menu

Muziek / Algemeen / OORdelen

zoeken in:
avatar van Marzipaintree
Inhoudelijk wel maar dat komt door dat papiergaatje.
dazzler schreef:
Dus tonnen (onleesbaar) stilstaande ritmiek en zoveel (onleesbaar) in de opbouw. Jammer genoeg is (onleesbaar) niet zo'n rock and roll animal als zijn (onleesbaar) Osterberg en is gitarist Peter Gunn geen (onleesbaar).

Tom Engelshoven **

Tja... er zat een gaatje in het papier van de desbetreffende OOR.

Hier had moeten staan:
Dus tonnen feedback stilstaande ritmiek en zoveel mogelijk monotonie in de opbouw. Jammer genoeg is zanger Jason lang niet zo'n rock and roll animal als zijn voorbeeld Jimmy Osterberg en is gitarist Peter Gunn geen Ron Asheton.

avatar van Poek
1. The Chills - Brave Words
2. The Smiths - Strangeways here we come
3. Pixies - Come on Pilgrim
4. Sinead O'Connor - The Lion and the Cobra
5. R.E.M. - Document
6. 10,000 Maniacs - In My Tribe
7. Sting - Nothing Like the Sun
8. Suzanne Vega - Solitude Standing
9. Pet Shop Boys - Actually
10. Chris Isaak - Chris Isaak

avatar van bikkel2
1. David Sylvian - Secrets Of The Beehive
2. U2 - The Joshua Tree
3. Marillion - Clutching At Straws
4. The Sound - Thunder Up
5. Tom Waits - Franks Wild Years
6. Dead Can Dance - Within The Realm Of A Dying Sun
7. The Nits - In The Dutch Mountains
8. Robbie Robertson - Robbie Robertson
9. R.E.M - Document
10. Deacon Blue - Raintown

avatar van Hacker
herman schreef:
10. The Jesus & Mary Chain - Automatic

Die is uit 1989; ik neem aan dat je Darklands bedoelt (?).

avatar van herman
Hacker schreef:
(quote)

Die is uit 1989; ik neem aan dat je Darklands bedoelt (?).

Klopt!

avatar van LucM
Ik mis hier het debuut van Guns 'n Roses of werd die pas later in Nederland uitgebracht?

avatar van dazzler
LucM schreef:
Ik mis hier het debuut van Guns 'n Roses of werd die pas later in Nederland uitgebracht?

Ik denk zelfs later in heel Europa. Paradise City was pas een hit in de lente van 1989.

avatar van Rudi S
dazzler schreef:
(quote)

Ik denk zelfs later in heel Europa. Paradise City was pas een hit in de lente van 1989.


Oor heeft dat debuut "gemist" komt ook niet in de omringende jaren voor.
Pas in editie 30 uit 2002 staat een recensie.

avatar van deric raven
Het aanbod aan releases is gigantisch groot, ik weet uit ervaring dat er dan keuzes gemaakt moeten worden.

avatar van dazzler
Rudi S schreef:
Oor heeft dat debuut "gemist" komt ook niet in de omringende jaren voor.
Pas in editie 30 uit 2002 staat een recensie.

Ik ga eens in de gaten houden wanneer ze voor het eerst over Guns 'N' Roses schrijven.

Het album Commedia (1987) van Elisa Waut werd ook over het hoofd gezien in de recensies.
Maar in het interview met de band uit dezelfde periode (voorjaar 1987) ging het er wel uitvoerig over.


avatar van dazzler

Nou, dat is wel een huzarenstukje om al die links per artiest en album voor mekaar te krijgen.

Zou toch straf zijn als dat helemaal waterdicht zo zijn. We shall see.



avatar van Marzipaintree
10 besproken platen uit de jaargang 1987 die ik hoog heb zitten
Prince - Sign "☮" the Times
The Smiths - Strangeways, Here We Come
Eric B. & Rakim - Paid in full
Dinosaur Jr. - You're Living All Over Me
Sonic youth - Sister
U2 - The Joshua tree
Public Enemy - Yo! Bum Rush the Show
The Replacements - Pleased to Meet Me
Terence Trent D'Arby - Introducing the Hardline According To
LL Cool J - BAD: Bigger and Deffer

5 onbesproken (althans dat denk ik) platen uit de jaargang 1987 die ik hoog heb zitten
Guns and Roses - Appetite for Destruction
Boogie Down Productions - Criminal Minded
Candlemass - Nightfall
Sodom - Persecution Mania
El Último de la Fila - Nuevas mezclas

10 platen waarvan ik blij ben dat ze tot mijn collectie behoren
Chris Isaak - Chris Isaak
John Hiatt - Bring the Family
Black - Wonderful Life
Fleetwood Mac - Tango in the Night
George Michael - Faith
INXS - Kick
Michael Jackson - Bad
Sinéad O'Connor - The Lion and the Cobra
Sly and Robbie - Rhythm Killers
Bruce Springsteen - Tunnel of Love

10 platen die ik graag een (nieuwe) kans wil geven
Marillion - Clutching at Straws
Pet Shop Boys - Actually
Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun
Depeche Mode - Music for the Masses
Rush - Hold Your Fire
Julian Cope - Saint Julian
Bryan Adams - Into the Fire
Deacon Blue - Raintown
Icehouse - Man of Colours
The Cars - Door to Door

avatar van dazzler
OOR 1988/01

cover: Dalbello

artikels: The Riff / Guesch Patti / Rock in Rusland / Dalbello
/ The Proclaimers / Ry Cooder / Strip-pap / George & Paul / The Chills

Eurythmics - Savage (1987)
https://www.mupload.nl/img/hf0smmsltd.jpg

Pas na langer luisteren openbaart zich de klasse van de nummers. Pas dan krijg je door hoe ingenieus Stewart met geluid weet om te springen en het gevaar voor monotonie buiten de deur weet te houden enerzijds door een uitgekiend gebruik van rockgitaarbijdragen en anderzijds door de mogelijkheden van de stem van Lennox volledig uit de buiten. Mysterieus, eigengereid, bij vlagen irritant maar merendeels de fantasie prikkelend is Savage een bevredigende Eurythmics plaat geworden.

Harry van Nieuwenhoven ***

Foreigner - Inside Information (1987)
https://www.mupload.nl/img/aejwsz6eqb.jpg

Lou Gramm verklaarde in interviews dat hij weliswaar deel zou blijven uitmaken van Foreigner, maar dat zijn solo-carrière voorrang zou krijgen. Ondanks de uitstekende productie, de wave-achtige galmpjes achter Mick Jones' uit duizenden herkenbare ritmische gitaarspel, de smaakvolle synthesizerbijdragen en het als altijd hartverwarmende stemgeluid, is deze oplossing een beetje ten koste gegaan van de muzikale intensiteit alsook van het gemiddelde niveau van het songmateriaal.

