metal
14. Remains

Annihilator - For the Demented (2017)

3,5
Een aardig en leuke albumpje van Annihilator laat weten dat de mannen niet stil zitten en het nog steeds in hun hebben. Met heerlijke riffs, zang en solo's weet ook dit album van hun zich weer stevig neer te zetten met een mooie stempel. Wederom een heerlijke trashmetal band waarbij alles lekker verliep, en hoewel ik de band nog niet in zijn geheel ken (ik ken niet alle albums) klinkt dit nieuwe album weer heerlijk en waarschijnlijk ga ik ze live zien op het Dynamo Festival volgend jaar alleen dat is ook nog even afwachten, en dan ben ik benieuwd wat ze van dit nieuwe albumpje zullen spelen. Heerlijke zondag ochtend flik en dat was ook weer prima genieten.

Annihilator - King of the Kill (1994)

3,0
Ik ga toch wel mee in het feit dat ik deze plaat minder vind dan de vorige werkjes van 'Annihilator'. De band blijft te rustig, met hier en daar een stevig nummer tussendoor maar daar laten ze het wel bij. Ik zelf heb me echt vermaakt met het titelnummer 'King of the Kill' en het nummer 'Second to None' heb ik me echt vermaakt. Toen ik 'The Box' hoorde wist ik eigenlijk al weer genoeg, en was het voor mij ook niet echt een reden door te zetten het album verder te luisteren. Ik wist gelukkig dat er nog wel een paar leuke nummers op stonden dus dan pakte ik de draad snel weer op. Te rustig, te lief en de pit een beetje verloren. Zang was prima maar de band moet het toch echt van het technische geluid hebben, zo heb ik het al wel vaker ervaren bij 'Annihilator' helaas.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Set the World on Fire
04. King of the Kill

Annihilator - Metal (2007)

3,0
Wel leuk maar niet verbijsterend goed. Ik wil de marathon toch weer op pakken nadat ik in een lichtelijke 'Annihilator'-dip heb gezeten, dit voornamelijk na het concert in Hedon. Het album 'metal' bestaat voornamelijk uit gasten, die samen met Waters er een knallend spektakel neer willen zetten. Helaas slaat de vlam niet altijd even goed aan en buiten het toch wel vemakelijke nummer 'Clown Parade' (en ik vond 'Kicked' ook nog wel vermakelijk) om vond ik het album vrij doorsnee 'Annihilator' met toch soms wat eentonige zang en veel heftige en harde riffs met leuke solo's. Het is allemaal geen spektakel maar, wel gewoon leuk.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Carnival Diablos
05. Refresh the Demon
06. All for You
07. Schizo Deluxe
08. Waking the Fury
09. Set the World on Fire
10. King of the Kill
11. Metal
12. Remains

Annihilator - Never, Neverland (1990)

4,5
Met 'The Fun Palace' lieten de heren van Annihilator bijna merken dat dit album het debuutalbum neer ging halen, echter na dit nummer zakt voor mij toch dat gevoel wat weg wat ik wel bij het debuutalbum had, helaas. Dit maakt het zeker nog geen slecht album, sterker nog ik vind hem wel echt aansluiten bij het debuutalbum en dat is ook wel melodisch zo gezien. Toch is het wat minder hard, vond ik de vaart aanwezig maar ging nog niet zo snel in mijn ogen dan als het debuut. Heerlijk vermaakt met deze plaat, die overduidelijk nog wel vaker aan geslingerd zal gaan worden .

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland

Annihilator - Refresh the Demon (1996)

3,5
Hier laten Jeff Waters en co. eens horen waar zien wat ze in zich hebben. De wat 'softere' albums van hiervoor worden eigenlijk een beetje weggeblazen en dat al met de eerste drie nummers (en dan 'Awaken' even weggelaten). En wederom is ook hier de titeltrack het sterkste wat de plaat te bieden heeft. Technisch gezien is plaat heel erg sterk, leuke riffs en goeie solo's. De zang is nog steeds niet het geweldigste wat de band kent, al vind ik het wel een stuk beter dan het vorige album. Het rustige eruit, het hardere erin. Iets wat ik graag zie bij 'Annihilator'.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Refresh the Demon
04. Set the World on Fire
05. King of the Kill

Annihilator - Remains (1997)

1,5
Hier kon ik werklijkwaar helemaal niks mee. Het is echt veelste rustig, die slow-talking zang was na het eerste nummer al wel voldoende en de pit is er een beetje uit. Leuke riffs, dat is zeker waar maar het totaalplaatje klopte gewoon niet voor mij. Het schopte me inderdaad knetter hard tegen de scheenbenen aan want dit is niet de 'Annihilator' waar ik van hou. De hoes is ook al niet het beste wat ik ooit heb gezien, en Waters is hier duidelijk de mist mee ingegaan. Echt een hele saaie prent.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Refresh the Demon
04. Set the World on Fire
05. King of the Kill
06. Remains

Annihilator - Schizo Deluxe (2005)

3,5
Door het afgelopen concert van 'Annihilator' in Hedon Zwolle alweer bijna drie weken terug zat ik even tijdelijk in een banddipje, ik had even geen zin meer om naar de band te luisteren. Vandaag toch deze plaat maar aan geslingerd om zo mijn (tot nu toe) aardig succesvolle marathon te vervolgen en af te maken van deze heerlijke underdog thrashmetal band. Helaas wist deze plaat mij niet zo te pakken, er staan een paar leuke nummers op maar ik mis iets voor mijn gevoel. Maximum Satan is dan wel weer erg vet, en ook heel erg rauw en het klinkt allemaal zoals we van 'Annihilator' gewend zijn: veelal snel, rauw en erg schoon. Een band met leden die een super grote passie uiten, het maken van ritmische muziek en zo komt ook 'Shizo Deluxe' weer aan te pas van de nodige gitaarwerken.

Voorlopige tussenstand:

01. Alice in Hell
02. Never, Neverland
03. Criteria for a Black Widow
04. Carnival Diablos
05. Refresh the Demon
06. All for You
07. Schizo Deluxe
08. Waking the Fury
09. Set the World on Fire
10. King of the Kill
11. Remains