menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / Top-10 dit jaar ontdekt

zoeken in:
avatar van aerobag
1. Tim Buckley - Starsailor (1970)
Buckley is voor mij de openbaring van het jaar. Wat een waanzinnige muziek heeft deze man gemaakt en wat een bereik had hij ook. Hij fuseerde zoveel verschillende stijlen en creëerde wonderlijke en soms zelfs verstikkende ambiances. Even intens als melodieus, met een unieke stem. Het begon voor mij met Goodbye and Hello, dat was al een voltreffer, maar toen later bleek dat hij ook nog Starsailor en Lorca voor mij in petto had, was ik helemaal verkocht aan de vakmanschap.

2. Chico Buarque - Construção (1971)
o.a. onder strenge aanmoediging en aanstekelijke enthousiasme van Koenr mij eens goed verdiept in Braziliaanse muziek dit jaar. En wat een schatkist aan muziek is daar te vinden. Naast Jorge Ben, Gal Costa, Tom Ze was Chico Buarque misschien wel mijn fijnste ontdekking. Gepassioneerde muziek die wat tussen folk, jazz en rock ligt, maar vooral erg meeslepend en melodieus is. Ook leuk om te zien hoe de Brazilianen die de BeatSense-MusicMeter-room (online chatroom om gezamenlijk muziek te luisteren) binnenvielen helemaal los gingen als je iets van Chico draaide.

3. Dead Kennedys - Fresh Fruit for Rotting Vegetables (1980)
Een andere grote 2020 openbaringen was toch wel de ontdekking van onvervalste punk. Ik zeg ontdekken, maar eigenlijk was het meer een herontdekking. Ik heb er een aantal jaren geleden wel eens aan gesnuffeld, maar ik was toen nog iets meer van de gelikte rock sound. Via chevy93's MuMu top 1000 album-topic werd ik echter weer geattendeerd op het bestaan van Dead Kennedys en toen kwam deze blik krankzinnigheid wel even binnen zeg. ArthurDZ organiseerde later in 2020 een hardcore punk 'greatest hits' en dat was ook een welkome maar genadeloze duik in het genre, al moet ik zeggen dat ik Dead Kennedys toch wel de meest onderscheidende punk act vind met hun snijdende en hilarische teksten, ondersteund door gierende gitaren die even punk als catchy zijn.

4. Autechre - Amber (1994)
Een act die ik om onverklaarbare reden tijden lang links heb laten liggen, ondanks dat ik wist van hun bestaan. Misschien dat de lengte van de NTS Sessions (mijn eerste kennismaking) wat intimiderend was en dat de gedachte door mijn hoofd speelde dat dit elektronisch niveau wat te hoog gegrepen is. Nergens voor nodig, blijkt achteraf. Even een zinsnede uit een stukje bij een album die mijn beleving omschrijft: "Autechre zijn de koningen als het gaat om het creëren van ademende elektronische landscapes met zowel de techno-school als de ambient-school als belangrijke backbones. Ze weten absoluut hoe ze de auditieve zintuigen moeten prikkelen'

5. Egor i Opizdenevshije - Sto Let Odinochestva (1993)
Een ander land waar ik recent ingedoken ben: Rusland! Masimo zal wel trots op me zijn. Ook dit excentrieke land huist een paar ware excentrieke parels. Het meest opvallend zijn de bands met een eigenzinnige en opgewekt rock geluid, waarbij geëxperimenteerd wordt met folk- en jazz-invloeden. (zie ook mijn schrijfsel bij Leonid Fedorov - Purple Day ). Sto Let Odinochestva is een album met sterke psychedelische ondertonen en een nest van creativiteit. De Russische taal heeft ook iets verrassends melodieus over zich, in mijn ervaring hoef je ook zeker de taal niet te begrijpen om de vocale melodieën te waarderen.

6. Kate Bush - Never for Ever (1980)
Tijd voor een muzikale bekentenis: Ik had voor 2020 nooit volledig naar een Kate Bush album geluisterd omdat ik ergens een vermoeden had dat ze misschien wat overschat wordt. Bij mijn een eerste luisterbeurt moet ik echter bekennen: Ze is echt steengoed. 'Muziek gesneden uit het hout van een mossige decennia oude eikenboom met goudgele bladeren', om mezelf maar weer eens te quoten

7. Max Roach - We Insist! Max Roach's Freedom Now Suite (1960)
Dit jaar ook verdiept en zowat verslaafd geraakt aan de muzikale escapades van Jazz drummer en composer Max Roach. Een ongelofelijke koele kikker die nummers met een fijn gevoel voor grooviness, beladenheid en fanatieke drives weet te brengen. Voegt ook sterk elementen van gospel toe aan zijn muziek en drummen kon hij zeker

8. broeder Dieleman - Uut de Bron (2015)
Dankzij de super-tiptopper deze fantastische release van Nederlandse bodem gehoord. Dieleman creëert hier zijn eigen werkelijkheid door middel van samples van pratende Zeeuwse boeren en natuurgeluiden. Abstract en erg gaaf gedaan, dit album wist mij echt te grijpen.

9. Steve Reich, Kronos Quartet & Pat Metheny - Different Trains / Electric Counterpoint (1989)
Dit is een tip geweest van Barney Rubble en wat een geweldige tip is het geweest. Een strijkkwartet omgetoverd tot een voortdravende trein inclusief diens noodlottige passagiers en een Pat Metheny die opspeelt tegen eerder opgenomen gitaarstukken van hemzelf. Het contrast is misschien groot, maar beide stukken zijn o zo geslaagd. De gebruikte spraak-opnames zijn o.a. afkomstig van holocaust-survivors, wat het geheel nog indrukwekkender en (sur)realistischer maakt.

10. "Blue" Gene Tyranny - Out of the Blue (1977)
Ik heb een uitgebreider stuk geschreven bij het album zelf, dus check dat zeker uit als je iets meer over deze artiest wilt weten, maar kort samengevat: Een unieke 'New Age/Spoken Word' release, een eigengereid muzikaal universum haast meditatief van aard.

avatar van hoi123
Ik vind het album niet altijd even consistent, maar het nummer Construçao is echt één van mijn favoriete nummers uit Brazilië.

avatar van Masimo
aerobag schreef:
De Russische taal heeft ook iets verrassends melodieus over zich, in mijn ervaring hoef je ook zeker de taal niet te begrijpen om de vocale melodieën te waarderen.
Leuke observatie! Dat zou goed kunnen. Fjodorov speelt sowieso veel met taal (/laat met taal spelen) en gebruikt regelmatig gedichten van futuristen die ook al met klanken experimente(e)r(d)en. In die zin hoef je inderdaad zeker niet Russisch te spreken om van de teksten van Auktyon iets mee te krijgen. Wat betreft Egor: geen idee, alhoewel naamvallen daar ongetwijfeld aan zullen bijdragen. En het Russisch is een best zachte taal met zachte klanken, dat maakt het ook wel vloeiend misschien.

Leuk! Sowieso een leuk topic.

avatar van aerobag
hoi123 schreef:
Ik vind het album niet altijd even consistent, maar het nummer Construçao is echt één van mijn favoriete nummers uit Brazilië.