Hans van den Heuvel ***

Rick Astley - Whenever You Need Somebody (1987)
https://www.mupload.nl/img/wqighdls.jpg

Of het zou het imago moeten zijn van de brave Hendrik die iedere moeder als schoonzoon wil hebben. Als een pinguïn op een evenwichtsbalk beweegt hij zich door zijn videoclips. Misschien heeft het toch iets met muziek te maken en is het de effectieve combinatie van zijn licht melancholieke blanke soulstem en zijn lekker in het gehoor liggende poppy variant op de Philly soul. Het neemt niet weg dat Astley verdienstelijk debuteert, al was het maar omdat hij bewijst meer te zijn dan een speelbal van Stock, Aitken en Waterman.

Harry van Nieuwenhoven ***

avatar van dazzler
OOR 1988/02

cover: Cuby & The Blizzards

artikels: Maxi Priest / Foreigner / Jean-Paul van der Meij / The Christians / Sammy & Rosie Get Laid
/ John Cougar Mellencamp / Henry Rollins / Cuby & The Blizzards / Drs. Pop

The Pogues - If I Should Fall from Grace with God (1988)
https://www.mupload.nl/img/g78uza.jpg

Producer Steve Lillywhite heeft de groep een vrij helden geluid gegeven waarin het uitgebreide traditionele instrumentarium goed te onderscheiden is. Tom Waits en The Pogues hebben met elkaar gemeen dat zij met respect voor muzikale tradities een volstrekt unieke stijl hebben ontwikkeld. Hun liedjes hebben zowel inhoudelijk als muzikaal erg veel te bieden en worden niet ontsierd door commerciële prioriteiten. Nee, als er dit jaar geen betere plaat dan deze verschijnt, zul je mij niet horen klagen.

Bert van de Kamp *****

Paolo Conte - Aguaplano (1987)
https://www.mupload.nl/img/gmrzbsiirfc.jpg

De sympathieke advocaat/liedjesschrijver/zanger/pianist geniet in ons land zo'n populariteit dat het verdacht veel op een modeverschijnsel begint te lijken, maar Conte zelf zal de laatste zijn om zich daar druk over te maken. Voorlopig biedt hij met zijn laatste elpee voldoende tegengewicht tegen de ellende die Sabrina en Tony Esposito over ons uitstorten. Paolo Conte is natuurlijk het leukst voor degenen die een woordje Italiaans spreken, want tekst en muziek zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden.

(besproken met nog vier andere Italiaanse platen zonder vermelding van recensent) ***

David Lee Roth - Skyscraper (1988)
https://www.mupload.nl/img/2z3r7wraa35.jpg

Was Eat 'em And Smile een ijzersterke debuutelpee, Skyscraper is de logische opvolger en een forse stap vooruit voor Roth en zijn band. Zes songs schreef Roth met Steve Vai en er zit geen slechte tussen. Afwisseling te over, dat is een feit. In iedere song gebeurt ook nog eens te veel om op te noemen. Al deze factoren maken dit tot een groeiplaat bij uitstek. De grootste fout die de luisteraar echter kan maken, is Skyscraper opzetten met het idee naar een hardrockplaat te gaan luisteren.

Mark van Schaick ****

avatar van dazzler
OOR 1988/03

cover: Sting

artikels: Suzanne Vega / Huub Stapel / Jonathan Richman / Spasmodique + Umberto Di Bosso
/ Sting / INXS / Talking Boek / Jerry Harrison / Won Ton Ton / Leonard Cohen

Leonard Cohen - I'm Your Man (1988)
https://www.mupload.nl/img/0drdjv.jpg

Met een productie geluid dat voor zijn doen uitermate bij de tijd is en zich zelfs beweegt langs heuse discopaden. Eigenlijk moet je hem het liefst zo sober mogelijk horen, met een klein combo, slechts één mooie tweede (vrouwen)stem, of liever nog alleen met zijn onversterkte gitaar. Hij zegt (en zingt) dingen die niemand in deze onromantische tijden meer over de lippen kan krijgen. Hij legt zijn hele hebben en houden schaamteloos voor ons op tafel en doet dat met zo'n plechtige enst dat het vaak op de lachspieren werkt.

Bert van de Kamp ***

Megadeth - So Far, So Good... So What! (1988)
https://www.mupload.nl/img/sxabxv55meprz.jpg

Om maar meteen ter zake te komen: de composities sluiten prima aan op die van Peace Sells... But Who's Buying. Dave Mustaines teksten zijn puntig als altijd en nog een klasse beter dan die van de vorige elpee en wederom vliegt er een aantal memorabele gitaarriffs om mijn oren, maar het is allemaal net niet genoeg om de band definitief naast Metallica en Anthrax te tillen. De productie staat zo bol van de dynamiek dat de groeven het af en toe niet meer aan kunnen.

Mark van Schaick ****

AC/DC - Blow Up Your Video (1988)
https://www.mupload.nl/img/4683aiqje.jpg

AC/DC zoekt geen nieuwe wegen of onontgonnen gebieden in het landschap van de rock 'n' roll maar probeert de jonge generatie rockfans voor zich te winnen met niets anders dan de oude vertrouwde klasse. Vanda & Young, het befaamde componisten- en producersduo dat sinds '78 niet meer voor AC/DC werkte nam het heft wederom in handen. Het is eens samenwerking die zonder moeite nieuwe stromingen in de rock, hardrock en heavy metal kan overleven.

Mark van Schaick ****

The Mission - Children (1988)
https://www.mupload.nl/img/kjbex6.jpg

Children betovert op hoog niveau, verenigt het pathos van Jim Kerr en de vaart van The Cult met de gedragen balladevorm waarin hardrock bands als The Scorpions ooit excelleerden en versmelt dit tot een glinsterend gepolijste poel van pathetiek, mystiek en perfectie. Iets plastischer: een ballon met een dusdanig mooi beschilderde huid dat je er niet eens doorheen zou durven prikken, nog afgezien van het elpeeconcept dat je dan (o kindermishandelaar) zou aantasten. The Mission is ons wederom te slim af.

Erik van den Berg ****

Black Sabbath - The Eternal Idol (1987)
https://www.mupload.nl/img/qxeqp740er.jpg

Sinds Ronnie James Dio Black Sabbath verliet is het gitarist Tony Iommi niet gelukt een enigszins stabiele formatie om zich heen te verzamelen. Met name zangers hielden het niet lang uit. Tony Martin doet het gelukkig erg goed. De enige kanttekening die ik wil plaatsen is dat het Sabbath geluid hier wel erg tegen Dio aanleunt en dat is deels Martins werk. Het lijkt wel alsof Ronnie en Iommi in een wedstrijdje van elkaar afkijken terecht zijn gekomen. Zo te horen wordt de match echter in het voordeel van Black Sabbath beslist.