Dat nummer is echt fenomenaal inderdaad en een album highlight.

Hah, ik vergeet zelfs helemaal even het Braziliaanse album wat het dit jaar zelfs tot mijn top 10 heeft geschopt, het zweterige psychedelische folk festijn van Lula Côrtes e Zé Ramalho

avatar van Koenr
01. Ichiko Aoba - 0 (2013)
Met afstand mijn meest gedraaide plaat van 2020 (al komt #07 in dit lijstje inmiddels aardig in de buurt). Ik ontdekte Ichiko vorig jaar met qp, maar pas dit jaar dook ik de rest van haar oeuvre in. 0 boodt me dit jaar troost, liefde en hoop in de moeilijkste en meest emotionele momenten.

02. Iva Bittová & Vladimír Václavek - Bílé Inferno (1997)
Dank aan aerobag voor het duwtje in de richting van Iva, want samen met Ichiko is Iva mijn meest dierbare ontdekking van het jaar. Zie mijn stukje bij de plaat zelf voor verdere uitleg.

03. Novos Baianos - Acabou Chorare (1972)
In 2020 dook ik uitgebreid de Braziliaanse muziek en geschiedenis in. Van alle platen die ik ontdekte is dit mijn favoriet. Ook hier schreef ik een stukje bij de plaat zelf, in het kader van het 'tip van de week-topic'.

04. Sonny Sharrock - Black Woman (1969)
Dank aan niethie voor het zetje in deze richting. Ik was diep onder de indruk en werd tot tranen toe ontroerd toen ik deze plaat een keer midden in de nacht opzette. Linda Sharrock levert hier de meest intense zang die ik het hele jaar hoorde. Soms wonderschoon, maar net zo vaak angstaanjagend. Betoverende free-jazz.

05. Fishmans - Long Season (1996)
Deze dubby droompop-plaat van Japanse bodem wint al jaren aan status over het hele internet en kwam dit jaar ook eindelijk mijn leven binnen. 35 minuten even helemaal wegzweven. En die accordeon! Zwijmel.

06. Alice Coltrane featuring Pharoah Sanders - Journey in Satchidananda (1971)
Het oeuvre van Alice Coltrane kwam dit jaar eindelijk aan bod hier, en deze hypnotiserende plaat is haar magnum opus. Muziek voor de ziel.

07. Caetano Veloso - Transa (1972)
Caetano's stem wilde eerst niet zo met mij klikken en Transa bleef als gevolg daarvan een tijdje in de koelkast liggen, maar in september kwamen 2 tracks van dit album - It's a Long Road & Nine Out of Ten - ineens kei-hard binnen. Sindsdien kan ik niet stoppen met luisteren naar deze plaat. I'm aliiiiivee.

08. Catherine Ribeiro + Alpes - Paix (1974)
Psychedelische Prog-Folk met een frontvrouw die een stem heeft waar je stil van wordt. Ik heb deze plaat lang niet zo vaak gedraaid als de rest in dit lijstje, maar als ik hem op zet dan ben ik ook direct weer helemaal enthousiast. Volgend jaar ga ik haar oeuvre verder verkennen.

09. The Congos - Heart of the Congos (1977)
Van alle reggae releases die ik dit jaar checkte is dit mijn favoriete en meest gedraaide. Waar ik hiervoor vooral onder de indruk was van de politieke en donkere platen van Linton Kwesi Johnson, was het dit jaar juist de meest zonnige, laid-back zomer-reggae die een plekje in mijn hart veroverde. Rooowwwww, fishermannn… rooowwwwww

10. Lula Côrtes e Zé Ramalho - Paêbirú (1975) / Jorge Ben - Fôrça Bruta (1970)
Ik speel nog even vals (en zet daarmee direct aerobag's foutje even recht) door hier nog 2 van m'n andere favoriete Braziliaanse ontdekkingen te namedroppen. Zweterige Psychedlische Folk & meeslepende Samba-Soul waarvan ik voor 2020 niet wist dat het ook zó kon klinken.


Als bonus nog een top 2 'herontdekt':

01. Wu-Tang Clan - Enter the Wu-Tang (36 Chambers) (1993)
Misschien wel mijn meest verrassende ervaring dit jaar was dat na ruim 12(!) jaar ineens - of eindelijk - het Wu-Tang kwartje viel. Bizar. Alle details en elementen die ik in theorie al langer tof vond, maar toch een beetje langs me heen gingen, vielen ineens helemaal op hun plek. De subtiele details in de productie, de variatie in humor en flow, de creatieve mix van straatleven, hip-hop battles & kung-fu lore. Hoppa, naar 4,5*.

02. Grouper - A I A : Alien Observer (2011)
Ik vond deze plaat al prachtig en ik heb Grouper meerdere malen live gezien over de jaren heen, maar ze was een beetje uit mijn rotatie verdwenen. Toen ik deze plaat n.a.v. de tip richting Johnny Marr weer eens uit de kast haalde, werd ik helemaal overrompelt door de pracht. Hoe kon ik deze plaat jaren niet geluisterd hebben? Zo over de koptelefoon, 's avonds laat of zondagochtend vroeg, neemt Grouper je mee naar ongekende wolkenvelden. Misschien wel mijn favoriete ambient-plaat.

avatar van Barney Rubble
2020 ligt inmiddels achter ons. Het nieuwe muziekjaar is hoopvol gestart. Dit jaar verwacht ik wederom veel moois te mogen ontdekken. Om 2020 echt goed in het verleden te laten, memoreer ik welke platen ik in het coronajaar heb ontdekt.

10. Fishmans - Long Season (1996)
In 2020 nam ik menigmaal deel aan Music-Meter’s Tip van de week. Rond april tipte aerobag een album dat veel indruk maakte. De artiest in kwestie was Fishmans. Deze Japanners bieden een opbeurend geluid. Midden in een lockdown waardeer je zoiets des te meer. Hoewel het album in kwestie (Uchu Nippon Setagaya) ontroerde, was het Long Season die mijn hart veroverde. Optimistische, zweverige muziek waar pop, reggae en elektronica een warm huwelijk aangaan. Overigens niet de enige ontdekking uit Japan in 2020 Ichiko Aoba - 0 (2013) valt met haar intense fluisterfolk net buiten de top 10.

9. Dizzy Gillespie, Sonny Rollins & Sonny Stitt - Sonny Side Up (1958)
Ik ben al een tijd bezig met een ontdekkingstocht door de jazz van jaren 50 en 60. Jazz is bij uitstek het muziekgenre van de interactie. Veel meer dan rock -waar strijdende ego’s voor muzikaal vuurwerk zorgen- weten jazzmuzikanten elkaars partijen te duiden en te verstevigen. "The Eternal Triangle van dit album is wellicht het indrukwekkendste voorbeeld hiervan.

8. Anthony Davis - Variations in Dream-Time (1982)
Over het ontdekken van mooie muziek gesproken. Volgens mij had ik wel eens een bericht van Ataloonazien langskomen waar dit album werd geroemd. Dit is het bewijs dat ook in de jaren 80 geweldige, vooruitstrevende jazz werd gemaakt. Dit album bleek een schot in de roos. Het is een heerlijk expressionistische jazzplaat die als een dreigende, intimiderende waas voorbij trekt.