Mark van Schaick ***

Bel Canto - White-Out Conditions (1987)
https://www.mupload.nl/img/pi2tkc.jpg

De plaat bevat muziek een puurheid uitstraalt die opmerkelijk is. De net 18 jaar geworden Anneli Marian Drecker beschikt over een prachtig fluweelzacht stemgeluid waarmee ze voor een groot deel de toon aangeeft. Dit gaat echter zeker niet ten koste van de impact die de verrassend veelzijdige klankjuweeltjes hebben die voor de instrumentale omlijsting zorgen. Liedjes met een fraaie melodie en tintelende ritmetjes. Eenmaal aangeraakt laat het je niet meer los. Gewoon bloedmooi.

Corné Evers ****

avatar van dazzler
OOR 1988/04

cover: Herman Brood

artikels: Robert Plant / Bobby Womack / dB's / Het Verschijnsel Brood
/ Red Hot Chili Peppers / Hans Dagelet / Sting bij de Indianen / Cry Freedom / Salif Keita

Toto - The Seventh One (1988)
https://www.mupload.nl/img/jupo98iqod9b.jpg

De muzikale genres op deze elpee zijn zeer gevarieerd en de instrumentale en vocale uitvoering van de nummers steeds perfect zonder het zaakje meteen dood te slaan. De leden van Toto hebben er hoorbaar zin in en die vonk slaat op de luisteraar over. Tot slot verdienen ook de teksten een pluim. Het digitale opnameproces en de speelduur van meer dan een uur maken The Seventh One vooral geknipt voor compact disc. Dit geluksgetal is de beste elpee van Toto tot nu toe.

Harry van Nieuwenhoven ****

Vicious Rumors - Digital Dictator (1987)
https://www.mupload.nl/img/ixc44dnnisx3.jpg

Vicious Rumors speelt zich met Digital Director in de hoogste regionen van de Amerikaanse heavy metal selectie. In Carl Albert heeft de groep de zanger gevonden die ze verdient, terwijl de composities aangeven dat de heren genoeg wilde haren verloren om een blijven product af te leveren. Zoals de meest schrapnel acts is Vicous Rumors uitermate geschikt voor CD, aangezien je wel een goede platenspeler moet hebben, wil je de dynamiek zo goed uit de groeven krijgen als ze hem erin geramd hebben.

Mark van Schaick ****

Robert Plant - Now and Zen (1988)
https://www.mupload.nl/img/1uhsaj26cc.jpg

Via de gewiekste drumpatronen van Chris Blackwell, het subtiel getimede toetsenwerk van Phil Johnstone en het stevig door een choruspedaal gehaalde gitaarwerk van Doug Boyle probeert Plant de combinatie in de jaren tachtig te plaatsen. Stijltechnisch lukt dat bij vlagen. Maar wil hij weer tot de echt groten gerekend worden, dan zal hij zich als songschrijver verder moeten ontwikkelen en profileren en zich minder snel tevreden moeten stellen met gekunsteld knip- en plakwerk en uit de hand gelopen jams.

Hans van den Heuvel ***

avatar van dazzler
OOR 1988/05

cover: Sinead O'Connor

artikels: The Cookie Crew / Slauerhoff / Black / Kippenvel / Texas Blues
/ Ari Marcopoulos / Sinead O'Connor / Dokken / Zeg Eens C / Herman Brusselmans

Morrissey - Viva Hate (1988)
https://www.mupload.nl/img/nkeg8l5c.jpg

Voor zijn solodebuut is Morrissey afgeweken van het groepsidee en koos hij voor een songsgewijze benadering. De samenwerking met producer Stephen Street werd geïntensifieerd en samen staken ze een gevarieerde, gedurfde en van begin tot einde boeiende plaat in elkaar, met hulp van Vini Reilly en nog enkele muzikanten. De frisse aanpak levert enkele uiterst verrassende momenten op. Een prachtplaat die zich voor het eerst in Morrissey's carrière leent voor herhaalde beluistering op dezelfde regenachtige dag.

Jan Vollaard *****

The Church - Starfish (1988)
https://www.mupload.nl/img/jqapds000.jpg

Al jaren zijn die-hard fans ervan overtuigd dat dit Australische viertal onder aanvoering van de eigenzinnig dromerige cynicus Steve Kilbey over een uniek talent beschikt de gevoelens te beroeren. The Church maakt sfeervolle muziek met vaak wat hoogdravende teksten wordt vaak ten onrechte als sixties band beschouwd maar past stukken makkelijker in het smaakpatroon van Echo & The Bunnymen. Starfish is een plaat om in te wonen, een droomhuis waarin pijn en hoop elkaar afwisselen en emoties en fantasie worden getart.

Tom Engelshoven ****

Faith No More - Introduce Yourself (1987)
https://www.mupload.nl/img/gp1h351s7.jpg

Venijnige politieke strooptochten, apocalyptische visies die concluderen dat alle publieke normen en waarden niets meer zijn dan slim opgezette spelletjes en agressieve aansporingen aan het adres van de passieve burger gevat in brallende chants. Op We Care A Lot bevindt een en ander zich nog in een wat kale zoekfase, op de jongste elpee echter is de spanning lijfelijk voelbaar, de intensiteit optimaal en de oerkracht vernietigend. Hier kun je pagina's vol superlatieven over schrijven. Gewoon kopen en meebrullen.

Erik van den Berg *****

Talking Heads - Naked (1988)
https://www.mupload.nl/img/os5d26152q.jpg

Opperhoofd Byrne heeft weer diep in zichzelf gekeken en is met indrukwekkende teksten op de proppen gekomen. Het resultaat is een uiterst levendig en meeslepend geheel van uiteenlopende stijlen en mengvormen die de reputatie van de Heads als fusion band weer alle eer aandoet. Belangrijke gastrollen zijn weggelegd voor Eric Weissberg, Johnny Marr en Mory Kante. Laat ik het maar toegeven: ik ben diep onder de indruk van deze elpee. Elf pakkende, goed gespeelde nummers, inhoudsrijk en niet zelden ontroerend.

Bert van de Kamp ****

Faith No More - We Care a Lot (1985)
https://www.mupload.nl/img/1p6z337lq30fs.jpg

Collega van Hoof betichtte het Californische Faith No More in OOR 4 van Beastie Boys epigonisme maar vergat daarbij een essentieel feitje: de betreffende single We Care A Lot dateert uit 1985, lang voor de Beastie Boys overschakelden van melige hiphop naar puberale brulaperij. Bovendien is Faith No More verre van puberaal; reden te meer om je te verbazen over de plotselinge belangstelling voor hun van sarcasme uitpuilende single, waardoor ook ineens hun gelijknamige debuutelpee uit 1985 opnieuw werd uitgebracht.