7. Heldon - Stand By (1979)
"De tip van de week" was niet het enige topic dat ik regelmatig aandeed: Ik nam deel aan drie edities van de Super Tip-Topper. Aerobag had mij reeds twee tips gegeven, waarvan ik er één matig vind en één echt mijn ding niet was. De derde tip moest dan ook scheepsrecht worden en hoe! Heldon experimenteert met een buitengewoon agressieve kruisbestuiving van prog, punk en elektronica. Deze Fransen maken eind jaren 70 de balans van het decennia op, om vervolgens met onachtzame avontuurdrang te pletter te slaan op de toekomst. Mijn adrenalinepeil is nog steeds niet hersteld!

6. Sandy Bull - Fantasias for Guitar & Banjo (1963)
Terug naar de rust dan maar. Daar leent de langgerekte gitaarmuziek van Sandy Bull zich goed voor . Qua structuur hebben de composities iets weg van Ravi Shankar; al zijn de arrangementen eerder als folkrock te omschrijven. De drummer van dienst heeft daarnaast meegespeeld bij Ornette Coleman . Het lijkt me dan ook niet ondenkbaar dat het e.e.a. is geïmproviseerd. De sfeer die deze Amerikaan oproept is echter welhaast psychedelisch. Een bonte mix van invloeden, waarmee hij zijn tijd een goede vijf jaar vooruit was. Meer mensen zouden deze muziek moeten uitproberen, me dunkt.

5. Stars of the Lid - The Ballasted Orchestra (1997)
2020 was ook het jaar waar jeugdzonden werden goedgemaakt. Of nou ja, ten aanzien van één artiest althans. Stars of the Lid ontdekte ik een goede tijd terug d.m.v. Stars of the Lid - The Tired Sounds of Stars of the Lid (2001) Doodsaaie muziek vond ik het. Inmiddels heb ik echter een stuk meer ambient achter de kiezen. Tijdens het thuiswerken kwam dit album op youtube langs en het greep mij ditmaal wel. Heerlijk duistere klanken met een licht orkestraal arrangement . Met name een nummer als Taphead overtuigt. Ik hou immers enorm van bedrukkende golfjes. De herwaardering past in mijn bredere ontwikkeling. Elektronische muziek is een steeds groter onderdeel van mijn luisterdieet en met name ambient gerichte muziek zet ik met veel liefde op.

4. Loscil - Endless Falls (2010)
Het is niet altijd duidelijk wanneer ik precies iets heb ontdekt. Ik sample muziek die mij pas later plotsklaps begeestert. Zo was Loscil de grootste ontdekking aan het begin van 2020. Of beluisterde ik het al eind 2019? Ach ja we gaan niet kniesoren nietwaar! Loscil voelt aan als een logische opvolger van mijn liefhebberij voor Biosphere. Evocatieve elektronische muziek die zich focust op iets onmetelijks . Een abstract gevoel van een plaats (Onderwater, hoog gebergte en kustland) of een bepaald proces( rijzen ) bijvoorbeeld . Op Endless Falls lijkt hij zich te richten op regen, of althans de druilerigheid van de herfst. Het resulteert in een uiterst intrigerende plaat.

3. The Lounge Lizards - Queen of All Ears (1998)
Wederom een ontdekking van de super-tip-topper. Ditmaal betreft het een tip van Cervantes. Of nou ja, de band ontdekte ik iets eerder. Down by Law (1986) was een van de leukere films die ik dit jaar zag. Saxofonist John Lurie speelt hier een hoofdrol. Uit nieuwsgierigheid gaf ik het gelijknamige debuutalbum van zijn band, The Lounge Lizards, een kans. Daar waar het debuut hectische jazz met grootstadse paranoia bevat, is Queen of All Ears beschouwender en absurdistischer. Visueel stimulerende muziek!

2. Maneige - Les Porches (1975)
Wijlen Mssr Rennards recenseerde begin dit jaar de muziek van enkele Candese Progfolksbands. Een muziekscene die mij nog niet geheel bekend was. Deze plaat zag er wel interessant uit en dat bleek het ook te zijn. De muziek van Maneige doet erg denken aan Harmonium en is zeker van dezelfde kwaliteit. De plaat bevat een aaneenrijging van speelse klanken die laveren tussen jazz, folk en progrock. De muziek voelt aan als een warme deken. Tijdens deze koude dagen onontbeerlijk!

1 Two Lone Swordsmen - Stay Down (1998)
Zoals gezegd had ik in 2020 meer aandacht voor elektronische muziek. De muziek die WARP releasde in de jaren 90, behoort tot het mooiste binnen dit genre. Een aansprekende avontuurzucht komt eigenlijk op elke plaat wel naar voren. 'Stay Down' is denk ik een van de tofste platen uit de WARP-stal. Dit album onderscheidt zich door tegendraadse ritmes en humoristische soundeffecten. Het is echt een luisterreis. Veel variaties en mooie vondsten, voltooien vervolgens deze fantastische feelgoodmuziek. Als 2021 met meer van dit soort voltreffers op de proppen komt, ben ik een gelukkig mens.

avatar van Mjuman
Leuk topic - moet wel ff nadenken!

avatar van koosknook
Blijft een leuke topic dit. Dus hier ook een album top 10 mijnerzijds, waar ik voor 2020 nog niet naar geluisterd had:

1. Eric's Trip - Love Tara (1993)
2. Terry Callier - The New Folk Sound of Terry Callier (1964)
3. Anouar Brahem - Le Pas du Chat Noir (2002)
4. Madredeus - O Espírito da Paz (1994)
5. Link Wray - Link Wray (1971)
6. Nina Nastasia - Dogs (2000)
7. Oi Va Va - Travelling the Face of the Globe (2009)
8. Tortoise - TNT (1998)
9. Antonio Carlos Jobim - Stone Flower (1970)
10. Fred Neil - Fred Neil (1966)

avatar van jordidj1
Ik wilde eigenlijk alleen een top 10 posten, loopt dat even mooi uit de hand

Hier de albums die mijn 2020 mooi maakten:

1. Brand New - The Devil and God Are Raging Inside Me (2006)

In 2020 ben ik de (sub)genrecharts ingedoken van RYM. Emo was daar één van, Brand New is daarvan veruit de meest afgespeelde artiest. Dit is echt zo'n band die ik had moeten draaien toen ik op de middelbare school zat, ik krijg een enorm van walm van weemoed over me heen als ik de band draai.

2. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell (2015)

2020 was sowieso al een rotjaar, maar het kwam niet door corona dat ik afgelopen zomer een mentaal dieptepunt beleefde. Ik wilde zelfs geen muziek luisteren, behalve één artiest: Sufjan. Ik kende al wat nummers natuurlijk, maar na het zien van de film Call Me By Your Name ben ik helemaal om wat hem betreft. Ik lees vaak dat mensen Stevens zien als artiest die hen uit de put halen in zwarte tijden, ik kan daar nu ook over meepraten.