Erik van den Berg (vermits beide FNM elpees samen besproken worden hier geen aparte score)

avatar van dazzler
OOR 1988/06

cover: Chuck Berry

artikels: The Sisters Of Mercy / Boegies / Arno / Wim Wenders
/ Chuck Berry / Art Spiegelman / Plankenkoorts / The Church

Prefab Sprout - From Langley Park to Memphis (1988)
https://www.mupload.nl/img/21y7cq3tcea.jpg

Als er één ding is dat deze plaat bewijst dan is het wel dat de wereld in Paddy McAloon een van haar meest talentvolle songschrijvers kent. Hij roert zich in zowel tekstueel opzicht als met arrangementen die, hoe gepolijst op het eerste gehoor ook, bij nadere beluistering vol venijnige scherpe kantjes blijken te zitten. Zo zitten al de teksten vol van die verrukkelijke doordenkertjes, terwijl ook een veelheid van muzikale invalshoeken From Langley Park To Memphis van de eerste tot de laatste noot puur snoepgoed doet zijn.

Corné Evers ****

Joni Mitchell - Chalk Mark in a Rain Storm (1988)
https://www.mupload.nl/img/wop2ve0.jpg

Het talent van de Canadese is boven alle twijfel verheven. Zeker na de algemene amnestie voor het fenomeen singer/songwriter, want in dat vakgebied behoort ze vanaf haar plaatdebuut tot de besten. Dit 15de album is een bescheiden meesterwerk. Voor deze plaat nodigde de steeds minder hoog gillende Joni een aantal opmerkelijke gasten uit. Er zijn duetten met Peter Gabriel en Willie Nelson, zangrollen voor Tom Petty, Bejamin Orr, Don Henley, Wendy & Lisa en Billy Idol. Die laatste als snoever, dat spreekt.

Jan-Maarten de Winter ****

avatar van dazzler
OOR 1988/07

cover: The Pogues

artikels: The Righteous Brothers / Zwarte Prince / Toto / The Pogues
/ Throwing Muses / Pop & Film / Godley& Creme / Opal / The Mission

Pixies - Surfer Rosa (1988)
https://www.mupload.nl/img/ss1k7jexe.jpg

Het zinderende Surfer Rosa bevestigt de grote klasse van het jonge kwartet dat in Black Francis een sterke componist heeft. Hij schrijft korte en hitsige teksten. Gitarist Joey Santiago geeft al zwiepend, gierend en jengelend de songs een meerwaarde. Producer Steve Albini zorgde ervoor dat de plaat, op de gortdroge drums van David Lovering na, een vitale indruk maakt. Bassiste Mrs. John Murphy steekt Sonic Youths Kim Gordon naar de kroon in de categorie meeslepende erotiek. Gaat dat zien, verdomme.

Rene Megens ***** (met Mrs. John Murphy wordt wel degelijk Kim Deal bedoeld)

Midnight Oil - Diesel and Dust (1987)
https://www.mupload.nl/img/mihyttqtl2w.jpg

In vergelijking met 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 uit 1983 klinkt deze zesde elpee behoorlijk gestroomlijnd en soms zelfs gelikt. In de doorlopend melodieuze rocksongs is daarentegen het vurige engagement in de teksten gelukkig intact gebleven terwijl ook de maniakale voordracht van de kaalhoofdige zanger Peter Garrett nog steeds lekker onstuimig is. Hoewel een stuk minder avontuurlijk en verrassend is Diesel And Dust zeker een uitgelezen plaat om met deze muzikale actiegroep kennis te maken.

Harry van Nieuwenhoven ****

Tina Turner - Tina Live in Europe (1988)
https://www.mupload.nl/img/bo37gbq._sl1500_.jpg

Laat ik de vier punten noemen die in het voordeel van dit live spektakel spreken. Allereerst klinkt de zangeres Tina Turner live nog steeds op haar rauwst en dus best. Ten tweede geven de vier plaatkanten een prima overzicht van haar gehele carrière. Ten derde verzorgen David Bowie, Bryan Adams, Eric Clapton en Robert Cray hier gastoptredens. Tot slot is dit behalve een ijzersterke dubbele live elpee ook een schitterende Greatest Hits compilatie waarvan de CD-versie vier extra nummers bevat.

Harry van Nieuwenhoven *****

Kingdom Come - Kingdom Come (1988)
https://www.mupload.nl/img/irmfxtd.jpg

Kingdome Come debuteert met een vliegende start. Zanger Lenny Wolf klinkt als Robert Plant vijftien jaar geleden, de nummers die hij schrijft zijn qua gitaarriffs, tempo, dynamiek en instrumentale invulling vergelijkbaar met die van Zep. Als je dit weet en je niet meteen last krijgt van gevoelens van goede smaak, walging, verontwaardiging of wat dies meer zij, dan heb je aan Kingdom Come een dijk van een plaat met goeie nummers die overtuigend gebracht worden en die perfect is geproduceerd door Bob Rock.

Mark van Schaick ****

avatar van dazzler
OOR 1988/08

cover: Mark Knopfler

artikels: Bodeans / Rush / Nonesuch / The Bhundu Boys / Pere Ubu
/ Cheers / James Brown / The Clash / Plankenkoorts / Dire Straits

Vanaf dit voor de gelegenheid 96 pagina's tellende nummer heet de recensie rubiek Oase.
Het blad bekeert zich definitief tot het CD tijdperk door de aparte CD rubriek hierin op te nemen.
De singles rubriek die de bal meer mis dan raak sloeg zal (als ik me niet vergis) nog tot 1989 lopen.

Met als "wereldprimeur" een gratis Sony 3" CD single met werk
van The Nits, Ive Got The Bullets, Herman Brood & His Wild Romance en Vengeance.

Iron Maiden - Seventh Son of a Seventh Son (1988)
https://www.mupload.nl/img/i1ymsx1qq58.jpg

Op haar nieuwste product is meer synthesizer te horen dan op alle vorige Maiden platen bij elkaar. Ik kan daar niet mee zitten: als geheel maakt de elpee een constante, afwisselende indruk met tempo- en ritmewisselingen e over. Wat dat betreft is er dus niet zoveel veranderd. Wel komt er voor het eerst een stukje akoestische gitaar voorbij. Een goede opvolger derhalve: niet vernieuwend (maar wie zat daarop te wachten?), wel een beetje anders en zeker enthousiast genoeg om Iron Maidens succes te prolongeren.