3. Death - The Sound of Perseverance (1998)

Ook Death Metal stond op het menu bij de genresnoepwinkel van RYM. Deze plaat ooit een keer gedraaid in 2019, maar kwam toen totaal niet binnen. Vorig jaar wel, ook Death heb ik veel gedraaid en ben nog niet uitgeluisterd. Chuck verdient een standbeeld.

4. Agalloch - The Mantle (2002)

Ook deze kwam ik tegen bij de toplijsten van de metal, met name de hoes fascineerde mij enorm. Ik ging de plaat draaien in een CSL met Koenr en zelfs die kon het diggen, ik was eigenlijk direct wel verkocht en kan ik niet meer mijn handen ervan af houden. Elke keer ontdek ik wel weer wat nieuws bij het luisteren.

5. Angelo Badalamenti - Soundtrack van Twin Peaks (1992)

Scoort natuurlijk hoog in deze lijst, omdat ik voor het eerst in mijn leven Twin Peaks had gezien. Een fantastische serie, die hoog zal scoren als ik een lijstje moest maken van "series dit jaar ontdekt". Al heb ik seizoen 3 nog niet gezien (die kwam toch 25 jaar later uit, dus mijn gevoel zegt wachten: even de de magie behouden). De soundtrack van de serie brengt me direct weer terug naar het perfecte sfeertje in de serie.

6. Benny The Butcher - Tana Talk 3 (2018)

THEBUTCHACOMMINNIGGUH! Johnny Marr, let je op? Het is voornamelijk jouw schuld dat ik zo belachelijk vaak Griselda heb gedraaid dit jaar, ik werd gewoon geïndoctrineerd als het ware. Nou ben ik je daar dankbaar voor hoor, plus ik kan het verslavende gevoel onderschrijven. Deze onlangs beschoten übergangster heeft mijn liefde voor Gangsta Rap weer helemaal aangewakkerd.

7. Deftones - Koi No Yokan (2012)

Voor deze moet ik natuurlijk een shout-out geven naar mijn andere BeatSense-makker, met wie ik samen met JM toch wel de meeste uurtjes in de room heb besteed. Ik heb het natuurlijk over Don Cappuccino! Een perfecte gids in mijn ontdekkingsreis door de metalwereld, ook al heeft hij niet direct Deftones aangeraden, al snel kwam ik bij zijn favoriete bandje terecht. Deftones is de perfecte transitie tussen mijn twee beste ontdekkingen in de genrecharts, emo en metal.

8. Main Source - Breaking Atoms (1991)

De papa van de BeatSense-room, aerobag, moet ik ook niet onvermeld laten natuurlijk. Wat een fantastisch idee was dat om de corona-avondjes door te komen, ik heb me echt kostelijk vermaakt. Vooral de uren met LouDer waren legendarisch. Maar dat staat compleet los van dit album, dit was gewoon een goede tip. Old skool hip-hop op z'n old skoolest.

9. OutKast - Aquemini (1998)

Misschien een beetje valsspelen, natuurlijk ken ik OutKast, maar pas echt dit jaar uitgebreid de moeite genomen om hun albums integraal te draaien: dat ik voor 2020 nog nooit gedaan namelijk. De perfecte soundtrack tijdens het spelen van FIFA, maar ook op de Griekse Eilanden heb ik deze legendarische hip-hopgroep gedraaid. Skew It on the Bar-B heb ik volgens mij het vaakst afgespeeld op één dag.

10. Neil Young - After The Gold Rush (1972)

Hetzelfde als bij OutKast, al kende ik van Young natuurlijk wél albums. ATGR had ik echter nog nooit gedraaid en ik was direct om. Dat zorgde ervoor dat ik Young op het eind van 2020 nog eventjes flink wat plays binnen harkte en flink druk zet op de artiesten in mijn persoonlijke top 10.

Eervolle vermeldingen voor:

Alcest - Les Voyages De L'âme (2012)
Amadou & Mariam - Dimanche a Bamako (2004)
執迷不悔 - 王菲 (1993)
Gene Clark - No Other (1974)
Kylie Minogue - Fever (2001)
123poetertjes
Arrie
ArthurDZ
Gretz

avatar van Johnny Marr
Niet wachten met seizoen 3 joh, gelijk erachteraan. Besteooit enzo, essentieel vervolg en belangrijk dat je nog goed weet wat er gebeurde in de eerste twee seizoenen + de film. Heel mooie lijst trouwens, echt 10 toppers (denk ik, want breaking atoms en brand new ken ik zelf nog niet). Ggd wb Griselda, al is m'n hypeperiode ff voorbij, ik draai het wat minder. TT3 sws 5 mics tho jeweet.

En aerobag, heb je The Dreaming van La Bush al beluisterd? Absolute aanrader, zaaf weet.

avatar van AOVV
Ik zal ook maar 'ns een lijstje posten. Vorig jaar behoorlijk veel 2020-releases beluisterd, veel verschillende genres geëxploreerd ook (metal, en dan vooral de extremere subgenres, stak er wel bovenuit). Die 2020-releases pak ik hier niet mee. Ook mijn Johnny Cash-reis neem ik niet mee hier. Die is overigens nog lang niet afgelopen.

Wat andere ontdekkingen betreft, ben ik vooral onderstaande twee forumtopics dankbaar:

Musicmeters Tip Van De Week
De metal top 100 van...

Deze twee topics zijn verantwoordelijk voor het merendeel van de ontdekkingen, waarvan er hieronder 10 (in willekeurige volgorde) te vinden zijn:

Gene Clark - No Other (1974)

De naam was me al bekend, dat hij ooit deel uitmaakte van The Byrds ook, maar het solo-werk van Gene Clark heb ik in 2020 ontdekt, met dit album als topper, hoewel het door de critici na de release werd verguisd. Uiteindelijk kwam de erkenning wel, veel en veel later natuurlijk, voor dit album waarop Clark zijn eigen grenzen aftastte en alzo niet deed wat het grote publiek verwachtte. Respect is op zijn plaats!

Novos Baianos - Acabou Chorare (1972)

Erg fraaie tip van Koenr, uit het exotische Brazilië (de tip, niet de tipgever). Een bruisend album, mét een verhaal. Lees daar vooral meer over op de albumpagina.

Ichiko Aoba - 0 (2013)

Deze mocht uiteraard niet ontbreken! Sprookjesachtig mooie plaat van de Japanse nimf Ichiko Aoba. Vorige maand bracht ze nog een nieuwe plaat uit, en die is ook erg de moeite!

Jimmy Reed - I'm Jimmy Reed (1958)

Een herontdekking: Jimmy Reed. De aanzet was het nieuwe album van Bob Dylan, waarop een song getiteld Goodbye, Jimmy Reed staat. Ik herinnerde me de oude bluesartiest, en ben wat werk gaan opzoeken. Een geweldige, invloedrijke gitarist was Reed, die best wat meer animo verdient.

Teeth of Lions Rule the Divine - Rampton (2002)

Ik geloof dat het trebremmit was die een nummer van dit project in zijn metal top 100 had staan. Teeth of Lions Rule the Divine is een project van Stephen O'Malley en Greg Anderson (bekend van Sun O)))) en Lee Dorrian. Heerlijk trage doom, bakken vol sfeer.

God Dethroned - Passiondale (2009)

Nog eentje uit het metalen topic. God Dethroned is een Nederlandse band, en Passiondale is een conceptplaat over de Eerste Wereldoorlog. Hoewel ik er zelf niet bij was, lijkt deze plaat de veldslag nabij het West-Vlaamse plaatsje Passendale echt te belichamen, met Poison Fog als fenomenale uitschieter.

Narcosatánicos - Body Cults (2016)

Vuig en wild, dit plaatje. De smeuïge sax doet denken aan Fun House van Iggy & The Stooges, de vocalen dan weer aan Michael Gira van Swans. Dit moet live echt een kolkend feestje zijn.

Albert Ayler Trio - Spiritual Unity (1964)

Toegegeven: ik kende Albert Ayler al wel. Maar in 2020 ben ik 'm pas echt gaan waarderen, en dan vooral dit album. Ook weer herontdekt naar aanleiding van een nieuwe release, ditmaal Lena van Maria Högberg Attack (ook een aanrader, trouwens!). Een wonderbaarlijk kleur- en klankenpalet is deze plaat. Helaas stierf Ayler veel te vroeg, in 1970, door innerlijke demonen geplaagd.

Maneige - Les Porches (1975)

Fraaie ontdekking uit het Canadese progwereldje, waaruit ook o.a. Harmonium is opgerezen. Boeiende, spannende muziek, vooral de opener is een meesterwerkje, met fantastisch gesoleer aan het eind.

Indian - From All Purity (2014)

Zieke plaat, letterlijk; luister maar 'ns naar RThetoric of No. Meer woorden hoef ik er écht niet aan vuil te maken.

Enkele eervolle vermeldingen:

Ann Peebles - I Can't Stand the Rain (1974)
Unwound - Fake Train (1993)
Terry Callier - What Color Is Love (1972)
Lenny Valentino - Uwaga! Jedzie Tramwaj (2001)
Draconian - Turning Season Within (2008)
Carl Craig - More Songs About Food and Revolutionary Art (1997)
Roy Orbison - Mystery Girl (1989)
Edith Frost - Telescopic (1998)
Fishmans - Long Season (1996)

Toch nog vrij veel oudere muziek "ontdekt", dus! Hopelijk lukt dat ook in 2021, want ik ben nog lang niet uitgeluisterd.

avatar van AOVV
Oh, deze nog vergeten te vernoemen:

Etta James - At Last! (1960)

Ook erg mooi, hoor!

avatar van Don Cappuccino
Chat Pile - Remove Your Skin Please (2019)

Ik volg Anthony Fantano niet heel veel meer op zijn TheNeedleDrop-kanaal, maar ik kijk meestal wel de List Week-video's waarin hij ook zijn top 15 EP's van het jaar presenteert. Chat Pile was daar een van en deze EP is echt moddervet. Heerlijke sludgy noiserock met een doorleefde zanger en industriële drums, denk aan Daughters en Big Black. Deze band moet in de studio met Steve Albini voor een debuutplaat.

Candi Staton - Candi Staton (2004)

De start van de BeatSense-sessie zorgde voor een goudmijn aan ontdekkingen waarvan ik echt een fractie verder heb beluisterd vorig jaar. Ook Candi Staton leek niet verder beluisterd te gaan worden, totdat ik deze CD tegenkwam bij de Kringloper. Heerlijke doorleefde soul met een prachtige stem.

Gaye Su Akyol - İstikrarlı Hayal Hakikattir (2018)

Nog een album met BeatSense als ontdekkingsplek. Koenr draaide een track van deze plaat en ik heb hem de dag daarna gelijk volledig beluisterd. Ontzettend aanstekelijke Turkse psychedelische rock met bezwerende vocalen.

Fiona Apple - When the Pawn Hits the Conflicts He Thinks Like a King What He Knows Throws the Blows When He Goes to the Fight and He'll Win the Whole Thing 'fore He Enters the Ring There's No Body to Batter When Your Mind Is Your Might So When You Go Solo, You Hold You (1999)

Fiona Apple was een artieste waar ik voor 2020 nog niet heel erg bekend mee was (alleen van naam), maar door de enorme hype rondom Fetch the Bolt Cutters ben ik haar eerste twee platen gaan beluisteren, waarbij ik deze ook in de zomer nog op CD bij de Kringloper vond. Heerlijke eigenzinnige jazzy pop die een zeer mooie balans tussen zwoel en bijtend bewaart.

Ichiko Aoba - 0 (2013)

Ook ik werd dit jaar voor het eerst gegrepen door de muziek van Ichiko Aoba. 0 is een zeer natuurlijke plaat die qua muziek bijna stream of consciousness aanvoelt. Er zijn geen duidelijke songstructuren, maar Ichiko zet echt een kenmerkende sfeer neer. Ze speelt gitaar zoals Joanna Newsom harp speelt, verstild maar met veel complexiteit.

Alice Coltrane featuring Pharoah Sanders - Journey in Satchidananda (1971)

Een absolute jazzklassieker die ik nog niet had beluisterd. De dromerige sfeer van deze plaat vind ik zeer aangenaam, waarbij technisch hoogstaand wordt gespeeld, maar altijd ten dienste van het geheel.

Vangelis - Blade Runner (1994)

Poeh, wat een sfeer. De film had ik al eerder gezien, maar op deze plaat staat de soundtrack zoals hij eigenlijk bedoeld was. Meesterlijke dystopiaanse soundscapes die duidelijk zijn invloed heeft achter gelaten bij allerlei artiesten. Zo hebben de synthpartijen op de laatste Deftones-plaat duidelijke Blade Runner-invloeden, hetzelfde geldt voor Vertikal van Cult of Luna.

Dark Angel - Darkness Descends (1986)

Op de een of andere manier had ik deze metalklassieker nog nooit beluisterd. Gelukkig bracht de metal top 100 van Edwynn daar verandering in. Een beestige thrashmetalplaat die heerlijk smerig en venijnig de hoek uit komt, met enorm energiek drumwerk van de legendarische Gene Hoglan.

Andrew Hill - Point of Departure (1965)

Wat een line-up! Tijdens het struinen in platenzaken deze zomer kwam ik deze hoes tegen en de combinatie van deze namen maakte me zeer benieuwd. Ik had nog nooit van deze plaat gehoord, maar dit is meesterlijke licht tegendraadse jazz met spel om van te watertanden (maar wat wil je ook anders met deze namen?).

Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen (2011)

Ik heb eerder nummers van deze plaat gehoord in 2011, maar toen vond ik het enorm tergend en zeikerig. Deze zomer kwam ik de CD weer tegen in de platenzaak en besloot maar even een stuk te luisteren. Mijn smaak is namelijk in de afgelopen tien jaar flink verbreed, vooral op het gebied van folk. Nu is het compleet raak. Wat een belachelijk mooie plaat met tergend trage nummers die heel erg diep gaan.

avatar van hoi123
Don Cappuccino schreef:
Chat Pile - Remove Your Skin Please (2019)

Ik volg Anthony Fantano niet heel veel meer op zijn TheNeedleDrop-kanaal, maar ik kijk meestal wel de List Week-video's waarin hij ook zijn top 15 EP's van het jaar presenteert. Chat Pile was daar een van en deze EP is echt moddervet. Heerlijke sludgy noiserock met een doorleefde zanger en industriële drums, denk aan Daughters en Big Black. Deze band moet in de studio met Steve Albini voor een debuutplaat.
Dat klonk als precies mijn straatje, dus meteen aangeslingerd. De plaat staat nu op, vette muziek inderdaad! Komt waarschijnlijk wel in mijn top-10 dit jaar ontdekt in top-10 dit jaar ontdekt.

avatar van aerobag
Fijn topic dit en ook mooi dat iedereen de moeite neemt om een korte beschrijving toe te voegen, zeer leuk om te lezen en zet ook aan om er wat tips uit te pikken

Johnny Marr schreef:

En aerobag, heb je The Dreaming van La Bush al beluisterd? Absolute aanrader, zaaf weet.


Inmiddels wel en ban zeer onder de indruk van deze bosnimf

avatar van jordidj1


Die rechten heb jij niet

avatar van herman
Ik had eind 2019 een lijst gemaakt van 52 albums die ik in 2020 wilde luisteren: obscure klassiekers, albums van favoriete artiesten die ik nog niet kende, aanraders van sommige users hier, etc. Ik heb die uiteindelijk niet allemaal beluisterd, ben ongeveer op 2/3e gestrand. Maar dat is prima. Van onderstaande top 10 komen nummers 4, 5 en 10 van die lijst.

1. The Sabres of Paradise - Haunted Dancehall (1994)
Sublieme mix van dub en dance uit de koker van Andrew Weatherall, die ons helaas vorig jaar ontviel.

2. Labradford - A Stable Reference (1995)
Voor het eerst in zo'n 15 jaar had ik weer een postrock-opleving, in juni luisterde ik veel naar Labradford en Bardo Pond, die ik altijd door elkaar haal. Dit is in ieder geval heerlijke dromerige en dronerige muziek, goed voor 's avonds laat.

3. Throwing Muses - Throwing Muses (1986)
Een band die ik al wel langer kende, evenals Kristin Hersh solo. Maar het was pas door de Greatest Hits editie van ranja dat ik een deep dive nam in hun oeuvre en doorkreeg hoe geniaal Hersh en hier ook Donnelly eigenlijk zijn. Goede nummers hebben ze altijd gehad, maar zo bezeten en intens als hier hebben ze nooit meer geklonken.

4. Minutemen - Double Nickels on the Dime (1984)
De 'punk'-Trout Mask Replica van Mike Watt en zijn overleden vriend D. Boon. 80 minuten, 49 nummers en de energie en het muzikaal vernuft spat er langs alle kanten vanaf.

5. Stevie Wonder - Songs in the Key of Life (1976)
Zo'n megaklassieker die ik lang links liet liggen. Als kind van de jaren '80 maakte ik ook een valse start met Stevie, want ik groeide op met slijmerige hits als I Just Called To Say I Love You. Gaandeweg wel steeds meer de muzikaliteit van zijn 70's werk leren kennen en dit moet haast wel zijn magnus opus zijn.

6. Ali Farka Touré - Savane (2006)
Leren kennen via de Greatest Hits of West-Afrika die ik zelf organiseerde. Met name het titelnummer is schitterend. Een hypnotiserend nummer dat je meesleept in zijn kalmte en wijsheid; als een oude man die op de rand van zijn sterfbed het geheim van zijn leven met je deelt. Helaas mocht hij zelf de release van het album niet meer meemaken, maar kunnen we het 14 jaar later nog wel zelf ontdekken.

7. PJ Harvey - White Chalk (2007)
Veel geluisterd naar veel van haar muziek, maar deze was er altijd bij ingeschoten op de een of andere manier. Wat andere plaat dan we van haar gewoon zijn. Meer piano, minder gitaren. Gaat wel regelrecht naar het hart, zoals we van Polly Jean gewend zijn.

8. Labradford - Labradford (1996)
9. Bowery Electric - Bowery Electric (1995)
Zie nummer 2. Bowery Electric dronet ook lekker door.

10. Butthole Surfers - Locust Abortion Technician (1987)
Knotsgek album natuurlijk. Sommige mensen vinden het geniaal, andere het werk van iemand die geestesziek is. Waarschijnlijk hebben ze allemaal gelijk.

eervolle vermeldingen:
Guru Guru - Känguru (1972)
Joni Mitchell - Ladies of the Canyon (1970)
Novos Baianos - Acabou Chorare (1972)
Pizzicato Five - Romantique 96 (1995)
Smoke City - Flying Away (1997)
Tom Waits - Swordfishtrombones (1983)
Yann Tiersen - Rue des Cascades (1996)

Voor 2021 heb ik weer een lijst van 52 albums gemaakt, eens zien hoe ver ik daar dit jaar mee kom:
2021

avatar van GrafGantz
herman schreef:
Voor 2021 heb ik weer een lijst van 52 albums gemaakt, eens zien hoe ver ik daar dit jaar mee kom:
2021


Mooi lijstje, als ik goed tel ken ik er al 34 van. Ik zal eens heel lui van de ontbrekende 18 een aantal aan mijn luisterlijst toevoegen, hoef ik zelf niet meer op onderzoek uit te gaan

avatar van Johnny Marr
1. Angelo Badalamenti - Twin Peaks (1990)

2020 was hét jaar waarin ik deze prachtige serie ging kijken en ik was meteen mee. Nu al de serie voor een tweede keer aan het kijken, zo goed vind ik het en nog prachtiger is die muziek (heb ondertussen ook alle andere TP-soundtracks besteld).

2. Benny the Butcher - Tana Talk 3 (2018)

Nog een 5* album, en de soundtrack van de eerste lockdown.

3. Bohren & Der Club of Gore - Sunset Mission (2000)

Deze ontdekking vloeit dan weer voort uit m'n nummer 1... hoewel ze niks met elkaar te maken hebben doen ze toch heel hard aan mekaar denken. Ik heb heel veel Bohren gedraaid vorig jaar En nu nog steeds...

4. Autechre - Tri Repetae (1995)

Autechre ook helemaal ingedoken. Voorlopig hou ik het bij de eerste drie classic albums, maar als ik er klaar voor ben dan ga ik verder met de rest...

5. Burzum - Filosofem (1996)

Black (Lodge) Metal ben ik ook wel voor te vinden en dit is natuurlijk een klassieker in het genre. Rundgang um die Transzendentale Säule der Singularität is een dark ambient-nummer van 25 minuten lang met continu hetzelfde motiefje en het gaat mij maar niet vervelen, knap hoor.

6. 40 Watt Sun - Wider Than the Sky (2016)

Lang leve Don Cappuccino en z'n tips. Stages blijft één van de ontroerendste nummers die ik ooit heb mogen horen Jammer dat de albums zo moeilijk fysiek te vinden zijn... Slowcore om u tegen te zeggen, om duimen en vingers bij af te likken zo mooi.

7. Apollo Brown & Joell Ortiz - Mona Lisa (2018)

Apollo Brown heb ik heel veel gedraaid in 2020 en dit vind ik toch wel z'n hardste tot nu toe, al heb ik nog veel albums te gaan van 'm - hij heeft er een karrenvracht uitgebracht.