Mark van Schaick ****

Neil Young & The Bluenotes - This Note's for You (1988)
https://www.mupload.nl/img/1igghaqg.jpg

Begeleid door The Bluenotes, een negenkoppige formatie met een prominente blazerssectie, ging de Canadese Amerikaan zich te buiten aan niets minder dan de blues, waarbij hij aan de hand van eigen composities de grote meesters in de sector pasticheerde. Desondanks doet de muziek buitengewoon levendig aan. Wie de jazzachtige derivaten nauwkeurig beluistert, zal tot de ontdekking komen dat ze compositorisch een onmiskenbare gelijkenis vertonen met de mijmerende folkliedjes van weleer.

Geert Henderickx ****

The Sugarcubes - Life's Too Good (1988)
https://www.mupload.nl/img/6yeqqiyqpli.jpg

De overmatige aandacht die de Britse media aan de groep besteden, riekt sterk naar de zoveelse hype. Opvallend is dat Björk nogal snel haar toevlucht neemt tot blèrende hi-ha kreetjes. De plaat stijgt boven de grauwe middelmaat uit doordat The Sugarcubes in instrumentatie en arrangementen risico's durven nemen. De manier waarop daarbij de elementen die geleend worden bij onder andere funk en zelfs country in het geheel zijn ingepast, getuigt van zin voor avontuur en verdient bewondering. Een overtuigend debuut.

Corné Evers ****

Eric Clapton - Crossroads (1988)
https://www.mupload.nl/img/5gr6xybx.jpg

Het zijn niet alleen de die-hard Clapton fans voor wie deze compilatie verplichte kost is. Chronologisch gerangschikt, waarbij je traploos de nukken en grillen van het fenomeen voorgeschoteld krijgt en je (weer) kunt verbazen over zijn abrupte koerswijzigingen. Toch leverde enkele periode een paar juweeltjes. Zijn Yardbirds periode is wat mij betreft nog een leerschool, maar al bij John Mayall's Bluesbreakers toont hij een eigen gezicht. Met zeven nummers zijn de laatste acht jaar wat dun vertegenwoordigd.

Cherie van Gelder ****

Yngwie J. Malmsteen's Rising Force - Odyssey (1988)
https://www.mupload.nl/img/gscx8d7u.jpg

De composities van Yngwie zijn herkenbaar maar volkomen up-to-date en het is dan ook niet ondenkbaar dat de plaat een Amerikaanse hitsingle zal opleveren; Joe Lynn Turner stem is in ieder geval geknipt voor rockstations. De klasse van de Odyssey light in het feit dat de plaat het ultieme compromis is tussen commerciële aantrekkelijkheid en instrumentale krachtpatserij. Ondanks (dank zij?) zijn grote ego is de jonge Zweed de eerste van de laatste lichting gitaarhelden die een song met kop en staart kan schrijven.

Mark van Schaick ****

Cardiacs - A Little Man and a House and the Whole World Window (1988)
https://www.mupload.nl/img/ssegpp3orss.jpg

De Engelse Cardiacs vormen een voorhistorisch monster dat teruggrijpt op de tijd dat mellotrons nog op stoom liepen en violen nog met de hand werden bediend. De stem van zanger Tim Smith houdt het midden tussen de holle pathos van Marillions Fish en het vaudeville-achtige van de jonge Bowie met hier en daar een extra schorre variatie op de falset van Jon Anderson. Voor de composities geldt eigenlijk hetzelfde: tegelijkertijd hogelijk origineel en voor 100% gejat. Is het een grap of is het serieus? Leuk in ieder geval wel.

Jan Vollaard ***

Voivod - Dimension Hatröss (1988)
https://www.mupload.nl/img/t0mg2gt.jpg

Het Canadese viertal biedt teksten die nu eens niet bol staan van de bloederige clichés, maar die een sombere kijk op de technologische maatschappij weerspiegelen. Je zou dus van een soort conceptalbum kunnen spreken waarin de Voivoid een fantasiewezen is dat letterlijk en figuurlijk tot in het hart van die technologie doordringt, met alle negatieve gevolgen van dien. Voor het eerst wordt er geprobeerd om de muzikale elementen met dezelfde fantasie als de tekstuele te verzorgen.

Mark van Schaick ****

avatar van dazzler
dazzler schreef:
OOR 1988/01

Eurythmics - Savage (1987)

Foreigner - Inside Information (1987)

Rick Astley - Whenever You Need Somebody (1987)

+

Exodus - Pleasures of the Flesh (1987)
https://www.mupload.nl/img/czjmk72nw.jpg

Deze plaat heeft alles: de ene aanstekelijke gitaarriff na de andere, op de juiste momenten een ritmewisseling, herkenbare en meebrulbare refreintjes en veel no-nonsense gitaarsolo's. De heldere productie tilt de plaat uit boven het low-budget geluid dat het merendeel van de speedmetal platen nog steeds kenmerkt. Extra aandacht voor het drumgeluid geeft de superstrakke ritmes genoeg ruimte naast de staccato gitaarpartijen. Echt weggeweest is Exodus niet, maar meer terug dan nu waren ze nooit.

Mark van Schaick ****

avatar van dazzler
OOR 1988/09

cover: Talking Heas

artikels: Mory Kante / Fatal Flowers / Talking Heads / Pixies
/ Bo/The Rude / Was (Not Was) / De Brekers / The Hard-ons

Tracy Chapman - Tracy Chapman (1988)
https://www.mupload.nl/img/jqe1acckkk.jpg

Tracy Chapman levert in het genre singer/songwriter zonder meer het tot nu toe meest veelbelovende debuut af van dit jaar. Ik begin maar meteen met deze constatering, want Tracy's talent is onmiskenbaar. Ze is duidelijk niet van de straat, links georiënteerd en... zwart. Het is allemaal bijna net iets te mooi om waar te zijn. De vroege Joan Armatrading schiet het eerst te binnen en vlak daarop komt Suzanne Vega om de hoek. Grofweg vallen de elf songs uiteen in twee onderwerpen: 'love' en de keerzijde van de 'Amerikaanse droom'.

Herman van der Horst ****

Joe Jackson - Live 1980/86 (1988)
https://www.mupload.nl/img/vuwffbu4.jpg

Het gaat hier om eigenlijk om vier, qua aanpak totaal verschillende live optredens, ieder bestaande uit vijf tot zes nummers. Met ingang van de Night And Day tour begint Jackson namelijk bepaalde songs op het podium drastisch te her-arrangeren. Hoewel de songkeuze een representatieve dwarsdoorsnee van z'n carrière geeft, moet Live 1980/86 niet als een zelfstandig werkstuk beschouwd worden. Het is een aanvulling op zijn studiowerk, maar voor Jackson liefhebbers wel een essentiële.