8. Marillion - Clutching at Straws (1987)

Door dit topic mij ook maar eens aan een Marillion-album gewaagd dat niet Misplaced Childhood is. Bleek reuze mee te vallen en zelfs meer: wat een prachtig mooi werkje is dit Clutching at Straws. Dat openingssalvo met Hotel Hobbies-Warm Wet Circles-That Time of the Night, en die wondermooie afsluiter

9. Taylor Swift - 1989 (2014)

Door de lobbypraktijken van ome Gretz is de klik er met Taylor na jarenlang proberen uiteindelijk toch gekomen. Nieuwste album folklore en in veeel mindere mate evermore zijn ook toppers.

10. Palms - Palms (2013)

Ook door Don ontdekt, waarvoor hartelijk dank. Isis + de zanger van Deftones, wondermooie combo. Waar hebben we dit toch aan verdiend? Nog te weinig gedraaid, maar hier ben ik wel echt voor te vinden. Exact in mijn straatje deze sound. Hopelijk komt er nog een opvolger!


xx honorable mentions xx


11. Boards of Canada - In a Beautiful Place Out in the Country (2000)

Afsluiten doen we met een (her)waardering. Deze EP kende ik natuurlijk al, maar dit jaar kwam de klik er volledig. Titelnummer blijft echt mind-dazzling en Amo Bishop Roden krijgen we er ook nog es bij, tjah voor mij denk ik wel de beste EP ooit gemaakt. Geen echte ontdekking, maar toch moest ik deze ook noemen.

12. Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997

Ook geen band die helemaal nieuw was voor me, maar wat een topperrrrr

13. Miles Davis - A Tribute to Jack Johnson (1971)

Mind. Is. Blown.

14. Acid Bath - When the Kite String Pops (1994)

Met dank aan de wondermooie top 10 van ASman, ik blijf het zeggen

15. Shape of Despair - Monotony Fields (2015)

Hier speel ik ook even vals, want ik heb alleen nog maar de eerste drie nummers beluisterd. Maar die zijn dan van een zodanig hoog, betoverend mooi niveau dat ik me nog niet heb toegezet om het volledige album te beluisteren, kan ik dat fysiek wel aan?? Reaching the Innermost is hét mooiste nummer dat ik in 2020 heb ontdekt, ja, nog mooier dan Stages van 40 Watt Sun.

Bedankt om te lezen!

avatar van -SprayIt-
Hoi Jeffrey, leuke lijst, bedankt voor het schrijven.

avatar van aerobag
Ja jeffrey, leuk om te lezen over muziek, je grote hobby

Nu ook geïnfecteerd met het musicmeter-marillion virus zie ik. Ik zei nog zo, niet teveel met die proggers omgaan!

avatar van ASman
Ik ben hier door de tag van Johnny Marr terechtgekomen en dit is wel een leuk topic.
Mag je hier gewoon vrij wat posten of is het beurt afwachten?

avatar van AOVV
ASman schreef:
Mag je hier gewoon vrij wat posten of is het beurt afwachten?


Gooien die lijst, zou ik zeggen!

avatar van Manfield
Ik drop ook even 10 van mijn interessante ontdekkingen dit jaar.

Uiteraard een paar lekkere soulplaten
Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
Syl Johnson - Dresses Too Short (1968)

Een aantal 80's pop/rock platen
Hoodoo Gurus - Stoneage Romeos (1984)
The Triffids - Raining Pleasure (1984) afgezien van het titelnummer kende ik deze plaat nog niet....
The Nomads - Where the Wolf Bane Blooms (1983) van The Nomads kende ik alleen de uitstekende verzamelaar "Showdown!" een aanrader!

Een van mijn meest geluisterde artiesten dit jaar! Prachtig..... Prachtig.....
Roy Orbison - Mystery Girl (1989)
Roy Orbison and Friends - A Black and White Night Live (1989)

Een recent folk plaatje
John Blek - Catharsis, Vol. 1 (2017)

En twee toppers weer herontdekt.
Unbelievable Truth - Almost Here (1998)
M83 - Hurry Up, We're Dreaming (2011)

avatar van ASman
2020 was een jaar waar veel activiteiten die ik doorgaans regelmatig doe niet mogelijk waren. Dat gaf me volgens het aloude "elk nadeel heb zijn voordeel" principe wel een hoop tijd om een hoop discografieën te plunderen en nieuw spul te ontdekken. De uitgespaarde poen kon ik dan ook weer gebruiken om mijn verzamelwoede te laten botvieren. Ik moet meteen bekennen dat mijn muzikale dieet de laatste jaren voor een groot deel uit het hardere rockwerk bestaat; in die sferen heb ik dan ook zitten grasduinen. Een van mijn voornemens is om me ook met wat andere genres te gaan bezighouden, maar voor nu excuseer ik me alvast voor de eentonigheid van mijn lijst

1. Virgin Black - Requiem - Mezzo Forte (2007)

Ik heb lange tijd een allergie gehad voor een overdaad aan symfonie, zeker als dit in combinatie met zwaar gitaarwerk voorkomt. Bizar dat ik juist in 2020 zo een klik maakte met een band die ik lange tijd links heb laten liggen, Virgin Black, en dan vooral met dit album dat ik als een hoogtepunt in de gothic metal ben gaan zien. Het album borduurt voort op het kenmerkende recept van de band; een mengelmoes van doom en gothic met een orkestrale invalshoek. Het is echter de enorm droefgeestige sfeer die de band met deze ingrediënten weet te bewerkstelligen die me volledig wist in te pakken.

Ik laat hier als proevertje de track Domine van het album.

2. Forteresse - Métal Noir Québécois (2006)

Forteresse is een lo-fi black metalband uit Quebec die ik vorig jaar eens een fatsoenlijke kans gaf en waarvan ik uiteindelijk zeker twee albums op regelmatige basis heb gedraaid. Dit debuut uit 2006 lijkt me in het algemeen aanzien te worden als de Forteresse classic bij uitstek. De muziek gaat geen originaliteitsprijs winnen, maar wat het doet, doet het enorm goed. Leuk ook hoe interludes van Acadiaanse volksmuziek van de hak op de tak verdwijnen en plots plaats maken voor een wervelstorm aan gitaargeluid en ziedend gekrijs.

La Flamme Et Le Lys kan als prima voorsmaakje dienen.

3. Furia - Księżyc Milczy Luty (2016)

Furia is nog een band waarvan ik de naam al langer kende, maar de aandacht die de band verdiende, had ik hen nog niet eerder gegeven. Polen heeft een sterke extreme muziekscene en Furia heeft een van de meest consistent uitmuntende discografieën binnen deze scene. Dit album is wellicht het meest "experimentele" van de band, waar haast Lynchiaanse soundscapes worden afgewisseld met atmosferische maar ook agressieve black metal.

Wie waagt kan Ciało eens proberen.

4. Solace - Further (2000)

Ik ben al langer fan van de gekende stoner bands en na dieper onderzoek in deze stijl kwam ik vorig jaar de band Solace uit New Jersey tegen. De band combineert stoner met zwaarmoedige doom passages en paradeert alsook met elementen uit de vuige East Coast hardcore. Ze presenteren zich ook graag als makende ruige muziek voor ruige jongens. De New Jersey reputatie moet natuurlijk hooggehouden worden.