Herman van der Horst ***

Fatal Flowers - Johnny D. Is Back! (1988)
https://www.mupload.nl/img/tzynr0zod.jpg

Het resultaat klinkt uitermate professioneel en bevestigt de niet geringe kwaliteiten waarmee de Amsterdammers een plek in de Neder-top verwierven. De rock- en popsongs en de rhythm 'n' blues-achtige nummers kennen mooie melodieën en worden met verve uitgevoerd. De teksten zijn nog steeds mager, rock 'n' roll ster Johnny D loopt als een versleten rode draad door de songs en worstelt met rock clichés. Voor de rest lijkt alles koek en ei, hun beste tot nu toe, toont aan dat ook deze Flowers van mensen houden.

Rene M. (Megens natuurlijk die zich een woordgrapje op de titel permitteert) ****

Sade - Stronger Than Pride (1988)
https://www.mupload.nl/img/snahuw3xufvn.jpg

Stronger Than Pride wordt merendeels gevuld met songs zonder kop en staart, om over een spannend middenstuk maar te zwijgen. Daarbij komt dat Sade de meest luie en beperkte zangeres van het Westelijk halfrond is. In een opvallend groot aantal nummers beperkt 'de zangeres' zich tot het met een hijgerige spreekstem kwelen van haar teksten. De wijsheden die Sade in haar teksten verkondigt had ze beter voor een aflevering uit de Bouquet Reeks kunnen bewaren. Treurig dat Sade bijna volledig door de mand valt.

Harry van Nieuwenhoven **

Boogie Down Productions - By All Means Necessary (1988)
https://www.mupload.nl/img/c60wdlmg9.jpg

Na de gewelddadige dood van dj Scott La Rock was het even twijfelachtig of zijn partner KRS One een passende opvolger kon verzorgen van hun succesvolle eerste elpee Criminal Minded. Mooi wel dus. Tekstueel is deze elpee briljant, ook de muziek is zeer sterk. Niks geen James Brown samples. KRS One geeft ons keiharde beats, een vleugje Deep Purple, enkele tricks van dj Red Alert, old school electro-beats en hij bewijst zich als een meester in de hiphop reggae. Een funky, funky fresh record. Essentieel.

Marcel Wouter *****

avatar van dazzler
OOR 1988/10

cover: Midnight Oil

artikels: Midnight Oil / Plankenkoorts / Tracy Chapman / De Klankrovers
/ Ofra Haza / Kassav' / Faith No More / Ry Cooder / Strips + Live '88 special

Prince - Lovesexy (1988)
https://www.mupload.nl/img/8y8wyisj1u2ri.jpg

Volgens de pin-up prediker begint alle heil voor deze verziekte wereld in de hemel en loopt dan regelrecht via de onderbuik ons bewustzijn binnen. Prince heeft inmiddels een genre op poten gezet dat bijna volledig losstaat van alle blanke en zwarte muziekcodes uit heden en verleden. De songs ontlenen hun grootste kracht aan het feit dat de tomeloze inventiviteit het sexy karakter ervan niet in de weg heeft gelegen. Los van de boodschap heeft Prince met Lovesexy zijn eigen muzikale Alice In Wonderland gecreëerd.

Herman van der Horst ****

a-ha - Stay on These Roads (1988)
https://www.mupload.nl/img/vqr4ufc0wysx.jpg

Als er in de muziek van a-ha evenveel creativiteit zou gestopt zijn als in de videoclips dan zou er niets te klagen zijn. Deze CD bevat daarentegen hetzelfde synthesizergedreutel als de vorige twee producten. De manier waarop a-ha hierin steeds weer met aanstekelijke melodietjes op de proppen weet te komen is knap en Morten Harket is een prima leadzanger. Het is jammer dat hij in een groep zit die in haar synthetische consumptiepop vorm boven inhoud heeft verheven en de roots met de rock 'n' roll moet ontberen.

Harry van Nieuwenhoven ***

Judas Priest - Ram It Down (1988)
https://www.mupload.nl/img/bklzivhd.jpg

Rain It Down is de stap terug naar de Defenders-aanpak, wat zoveel wil zeggen als een zwaarder geluid en songs met een minder voorspelbare zanglijn. Productioneel en in een stuk of wat songs ook instrumentaal staat de plaat echter nog met één been in het Turbo-tijdperk, zonder er van een vervelend soort dualisme sprake is. Ram It Down is in meer dan één opzicht een afwisselende elpee. Ik geloof alleen wel dat Priest zelf niet meer weet wat ze wil en dat het de groep ook niet veel meer kan schelen...

Mark van Schaick ***

Scorpions - Savage Amusement (1988)
https://www.mupload.nl/img/vqnruswvbgl5a.jpg

Bedenken we dat de groep al sinds 1965 actief is, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat de leden het wel eens iets rustiger aan willen doen. Geen schande, hoor. Het zou pas kwalijk worden als dit in de muziek naar voren kwam. De juiste ingrediënten om de reputatie van de Scorpions als mega-act te consolideren zijn aanwezig. De combinatie van melodieuze songs, lekker gitaarwerk en een topproductie zal daarom zowel de jongere generatie hardrockfans aanspreken alsmede de doorwinterde Scorpions liefhebber.

Mark van Schaick ****

avatar van dazzler
OOR 1988/11

cover: Pink Floyd

artikels: The Cardiacs / Pink Floyd / Afrika Bambaataa / Martin Stephenson
/ Aswad / Joni Mitchell / Speedmetal / Lee Bowery / Büch-controle

Queensrÿche - Operation: Mindcrime (1988)
https://www.mupload.nl/img/dsetjqma3d.jpg

Queensrÿche is er in geslaagd een boeiend en hoogstaand geheel af te leveren. De verhouding recht-voor-z'n-raap-rockers en bombastische, meer symfonische stukken is goed in balans. Queensrÿche is voorlopig de enige heavy metalband die de altijd al aanwezige theatrale elementen in haar muziek verantwoord heeft weten uit te bouwen. Wederom geldt dat het resultaat waarschijnlijk te complex klinkt voor de modale hardrockfan, maar commerciële motieven hebben het altijd al af moeten leggen tegen artistieke.

Mark van Schaick ****

Van Halen - OU812 (1988)
https://www.mupload.nl/img/cbhzxsozsx4.jpg

OU812 is niet de klapper die ik op grond van 5150 verwachtte. Dat ligt zeker niet aan de inspanningen van het viertal. Het zit 'm meer in de composities zelf: veel nogal magere ideetjes die door middel van een uitgekiend arrangement dusdanig worden opgepept dat het heel wat lijkt. Natuurlijk, je krijgt van Van Halen een hoge standaardkwaliteit, maar hoe goed gezongen en gespeeld de songs ook worden, melodieën die blijven hangen zijn het niet. Ik vraag me af of dat nou allemaal niet wat beter had gekund.