Followed is de track die ik het vaakst van de band heb gedraaid.

5. Volahn - Aq'Ab'Al (2014)

Tijdens mijn speurtocht naar originele black metal kwam ik de Black Twilight Circle beweging tegen. Een groepering van muzikanten uit het zuiden van Californië van voornamelijk Mexicaanse, maar ook Armeense en Libanese origine. Volahn is me van deze beweging het meest bijgebleven. Op memorabele wijze worden kosmische, inheems Amerikaanse en wild west-aandoende elementen binnen een metalen omkadering vormgegeven.

Chamalcan is een Volahn track die niet op dit album maar op een verzamelplaat van het Black Twilight Circle collectief staat, maar ik laat deze hier als voorbeeld omdat het op meesterlijke wijze de sound van de artiestengroepering belichaamt.

6. Profane Order - Slave Morality (2019)

Profane Order is een band uit Quebec die "war metal" brengt, maar sinds ik ze vorig jaar ontdekt heb is dit album van een jaar eerder uitgegroeid tot een van mijn favorieten binnen deze stijl. Met war metal kan je onmogelijk originaliteitsprijzen in de wacht slepen, maar zelden wordt het zo goed uitgevoerd als hier. De angstaanjagende donderende vocalen verdienen een aparte vermelding.

Ancient Blood heeft me regelmatig een schop onder de reet gegeven bij het bankdrukken of, als de gyms vorig jaar weer eens dicht waren, tijdens het lopen.

7. Mi'gauss - Open Season (2003)

Nog zo'n vergeten parel die ik tegenkwam. Ze omschreven zichzelf als "Algonquian War Metal" hoewel de sound uiteindelijk melodieuze death metal met inheems Amerikaanse themas en krijgersattitude bleek te zijn. Een cult klassiekertje dat wat meer onder de aandacht gebracht mag worden.

Ni'sahmadaqui kan dienen als prima voorbeeld van de sound van de band.

8. Azarath - Blasphemers' Maledictions (2011)

Azarath is een band die ik eerder al bij naam kende en in de vlugge weleens had beluisterd, maar vorig jaar kwam de klik. De band brengt blackened death metal met een extra portie ziedende agressie. Riffs, furieuze vocalen en schedel-inbeukende drums slaan je rond de oren.

Firebreath Of Blasphemy And Scorn liet me regelmatig op de bokszak tekeer gaan.

9. Dripping - Disintegration of Thought Patterns During a Synthetic Mind Traveling Bliss (2002)

Geheel in lijn met mijn hunker naar wansmaak ben ik vorig jaar ook meer slam dan ooit beginnen te luisteren. Tja, ik mag slam wel en als je een slam plaat wel lust, lust je ze ineens bijna allemaal. Dripping is een band uit (alweer) New Jersey die het over een ietwat andere boeg gooit. Dit album klink namelijk alsof een paar delinquenten wat van hun drugsgeld opzij hebben gelegd om een slam plaat op te nemen en tijdens het opnemen van de plaat besloten om hun halve stash zelf kordaat te maken. Aangezien de band zichzelf omschreef als "New Jersey Drug Metal" zou het zo ook weleens echt gegaan kunnen zijn.

Passing Through the Spheres of Abstract Thought is een voorbeeld van hoe samples uit de techno en hip hop verwerkt worden in een bijna psychedelisch geproduceerde slam-sound en zo een bevreemdende trip creëren.

10. Dark Buddha Rising - Ritual IX (2008)

Het Finse Dark Buddha Rising leerde ik kennen toen ze in 2019 onder de "Waste of Space Orchestra" naam een album opnamen met Oranssi Pazuzu. Toch ben ik het studiowerk van de band zelf vorig jaar laat pas beginnen beluisteren met de release van hun meest recente album. Met terugwerkende kracht leerde ik dus ook Ritual IX kennen; een doom-achtige acid trip van jewelste. Als referentie kan een band zoals Ufomammut dienen, maar ze doen toch wel hun eigen ding.

Enneargy is als 20-minuten durende track een hele zit, maar wel eentje die zich in mijn hoofd genesteld heeft.

***EERVOLLE VERMELDINGEN***

BONES - Skinny (2014)

Mijn stemgedrag zal het niet meteen verraden, maar ik was 10 jaar geleden - vooral door de sociale omgang - eigenlijk vooral een liefhebber van hiphop. Ik ben me vervolgens meer met de hardere rockgenres gaan bezighouden, maar mijn affiniteit voor hiphop is altijd wel aanwezig gebleven. Ik werd in 2019 zo nu en dan nog eens mee naar een hiphop optreden gesleurd. Ik zou mijn hiphop ratings allemaal weleens op MuMe moeten planten, maar daar kruipt natuurlijk weer behoorlijk wat tijd in.
BONES is typisch een artiest die ik in 2020 weleens via Soundcloud of op zijn YouTube kanaal afspeelde. Deze "cloud rap" is niet door iedereen geliefd, maar ik lust het wel.

Ik heb dit album als referentie genomen, omdat WhereTheTreesMeetTheFreeway misschien wel mijn favoriete BONES track is geworden. In het algemeen wel een artiest waar je best een playlist van samenstelt.

Chris Isaak - Chris Isaak (1987)

Wicked Game is wat mij betreft een van de beste popsongs aller tijden. Toch duurde het tot vorig jaar voordat ik eens wat Chris Isaak platen begon te luisteren. Deze titelloze uit 1987 is wellicht mijn favoriet.
Net als Manfield hierboven, ben ik al zolang ik hem ken behoorlijk te vinden voor de muziek van Roy Orbison. Op dit album weet Chris Isaak een beetje hetzelfde effect op mij te hebben: gevoelig, maar niet zeurderig.

Lie To Me is uitgegroeid tot een van mijn favoriete songs van Chris Isaak.

avatar van Johnny Marr
Wow, dus er is zelfs metal dat ASman nog niet kende? Interessante lijst man, thanks for dropping, ik zal er eens induiken.

avatar van ASman
Johnny Marr schreef:
Wow, dus er is zelfs metal dat ASman nog niet kende? Interessante lijst man, thanks for dropping, ik zal er eens induiken.


Virgin Black, Forteresse, Furia, Azarath en Dark Buddha Rising kende ik voorheen van naam, maar ik heb er pas in 2020 eens fatsoenlijk naar geluisterd.

Er valt natuurlijk altijd nieuw spul te ontdekken

avatar van hoi123
Leuk om iedereens lijstjes te lezen en, in het verlengde daarvan, dat de interesse voor dit topic zo toegenomen is!

avatar van Venceremos
Mijn longlist te-luisteren-albums editie 2021 groeit nog met de dag. Persoonlijk doel is om eens wat minder vluchtig naar onbekend materiaal te luisteren + het uitdiepen cq ontginnen van bepaalde genres.
Howe Gelb - 'Sno Angel Like You (2006)
is eerste die de shortlist op gaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:59 uur

geplaatst: vandaag om 12:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.