Mark van Schaick ***

All About Eve - All About Eve (1988)
https://www.mupload.nl/img/2jtb3s6d.jpg

Weekhartige zielen als ik herkennen in All About Eve onmiddellijk een droom van een debuut, geschapen door een groep die geboren lijkt op het fictieve punt waar Fairport Convention, Cocteau Twins en The Mission elkaar kruisen. Op haar beste momenten speelt ze al die bands naar God, maar ook in de schaarse mindere ogenblikken blijft ze ongenaakbaar schitteren. Want All About Eve beschikt over Julianne Regan, een zangeres met een stem zo mooi dat ze de hardste Rambo's schreiend op de knieën dwingt.

Swie Tio *****

avatar van dazzler
OOR 1988/12

cover: Bruce Springsteen

artikels: Kingdome Come / Aztec Camera / John Cage / Lul + God
/ Bruce Springsteen / Zuid-Afrika dossier / Dans-test

Testament - The New Order (1988)
https://www.mupload.nl/img/bxlf7mlj.jpg

In Testament blijft gitarist Alex Skolnick de meest interessante instrumentalist. De songs die hij met Eric Peterson schreef liggen direct in het verlengde van die op The Legacy. Dat de groep na succesvol toeren minder tijd heeft gehad om te schrijven is daardoor wel duidelijk. Sommige stukken slaan in als een bom, maar de instrumentale breekpunten zijn veel te clichématig om de plaat naar een hoger niveau te tillen. Testament consolideert haar positie, maar zou zich voor een volgende stap eens goed moeten bezinnen.

Mark van Schaick (die de plaat in vergelijking met die van Flotsam And Jetsam recenseerde) ***

Bob Dylan - Down in the Groove (1988)
https://www.mupload.nl/img/m6j8np.jpg

Hier is hij dan toch, het langverwachte Dylan album dat niet meer zou verschijnen, zoals wij eerder meldden. Wat zich precies achter de schermen heeft afgespeeld blijft onduidelijk. In ieder geval zijn twee nummers door andere vervangen en is het geheel wat herschikt. Dat heeft de plaat er niet noemenswaardig beter op gemaakt. Het blijft een album met hoofdzakelijk goedkope covers en een aantal weinig schokkende nieuwe nummers. En dat terwijl er al jaren zoveel goed materiaal van Dylan op de plak stof ligt te vergaren. Zonde.

Bert van de Kamp **

Van Morrison & The Chieftains - Irish Heartbeat (1988)
https://www.mupload.nl/img/c180wgcdnw.jpg

Van Morrison heeft zijn afkomst nooit verloochend. Irish Heartbeat is een plaat die kan wedijveren met If I Should Fall From Grace With God van The Pogues. Uiteraard gaat de groep van Shane MacGowan aanmerkelijk vrijgevochtener te werk dan Van Morrison en het sextet onder begeleiding van Paddy Moloney, maar desondanks blijft deze sluitende gelegenheidscombinatie zeker niet in het purisme steken. Vandaar dat Irish Heartbeat door alle popmuzikale gezindten op waarde kan geschat worden.

Geert Henderickx ****

Patti Smith - Dream of Life (1988)
https://www.mupload.nl/img/vgcu79wl7r6ih.jpg

Voor de duidelijkheid: ik beschouw het als een zegen dat zij weer terug is en ervaar Patti's teksten nog steeds als inspirerend en haar stem als een van de geweldigste vrouwenstemmen die ik ken. Waar ik een beetje moeite mee heb, is het iets te gladde rock-geluid dat haar unieke songs soms in een bedenkelijke mainstream-richting duwt. Patti has the power. Nog altijd. De power ook om een plaat te maken die nog meeslepender zal zijn dan deze, die toch niet helemaal aan de hooggestemde verwachtingen voldoet.

Bert van de Kamp ***

Flotsam and Jetsam - No Place for Disgrace (1988)
https://www.mupload.nl/img/wnbonfd0.jpg

De plaat klinkt ongelooflijk agressief en het sublieme spel van de leden komt optimaal tot zijn recht. Vergeleken met Testament heeft Flotsam zich duidelijker ontwikkeld. Zanger Eric A.K. klinkt stukken zekerder dan voorheen en de snik waarmee hij tegen het sublieme gitaarwerk opbokst zorgt voor adembenemende momenten. Het vertrek van bassist Jason Newsted naar Metallica heeft dus niet een vermindering van de kwaliteit teweeggebracht. Flotsam And Jetsam behoort dankzij No Place For Disgrace tot de eremetalen.

Mark van Schaick (die de plaat in vergelijking met die van Testament recenseerde) ****

Fishbone - Truth and Soul (1988)
https://www.mupload.nl/img/707wp631u.jpg

Waar de Red Hot Chili Peppers blijven bij hun punkyfunk gaat Fishbone van ska naar reggae/hardcore/rock/jazz 'n' funk' soul. Truth And Soul is dan ook een bonte mix van stijlen waarin eenieder iets zal vinden dat hij/zij zoet of bitter vindt smaken. De video's monden dan ook altijd uit in visuele trips. Na een paar keer draaien smaakt Fishbone naar meer. Niet echt dans- of hitparademateriaal maar wel eerlijk en knap qua muzikaliteit en tekst. De echte popliefhebber zal dit zeker kunnen waarderen.

Marcel Wouter ****

avatar van dazzler
OOR 1988/13

cover: homoseksualiteit

artikels: Rhythm King / Joy Division / Sugarcubes / De Roze Draad in de Popmuziek
/ Steve Winwood / Neville Brody / Queensrÿche / Fleetwood Mac / Zaal-controle

Public Enemy - It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back (1988)
https://www.mupload.nl/img/1vdqjo.jpg

Wow man, this music really fills the room. Dit is geen achtergrondmuziek. Waar het hier om draait is rebelmusic met noise en een beat om op te dansen. De media, de tv-cultuur, dope dealers en gebruikers, de houding van zwart Amerika, het wordt allemaal keihard bekritiseerd. Deze vier broeders hebben een elpee gemaakt met teksten louder than a bomb en muziek die loopt van James Brown samples tot aan flarden lawaai die zo scherp zijn dat ze je adem afsnijden. Shockerend en opwindend. Er is geen betere!

Marcel Wouter *****

Crowded House - Temple of Low Men (1988)
https://www.mupload.nl/img/pk4afhhm.jpg

Enerzijds zijn de songs speels en luchtig maar in tekst en arrangement, spel en zang kennen ze een onderlaag van gevoelens die je niet met rust laten voor je ze hebt doorgrond. Nergens leidt de productie van Mitchell Froom de aandacht af, terwijl diens toetsenpartijen het totaalgeluid aanzienlijk verrijken. Gastrolletjes zijn weggelegd voor Tim Finn (vocalen) en Richard Thompson (gitaar). They're charming, hilarious, talented and make fresh pop for a new world, zegt de bio. Zeker waar, en dat al ruim tien jaar.

Mark van Schaick ****

Living Colour - Vivid (1988)
https://www.mupload.nl/img/3ucjiir5exit.jpg

De groep draait rond gitarist Vernon Reid die in New York een soort Jimi Hendrix reputatie schijnt te hebben opgebouwd. Zijn gitaarspel is fel en zeer knap maar net iets te netjes. De sterkte van de songs maakt echter een hoop goed. Voor mij is Living Colour het sterkst wanneer ze onder invloed zijn... wat uitfreaken en hun funky roots hoorbaar toevoegen. Dat soort tracks is nog in de minderheid maar misschien daarom is de plaat prima geslaagd als product op de Amerikaanse rockmarkt. Een groep om in de gaten te houden.

Marcel Wouter ***

The House of Love - The House of Love (1988)
https://www.mupload.nl/img/je0cg8kqh.jpg

Prachtige melodieën, softe feedback en verstilde schoonheid komen bij een eerste beluistering aan het licht. Belangrijker is dat de groep een perfecte synthese heeft gevonden tussen de Britse romantiek uit de negentiende eeuw en de Amerikaanse grote stadspsychedelica van Doors en VU. Het gemak waarmee zanger en componist Guy Chadwick de grote thema's des levens verwerkt tot majestueuze popsongs dwingt bewondering af. De tijd zal leren of de wereld klaar is voor The House Of Love. En omgekeerd.

Tom Engelshoven ****

Melissa Etheridge - Melissa Etheridge (1988)
https://www.mupload.nl/img/nevwdg.jpg

Als Tracy Chapman de nieuwe Joan Armatrading zou zijn, dan is Melissa Etheridge de nieuwe Janis Joplin. Hoewel ze ook heel teder en intiem uit de hoek weet te komen, beschikt Etheridge over een directere en ruwere stem dan Chapman. Ze brengt haar ongeslepen liedjes met meer openheid en meer heftige emoties voor het voetlicht. Haar instrumentaties kennen weliswaar niet dat raffinement waarmee de instrumentale omlijstingen van Chapman behept zijn. Het enige minpuntje op een vooral emotioneel indringend debuut.

Harry van Nieuwenhoven ****

King Diamond - "Them" (1988)
https://www.mupload.nl/img/rf0k85a.jpg

Wat je ook van King Diamonds stemgeluiden vindt, ze komen het best tot hun recht in een verhaalstructuur daar krijgt hij immers de kans om alle schizofrene aspecten te benutten bij het uitbeelden van de diverse personen. Wat daar trouwens ook toe bijdraagt is het ongelooflijk hoge spelpeil van de groep. Er is slechts één reden waarom "Them" net niet het niveau haalt van Abigail, dan wel overtreft: de productie. (*) Zo ontzagwekkend als Abigail uit de speakers knalde, zo flauw klinkt "Them".

Mark van Schaick *** ((*) een draak van een zin waar ik evenwel kop noch staart aan kon krijgen)

avatar van dazzler
OOR 1988/14+15

cover: Eldorado

artikels: Plankenkoorts / Patti Smith / De Roze Draad in de Popmuziek / Herrie / Stetsasonic / Tracy Chapman
/ Teun Hocks / K.D. Lang / Jamaica Nu / Survival Research Lab / Terence Trent D'arby / Neil Young

The Robert Cray Band - Don't Be Afraid of the Dark (1988)
https://www.mupload.nl/img/ybmsnmdbc.jpg

Don't Be Afraid Of The Dark kan Bad Influence niet helemaal doen vergeten omdat de plaat in wezen niets nieuws biedt. Wel mag het geheel geslaagder dan de voorganger Strong Persuasion genoemd worden. Het geluid, dat iets is opgehoogd door een piano en waarin de Memphis Horns een belangrijke rol vervullen, is over de gehele linie aanmerkelijk levendiger. Wederom benadrukt Cray het band idee door de composities evenwichtig te verdelen tussen hemzelf, de bandleden en zijn vast hofschrijver Dennis Walker.

Herman van der Horst ****

Death Angel - Frolic Through the Park (1988)
https://www.mupload.nl/img/cybpce85w.jpg

Zowel live als op plaat liet de groep de meeste concurrentie achter zich met inventieve speedmetal songs die bol stonden van de klasseriffs. De groep is nu veel hechter gaan klinken, een betere geluidsbalans toont overduidelijk aan dat getalenteerde en ruimdenkende muzikanten aan het werk zijn en tekstueel zijn de songs heel wat meer ter zake dan voorheen. Death Angel is serieus bezig en is als zodanig niet bang voor een muzikaal experiment. Knap? Knap. Wereldband? Wereldband!

Mark van Schaick ****

Womack & Womack - Conscience (1988)
https://www.mupload.nl/img/sdyx8f5.jpg

Drie generaties Womack werkten en zongen in de kolenmijnen van Virginia. Cecil en Linda tekenden de liedjes op en dat vormde de basis voor Conscience. Nergens is het duo moraliserend of belerend. Ook de keerzijden van liefdesrelaties worden bezongen. Dit alles wordt vormgegeven in de bekende W&W stijl: vaak onconventionele songstructuren, altijd simpel en met een sobere muzikale omlijsting, de soulstem van Cecile en de doordringende gospelstem van Linda. Lof verdienen ze, want ze bewijzen wederom hun grote klasse.

Morales Wijngaarde ****

Deep Purple - Nobody's Perfect (1988)
https://www.mupload.nl/img/desbtir.jpg

Met zo een titel denkt Deep Purple zich natuurlijk bij voorbaat al in tegen mogelijke kritiek. De dubbelelpee is een natuurgetrouwe registratie van de concerten die de groep vorig jaar over de hele wereld gaf. Toch kan Nobody's Perfect de vergelijking met Made In Japan niet doorstaan. Op een na staan alle nummers van die klassieke liveplaat op deze nieuwe, maar ik geef zonder uitzondering de voorkeur aan de oude versies. De selectie van meer recente Purple songs wint in ieder geval aan klasse in de live uitvoering.

Mark van Schaick ***

Kim Wilde - Close (1988)
https://www.mupload.nl/img/effmmf0xngt7z.jpg

Op deze nieuwe verzameling MTV pop, italodisco en gladde ballads moet Kim het weer doen met de tweederangscomposities van haar bloedverwanten en haar eigen pogingen tot croonen. De pastunette productie helpt daarbij niet echt, evenmin als Kims op rijm gezette dagboekbekentenissen die zich laten lezen als een slecht geschreven driestuiverroman. Is het je dat alles waard, koop dan de LP. Dat scheelt je behalve geld ook nog een overbodige 12" mix en levert bovendien een mooie extra foto op. Sterkte.

Swie Tio **

Gast
geplaatst: vandaag om 16:33 uur

geplaatst: vandaag om 16:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.